Temat interpretacji

Odliczenie podatku VAT z tytułu wydatków eksploatacyjnych ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 25 lipca 2016 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 26 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 20 września 2016 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 września 2016 r.) oraz pismem z dnia 2 października 2016 r. (data wpływu 3 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków eksploatacyjnych ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodu osobowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków eksploatacyjnych ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodu osobowego.

Wniosek uzupełniono pismami w dniu 20 września 2016 r. oraz w dniu 3 października 2016 r. w zakresie skorygowania opisu sprawy i przeformułowania pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. II kwartał 2016 r. był początkiem działalności gospodarczej Zainteresowanego. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność związaną z usługami głównie PKD 71.12.Z.

Do działalności gospodarczej Zainteresowany wykorzystuje samochód osobowy. Wnioskodawca jest współwłaścicielem samochodu. Pierwszym współwłaścicielem jest jego brat i widnieje on jako właściciel w dowodzie rejestracyjnym, Zainteresowany jako współwłaściciel. Udziały we własności samochodu wynoszą po 50%. Samochód nie jest wpisany jako środek trwały (Wnioskodawca ma jedynie zgodę współwłaściciela na wykorzystywanie samochodu prywatnego w miarę potrzeb i możliwości na potrzeby działalności gospodarczej). Zainteresowany nie prowadzi ewidencji pojazdu w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), prowadzi jedynie ewidencję pojazdu prywatnego wykorzystywanego dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. kilometrówka dla rozliczenia kosztów). Brat Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej, wykorzystuje samochód wyłącznie dla celów prywatnych. Samochód jest użytkowany przez Zainteresowanego do celów mieszanych zarówno dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i dla celów prywatnych. Zakupione towary i usługi będące przedmiotem odliczenia służą po części do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a po części do celów prywatnych. Otrzymane faktury dotyczące eksploatacji pojazdu wystawione są tylko na Wnioskodawcę. Zainteresowany dokonał rozliczenia podatku VAT (w zakresie dotyczącym kosztów związanych z użytkowaniem samochodu) następująco 25% wartości podatku VAT z faktur związanych ze wszystkimi wydatkami na samochód wymienionymi w art. 86a ustawy (zakup paliwa, towarów i usług związanych z eksploatacją pojazdu) uwzględnił jako podatek naliczony podlegający odliczeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 20 września 2016 r.).

Czy w wymienionym przypadku właściwym jest odliczenie 25% podatku naliczonego VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko własne opiera on na rozmowie telefonicznej przeprowadzonej w dniu 21 lipca 2016 r. z konsultantem Krajowej Informacji Podatkowej (...). Konsultant po rozmowie z ekspertem poinformował, że 50% możliwość rozliczenia VAT można dokonać jedynie od procentu własnych udziałów we własności samochodu. Na tej podstawie Zainteresowany uważa, że sposób wykonania rozliczeń podatku VAT w zakresie wydatków związanych z użytkowaniem samochodu jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy określa, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika, z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w II kwartale 2016 r. rozpoczął działalność gospodarczą związaną z usługami. Jest czynnym podatnikiem VAT. Do prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochód osobowy, którego jest współwłaścicielem. Pierwszym współwłaścicielem jest brat Wnioskodawcy. Udziały we własności samochodu wynoszą po 50%. Samochód nie jest wpisany jako środek trwały. Zainteresowany nie prowadzi ewidencji pojazdu w rozumieniu ustawy. Samochód jest użytkowany przez Wnioskodawcę do celów mieszanych zarówno dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i dla celów prywatnych. Zatem zakupione towary i usługi będące przedmiotem odliczenia służą po części do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a po części do celów prywatnych. Otrzymane faktury dotyczące eksploatacji pojazdu wystawione są tylko na Zainteresowanego. Brat Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej, wykorzystuje samochód wyłącznie dla celów prywatnych.

Zainteresowany ma wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT od kosztów związanych z użytkowaniem samochodu osobowego, w przypadku gdy samochód został zakupiony jako współwłasność.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Powołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. z tytułu nabycia, leasingu, zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku mieszanego, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W związku z tym, że samochód jest użytkowany przez Wnioskodawcę do celów mieszanych, (tj. zarówno dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i dla celów prywatnych), a zakupione towary i usługi będące przedmiotem odliczenia służą po części do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a po części do celów prywatnych, w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie art. 86a ust. 1 ustawy, tj. przepis dający prawo do odliczenia w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z tym pojazdem.

Tym samym, w analizowanym przypadku nie jest właściwym odliczenie 25% podatku naliczonego od wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego użytkowanego przez Zainteresowanego (zakup paliwa, towary i usługi związane z eksploatacją pojazdu).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu