Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla wykonywanej usługi budowalnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2017 r. (data wpływu 7 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku z tytułu usług budowlanych świadczonych przez Wnioskodawcę jako partnera Konsorcjum oraz rozliczenia podatku z tytułu usług budowlanych nabywanych przez Wnioskodawcę jako Lidera Konsorcjum jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podatku z tytułu usług budowlanych świadczonych przez Wnioskodawcę jako partnera Konsorcjum oraz rozliczenia podatku z tytułu usług budowlanych nabywanych przez Wnioskodawcę jako Lidera Konsorcjum.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca jest firmą, która wykonuje usługi budowlane które z dniem 1 stycznia 2017 r. zostały objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia. Zawarto 2 umowy jako Konsorcjum firm.

1. Umowa pierwsza:
   • umowa zawarta pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą, gdzie jako Wykonawca wymienione jest Konsorcjum z podaniem jego składu;
   • w umowie jest zapis, że każdy z Konsorcjantów może korzystać z usług podwykonawców
   • w umowie jest też podana definicja podwykonawcy: Podwykonawca oznacza osobę prawną lub fizyczną, z którą Wykonawca zawrze umowę o wykonanie części robót budowlanych objętych Umową, w oparciu o procedury określone przez Zamawiającego i będzie wykonywał tę część umowy za jego pomocą.
   
   Zainteresowany nie jest Liderem. Do przetargu przystąpił jako Konsorcjum. Uzgodniono, że każdy z członków Konsorcjum wystawia faktury do Lidera, a Lider wystawia fakturę do Zamawiającego.
2. Umowa druga:
   • umowa zawarta pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą podany skład Konsorcjum
   • przedmiotem zamówienia jest wykonywanie robót budowlanych w zakresie usuwania awarii oraz wykonywania remontów sieci wodociągowych, roboty zlecane są poszczególnym członkom Konsorcjum przez Zamawiającego protokoły odbioru robót są podpisywane przez przedstawicieli Zamawiającego, Lidera Konsorcjum i Wykonawcę (członka Konsorcjum) zleconego zakresu robót, na podstawie podpisanego protokołu jest wystawiana faktura przez członka Konsorcjum na Lidera, a ten z kolei wystawia fakturę na Zamawiającego, Liderowi też są zlecane roboty,
   • wszyscy Konsorcjanci są wykonawcami i solidarnie odpowiadają przed Zamawiającym za cały przedmiot umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy jako partner Konsorcjum Wnioskodawca jest podwykonawcą i jest zobowiązany do wystawienia faktury odwrotne obciążenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnik Konsorcjum nie jest podwykonawcą jest wykonawcą jednym z wielu. Zamawiający zawierając umowę zawiera ją faktycznie z kilkoma podmiotami. Natomiast dla faktycznego ułatwienia realizacji przedmiotu umowy pomiędzy Zamawiającym a Konsorcjum wprowadza się instytucję tzw. Lidera, który działa w imieniu swoim i pozostałych Konsorcjantów, działa za wszystkich Wykonawców. Wszyscy Konsorcjanci odpowiadają solidarnie przed Zamawiającym. Gdyby członków Konsorcjum traktować jako Podwykonawców to wtedy ich odpowiedzialność ograniczałaby się tylko do zakresu wykonywanych przez nich robót co jest sprzeczne z postanowieniami zawartej umowy. Poza tym uczestnicy Konsorcjum udzielają wspólnie gwarancji należytego wykonania umowy i rękojmi na całą umowę.

Mając powyższe na uwadze Zainteresowany uważa, że w obydwu umowach członkowie konsorcjum powinni wystawiać faktury z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, ().

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zatem, w przypadku gdy usługodawca będzie świadczył usługi wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy jako podwykonawca generalnego wykonawcy, zastosowanie będzie miał mechanizm odwrotnego obciążenia, a tym samym zobowiązanym do rozliczenia podatku będzie nabywający usługę, tj. generalny wykonawca. Natomiast transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, które realizowane są przez wykonawcę/generalnego wykonawcę na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę/generalnego wykonawcę, natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Natomiast, przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest w stosunku do swojego podwykonawcy głównym wykonawcą swojego zakresu prac (i rozliczy podzlecone usługi budowlane na zasadzie odwróconego obciążenia).

Ponadto, fakt zgłoszenia, lub nie, głównemu inwestorowi powierzenia prac podwykonawcy, pozostaje bez wpływu na posiadanie statusu podwykonawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Status podwykonawcy wynika bowiem bezpośrednio z zawartych pisemnych umów, a w przypadku ich braku świadczą o tym statusie okoliczności i charakter wykonywanych usług.

Odnosząc się do kwestii zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia do usług budowlanych świadczonych w ramach konsorcjum należy mieć na uwadze, że wprowadzane zmiany w zakresie reverse charge dla usług budowlanych generalnie nie powodują zmiany sposobu opodatkowania tych usług (np. w zakresie stawki VAT), w określonych przypadkach będzie dochodzić jedynie do przeniesienia obowiązku rozliczenia podatku VAT z usługodawcy na usługobiorcę.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku, ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy usługa ta jest świadczona przez podwykonawcę.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest firmą, która wykonuje usługi budowlane, które z dniem 1 stycznia 2017 r. zostały objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Zatem należy przyjąć, że w niniejszej sprawie warunki formalne, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, jak i wymóg świadczenia usług budowlanych wskazanych w poz. 2-48 załącznika 14 są spełnione.

Wskazać ponadto należy, że zawarto 2 umowy jako Konsorcjum firm.

1. Umowa pierwsza:
   • umowa zawarta pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą, gdzie jako Wykonawca wymienione jest Konsorcjum z podaniem jego składu;
   • w umowie jest zapis, że każdy z Konsorcjantów może korzystać z usług podwykonawców
   • w umowie jest też podana definicja podwykonawcy: Podwykonawca oznacza osobę prawną lub fizyczną, z którą Wykonawca zawrze umowę o wykonanie części robót budowlanych objętych Umową, w oparciu o procedury określone przez Zamawiającego i będzie wykonywał tę część umowy za jego pomocą.
   
   Zainteresowany nie jest Liderem. Do przetargu przystąpił jako Konsorcjum. Uzgodniono, że każdy z członków Konsorcjum wystawia faktury do Lidera, a Lider wystawia fakturę do Zamawiającego.
2. Umowa druga:
   • umowa zawarta pomiędzy Zamawiającym a Wykonawcą podany skład Konsorcjum
   • przedmiotem zamówienia jest wykonywanie robót budowlanych w zakresie usuwania awarii oraz wykonywania remontów sieci wodociągowych, roboty zlecane są poszczególnym członkom Konsorcjum przez Zamawiającego protokoły odbioru robót są podpisywane przez przedstawicieli Zamawiającego, Lidera Konsorcjum i Wykonawcę (członka Konsorcjum) zleconego zakresu robót, na podstawie podpisanego protokołu jest wystawiana faktura przez członka Konsorcjum na Lidera, a ten z kolei wystawia fakturę na Zamawiającego, Liderowi też są zlecane roboty,
   • wszyscy Konsorcjanci są wykonawcami i solidarnie odpowiadają przed Zamawiającym za cały przedmiot umowy.

Następnie należy rozstrzygnąć czy Wnioskodawca występując jako partner Konsorcjum jest podwykonawcą i jest zobowiązany do wystawienia faktury odwrotne obciążenie oraz czy występując jako Lider Konsorcjum powinien przyjmować od pozostałych Konsorcjantów faktury z odwrotnym obciążeniem.

W praktyce gospodarczej bardzo często inwestycje budowlane realizowane są przez wykonawców funkcjonujących w formie konsorcjum, które jest związkiem kilku przedsiębiorstw zawartym w celu dokonania wspólnego przedsięwzięcia. W praktyce mogą wystąpić różne modele konsorcjów, każde konsorcjum będzie miało zatem indywidualny charakter. To z postanowień konkretnych umów konsorcjów będzie wynikał sposób jego organizacji i rozliczeń pomiędzy jego członkami a inwestorem, jak również zakres usług świadczonych przez poszczególnych członków konsorcjum.

W celu wyjaśnienia opisanej kwestii należy wskazać, że konsorcjum jest organizacją zrzeszającą kilka podmiotów gospodarczych na określony czas, w konkretnym celu. W prawie cywilnym ani w prawie podatkowym nie występuje definicja konsorcjum, jednakże przyjmuje się, że zawarcie umowy konsorcjum możliwe jest na podstawie art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę konsorcjum mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku. Konsorcjum nie jest podmiotem gospodarczym, nie posiada osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, nie musi być rejestrowane, ani mieć odrębnej nazwy czy też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Zawierając umowę konsorcyjną podmioty mogą określić, kto będzie reprezentował konsorcjum na zewnątrz (może to być także osoba trzecia). Co do zasady, konsorcja nie mają też wspólnego majątku (chociaż mogą mieć wspólne konto rozliczeniowe), a wszelkie formy płatności regulowane są przez firmę lub osobę reprezentującą konsorcjum.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Konsorcjum nie może być uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, a przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. W konsekwencji działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej.

W rozpatrywanej sprawie, celem zawarcia umowy konsorcjum pomiędzy Liderem Konsorcjum oraz partnerami Konsorcjum jest realizacja wspólnego przedsięwzięcia, jednakże podatnikiem podatku od towarów i usług nie jest Konsorcjum, lecz każda ze stron, która działa w określonym zakresie jako samodzielny i niezależny podatnik.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro jak wynika z wniosku Wnioskodawca występując jako partner Konsorcjum wystawia faktury na rzecz Lidera Konsorcjum za wykonany przez siebie zakres robót, natomiast Lider wystawia na podstawie faktury wystawionej przez Wnioskodawcę, fakturę na rzecz Zamawiającego, tj. inwestora, należy uznać, że Wnioskodawca jako partner Konsorcjum w tym schemacie występuje w charakterze podwykonawcy Lidera Konsorcjum działającego w tym przypadku jako generalny wykonawca względem usługobiorcy (inwestora).

W szczególności, w niniejszej sprawie nie można uznać, że zarówno Wnioskodawca działając jako partner Konsorcjum jak i Lider Konsorcjum będą głównymi wykonawcami względem Zamawiającego. Bez względu na to, że każdy z konsorcjantów ponosi odpowiedzialność przed inwestorem jak powyżej wskazano konsorcjum nie może być uznane za jednego podatnika VAT, a relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum dla potrzeb podatku od towarów i usług nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum, bowiem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum pozostają odrębnymi podatnikami VAT. Zatem działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy.

W konsekwencji, w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę będącego partnerem Konsorcjum usług budowlanych, które z dniem 1 stycznia 2017 r. zostały objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, Wnioskodawca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy nie jest zobowiązany do rozliczania podatku należnego z tytułu wykonanych usług i wykazywania kwoty podatku w wystawianych fakturach. W tym bowiem przypadku rozliczenie podatku winno odbywać się przy pomocy mechanizmu odwróconego obciążenia, a zatem do rozliczenia podatku zobowiązany jest Lider Konsorcjum. Wnioskodawca w wystawianych fakturach nie powinien wykazywać kwoty podatku, stawki podatku oraz kwoty brutto, natomiast przedmiotowe faktury powinny zawierać adnotację odwrotne obciążenie.

Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie występował, jako Lider Konsorcjum i będzie nabywał usługi budowlane wymienione w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, od partnerów Konsorcjum (usługodawców), a następnie Wnioskodawca wystawia fakturę na rzecz Zamawiającego (Inwestora) obejmującą całość prac wykonanych przez poszczególnych partnerów Konsorcjum, to w takiej sytuacji należy uznać, że partnerzy Konsorcjum będą podwykonawcami Wnioskodawcy, jako Lidera Konsorcjum. Zatem, do transakcji pomiędzy partnerami Konsorcjum a Liderem Konsorcjum (Wnioskodawcą) będzie mieć zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 17 ust. 1h ustawy. Tym samym, Wnioskodawca jako nabywca ww. usług będzie odpowiedzialny za rozliczenie podatku od towarów i usług dla tych usług wg właściwej stawki podatku VAT.

Reasumując, w odpowiedzi na pytanie 1 Wnioskodawca jako partner Konsorcjum jest podwykonawcą i jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT na Lidera Konsorcjum z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia, z kolei odpowiadając na 2 pytanie Wnioskodawca jako Lider Konsorcjum powinien przyjmować od pozostałych Konsorcjantów faktury VAT z odwrotnym obciążeniem.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważa się, że powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera skutku prawnego dla innych niż Wnioskodawca uczestników Konsorcjum.

Podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, że nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej