Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów artykułów spożywczych, usług cateringowych, alkoholu oraz opodatkowania ich zużycia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów artykułów spożywczych i usług cateringowych oraz opodatkowania zużycia artykułów spożywczych, alkoholu i usług cateringowych,
• nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów alkoholu.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów artykułów spożywczych, usług cateringowych, alkoholu oraz opodatkowania ich zużycia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży A. Na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: UPDOP) Spółka jest podmiotem podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca posiada również status podatnika VAT na podstawie przepisu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. 2011 Nr 177, poz. 1054, dalej VAT).

Spółka w ramach obsługi tzw. sekretariatu dokonuje szeregu wydatków na artykuły spożywcze, w tym m.in. na kawę, herbatę, mleko, cukier, bezalkoholowe napoje (woda mineralna, soki, napoje gazowane etc.), słodycze (paluszki, ciastka, ciasta etc.), owoce, zimne przekąski (kanapki etc.), a okazjonalnie także alkohole. W niektórych sytuacjach, np. w czasie trwania wielogodzinnych spotkań Spółka zamawia zimne i ciepłe posiłki (usługę cateringową lub towary takie jak pizza etc.). Udostępnienie artykułów spożywczych w trakcie ww. spotkań ma przede wszystkim na celu zwiększenie komfortu osób w nich uczestniczących poprzez stworzenie przyjaznego środowiska pracy, mając jednocześnie na celu zagwarantowanie efektywnej pracy. W związku ze skalą działalności prowadzoną przez Spółkę istnieje bowiem potrzeba stałej wymiany informacji i transferu wiedzy pomiędzy członkami Zarządu Spółki, jej pracownikami oraz kontrahentami.

W czasie posiedzeń Zarządu omawiane są założenia, cele oraz inne sprawy istotne z punktu widzenia bieżącej oraz przyszłej działalności Spółki. Również w trakcie posiedzeń Zarządu nierzadko dyskutowane są strategiczne z perspektywy Spółki kwestie, a w konsekwencji podejmowane są kluczowe dla Spółki decyzje. Nie ulega wątpliwości, iż decyzje podjęte na posiedzeniach Zarządu mają bezpośredni wpływ na wynik finansowy Spółki. Nie są to spotkania okazjonalne i towarzyskie, gdyż mają wyłącznie charakter roboczy. Posiedzenia Zarządu odbywają się w Siedzibie Zarządu i trwają po kilka godzin, a niekiedy są przeciągane do późnych godzin wieczornych. Tym samym podanie na obradach Zarządu kawy, herbaty, soków, ciastek czy też drobnego poczęstunku, nie ma charakteru wystawnego ani też nie polega na wyżywieniu członków Zarządu. Wydatki te ponoszone są zatem w związku ze spotkaniami mającymi charakter roboczy, których celem jest usprawnienie obrad Zarządu.

Podczas spotkań pracowników i wewnętrznych narad omawiane są założenia, cele oraz inne sprawy istotne z punktu widzenia bieżącej oraz przyszłej działalności Spółki. Organizowanie takich obrad ma na celu zagwarantowanie prawidłowego funkcjonowania Spółki poprzez permanentne czuwanie nad efektywną realizacją poszczególnych projektów. Przedmiotowe spotkania również nie są nacechowane okazjonalnością, gdyż mają charakter stricte funkcjonalny. Udostępnienie artykułów spożywczych w trakcie ww. spotkań ma przede wszystkim za zadanie zwiększenie komfortu osób w nich uczestniczących poprzez stworzenie przyjaznego środowiska pracy, mając jednocześnie na celu zagwarantowanie efektywnej pracy.

W trakcie spotkań z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami ustalane są warunki realizacji przedsięwzięć często strategicznych z punktu widzenia realizacji zadań Wnioskodawcy, a w sposób wymierny wpływający na kondycję finansową Spółki. Z tego względu zagwarantowanie dostępności zwyczajowo przyjętego poczęstunku w postaci kawy, herbaty, soków, ciastek czy też drobnego poczęstunku leży w interesie Spółki, skutkującym zagwarantowaniem uzyskania przychodu. Wydatki te mają charakter zwyczajowo przyjętych poczęstunków należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury biznesowej, nie mają zatem w sobie okazałości i wystawności cechującej reprezentację, zatem ich cel charakteryzuje się jedynie wskazaniem, iż Wnioskodawca dba o kontrahenta w sposób uchodzący za kulturalny. Jednocześnie, w przypadku spotkań z niektórymi kontrahentami (kontrahenci Spółki pochodzą również z kręgów kulturowych, w których podanie niewielkiej ilości alkoholu podczas spotkania biznesowego jest nie tyle akceptowalne, co wręcz niezbędne) podawane są niewielkie ilości alkoholu, np. lampka koniaku etc. Spotkania nie mają zatem charakteru towarzyskich, ponieważ są nastawione bezpośrednio na zagwarantowanie uzyskania przychodu Spółki.

W przypadku wszystkich wyżej wskazanych spotkań istotna jest optymalizacja czasu ich trwania poprzez zamawianie drobnych przekąsek i cateringu. Uczestnicy spotkań nie muszą opuszczać miejsca posiedzenia są w stanie pracować bardziej wydajnie, jednocześnie nie poświęcają czasu na poszukiwanie miejsca, w którym mogliby posiłek zamówić i spożyć. Zatem powyższe wydatki jednoznacznie dodatnio wpływają na wydajność i efektywność pracy podczas wszystkich wskazanych spotkań.

Źródłem finansowania powyższych wydatków są bieżące środki obrotowe Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka ma prawo na gruncie podatku VAT do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup artykułów spożywczych oraz usług cateringowych zużywanych w trakcie posiedzeń Zarządu Spółki, narad pracowniczych, spotkań z kontrahentami?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup artykułów spożywczych oraz usług cateringowych zużywanych w trakcie posiedzeń Zarządu Spółki, narad pracowniczych, spotkań z kontrahentami.
2. Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia podatku należnego w związku ze zużyciem wskazanych towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1.

Z regulacji zawartej w art. 86 ust. 1 VAT wynika, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (również w przypadku gdy związek ten ma charakter pośredni) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 VAT. Przedmiotowa sytuacja nie wypełnia żadnej z przesłanek wskazanych ww. art. 88 VAT, wykluczającym prawo do odliczenia.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Należy stwierdzić, iż dokonywanie przez Spółkę zakupu wskazanych w opisie stanu faktycznego towarów czy też usług cateringowych w celu stworzenia odpowiednich warunków na posiedzeniach Zarządu, naradach pracowniczych czy spotkaniach z kontrahentami ma niewątpliwie pośredni związek z wykonywaną przez Spółkę działalnością opodatkowaną.

Z uwagi na powyższy związek wydatków z działalnością opodatkowaną, Spółka stoi na stanowisku, iż ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy wskazanych w stanie faktycznym wniosku towarów oraz usług cateringowych.

Ad 2.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Za odpłatną a więc opodatkowaną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług uznaje się również określone rodzaje nieodpłatnych świadczeń, o ile spełniają one warunki określone w art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 VAT.

Wnioskodawca stoi również na stanowisku, iż udostępnienie w trakcie posiedzeń Zarządu, narad pracowniczych, spotkań z kontrahentami towarów nie wypełnia przesłanek określonych w art. 7 ust. 2 VAT i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ponadto, w opinii Spółki, udostępnienie usługi cateringu w trakcie posiedzeń Zarządu, narad pracowniczych oraz spotkań z kontrahentami nie stanowi również innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 2 VAT.

Zgodnie ze wskazanym art. 8 ust. 2 VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych:
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zakwalifikowanie udostępnienia artykułów spożywczych oraz zapewniania usługi cateringowej przez Spółkę w trakcie posiedzeń Zarządu, narad pracowniczych oraz spotkań z kontrahentami jako dostawy towarów bądź świadczenia usług należy ocenić przez pryzmat realizacji celów osobistych członków tychże spotkań. Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia cele osobiste, należy jednak przyjąć, iż celami lub potrzebami osobistymi są wszelkie potrzeby, których realizacja niezwiązana jest z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Ponadto, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT na mocy wyżej wskazanych przepisów istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie wpisywało się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

W opinii Spółki artykuły spożywcze zużywane podczas posiedzeń Zarządu, narad pracowniczych oraz spotkań z kontrahentami mają na celu zbudowanie pożądanej atmosfery ułatwiającej podejmowanie kluczowych decyzji w ramach bieżącej i przyszłej działalności Spółki. Należy zatem stwierdzić, iż udostępnienie przez sekretariat Wnioskodawcy na wszystkich wymienionych spotkaniach, odbywających w siedzibie Spółki lub siedzibie Zarządu Spółki artykułów spożywczych takich jak np. napoje, słodycze, przekąski, pizza etc. w żaden sposób nie może zostać uznane jako przekazanie, zużycie towarów lub świadczenie usługi na cele osobiste członków tychże spotkań.

Udostępnienie artykułów spożywczych oraz usług cateringowych podczas posiedzeń Zarządu, narad pracowniczych oraz spotkań z kontrahentami ma na celu tylko i wyłącznie podwyższenie wydajności pracy uczestników tych spotkań. Koordynacja tych spotkań w postaci udostępnienia artykułów spożywczych oraz usług cateringowych ma wpływ na sprawny przebieg spotkań, skutkujący sprawnym działaniem Spółki.

Udostępnione artykuły spożywcze mogą być wykorzystywane jedynie w trakcie posiedzeń Zarządu, narad pracowniczych oraz spotkań z kontrahentami, zatem uczestnicy tych spotykań nie mogą z nich korzystać po ich zakończeniu, tym samym towary te nie zostały im przekazane do dalszego swobodnego dysponowania. Udostępnienie artykułów spożywczych oraz zapewnienie usługi cateringowej podczas spotkań wskazanych w stanie faktycznym wiązało się wyłącznie z wykonywaniem działalności gospodarczej Spółki.

Z powyższych względów udostępnione artykuły spożywcze i usługi cateringowe w żaden sposób nie realizują celów osobistych członków spotkań.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje również potwierdzenie w wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego m.in.:

1. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 27 maja 2014 roku, sygn. IBPP2/443-200/14/KO, stwierdzającej, iż nieodpłatne skorzystanie przez pracowników Spółki z gotowych posiłków i napojów bezalkoholowych oraz artykułów spożywczych dostarczonych na koszt Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy ma to miejsce w związku z wykonywanymi czynnościami związanymi z działalnością opodatkowaną Spółki (szkolenia wewnętrzne, spotkania służbowe, spotkania z przedstawicielami handlowymi). W tym przypadku nie mamy tu do czynienia ani z przekazaniem towarów ani też ze świadczeniem usług, lecz ze zużyciem towarów. Wnioskodawca udostępnia bowiem produkty spożywcze wyłącznie do konsumpcji na miejscu w firmie tj. w trakcie spotkań, szkoleń i narad w czasie pracy. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania. Tak więc jeżeli to zużycie następuje w godzinach pracy w związku z odbywanymi w sprawach służbowych spotkaniami, naradami, szkoleniami, to nawet jeśli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie podlega opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste. Również wykorzystanie przez pracowników usług cateringowych podczas konferencji, prezentacji, szkoleń wewnętrznych oraz spotkań służbowych w sposób pośredni związane jest z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i wówczas czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika ze stanu faktycznego celem przedmiotowych spotkań są wyłącznie istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki, dlatego omawiane zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
2. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 4 grudnia 2013 roku, sygn. IPTPP1/443-772/13-2/MW, w której organ podkreślił, iż zużycie artykułów spożywczych lub przekazanie usługi cateringowej na potrzeby pracowników i kontrahentów podczas różnego rodzaju spotkań, narad wewnętrznych, szkoleń i konferencji wewnętrznych, prac komisji wyborczych, spotkań biznesowych i przyjmowania kontrahentów, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, w sposób pośredni związane były z działalnością gospodarczą Spółki. Z uwagi na powyższe, w świetle art. 7 ust. 2 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług czynności te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;
3. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 12 grudnia 2011 roku, sygn. IBPP1/443-1363/l1/AL, w której organ podkreślił, iż zużycie przez pracowników podczas szkoleń i narad takich produktów jak: kawa, herbata, soki, słodycze nie będzie nosiło znamion przekazania towarów na swoje cele osobiste lub cele osobiste pracowników, gdyż pracownicy mogą z ww. produktów korzystać wyłącznie podczas narad i szkoleń odbywających się na terenie Spółki. W opinii tut. organu uczestniczenie przez pracowników w szkoleniach czy naradach organizowanych przez Wnioskodawcę ma bezsprzecznie związek z działalnością Wnioskodawcy, bowiem podniesienie wiedzy pracowników w ramach szkoleń czy omówienie konkretnych problemów lub rozwiązań w trakcie organizowanych narad wpływać będzie na prawidłowe funkcjonowanie Spółki. Również zużycie przez kontrahentów i klientów Wnioskodawcy w trakcie oficjalnych jak i handlowych spotkań i narad ww. artykułów spożywczych tj. kawa, herbata, soki, słodycze nie nosi znamion zużycia na cele osobiste podatnika, bowiem poczęstunek pomaga w kreowaniu pozytywnego wizerunku Spółki polegającego na utrzymywaniu należytych relacji z kontrahentami czy przedstawicielami administracji państwowej, co bezsprzecznie związane jest (pośrednio) z działalnością gospodarczą (opodatkowaną) Wnioskodawcy. Ponieważ zatem nie został spełniony jeden z warunków koniecznych do uznania za opodatkowaną dostawę towarów w postaci zużycia przez pracowników lub kontrahentów i klientów Wnioskodawcy towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj. brak uznania zużycia tychże towarów produktów spożywczych w celach osobistych przez pracownika lub podatnika, stwierdzić należy, iż nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe zużycie towarów nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów artykułów spożywczych i usług cateringowych oraz opodatkowania zużycia artykułów spożywczych, alkoholu i usług cateringowych, natomiast nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów alkoholu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Stosownie do przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy podkreślić, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 (Usługi związane z wyżywieniem) sklasyfikował pod symbolem PKWiU 56.2 Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (Katering) i pozostałe usługi gastronomiczne. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (Katering). Pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się Pozostałe usługi gastronomiczne.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani pojęcia usług gastronomicznych, ani pojęcia usług cateringowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, że usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się () do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży A. Spółka jest podmiotem podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Wnioskodawca posiada również status podatnika VAT. Spółka w ramach obsługi tzw. sekretariatu dokonuje szeregu wydatków na artykuły spożywcze, w tym m.in. na kawę, herbatę, mleko, cukier, bezalkoholowe napoje (np. woda mineralna, soki, napoje gazowane), słodycze (np. paluszki, ciastka, ciasta), owoce, zimne przekąski (np. kanapki), a okazjonalnie także alkohole. W niektórych sytuacjach, np. w czasie trwania wielogodzinnych spotkań Spółka zamawia zimne i ciepłe posiłki (usługę cateringową lub towary takie jak np. pizza). Podawanie artykułów spożywczych w trakcie spotkań ma przede wszystkim na celu zwiększenie komfortu osób w nich uczestniczących poprzez stworzenie przyjaznego środowiska pracy, mając jednocześnie na celu zagwarantowanie efektywnej pracy. W związku ze skalą działalności prowadzoną przez Spółkę istnieje bowiem potrzeba stałej wymiany informacji i transferu wiedzy pomiędzy członkami Zarządu Spółki, jej pracownikami oraz kontrahentami. W czasie posiedzeń Zarządu omawiane są założenia, cele oraz inne sprawy istotne z punktu widzenia bieżącej oraz przyszłej działalności Spółki. Również w trakcie posiedzeń Zarządu omawiane są strategiczne kwestie oraz podejmowane dla Spółki kluczowe decyzje. Nie ulega wątpliwości, iż decyzje podjęte na posiedzeniach Zarządu mają bezpośredni wpływ na wynik finansowy Spółki. Wnioskodawca podkreślił, iż nie są to spotkania okazjonalne i towarzyskie, gdyż mają wyłącznie charakter roboczy. Posiedzenia Zarządu Spółki odbywają się w Siedzibie Zarządu i trwają po kilka godzin, a niekiedy są przeciągane do późnych godzin wieczornych. Tym samym podanie na obradach Zarządu kawy, herbaty, soków, ciastek czy też drobnego poczęstunku, nie ma charakteru wystawnego ani też nie polega na wyżywieniu członków Zarządu. Wydatki te ponoszone są zatem w związku ze spotkaniami mającymi charakter roboczy, których celem jest usprawnienie obrad Zarządu. Podczas spotkań pracowników i wewnętrznych narad omawiane są założenia, cele oraz inne sprawy istotne z punktu widzenia bieżącej oraz przyszłej działalności Spółki. Organizowanie takich obrad ma na celu zagwarantowanie prawidłowego funkcjonowania Spółki poprzez permanentne czuwanie nad efektywną realizacją poszczególnych projektów. Przedmiotowe spotkania również nie są nacechowane okazjonalnością, gdyż mają charakter typowo funkcjonalny. Udostępnienie artykułów spożywczych w trakcie ww. spotkań ma przede wszystkim za zadanie zwiększenie komfortu osób w nich uczestniczących poprzez stworzenie przyjaznego środowiska pracy, mając jednocześnie na celu zagwarantowanie efektywnej pracy. W trakcie spotkań z obecnymi lub potencjalnymi kontrahentami ustalane są warunki realizacji przedsięwzięć często strategicznych z punktu widzenia realizacji zadań Wnioskodawcy, a w sposób wymierny wpływający na kondycję finansową Spółki. Z tego względu zagwarantowanie dostępności zwyczajowo przyjętego poczęstunku w postaci kawy, herbaty, soków, ciastek czy też drobnego poczęstunku leży w interesie Spółki, skutkującym zagwarantowaniem uzyskania przychodu. Wydatki te mają charakter zwyczajowo przyjętych poczęstunków należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury biznesowej, nie mają zatem w sobie okazałości i wystawności cechującej reprezentację, zatem ich cel charakteryzuje się jedynie wskazaniem, iż Wnioskodawca dba o kontrahenta w sposób uchodzący za kulturalny. Jednocześnie, w przypadku spotkań z niektórymi kontrahentami (kontrahenci Spółki pochodzą również z kręgów kulturowych, w których podanie niewielkiej ilości alkoholu podczas spotkania biznesowego jest nie tyle akceptowalne, co wręcz niezbędne) podawane są niewielkie ilości alkoholu, np. lampka koniaku. Spotkania te, nie mają zatem charakteru towarzyskich, ponieważ są nastawione bezpośrednio na zagwarantowanie uzyskania przychodu Spółki. W przypadku wszystkich spotkań istotna jest optymalizacja czasu ich trwania poprzez zamawianie drobnych przekąsek i cateringu. Uczestnicy spotkań nie muszą opuszczać miejsca posiedzenia, są w stanie pracować bardziej wydajnie, jednocześnie nie poświęcają czasu na poszukiwanie miejsca, w którym mogliby posiłek zamówić i spożyć. Zatem powyższe wydatki jednoznacznie dodatnio wpływają na wydajność i efektywność pracy podczas wszystkich wskazanych spotkań. Źródłem finansowania powyższych wydatków są bieżące środki obrotowe Wnioskodawcy.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakupione towary i usługi zużywane w ramach poczęstunku pracowników Spółki, jej współpracowników i/lub kontrahentów w trakcie organizowanych dla nich spotkań, narad, posiedzeń jest wykorzystanie ich do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazał Wnioskodawca, jego działalność gospodarcza jest opodatkowana podatkiem VAT, a spotkania wewnętrzne między pracownikami i spotkania z kontrahentami (na których zużywane są produkty) są niezmiernie istotnym elementem dla podejmowania kluczowych i strategicznych decyzji dla Spółki. Spotkania, te mają charakter roboczy, nie mają charakteru wystawnego, trwają często do późnych godzin wieczornych oraz gwarantują prawidłowe funkcjonowanie Spółki.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca podaje związek zakupu artykułów spożywczych oraz usług cateringowych z działalnością opodatkowaną Spółki. Zainteresowany podkreśla, że dokonane przez Spółkę zakupy towarów i usług cateringowych w celu stworzenia odpowiednich warunków na posiedzeniach Zarządu Spółki, naradach pracowniczych oraz spotkaniach z kontrahentami mają niewątpliwie pośredni związek z wykonywaną przez Spółkę działalnością opodatkowaną.

Należy zatem stwierdzić, że w zakresie w jakim zakupione towary i usługi (artykuły spożywcze oraz usługi cateringowe) są związane z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach.

Natomiast w kwestii zakupionego alkoholu, tut. Organ zauważa, że spożywanie alkoholu w czasie pracy, pociągać może za sobą szereg negatywnych konsekwencji, począwszy od kreowania negatywnego podejścia pracownika do pracy, przełożonych, poprzez wydajność, rzetelność pracy, na bezpieczeństwie pracownika i współpracowników oraz sprzedawanych towarów i usług kończąc. Zatem kwestia zachowania trzeźwości pracowników, mimo iż nie wymieniona wprost w przepisach kodeksu pracy, nabiera szczególnego znaczenia w wymiarze zarówno wewnątrzzakładowym, jak i ogólnospołecznym.

Zatem w opisanym stanie faktycznym nie występuje wystarczający związek pomiędzy nabyciem alkoholu w celu poczęstunku kontrahentów oraz pracowników w trakcie posiedzeń, narad, spotkań a prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, bowiem potrzeba sprawnego i nieprzerwanego przebiegu spotkań służbowych nie wymaga spożywania alkoholu. W związku z czym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wskazać w tym miejscu należy na wyrok TSUE z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss A/S, AstraZeneca A/S przeciwko Skatteministeriet, w którym sąd podkreślił, że omawiane posiłki składają się z kanapek i zimnych dań podawanych w salach spotkań w szczególnych okolicznościach. Z wyjaśnień tych wynika, że pracownicy nie mogą wybrać ani miejsca, ani czasu, ani też rodzaju posiłku, ponieważ wyborów tych dokonuje pracodawca (poz. 61 wyroku). Natomiast utożsamianie alkoholu z kanapkami i zimnymi daniami jest bezzasadne. Podkreślić należy, że alkohol (podobnie jak papierosy, dopalacze itp.) jest towarem specyficznym, którego warunki prawidłowego spożywania oraz opodatkowania określają szczególne przepisy, np. ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2015 r. poz. 1286, z późn. zm) oraz ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 2014 poz. 752, z późn. zm.).

W związku z powyższym, z tytułu nabycia wymienionych we wniosku artykułów spożywczych ( z wyjątkiem alkoholu) i usług cateringowych, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile nie zachodzą inne ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT. Stanowisko w tym zakresie uznano jako prawidłowe.

Natomiast z tytułu nabycia alkoholu stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, ponieważ nie przysługuje Zainteresowanemu prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca ma również wątpliwości, czy wymienione artykuły spożywcze oraz usługi cateringowe należy potraktować jako odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług i czy zobowiązany jest odprowadzić od nich podatek należny w związku z ich nieodpłatnym zużyciem podczas posiedzeń Zarządu Spółki, narad pracowniczych, spotkań z kontrahentami.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 6 pkt 2 przepisów ustawy nie stosuje się do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Powyższy przepis jest odwzorowaniem definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku do wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s 1 z późn. zm). Przepis ten stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub części odliczeniu,
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Należy wskazać, że kwestia nieodpłatnego świadczenia usług była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-258/95 pomiędzy Julius Filibeck Sonhne GmbH Co. KG a Finanzamt Neustadt (Niemcy), a także zapadłych na jego kanwie wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1589/07) oraz z dnia 23 marca 2010 r. (sygn. akt I FSK 326/09), w którym zaakcentowano, że dla prawidłowego ustalenia opodatkowania ma znaczenie, kto uzyskuje dominującą korzyść z tego tytułu.

Dodatkowo w sprawie należy zwrócić szczególną uwagę, iż Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku C-371/07 stwierdził, że: jak podniosła Komisja podczas rozprawy, wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje. Wynika z tego, że w zwykłych okolicznościach świadczenie usług polegających na nieodpłatnym wydawaniu posiłków pracownikom zaspokaja prywatne potrzeby tych ostatnich w rozumieniu art. 6 ust. 2 szóstej dyrektywy. (por. poz. 57 wyroku). Przepis ten co do zasady dotyczy nieodpłatnego wydawania posiłków przez przedsiębiorstwo swym pracownikom w lokalach tego przedsiębiorstwa, chyba że potrzeby przedsiębiorstwa, jak na przykład potrzeba sprawnego i nieprzerwanego przebiegu takich spotkań służbowych, wymagają od pracodawcy zapewnienia takich posiłków (poz. 65 wyroku).

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przy czym, za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej (a więc w sytuacji, gdy podmiotem uzyskującym dominującą korzyść z tego tytułu jest nabywca (beneficjent) świadczenia a nie podatnik.

Zatem nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Z wniosku wynika, że produkty spożywcze są serwowane zarówno pracownikom, współpracownikom, jak i kontrahentom podczas spotkań, narad, posiedzeń w siedzibie spółki.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że czynność przekazania artykułów spożywczych, spożywanych podczas spotkań, narad, posiedzeń nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Bowiem w przypadku pracowników, osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz zakup artykułów spożywczych, które Wnioskodawca przekazuje nie służy celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie z działalnością Spółki, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Natomiast w przypadku kontrahentów (klientów), przekazanie towarów celem zużycia przez te osoby nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Powyższego zużycia na cele związane z działalnością gospodarczą nie można również uznać za opodatkowane na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy.

Podobnie nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników i kontrahentów usług cateringowych związane jest z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i nie wpisuje się w normę prawną art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do alkoholu spożywanego podczas spotkań z kontrahentami i pracownikami zastosowanie znajdzie przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jednak w przedmiotowej sprawie, jak rozstrzygnięto powyżej w interpretacji, od zakupu alkoholu Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zużycia artykułów spożywczych w tym m.in. kawy, herbaty, mleka, cukru, bezalkoholowych napojów (woda mineralna, soki, napoje gazowane etc.), słodyczy (paluszki, ciastka, ciasta etc.), owoców, zimnych przekąsek (kanapki etc.) oraz usług cateringowych w trakcie posiedzeń Zarządu Spółki, narad pracowniczych, spotkań z kontrahentami nie należy traktować jako odpłatnej dostawy towarów ani też jako odpłatnego świadczenia usług, a zatem czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w przypadku zakupu alkoholu brak jest prawa do odliczenia podatku VAT, co oznacza brak obowiązku opodatkowania zużycia tych towarów. Wnioskodawca w odniesieniu do zużywania alkoholu w trakcie posiedzeń Zarządu Spółki, narad pracowniczych, spotkań z kontrahentami nie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego.

Reasumując w zakresie opodatkowania zużycia artykułów spożywczych, alkoholu i usług cateringowych stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznaczenia również wymaga, że w niniejszej interpretacji tut. Organ ocenił zaprezentowane w sprawie stanowisko Wnioskodawcy wyłącznie w kontekście przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, przyjmując oświadczenie Wnioskodawcy o możliwości spożywania alkoholu na terenie przedsiębiorstwa jako element opisu sprawy. Tut. Organ nie oceniał natomiast prawidłowości postępowania Wnioskodawcy w kontekście innych przepisów prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu