Podatek od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/otrzymanych... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 19.08.2016, sygn. ILPP1/4512-1-370/16-2/UG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/otrzymanych darowizną oraz stawki podatku dla ww. czynności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2016 r. (data wpływu 29 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/otrzymanych darowizną,
prawidłowe w zakresie stawki podatku dla ww. czynności.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/otrzymanych darowizną oraz stawki podatku dla ww. czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Zainteresowany) na dzień złożenia wniosku nie prowadzi działalności gospodarczej zarejestrowanej na podstawie wpisu w rejestrze CEIDG. Wnioskodawca jest jednak czynnym podatnikiem podatku VAT z racji prowadzonego najmu prywatnego. Zainteresowany (stanu wolnego), podobnie jak jego brat (pozostający w ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej), jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Niewykluczone, że Wnioskodawca otrzyma od swojego brata (dalej również jako: Darczyńca) w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy tzn. brata Wnioskodawcy, prawa do znaku towarowego, bądź znaków towarowych objętych prawem ochronnym udzielonym przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej i/lub prawa do znaku towarowego Unii Europejskiej lub znaków towarowych Unii Europejskiej objętych prawem z rejestracji przyznanym przez Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) w Alicante, Hiszpania (dalej również jako: Prawa).

Pierwszy ze znaków, tzn. znak towarowy Unii Europejskiej został już zarejestrowany na brata Wnioskodawcy w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) i znajduje się w jego majątku osobistym mimo pozostawania w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej (art. 33 pkt 9 Kodeks rodzinny i opiekuńczy). W przypadku ewentualnej kolejnej rejestracji znaku towarowego bądź znaków towarowych, brat Wnioskodawcy zamierza postąpić analogicznie i nabyć Prawa (prawa ochronne/prawa z rejestracji) również do swojego majątku osobistego.

Reasumując, na dzień zawarcia umowy darowizny, Prawa (prawa ochronne/prawa z rejestracji) danego znaku towarowego (będącego przedmiotem darowizny) wchodzić będą w skład majątku osobistego brata Wnioskodawcy i zostaną w wyniku zawartej umowy darowizny przekazane do osobistego majątku Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z bratem dopuszczają możliwość sporządzenia więcej niż jednej umowy darowizny, np. dla każdego z zarejestrowanych znaków oddzielnie.

Brat Wnioskodawcy nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ww. Prawa. Innymi słowy Prawa nigdy nie podlegały i do dnia darowizny nie będą podlegać amortyzacji. Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski.

Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego z praw do znaków towarowych na kwotę powyżej 3500 zł. W ocenie Wnioskodawcy wartość darowanego Prawa do znaku towarowego lub znaków towarowych odpowiadać będzie ich wartości rynkowej, dodatkowo przyjęta umownie wartość każdego prawa do znaku towarowego zostanie potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn wycena wg wartości rynkowej. Określona przez biegłego wartość wyceny Prawa (wg wartości rynkowej) zostanie przyjęta do umowy darowizny.

Brat Wnioskodawcy poniósł już wydatki (wytworzenie, ustanowienie oraz utrzymanie prawa ochronnego do znaku towarowego Unii Europejskiej) i prawdopodobnie poniesie w przyszłości wydatki związane z wytworzeniem Prawa (np. wydatki na opracowanie logo), jego ustanowieniem oraz utrzymaniem (np. koszty odpowiednich zgłoszeń). Poniesione dotychczas oraz ponoszone w przyszłości przez brata Wnioskodawcy koszty wytworzenia oraz ustanowienia i utrzymania Prawa będą niższe od wartości rynkowej Prawa, ustalonej przez biegłego.

Przed otrzymaniem darowizny, Wnioskodawca zarejestruje indywidualną działalność gospodarczą w rejestrze CEIDG. Otrzymane w formie darowizny Prawa do znaku towarowego/znaków towarowych (objętych prawem ochronnym/prawem z rejestracji) Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i zamierza je wykorzystywać w ramach rozpoczętej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok, w tym w szczególności do odpłatnego licencjonowania podmiotom, które wyrażą zamiar jego odpłatnej eksploatacji.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę lub umowy z osobami trzecimi (lub osobą trzecią), na mocy których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania z Prawa i będzie wykazywać przychody z tytułu opłat licencyjnych, na podstawie wystawianych faktur VAT. Taką umowę Wnioskodawca może zawrzeć m.in. ze spółką (dalej: Spółka), w której wspólnikiem będzie on sam i/lub jego brat. Zgodnie z umową, podmiot upoważniony do korzystania z Prawa będzie uiszczać na rzecz Wnioskodawcy opłaty. Opłaty te będą uiszczane cyklicznie np. miesięcznie lub kwartalnie. W zawartej umowie określone zostaną zasady korzystania z Prawa. Wnioskodawca zakłada, że będzie ponosić koszty i inne ciężary związane z Prawem, w szczególności będzie uiszczać opłaty okresowe z tytułu ochrony Prawa oraz będzie pokrywać koszty postępowań przed sądami i innymi organami powołanymi do orzekania w sprawach Prawa. Wnioskodawca będzie też zobowiązany do przyjęcia na siebie odpowiedzialności z tytułu ewentualnych roszczeń osób trzecich, jeśli takie roszczenia zgłaszane byłyby względem Prawa.

Po zawarciu umowy Wnioskodawca będzie zatem prowadzić m.in. działalność w zakresie dzierżawy własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40.Z; podklasa ta obejmuje działalności związane z dzierżawą własności intelektualnej i podobnych produktów, za którą pobierane są opłaty w formie tantiemów lub opłat licencyjnych).

Niewykluczone również, że Prawa do znaku/znaków towarowych (objętych prawem ochronnym/ prawem z rejestracji) będą przedmiotem aportu samodzielnie bądź w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy lub jego zorganizowanej części. Możliwe jest również, iż Wnioskodawca będzie posługiwać się samodzielnie tymi składnikami majątkowymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ewentualnie dokona ich odpłatnego zbycia.

Wnioskodawca rozważa również możliwość przekazania otrzymanego w formie darowizny ww. Prawa do znaku towarowego/znaków towarowych innym podmiotom, należącym do pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (do ich działalności gospodarczej), to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem jego (to jest Wnioskodawcy) majątku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Wnioskodawca będzie zobowiązany do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu ewentualnej sprzedaży Prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/otrzymanych darowizną oraz jaką stawkę w podatku od towaru usług powinien zastosować?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług w przypadku ewentualnej sprzedaży Prawa do znaku towarowego/znaków towarowych będzie stanowić wartość rynkowa Prawa do znaku towarowego/znaków towarowych ustalona na dzień zawarcia transakcji sprzedaży. Dokonując ewentualnej sprzedaży Prawa do znaku towarowego/znaków towarowych należy zastosować podstawową stawkę podatku od towarów i usług (na dzień składania wniosku jest to stawka w wysokości 23% podatku VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/otrzymanych darowizną,
prawidłowe w zakresie stawki podatku dla ww. czynności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późń. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde odpłatne świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towarów.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną, konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Odpłatność może przybierać różne formy nie jest konieczne, by była ona ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością może być więc również świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Podstawa opodatkowania na mocy art. 29a ust. 7 ustawy nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Jak stanowi art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Podstawę opodatkowania w podatku VAT stanowi zatem wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku, a nie wartość oszacowaną według kryteriów obiektywnych.

Regulacje krajowe w zakresie prawa do znaku towarowego mieszczą się m.in. w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.).

Z art. 162 ust. 1 powyższej ustawy wynika, że prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Art. 67 ust. 2 tej ustawy stanowi natomiast, że umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

W związku z tym ustawa dopuszcza zbywanie prawa ochronnego do znaku towarowego przy zachowaniu formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Z kolei przepisy dotyczące wspólnotowego znaku towarowego zostały zawarte m.in. w rozporządzeniu Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 2009, Nr 78, str. 1, z późn. zm.).

Stosownie do art. 17 ust. 1 i ust. 3 powyższego rozporządzenia, unijny znak towarowy może być przeniesiony, niezależnie od przeniesienia przedsiębiorstwa, w odniesieniu do niektórych lub wszystkich towarów lub usług, dla których jest on zarejestrowany. () przeniesienie unijnego znaku towarowego wymaga formy pisemnej i podpisu stron umowy, z wyjątkiem przypadku, gdy przeniesienie wynika z orzeczenia; w przeciwnym razie przeniesienie jest nieważne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej zarejestrowanej na podstawie wpisu w rejestrze CEIDG. Zainteresowany jest jednak czynnym podatnikiem podatku VAT z racji prowadzonego najmu prywatnego. Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Niewykluczone, że Wnioskodawca otrzyma od swojego brata (dalej również jako: Darczyńca) w formie darowizny to jest w sposób nieodpłatny, bez świadczenia wzajemnego i kosztem majątku Darczyńcy tzn. brata Wnioskodawcy, prawa do znaku towarowego bądź znaków towarowych objętych prawem ochronnym.

Przed otrzymaniem darowizny, Zainteresowany zarejestruje indywidualną działalność gospodarczą w rejestrze CEIDG. Otrzymane w formie darowizny Prawa do znaku towarowego/znaków towarowych (objętych prawem ochronnym/prawem z rejestracji) Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i zamierza je wykorzystywać w ramach rozpoczętej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok, w tym w szczególności do odpłatnego licencjonowania podmiotom, które wyrażą zamiar jego odpłatnej eksploatacji. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę lub umowy z osobami trzecimi (lub osobą trzecią), na mocy których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania z Prawa i będzie wykazywać przychody z tytułu opłat licencyjnych, na podstawie wystawianych faktur VAT. Taką umowę Wnioskodawca może zawrzeć m.in. ze spółką, w której wspólnikiem będzie on sam i/lub jego brat. Zgodnie z umową, podmiot upoważniony do korzystania z Prawa będzie uiszczać na rzecz Wnioskodawcy opłaty. Opłaty te będą uiszczane cyklicznie np. miesięcznie lub kwartalnie. W zawartej umowie określone zostaną zasady korzystania z Prawa. Wnioskodawca zakłada, że będzie ponosić koszty i inne ciężary związane z Prawem, w szczególności będzie uiszczać opłaty okresowe z tytułu ochrony Prawa oraz będzie pokrywać koszty postępowań przed sądami i innymi organami powołanymi do orzekania w sprawach Prawa. Wnioskodawca będzie też zobowiązany do przyjęcia na siebie odpowiedzialności z tytułu ewentualnych roszczeń osób trzecich, jeśli takie roszczenia zgłaszane byłyby względem Prawa.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu ewentualnej sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/otrzymanych darowizną.

W tym miejscu należy nadmienić, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, zbycie znaku towarowego spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, będąca przedmiotem wniosku opisana sprzedaż prawa do znaku towarowego/znaków towarowych, stanowi czynność, która będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, w zw. z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług.

Jak wynika z powołanych przepisów, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę (wysokość ustalonego pomiędzy stronami transakcji wynagrodzenia) z tytułu sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania dla czynności sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych, będzie - zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy - wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od nabywcy z tytułu dokonania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Podsumowując, określając podstawę opodatkowania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych, Wnioskodawca powinien ustalić ją w oparciu o cenę sprzedaży tego znaku towarowego/tych znaków towarowych, którą nabywca będzie zobowiązany zapłacić na rzecz Wnioskodawcy, bez kwoty podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług w przypadku ewentualnej sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych, będzie stanowić wartość rynkowa prawa do znaku towarowego/znaków towarowych, ustalona na dzień zawarcia transakcji sprzedaży, tut. Organ uznał za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii stawki podatku od towarów i usług dla transakcji sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że obok ww. stawki, ustawodawca przewidział w ustawie oraz przepisach wykonawczych, opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 23%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę, o czym stanowi art. 41 ust. 13, w zw. z powołanym wyżej art. 146a pkt 1 ustawy.

Należy również zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności zbycia prawa do znaku towarowego/znaków towarowych. Tym samym należy stwierdzić, że czynność ta będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

Reasumując, sprzedaż przez Zainteresowanego prawa do znaku towarowego/znaków towarowych, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa do znaku towarowego/znaków towarowych otrzymanego/ otrzymanych darowizną oraz stawki podatku dla ww. czynności, natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w podatku od spadków i darowizn zostanie rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie