Temat interpretacji

Prawo do zwrotu podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zarządu Dróg Wojewódzkich przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 24 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości otrzymania zwrotu podatku VAT w związku z realizacją zadania Rozbudowa drogi wojewódzkiej ... jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości otrzymania zwrotu podatku VAT w związku z realizacją zadania Rozbudowa drogi wojewódzkiej .... Wniosek uzupełniono w dniu 1 sierpnia 2016 r. pismem o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zarząd Dróg Wojewódzkich (dalej ZDW lub Wnioskodawca) jest samorządową jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej, która została powołana Uchwałą Zarządu Województwa. Zgodnie z uchwałą oraz na podstawie art. 19 ust. 1 i 2 pkt 2 i art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ZDW powołane zostało do zarządzania drogami wojewódzkimi na terenie Województwa. W ramach wykonywania obowiązków statutowych Wnioskodawca realizuje zadania inwestycyjne na drogach wojewódzkich w tym również współfinansowane ze środków Unii Europejskiej. W ramach tych środków realizowane będzie zadanie Rozbudowa drogi wojewódzkiej .... Inwestycja realizowana będzie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Prace obejmować będą:

• roboty rozbiórkowe,
• wycinkę drzew i krzewów,
• budowę nawierzchni drogi wojewódzkiej (ok. 1,8 km),
• przebudowę skrzyżowań z istniejącą siecią drogową,
• przebudowę zjazdów publicznych i indywidualnych,
• budowę przepustów pod drogami i zjazdami,
• budowę poboczy gruntowych,
• budowę skarp z humusowaniem i obsianiem trawą,
• budowę wpustów i przykanalików do rowu odwadniającego,
• renowację, odbudowę i budowę rowów przydrożnych,
• przebudowę obiektów inżynierskich (mostu oraz przepustu),
• budowę tymczasowego mostu objazdowego,
• budowę i zabezpieczenie kanalizacji deszczowej,
• przebudowę sieci telekomunikacyjnej,
• przebudowę linii elektroenergetycznej,
• budowę elementów bezpieczeństwa ruchu,
• przebudowę stacji hydrologicznej.

Inwestycja po zrealizowaniu nie będzie związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nowa droga będzie ogólnodostępna, publiczna i nieodpłatnie udostępniona użytkownikom.

Wnioskodawca jako podatnik i płatnik należy do grupy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa z dnia 25 maja 2016 r.).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Dla rozliczeń podatku od towarów usług jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, odrębnym od Województwa.
   ZDW, jako płatnik i podatnik należy do grupy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa z dnia 25 maja 2016 r., poz. 710).
2. Dokonuje odrębnych od Województwa rozliczeń podatku od towarów i usług.
3. ZDW nie posiada odrębnej podmiotowości prawnej. Zgodnie z zapisami ustawy o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 486) art. 56 ust. 1 działa w oparciu o udzielone przez Zarząd Województwa kierownikowi jednostki pełnomocnictwo.
4. W ramach realizowanego projektu faktury będą wystawiane na Zarząd Dróg Wojewódzkich.
5. Właścicielem nowej drogi jest Województwo Zgodnie z ustawą o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 poz. 460, z późn. zm.) art. 21 ust. 1 do wykonywania swoich obowiązków zarząd województwa może powołać jednostkę organizacyjną. W województwie została powołana taka jednostka i jest nią ZDW.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do realizowanego zadania Rozbudowa drogi wojewódzkiej ..., planowanego do realizacji w ramach dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO ... 2014-2020, Działanie 6.1 Infrastruktura drogowa, istnieje możliwość otrzymania zwrotu w całości bądź w części podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, po zakończeniu realizacji projektu nie wykonuje on czynności opodatkowanych związanych z realizowanym projektem (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 25 maja 2016 r. o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2016 r., poz. 710) zatem nie ma możliwości odliczenia w całości bądź w części podatku naliczonego w fakturach VAT wystawionych przez wykonawców zadania. Poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek jest również w całości kosztem jednostki.

Sformułowanie wydatek jest również w całości kosztem jednostki zostało podane informacyjnie w celu zobrazowania stanu faktycznego, nie chodzi tu o interpretację z zakresu przepisów o podatku dochodowym.

Po zakończeniu inwestycji ZDW nie wykonuje czynności opodatkowanych związanych z realizowanym projektem (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 25 maja 2016 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. poz. 710, z późn. zm.) zatem nie ma możliwości otrzymania zwrotu w całości bądź w części podatku naliczonego w fakturach VAT wystawianych przez wykonawców zadania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Natomiast, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r., poz. 486), do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, dysponuje mieniem wojewódzkim, prowadzi samodzielnie gospodarkę finansową na podstawie budżetu.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

Ponadto w tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 460, z późn. zm.), zgodnie z którym drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi.

Stosownie do unormowań zawartych w art. 6 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, do dróg wojewódzkich zalicza się drogi inne niż określone w art. 5 ust. 1, stanowiące połączenia między miastami, mające znaczenie dla województwa, i drogi o znaczeniu obronnym niezaliczone do dróg krajowych.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ww. ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich zarząd województwa;
3. powiatowych zarząd powiatu;
4. gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 20 ww. ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora (pkt 3), utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4), wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zarząd Dróg Wojewódzkich jest samorządową jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej, która została powołana Uchwałą Zarządu Województwa z dnia 5 stycznia 1999 r. Zgodnie z uchwałą oraz na podstawie art. 19 ust. 1 i 2 pkt 2 i art. 21 ust 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ZDW powołane zostało do zarządzania drogami wojewódzkimi na terenie Województwa. W ramach wykonywania obowiązków statutowych Wnioskodawca realizuje zadania inwestycyjne na drogach wojewódzkich w tym również współfinansowane ze środków Unii Europejskiej. W ramach tych środków realizowane będzie zadanie Rozbudowa drogi wojewódzkiej .... Inwestycja realizowana będzie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Prace obejmować będą: roboty rozbiórkowe, wycinkę drzew i krzewów, budowę nawierzchni drogi wojewódzkiej (ok. 1,8 km), przebudowę skrzyżowań z istniejącą siecią drogową, przebudowę zjazdów publicznych i indywidualnych, budowę przepustów pod drogami i zjazdami, budowę poboczy gruntowych, budowę skarp z humusowaniem i obsianiem trawą, budowę wpustów i przykanalików do rowu odwadniającego, renowację, odbudowę i budowę rowów przydrożnych, przebudowę obiektów inżynierskich (mostu oraz przepustu), budowę tymczasowego mostu objazdowego, budowę i zabezpieczenie kanalizacji deszczowej, przebudowę sieci telekomunikacyjnej, przebudowę linii elektroenergetycznej, budowę elementów bezpieczeństwa ruchu oraz przebudowę stacji hydrologicznej.

Inwestycja po zrealizowaniu nie będzie związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nowa droga będzie ogólnodostępna, publiczna i nieodpłatnie udostępniona użytkownikom.

Wnioskodawca jako podatnik i płatnik należy do grupy art. 15 ust. 6 ustawy.

Ponadto, Wnioskodawca dla rozliczeń podatku od towarów usług jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, odrębnym od Województwa. ZDW, jako płatnik i podatnik należy do grupy art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonuje odrębnych od województwa rozliczeń podatku od towarów i usług.

ZDW nie posiada odrębnej podmiotowości prawnej. Zgodnie z zapisami art. 56 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa działa on w oparciu o udzielone przez Zarząd Województwa kierownikowi jednostki pełnomocnictwo.

W ramach realizowanego projektu faktury będą wystawiane na Wnioskodawcę.

Właścicielem nowej drogi jest Województwo. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych do wykonywania swoich obowiązków zarząd województwa może powołać jednostkę organizacyjną. W województwie została powołana taka jednostka i jest nią ZDW.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii prawa do zwrotu całości bądź części podatku naliczonego związanego z realizowanym zadaniem pn. Rozbudowa drogi wojewódzkiej ....

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż inwestycja dotycząca rozbudowy drogi wojewódzkiej... po jej zakończeniu nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem Zainteresowany nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji. Tym samym Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Zainteresowany nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U., poz. 1656). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia ww. warunków, nie będzie miał zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zwrotu całości bądź części podatku VAT w związku z realizacją zadania pn. Rozbudowa drogi wojewódzkiej .... Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż wydatki związane z realizacją ww. inwestycji nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W związku z ww. wyrokiem nr C-276/14, w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało Komunikat, w którym stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe scentralizowanie w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Jednak, aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń w tym samym komunikacie Ministerstwo Finansów wskazano, że stosowany model rozliczeń może być kontynuowany do połowy 2016 r. Natomiast w dniu 16 grudnia 2015 r. Ministerstwo Finansów wprowadziło zmianę do komunikatu polegającą na przedłużeniu terminu ostatecznej centralizacji na dzień 1 stycznia 2017 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu