Temat interpretacji

Sposób korygowania terminu płatności na fakturze w stanie prawnym obowiązującym w 2014 r.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu udokumentowania zmiany terminu płatności na fakturze w stanie prawnym obowiązującym w 2013 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu udokumentowania zmiany terminu płatności na fakturze w stanie prawnym obowiązującym w 2013 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest nabywcą towarów i usług i jest podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca otrzymywał fakturę, na której określono termin płatności. Faktura taka została zaakceptowana pod względem merytorycznym i formalnym przez Wnioskodawcę. Jednakże, w wyniku porozumienia zawartego z kontrahentem (dostawcą towarów i usług), termin płatności określony na fakturze został zmieniony na późniejszy. Zmiana terminu płatności nastąpiła przed terminem określonym na fakturze. Dokumentem do zmiany terminu płatności na fakturze była faktura nazwana notą korygującą wystawiana przez Wnioskodawcę i akceptowana przez wystawiającego fakturę (dostawcę towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do zmiany terminu płatności na fakturze w stanie prawnym w 2013 r. zastosowanie miała faktura nazwana notą korygującą?

Zdaniem Wnioskodawcy, pozycja faktury dotycząca terminu płatności nie jest obligatoryjna (wymagana) przez przepisy, jednakże, jeżeli będzie zawarta w fakturze i określona w błędny sposób, nie ma przeszkód prawnych, aby na podstawie faktury nazwanej notą korygującą błąd ten został skorygowany.

Zasady wystawiania faktur, jak również faktur korygujących i not korygujących do dnia 31 grudnia 2013 r. regulowało, wydane na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy, rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur. W kwestii wystawienia noty korygującej zauważyć należy, że § 15 rozporządzenia wskazuje jedynie negatywny katalog pozycji, co do których nabywca towaru (usługi) nie ma możliwości wystawienia faktury zwanej notą korygującą. Wśród tych pozycji brak jest określenia terminu płatności. Tym samym nabywca jest uprawniony do wystawienia noty korygującej w razie stwierdzenia pomyłki (zmiany terminu) w pozycji faktury określającej termin płatności. Zawarty w tym przepisie zwrot może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą oznacza, że w odróżnieniu do faktur korygujących wystawianych przez dostawcę, jest to jedynie uprawnienie, a nie obowiązek. Zgodnie z § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. W myśl § 2 powyższego artykułu, nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury. Z przepisu § 14 ww. rozporządzenia wynika, że dopuszczalne jest korygowanie pomyłek () w jakiejkolwiek pozycji faktury, przy czym nie uczyniono żadnych zastrzeżeń co do charakteru tych pomyłek, mogą to być więc wszelkie możliwe pomyłki.

Z kolei faktury nazwane notami korygującymi mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku gdy otrzymał on fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi (z wyjątkiem jednak pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 8-15 rozporządzenia.)

Analizując powyższe przepisy należy wskazać, że w przypadku, gdy jak wynika z wniosku w fakturze zawarty zostanie błędny termin płatności (niezgodny z rzeczywistą wolą stron transakcji), za prawidłowe należy uznać postępowanie Wnioskodawcy, polegające na wystawieniu faktury nazwanej notą korygującą do otrzymanej faktury, dokumentującej nabycie towarów i/lub usług, w której korektą objęta będzie pozycja faktury odnosząca się do terminu płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z uwagi na treść pytania sformułowanego we wniosku, niniejszą interpretację wydaje się na podstawie stanu prawnego obowiązującego w 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do brzmienia art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie ust. 8 powyższego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

W celu realizacji ww. delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), które obowiązywało w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

&

1. datę jej wystawienia;
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.

Jak wynika z treści § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Stosownie do brzmienia ust. 3 tego paragrafu, faktura korygująca wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

1. prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub
2. różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.

W świetle zapisów § 15 ust. 1 rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Na podstawie ust. 2 tego paragrafu, nota korygująca wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Według regulacji ust. 3 ww. paragrafu, nota korygująca powinna zawierać :

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, jak również numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1 i 6;
4. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

&

&

Stosownie do brzmienia ust. 5 powyższego paragrafu, noty korygujące powinny zawierać wyrazy NOTA KORYGUJĄCA.

Zgodnie z ust. 6 tego paragrafu, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących faktur korygujących.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że co do zasady strony mają swobodę w określeniu terminu płatności za dostarczone towary i usługi, ewentualnej zmiany tego terminu oraz w ich gestii pozostaje decyzja co do formy przekazania tych informacji kontrahentowi.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w stanie prawnym obowiązującym w 2013 r. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz ww. rozporządzenia Ministra Finansów nie regulowały zasad korygowania danych (w tym terminu płatności), których podanie na fakturze nie jest obligatoryjne. Sposób korygowania takich dodatkowych danych wykazanych na fakturze powinien zatem zostać określony przez strony transakcji. Jednocześnie należy wskazać, że przepisy nie sprzeciwiały się, by w celu zmiany terminu płatności na fakturze na późniejszy (w sposób zgodny z rzeczywistą wolą stron transakcji) Wnioskodawca mógł wystawić fakturę nazywaną notą korygującą, o której mowa § 15 ust. 1 przywołanego rozporządzenia Ministra Finansów. Dane dotyczące terminu płatności na fakturze nie są bowiem tym rodzajem danych, których nie można korygować w drodze not korygujących.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy