Podatek od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu,... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 26.11.2015, sygn. ILPP5/4512-1-222/15-2/KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w proporcji sprzedaży obrotu z tytułu sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług leasingu pojazdów, maszyn budowlanych oraz urządzeń przemysłowych. W związku z realizacją swojej podstawowej działalności, Wnioskodawca oferuje również klientowi możliwość zakupu aktywów będących uprzednio przedmiotem umowy leasingu. Innymi słowy, istotną i realizowaną w sposób regularny część działalności gospodarczej Spółki stanowi również sprzedaż aktywów leasingowych.

W przypadku leasingu operacyjnego, aktywa, będące jego przedmiotem, są zaliczane przez Spółkę do środków trwałych i podlegają amortyzacji.

W związku z wykonywaniem działalności zwolnionej z opodatkowania VAT oraz działalności opodatkowanej VAT, Spółka dokonuje kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży, który wykorzystuje do odliczenia podatku VAT od towarów i usług wykorzystywanych do działalności mieszanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT Wnioskodawca powinien uwzględniać obrót uzyskany z tytułu wskazanych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego transakcji tj. sprzedaży aktywów będących uprzednio przedmiotem leasingu, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, należy uwzględniać obrót z tytułu transakcji sprzedaży aktywów, będących uprzednio przedmiotem leasingu i zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 tej ustawy, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego(...).

Zgodnie natomiast z treścią art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa powyżej, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego przy użyciu tzw. współczynnika struktury sprzedaży (WSS).

Sposób kalkulacji WSS określa art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym współczynnik ten ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi takie prawo nie przysługuje.

Jak wynika z powyższej regulacji, współczynnik sprzedaży ma na celu możliwe precyzyjne określenie udziału działalności, która daje prawo do odliczenia podatku VAT w wykorzystywanych przez podatnika zasobach przedsiębiorstwa. Współczynnik powinien bowiem jak najwierniej odzwierciedlać charakter działalności gospodarczej podatnika z punktu widzenia czynności dających prawo do odliczenia oraz tych, które takiego prawa nie dają.

Powyższemu celowi służą również przepisy nakazujące wyłączenie określonych transakcji z kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży. I tak, stosownie do treści art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, przy ustalaniu współczynnika, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i świadczenia usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane przez podatnika do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Brzmienie powołanego przepisu wskazuje, że wartość sprzedaży majątku leasingowego, który Wnioskodawca zalicza do środków trwałych podlegających amortyzacji i który stanowi przejaw jego bieżącej działalności gospodarczej nie powinna być uwzględniona w wartości współczynnika struktury sprzedaży.

Niemniej jednak, w opinii Wnioskodawcy, cytowany przepis art. 90 ust. 5 ustawy o VAT powinien być interpretowany przez pryzmat celu tej regulacji. Należy bowiem zauważyć, że powodem wprowadzenia przewidzianych w tym przepisie (jak również w art. 90 ust. 6 ustawy o VAT) wyłączeń określonych transakcji z kalkulacji WSS jest dążenie ustawodawcy do uniknięcia przypadków zniekształcenia tego współczynnika poprzez uwzględnianie w jego wartości transakcji nieodzwierciedlających podstawowej działalności gospodarczej podatnika. Zniekształcenie takie miałoby przykładowo miejsce, w przypadku dokonania przez podatnika okazjonalnej transakcji sprzedaży nieruchomości, mającej drugorzędne i incydentalne znaczenie w odniesieniu do całokształtu jego działalności.

Innymi słowy, w opinii Wnioskodawcy, wyłączeniu z kalkulacji WSS nie mogą podlegać transakcje sprzedaży takich dóbr, których sprzedaż ma dla podatnika charakter stałej działalności gospodarczej, wykonywanej w sposób regularny. Należy bowiem zauważyć, że właśnie do tego rodzaju podstawowej działalności podatnika wykorzystywane są w praktyce towary i usługi nabywane w celach użytku mieszanego, a więc towary i usługi w stosunku do których znajduje zastosowanie współczynnik struktury sprzedaży.

Wnioskodawca wskazuje, że przestawiony powyżej sposób interpretacji celu regulacji art. 90 ust. 5 ustawy o VAT jest spójny z interpretacja przepisu Dyrektywy VAT, którego stanowi on implementację tj. art. 174 ust. 2 lit. a) Dyrektywy. Zgodnie z treścią tego przepisu, w drodze odstępstwa od ust. 1 (zawierającej określenie sposobu wyliczenia proporcji stosowanej przy odliczaniu podatku naliczonego), przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się wysokości obrotu uzyskanego z dostaw dóbr inwestycyjnych używanych przez podatnika do potrzeb jego przedsiębiorstwa.

Pojęcie dóbr inwestycyjnych, z których korzysta podatnik w swoim przedsiębiorstwie było natomiast przedmiotem interpretacji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku w sprawie Nordania Finans A/S (C-98/07), który został wydany w stanie faktycznym opowiadającym sytuacji Wnioskodawcy.

We wskazanym wyroku, Trybunału jednoznacznie potwierdził, że: (...) pojęcie dóbr inwestycyjnych, z których korzysta podatnik w swoim przedsiębiorstwie, w rozumieniu art. 19 ust. 2 szóstej dyrektywy nie może obejmować tych dóbr, których sprzedaż ma dla danego podatnika charakter zwykłej działalności gospodarczej. Zatem dla zainteresowanego nabycie, a następnie sprzedaż takich dóbr wymaga bieżącego wykorzystywania towarów i usług do użytku mieszanego. Gdy sprzedaż ta stanowi zwykłą i podlegającą opodatkowaniu działalność podatnika, należy uwzględnić uzyskany z niej obrót przy obliczaniu części podlegającej odliczeniu, ponieważ najlepiej odzwierciedla ona udział w wykorzystaniu na cele tej działalności towarów i usług na użytek mieszany, nie naruszając celu neutralności wspólnego systemu podatku VAT (...) Jeżeli więc, jak w sprawie przed sądem krajowym, sprzedaż pojazdów, stanowiących przedmiot umów leasingu po zakończeniu tych umów wykazuje charakter bieżącej działalności danego podatnika, który wykonuje ją w sposób zawodowy i regularny, to byłoby sprzeczne ze wspomnianym celem neutralności podatkowej, gdyby podatnik ten nie był skutecznie zwolniony z części podatku VAT obciążającego koszty ogólne służące dokonaniu tej sprzedaży, a zatem wykonywaniu zwykłej opodatkowanej działalności gospodarczej. Wynika z tego, że obrót uzyskany z takiej sprzedaży nie może być uważany za wchodzący w zakres pojęcia dóbr inwestycyjnych, z których korzysta podatnik w swoim przedsiębiorstwie, w rozumieniu art. 19 ust. 2 szóstej dyrektywy.

Przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przykład działalności Spółki jest analogiczny do opisanego w przywołanym wyżej orzeczeniu TSUE. Przedmiotem działalności Spółki jest zarówno leasing posiadanych aktywów, jak również ich późniejsza sprzedaż. Sprzedaż aktywów jest bezpośrednim następstwem działań podejmowanych przez Wnioskodawcę w obszarze działalności leasingowej, stanowi przejaw bieżącej i realizowanej w sposób regularny podstawowej działalności gospodarczej Spółki.

W świetle powyższego, art. 90 ust. 5 ustawy o VAT nie znajduje zastosowania w przypadku transakcji sprzedaży aktywów poleasingowych wskazanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, a więc wartość tych transakcji powinna być uwzględniona w kalkulacji współczynnika struktury sprzedaży.

Wnioskodawca zauważa również, że wskazany powyżej cel regulacji art. 90 ust. 5 i sposób jego zastosowania potwierdzają polskie sądy administracyjne (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. I SA/Łd 1429/13), i organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. IPTPP1/443-702/13-3/MG), które opierając się na argumentacji przedstawionej w wyrokach TSUE wskazują, że decydujące znaczenie dla wyłączenia/włączenia danej sprzedaży do kalkulacji WSS powinno mieć kryterium wykorzystywania danych aktywów do codziennego i podstawowego obszaru działalności firmy. Na tej podstawie, w przypadku gdy podatnik dokonuje transakcji stanowiącej przejaw jego zwykłej (podstawowej) działalności, obrót z tego tytułu powinien być uwzględniany na potrzeby obliczania WSS.

Wprawdzie wskazane stanowiska organów i sądów dotyczą aktywów zbywanych przez jednostki samorządu terytorialnego (gminy), jednak w ocenie Wnioskodawcy brak jest przeszkód aby odnieść je do podmiotów prowadzących działalność w innych obszarach gospodarki, a więc również do działalności Spółki. Należy bowiem podkreślić, że wskazana wyżej argumentacja polskich organów i sądów administracyjnych odpowiada argumentacji przedstawionej, m.in. w tezach cytowanego wyżej orzeczenia TSUE a więc orzeczenia dotyczącego działalności spółki leasingowej.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, przy kalkulacji proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT należy uwzględniać obrót z tytułu transakcji sprzedaży aktywów leasingowych, zaliczanych przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie