Temat interpretacji

Możliwość zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do sprzedaży regranulatu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 17 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do sprzedaży regranulatu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do sprzedaży regranulatu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy Przemysław B., który jest płatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) niekorzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, jest produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych i przetwarzanie odpadów w regranulat - forma podstawowa do dalszego przetwarzania. W procesie przetwarzania dodaje się plastyfikatory, wypełniacze i substancje barwiące oraz stabilizatory. Tak otrzymany regranulat zgodnie z klasyfikacją PKWiU mieści się w grupowaniu o symbolu PKWiU 38.32.33.0 - surowce wtórne z tworzyw sztucznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży regranulatu, podatnik o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, niekorzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - Przemysław B., ma prawo do zastosowania odwrotnego obciążenia przy sprzedaży regranulatu nabywcy, który jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy i zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT, zaś regranulat będący przedmiotem wniosku nie jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ani art. 122...

Zdaniem Wnioskodawcy, regranulat otrzymywany w procesie przetwarzania odpadów sztucznych jest zaklasyfikowany w PKWiU w grupowaniu 38.32.33.0. w załączniku nr 11 do ustawy zawierającego katalog towarów do obrotu którym stosuje się w kraju odwrotne obciążenie grupowanie 38.32.33.0 znajduje się na poz. 40. Wnioskodawca dokonując sprzedaży w kraju regranulatu ma prawo do zastosowania odwrotnego obciążenia rozliczenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z kolei, stosownie do § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Zatem z dniem 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r., wprowadzoną ww. rozporządzeniem.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Tym samym, powyższy art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na którego rzecz dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT przy spełnieniu określonych warunków dotyczących statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy. W przeciwnym przypadku, tj. gdy któryś z warunków art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy nie jest spełniony, to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

W pozycji 40 załącznika nr 11 do ustawy o VAT, wymieniono towary o symbolu PKWiU 38.32.33.0 surowce wtórne z tworzyw sztucznych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych i przetwarzanie odpadów w regranulat, który zgodnie z klasyfikacją PKWiU mieści się w grupowaniu o symbolu PKWiU 38.32.33.0 surowce wtórne z tworzyw sztucznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia przy sprzedaży przedmiotowego regranulatu na rzecz nabywcy będącego czynnym podatnikiem VAT, gdy regranulat będący przedmiotem wniosku nie jest objęty zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ani art. 122.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro:

• Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, o którym mowa w art. 15, niekorzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
• nabywcą będzie czynny podatnik VAT,
• dostawa przedmiotowego regranulatu nie będzie objęta zwolnieniem o którym mowa w art . 43 ust. 1 pkt 2 ani art. 122 ustawy,
• regranulat sklasyfikowany przez Wnioskodawcę pod PKWiU 38.32.33.0 jako surowce wtórne z tworzyw sztucznych mieści się w pozycji nr 40 załącznika 11 do ustawy,
  to zostaną spełnione warunki uprawniające Wnioskodawcę do zastosowania w przedmiotowej sprawie mechanizmu odwrotnego obciążenia przy dostawach przedmiotowego regranulatu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę przedmiotowych wyrobów (towarów) według PKWiU, ponieważ Organ podatkowy nie jest właściwy do dokonywania klasyfikacji statystycznej towarów bądź usług, ani do oceny poprawności klasyfikacji towaru, według PKWiU. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Zatem interpretację wydano w oparciu o wskazaną w opisie sprawy klasyfikację PKWiU.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie