Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie wskazania, czy umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz o dowód wpłaty dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje utworzenie spółki komandytowej, w której obejmie funkcję komandytariusza, i to na rzecz mającej powstać spółki Zainteresowany wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej (na co pozwala brzmienie art. 14n Ordynacji podatkowej). Funkcję komplementariusza obejmie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Obydwie spółki (mająca zostać utworzona spółka komandytowa, jak i spółka z o.o. komplementariusz) będą czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT.

Mająca zostać utworzona spółka komandytowa (w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem komandytariuszem) dzierżawić będzie od innej spółki komandytowej zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wykorzystując ją w całości do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotem dzierżawy będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, obejmująca funkcjonalnie wydzieloną i zdolną do prowadzenia odrębnej działalności gospodarczą część majątku spółki, która będzie ją wydzierżawiać. Wskutek zawarcia umowy dzierżawy nastąpi również z mocy prawa przejście pracowników Spółki do Dzierżawcy (w ramach dzierżawy dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy Kodeks pracy).

Przedmiot dzierżawy wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez mającą zostać utworzoną spółkę komandytową działalności gospodarczej. Spółka komandytowa prowadziła będzie działalność na rynku hotelarskim.

Ponadto w piśmie z dnia 4 marca 2015 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Planowana restrukturyzacja prowadzonej działalności znajduje się na etapie dopracowywania szczegółów koncepcji. W związku z tym, odpowiadając na drugą część pytania Organu należy wskazać, że Wnioskodawca nie zawarł jeszcze umowy spółki. Dokonane zostały jedynie wstępne ustalenia ustne.
2. W związku z brakiem zawarcia umowy spółki (gdyby spółka była zawiązana na dzień wniesienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, wniosek złożony zostałby w imieniu spółki, nie zaś wspólnika planującego jej utworzenie, na co przepisy wprost pozwalają), Zainteresowany aktualnie planuje, że spółka komandytowa mająca zajmować się produkcją mebli będzie nosiła nazwę A Sp. z o.o. spółka komandytowa, natomiast planowana nazwa spółki mającej zajmować się działalnością hotelarską to B Sp. z o.o. spółka komandytowa. Planowany adres siedziby ww. spółek komandytowych to ().

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegać będzie podatkowi od towarów i usług...
2. W przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pierwsze pytanie, czy spółka otrzymująca do używania przedmiot dzierżawy, który wykorzystywany będzie do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie miała jako podatnik VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, na pierwsze z postawionych pytań odpowiedzieć należy twierdząco umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegać będzie podatkowi od towarów i usług.

W szczególności nie może być mowy o zastosowaniu w przedmiotowym przypadku wyłączenia spod podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: VATU). Zgodnie z rzeczonym przepisem, przepisów VATU nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zacytowany przepis wprost odnosi się do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W ocenie Zainteresowanego, przez pojęcie zbycia stosując wykładnię językową rozumieć należy umowy, które w sposób definitywny, przenoszą własność danego składnika majątkowego (zorganizowanego zespołu takich składników w odniesieniu do omawianego przypadku). Nie jest przy tym istotne, czy zbycie następuje na podstawie umowy typowej odpłatnej (np. w drodze sprzedaży), nieodpłatnej (np. w drodze zawarcia umowy darowizny), czy też w formie wniesienia aportu. Niezbędne jest więc w obliczu użytego przez ustawodawcę wyrażenia przeniesienie własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa, aby dana transakcja nie podlegała podatkowi od towarów i usług. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w tezie wyroku z dnia 28 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Bd 135/08 transakcja zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT dotyczy tylko takiej transakcji, która skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania przedsiębiorstwem jak właściciel. Umowy obligacyjne takie jak umowy najmu i użyczenia nie niosą ze sobą skutków w postaci przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. W ocenie Wnioskodawcy (a zgodnie z powszechnie aprobowanym stanowiskiem orzecznictwa i doktryny na gruncie kodeksu cywilnego), umowa dzierżawy, podobnie jak umowy najmu czy użyczenia należy do umów zobowiązaniowych (obligacyjnych).

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegać będzie podatkowi od towarów i usług. Analogiczne do powyższego stanowisko uznane zostało za prawidłowe w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2013 r., nr IPPP2/443-843/13-2/MM wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: dla potrzeb interpretacji art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, dzierżawa nie może być traktowana jako forma zbycia. Jeżeli zatem nie dojdzie w sprawie do transakcji zbycia Elektrowni wodnych, to przeprowadzona transakcja nie będzie mieścić się w zakresie art. 6 pkt 1 i nie skorzysta z wyłączenia spod działania ustawy VAT. W konsekwencji dzierżawa Elektrowni wodnych, powinna podlegać opodatkowaniu jako jednolite świadczenie (usługa), z zastosowaniem podstawowej stawki VAT.

W obliczu udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pierwsze z pytań Zainteresowany w odniesieniu do drugiego z przedstawionych powyżej zapytań jest zdania, że mającej zostać utworzonej spółce przysługiwać będzie zgodnie z art. 86 VATU prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (mając na względzie założenie przedstawione w opisie stanu sprawy, że przedmiot dzierżawy wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT). Zastosowanie będą miały tutaj ogólne regulacje zawarte w VATU. Ponadto należy zauważyć, że aby została zachowana podstawowa zasada neutralności podatku od towarów i usług konieczna jest możliwość odliczenia podatku naliczonego.

Mając na względzie powyższe w ocenie Wnioskodawcy stanowisko Zainteresowanego uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje utworzenie spółki komandytowej, w której obejmie funkcję komandytariusza, i to na rzecz mającej powstać spółki Zainteresowany wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej (na co pozwala brzmienie art. 14n Ordynacji podatkowej). Funkcję komplementariusza obejmie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Obydwie spółki (mająca zostać utworzona spółka komandytowa, jak i spółka z o.o. komplementariusz) będą czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT. Mająca zostać utworzona spółka komandytowa (w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem komandytariuszem) dzierżawić będzie od innej spółki komandytowej zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wykorzystując ją w całości do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem dzierżawy będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, obejmująca funkcjonalnie wydzieloną i zdolną do prowadzenia odrębnej działalności gospodarczą część majątku spółki, która będzie ją wydzierżawiać. Wskutek zawarcia umowy dzierżawy nastąpi również z mocy prawa przejście pracowników Spółki do Dzierżawcy (w ramach dzierżawy dojdzie do przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy Kodeks pracy). Przedmiot dzierżawy wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez mającą zostać utworzoną spółkę komandytową działalności gospodarczej. Spółka komandytowa prowadziła będzie działalność na rynku hotelarskim. Ponadto Zainteresowany wskazał, że planowana restrukturyzacja prowadzonej działalności znajduje się na etapie dopracowywania szczegółów koncepcji. W związku z tym Wnioskodawca nie zawarł jeszcze umowy spółki. Dokonane zostały jedynie wstępne ustalenia ustne. W związku z brakiem zawarcia umowy Zainteresowany aktualnie planuje, że nazwa spółki mającej zajmować się działalnością hotelarską to Y Sp. z o.o. spółka komandytowa.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą w pierwszej kolejności wskazania, czy umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że przez umowę dzierżawy zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powołanej definicji wynika, że dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Dzierżawa stanowi zatem świadczenie usług i czynność ta, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego odpłatne oddanie w formie dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Fakt, że przedmiotem dzierżawy jest zorganizowana cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy nie ma znaczenia dla opodatkowania tej transakcji, gdyż w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy jest mowa o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Umowa obligacyjna dzierżawy nie wywołuje przeniesienia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, zatem nie jest formą zbycia, o której mowa w ww. przepisie art. 6 pkt 1 ustawy.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że umowa dzierżawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegać będzie podatkowi od towarów i usług.

Ponadto w rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą określenia, czy spółka otrzymująca do używania przedmiot dzierżawy, który wykorzystywany będzie do prowadzenia działalności gospodarczej, będzie miała jako podatnik VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku należnego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy:

• zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz
• nie zaistnieją ograniczenia określone w art. 88 ustawy, w tym w szczególności art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na odpłatnym udostępnieniu (dzierżawie) zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w związku z czym, usługa ta będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku VAT.

Analizując okoliczności przedstawione we wniosku w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem mająca zostać utworzona spółka komandytowa będzie zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a przedmiot dzierżawy wykorzystywany będzie przez tą spółkę jak wynika z opisu sprawy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Spółka komandytowa prowadziła będzie działalność na rynku hotelarskim.

Zatem z uwagi na związek poniesionych wydatków na dzierżawę zorganizowanej części przedsiębiorstwa z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Podsumowując, spółka otrzymująca do używania przedmiot dzierżawy, który wykorzystywany będzie do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, będzie miała jako podatnik VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usługi dzierżawy, przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu