Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na zakup paliwa do napędu samochodów służbowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na zakup paliwa do napędu samochodów służbowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na zakup paliwa do napędu samochodów służbowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka oraz Wnioskodawca), jest producentem płyt i wyrobów drewnopodobnych, których odbiorcami są branże: meblarska, wykończeniowa i budowlana. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka posiada flotę samochodów służbowych, na którą składają się samochody osobowe stanowiące własność Spółki, albo którymi Spółka dysponuje na podstawie zawartych umów leasingu lub innych umów (dalej jako: samochody służbowe).

Zgodnie z postanowieniami obowiązującego w Spółce Regulaminu udostępniania i użytkowania przez pracowników Sp. z o.o. samochodów służbowych (dalej: Regulamin), co do zasady pracownikowi powierza się lub powierza się czasowo samochód służbowy w celach służbowych. Niemniej, pracownik może wykorzystywać powierzony lub powierzony czasowo samochód służbowy także do celów prywatnych.

Świadczenie Spółki na rzecz pracownika polegające na udostępnieniu samochodu służbowego do używania w celach prywatnych stanowi przychód pracownika. Zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku dochodowym od osób fizycznych, na potrzeby kalkulacji wysokości podstawy opodatkowania oraz podstawy wymiaru składek przyjęto, że wartość pieniężna powyższego świadczenia (ustalona w formie ryczałtu) wyniesie odpowiednio:

• 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³;
• 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności powyżej 1600 cm³.

Powyższa wartość świadczenia jest doliczana do przychodu pracownika na bazie miesięcznej.

W świetle zapisów Regulaminu, Spółka pokrywa wszystkie koszty eksploatacyjne związane z samochodami służbowymi, takie jak: paliwo, płyny do spryskiwaczy, myjnia, opłaty parkingowe, koszty napraw, koszty obsługi serwisowej, koszty okresowych przeglądów technicznych, koszty wymiany ogumienia (i inne z tym związane koszty, jak np. przechowanie ogumienia przez sezon, w którym nie są one użytkowane), koszty ubezpieczenia, koszty powołania biegłych i rzeczoznawców, etc. Spółka pokrywa także koszty paliwa zużytego do jazd prywatnych do wysokości ustalonego miesięcznego limitu przebiegu samochodu służbowego w celach prywatnych (wyrażonego w km). Wartość pieniężna przedmiotowego świadczenia została ustalona jako iloczyn ilości kilometrów w ramach przyznanego limitu, bądź rzeczywistej zdeklarowanej przez pracownika ilości kilometrów przejechanych w ramach limitu kilometrowego oraz średniej ilości zużywanego przez dany pojazd paliwa w cyklu mieszanym w przeliczeniu na 1 km, pobranej z instrukcji pojazdu i ceny paliwa ustalonej na podstawie danych pobranych z ostatniego notowania za dany miesiąc, za który rozliczenie jest składane, opublikowanych w źródłach internetowych. Przedmiotowe świadczenie również stanowi przychód pracownika.

W przypadku przekroczenia limitu kilometrów, o którym mowa powyżej, Spółka obciąża pracownika z tytułu korzystania z samochodu służbowego. Zgodnie z ustaleniami stron, w takiej sytuacji Spółka każdorazowo wystawia pracownikowi fakturę powiększoną o stawkę VAT.

Z uwagi na fakt, że samochody służbowe są wykorzystywane do celów mieszanych (tj. zarówno do wykonywania czynności związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, jak również do celów prywatnych pracowników Spółki), Spółka dokonuje odliczenia kwoty stanowiącej 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dostawę tych pojazdów (w przypadku pojazdów nabytych przez Spółkę) lub ratę leasingową i czynsz (w przypadku pojazdów będących przedmiotem leasingu/najmu).

Z tego samego względu, Spółka dokonuje odliczenia 50% VAT naliczonego również w stosunku do wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją takich samochodów (tj. wydatków na płyny do spryskiwaczy, myjnię, opłaty parkingowe, naprawy, obsługę serwisową, okresowe przeglądy techniczne, wymianę ogumienia, powołanie biegłych i rzeczoznawców etc.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy począwszy od dnia 1 lipca 2015 r. Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 50% VAT naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów służbowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od dnia 1 lipca 2015 r. Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 50% VAT naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów służbowych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikom przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z wyjątkami określonymi wprost w przepisach tejże ustawy).

W ust. 2 powołanego wyżej art. 86 ustawy o VAT wskazano natomiast, że co do zasady kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Niemniej jednak, z dniem 1 kwietnia 2014 r. ustawodawca wprowadził szczególne regulacje dotyczące zakresu odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi. Jak wynika bowiem z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku m.in. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, przez pojazdy samochodowe należy rozumieć pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Jak wskazano natomiast w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przy czym, stosownie do art. 12 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., Nr 312, dalej: Ustawa nowelizująca), w odniesieniu do paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych, częściowe odliczenie podatku naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku wynikającej z otrzymanej przez podatnika faktury dokumentującej nabycie tych towarów, będzie możliwe dopiero od 1 lipca 2015 r.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, począwszy od 1 lipca 2015 r. będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 50% VAT naliczonego w odniesieniu do paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów służbowych.

Spółka przy tym wskazuje, że w jej ocenie wprowadzenie przez ustawodawcę częściowego prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (w tym paliwa) miało na celu uwzględnienie wszystkich przypadków użytku prywatnego takich pojazdów. Jak wynika bowiem z uzasadnienia projektu Ustawy nowelizującej: Projektowana ustawa wprowadza ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków (np. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych) dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku mieszanego, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą jak i do celów użytku prywatnego. Podkreślenia wymaga, że dla celów stosowania tego ograniczenia wykorzystywanie mieszane - z uwagi na upraszczający charakter decyzji, ale też i na jej działanie przeciw nadużyciom wskutek braku często możliwości kontroli ze strony administracji należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej, możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W ocenie Spółki powyższe prowadzi więc do wniosku, że w odniesieniu do samochodów służbowych od dnia 1 lipca 2015 r. ograniczone prawo do odliczenia VAT naliczonego będzie jej przysługiwać nawet w przypadku, gdy będzie ona posiadać wiedzę, jaka ilość paliwa zostanie wykorzystana wyłącznie na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą (na prywatne cele pracowników Spółki). Zgodnie bowiem z powyższym uzasadnieniem projektu Ustawy nowelizującej, istotna jest potencjalna, a nie faktyczna możliwość użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zasadność powyższego poglądu znajduje również uzasadnienie m.in. w treści Decyzji Wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2013/805/UE), której realizację stanowi projekt Ustawy nowelizacyjnej. W powoływanym dokumencie zauważono bowiem, że: Trudne jest dokładne określenie zakresu wykorzystywania pojazdów silnikowych do celów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nawet jeśli jest to możliwe, związana z tym procedura jest często uciążliwa. W ramach środków, których dotyczy wniosek, kwota odliczenia VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami silnikowymi, które nie są używane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, powinna z pewnymi wyjątkami być ustalana na podstawie procentowej stawki zryczałtowanej. Na podstawie dostępnych informacji władze Rzeczpospolitej Polskiej uważają, że stawka 50% jest uzasadniona.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że począwszy od 1 lipca 2015 r. będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 50% VAT naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów służbowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 312), zwanej dalej: ustawą nowelizującą wprowadzono nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013, str. 51).

Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku mieszanego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie mieszane należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób mieszany.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów mieszanych.

Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony ze względu na swoje cechy konstrukcyjne służy co do zasady użytkowi mieszanemu, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (art. 86a ust. 4 ustawy).

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
2. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
3. pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   1. agregat elektryczny/spawalniczy,
   2. do prac wiertniczych,
   3. koparka, koparko-spycharka,
   4. ładowarka,
   5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   6. żuraw samochodowy
   - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Jak stanowi art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1. pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
2. pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej, od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej).

Z powyższego wynika, że do 30 czerwca 2015 r. stosownie do ww. art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej nie można dokonywać odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu pojazdów służących zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, jeśli są to:

1. samochody osobowe,
2. inne niż samochody osobowe pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanych do napędu, wskazanych w art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, samochodów osobowych oraz innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych przysługiwać będzie zatem dopiero od dnia 1 lipca 2015 r.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka posiada flotę samochodów służbowych, na którą składają się samochody osobowe stanowiące własność Spółki, albo którymi Spółka dysponuje na podstawie zawartych umów leasingu lub innych umów (samochody służbowe). Z uwagi na fakt, że samochody służbowe są wykorzystywane do celów mieszanych (tj. zarówno do wykonywania czynności związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, jak również do celów prywatnych pracowników Spółki), Spółka dokonuje odliczenia kwoty stanowiącej 50% podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dostawę tych pojazdów (w przypadku pojazdów nabytych przez Spółkę) lub ratę leasingową i czynsz (w przypadku pojazdów będących przedmiotem leasingu/najmu). Z tego samego względu, Spółka dokonuje odliczenia 50% VAT naliczonego również w stosunku do wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją takich samochodów (tj. wydatków na płyny do spryskiwaczy, myjnię, opłaty parkingowe, naprawy, obsługę serwisową, okresowe przeglądy techniczne, wymianę ogumienia, powołanie biegłych i rzeczoznawców etc.).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy począwszy od 1 lipca 2015 r. Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 50% VAT naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów służbowych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że od dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawcy przysługiwać będzie odliczenie 50% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych, a dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym, w szczególności od kosztów paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanego do napędu tego pojazdu, co wynika z ww. art. 86a ust. 1 i 2 ustawy oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Prawo do odliczenia należy oceniać co do zasady w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona np. 4 lipca 2015 r. prawo do odliczenia podatku w omawianym przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed 1 lipca 2015 r., zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed 1 lipca 2015 r. Moment wystawienia faktury nie ma znaczenia dla ustalenia prawa do odliczenia, otrzymanie faktury ma jedynie znaczenie dla momentu zrealizowania prawa do odliczenia.

Należy nadmienić, że tak jak w przypadku innych wydatków związanych z pojazdami samochodowymi warunkiem odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliwa jest zgodność tego zakupu ze stanem rzeczywistym, tzn. zasadniczo ilość zakupionego paliwa powinna znaleźć swoje odzwierciedlenie w przebiegu pojazdu firmowego.

Podsumowując, począwszy od 1 lipca 2015 r. Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 50% VAT naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów służbowych.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na zakup paliwa do napędu samochodów służbowych. Natomiast kwestie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego wraz z paliwem pracownikowi do celów prywatnych oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności odpłatnego udostępnienia samochodu służbowego wraz z paliwem pracownikowi do celów prywatnych, zostały załatwione w interpretacji z dnia 14 sierpnia 2015 r. nr ILPP1/4512-1-351/15-3/MK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 707 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu