Temat interpretacji

Możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2015 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada wykształcenie i niezbędne przygotowanie do prowadzenia mediacji. Po uzyskaniu stosownej interpretacji Wnioskodawca zamierza prowadzić mediacje na zlecenie sądu w sprawach cywilnych i rodzinnych, jak również mediacje pozasądowe. Prowadzenie mediacji nie będzie stanowić stałego źródła zarobkowania. Wnioskodawca jest pedagogiem, pracuje w oparciu o umowę o pracę w sądzie rejonowym w charakterze kuratora zawodowego. Ilość spraw kierowanych przez sąd do mediacji jest niewielka, z tego powodu, Wnioskodawca nie jest zainteresowany prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z ustawą Kodeks postępowania cywilnego, wynagrodzenie mediatora oraz zwrot jego wydatków w sprawach cywilnych, rodzinnych obciążają strony postępowania. Stąd po przeprowadzonej na zlecenie Sądu mediacji Strony przekazują należne mediatorowi wynagrodzenie bezpośrednio do rąk Wnioskodawcy, bez pośrednictwa Sądu. Wysokość wynagrodzenia ustalana jest na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 listopada 2005 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia i podlegających zwrotowi wydatków mediatora w postępowaniu cywilnym. W mediacjach pozasądowych brak przepisów określających wysokość wynagrodzenia mediatora za podjęte przez niego czynności. Przed podjęciem postępowania mediacyjnego, mediator podpisuje ze stronami umowę cywilnoprawną, określającą zakres przeprowadzenia czynności mediacyjnych oraz wysokość wynagrodzenia, które po zakończeniu przekazuje do rąk mediatora.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy jako mediator uzyskujący dochody z prowadzonych mediacji na zlecenie sądu w sprawach cywilnych oraz rodzinnych mediacji na zlecenie sądu w sprawach cywilnych oraz rodzinnych a także mediacji pozasądowych Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Mediacje w PKD są zgrupowane jako działalność prawnicza sklasyfikowana pod nr 69,10.Z jednak wg klasyfikacji zawodów i specjalności mediator nie jest prawnikiem, ujęty jest bowiem w grupie zawodów jako specjalista ds. społecznych pod nr 263502. Mediator sądowy zaś pod nr 263507. Definicja zawarta w słowniku języka polskiego PWN Warszawa 1996, wskazuje, że mediator to osoba pośrednicząca w sporze, mająca doprowadzić do ugody między spierającymi się stronami. Mediacje to rozwiązywanie sporów, pośredniczenie w sporze. Mediacje są więc alternatywną metodą rozwiązywania konfliktów i sporów, i jako takie nie mają charakteru doradczego. Mediator działa na zlecenie sądu, osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów (stron, które wyrażają zgodę na mediacje przed lub w trakcie procesu), które to przy udziale bezstronnej osoby trzeciej chcą rozwiązać konflikt w sposób inny niż sądowy. Zatem faktycznie działalność będzie polegała na usługach w zakresie rozwiązywania konfliktów. Mediator nie doradza stronom (a nawet zgodnie ze standardami mediacji, a także zgodnie z kodeksem mediacji przyjętym przez Komisję Europejską nie może doradzać stronom), pomaga natomiast adwersarzom w dowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach. Mediator w sprawach cywilnych nie jest zobowiązany do posiadania wykształcenia o jakimkolwiek profilu. Ponieważ prowadzenie mediacji opiera się na zdolnościach interpersonalnych samego mediatora, wiedzy z zakresu komunikacji międzyludzkiej i umiejętności słuchania i koordynowania rozmowy, ustawodawca nie wymaga by osoba posiadająca te wszystkie umiejętności była jeszcze prawnikiem (lub posiadała jakiekolwiek wyższe wykształcenie). Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy, świadczenie usług mediacji czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojścia do porozumienia nie stanowi usług doradztwa ani prawniczych. Zdaniem Wnioskodawcy art. 113 ust. 13 nie ma zastosowania. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na małą ilość mediacji wartość sprzedaży w roku podatkowym nie osiągnie 150.000 zł, jak również w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wykonując funkcję mediatora czyli specjalisty ds. społecznych, czy to na zlecenie sądu, czy też w pozostałych sprawach usługi powinny być zwolnione podmiotowo na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 113 ust. 2 do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:


1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:


1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
   -energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
    wyrobów tytoniowych,
   - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:


1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zatem w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, wskazano że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy: usług prawniczych, doradztwa z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Mediacja natomiast, zgodnie z definicją słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych (W. Kopaliński) oznacza pośredniczenie w sporze w celu doprowadzenia do zgody.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będący pedagogiem, zamierza prowadzić mediacje na zlecenie sądu w sprawach cywilnych i rodzinnych, jak również mediacje pozasądowe. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia, czy tego rodzaju działalność może korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że świadcząc usługi mediacji, czyli pośredniczenia w sporze, mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, niestanowiące jak wskazano we wniosku usług doradztwa, ani usług prawniczych (mediator jak wskazano nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach) możliwe jest korzystanie ze zwolnienia od podatku przy spełnieniu warunku nieprzekroczenia limitu sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

A zatem w przypadku, gdy w ramach prowadzonych mediacji nie będzie Pani wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych czy usług o charakterze prawniczym, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit a i b ustawy o podatku od towarów i usług, będzie Pani mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy kwotę limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Końcowo informuje się, że niniejsza interpretacja rozstrzyga zagadnienie w zakresie podatku od towarów i usług, zaś w kwestiach podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 770 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy