Temat interpretacji

Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz udziału w prawie własności działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 25 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz udziału w prawie własności działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz udziału w prawie własności działek oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 sierpnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w postaci gabinetu lekarskiego (działalność przeważająca - praktyka lekarska specjalistyczna, kod PKD: 86.22.Z, a także działalność fizjoterapeutyczna, kod PKD: 86.90.A) i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość gruntową w dniu 27 sierpnia 2012 r. do swojego majątku osobistego, za fundusze pochodzące z majątku osobistego. Przedmiotowa nieruchomość nie miała być i nie została wykorzystana na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności. Sprzedający nie był opodatkowany podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawczyni nie dokonała pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony. Przedmiotowa nieruchomość składa się z 5 działek ewidencyjnych o łącznym obszarze 1,8055 hektara oraz z udziału w wysokości 5/100 w prawie własności 3 działek ewidencyjnych o łącznej powierzchni 4,8638 hektara (dalej: Nieruchomość).

Wszystkie działki, zarówno te stanowiące własność, jak i współwłasność Wnioskodawczyni stanowią grunty orne oznaczone symbolami RIVa, RIVb lub RV, przy czym działki będące przedmiotem współwłasności stanowią drogi dojazdowe do działek, w stosunku do których Wnioskodawczyni przysługuje prawo własności. Żadna z działek wchodzących w skład Nieruchomości nie została objęta postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, na terytorium której Nieruchomość znajduje się, przewiduje tereny rolne.

Obecnie Wnioskodawczyni planuje zawrzeć umowę sprzedaży mającą na celu zbycie całości Nieruchomości, czyli zarówno działek będących przedmiotem prawa własności, jak i całość przysługujących jej udziałów w działkach stanowiących drogę wewnętrzną. Stan prawny i faktyczny Nieruchomości nie uległ zmianie - wciąż są to użytki rolne stanowiące grunty orne oznaczone symbolem R w ewidencji gruntów i budynków, nieobjęte postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ani nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Potencjalny nabywca Nieruchomości, będący osobą prawną, zamierza nabyć przedmiotową nieruchomość w celu powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1381, z późn. zm.) i złoży takie oświadczenie w akcie notarialnym. Według najlepszej wiedzy Wnioskodawczyni, potencjalny nabywca Nieruchomości nie ma na celu wykorzystania Nieruchomości na potrzeby prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej ani faktycznego wykonywania innych czynności, które spowodowałyby utratę rolnego charakteru zbywanej nieruchomości na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Za ewentualne dalsze działania przyszłego nabywcy Wnioskodawczyni nie ponosi odpowiedzialności, nie jest też z nim powiązana kapitałowo, osobowo, rodzinnie ani faktycznie, podobnie jak z osobami wchodzącymi w skład jego zarządu.

Wynegocjowana wstępna cena sprzedaży Nieruchomości jest wyższa aniżeli cena zakupu, aczkolwiek odpowiada wartości rynkowej Nieruchomości. Wnioskodawczyni nie zajmuje się także zawodowo handlem nieruchomościami, sprzedaż ma charakter incydentalny i wynika ze zmiany pierwotnego zamiaru Wnioskodawczyni jakim było utworzenie i prowadzenie gospodarstwa rolnego.

W piśmie z dnia 19 sierpnia 2015 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, iż:

1. nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ w zakresie prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej świadczy usługi w zakresie opieki medycznej w ramach wykonywanego przez siebie zawodu lekarza, które zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 19) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054, z późn. zm.) podlegają zwolnieniu przedmiotowemu z podatku od towarów i usług. Stosownie zatem do postanowień art. 96 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni nie miała obowiązku zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny.
2. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności developerskiej ani żadnej innej pokrewnej mającej na celu wznoszenie budynków na własnych ani cudzych nieruchomościach gruntowych.
3. Na Nieruchomość, będącą przedmiotem przyszłej sprzedaży, składają się:
4. działki ewidencyjne oznaczone numerami: 806/86, 806/94, 806/95, 806/96 oraz 806/98 stanowiące własność Wnioskodawczyni, położone w miejscowości ..., gmina ..., powiat ..., obręb ewidencyjny, dla których Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ...;
5. udział w wysokości 5/100 w prawie własności działek ewidencyjnych oznaczonych numerami: 806/20, 806/121, 806/122, położone w miejscowości ..., gmina ..., powiat ..., obręb ewidencyjny, dla których Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą ...

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Nieruchomości w warunkach opisanych powyżej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług... (oznaczone we wniosku ORD-IN jako pytanie nr 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż Nieruchomości w sytuacji określonej w niniejszym wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm. dalej: VATu), podatnikiem jest osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 VATu bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, pomimo iż prowadzi ona pozarolniczą działalność gospodarczą, sprzedaż Nieruchomości w warunkach przedstawionych w niniejszym wniosku nie podchodzi pod definicję działalności gospodarczej ani pod zakres prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Zakup Nieruchomości nastąpił w ramach majątku prywatnego, a sprzedaż Nieruchomości ma charakter incydentalny, niewskazujący na zamiar częstotliwej dostawy gruntów. Sprzedaży podlega cała Nieruchomość nabyta uprzednio, z uwagi na zmianę zamiaru Wnioskodawczyni, co do dalszego prowadzenia gospodarstwa rolnego, co stanowi element zarządzania własnym majątkiem Wnioskodawczyni, a nie przejaw prowadzenia działalności gospodarczej. Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w postaci gabinetu lekarskiego, a więc w zakresie zupełnie niezwiązanym z przedmiotową Nieruchomością, nie upoważnia do uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT. Nawet w razie uznania przez organ podatkowy, iż z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w postaci gabinetu lekarskiego Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, Wnioskodawczyni podkreśla rozróżnienie pomiędzy formalną konstrukcją podatnika na gruncie VATu, a podmiotu, na którym ciąży obowiązek podatkowy. W przypadku zbycia Nieruchomości z powodów wskazanych w niniejszym akapicie, obowiązek podatkowy na Wnioskodawczyni nie ciąży.

Dodatkowo należy podkreślić, iż VAT jest podatkiem zharmonizowanym, uregulowanym w znacznej większości w dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r. nr 347 s. 1), a treść norm prawnych wynikających z dyrektywy jest doprecyzowana przez orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (Słaby vs. Minister Finansów oraz Kuć, Jeziorska-Kuć vs. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie), które choć dotyczyły nieco innego, bardziej złożonego stanu prawnego, TSUE stwierdził, iż osoby fizycznej (...) nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Oznacza to, iż Wnioskodawczyni nie powinna zostać uznana w ogóle za podatnika VAT w przedmiotowej sprawie, a już na pewno nie ciąży na niej obowiązek podatkowy w VAT. Stanowisko to zostało również potwierdzone w indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2012 r. sygn. IPPP2/443-1035/12-2/RR oraz w licznych orzeczeniach WSA i NSA wydanych przed i po wyroku TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Niezależnie od powyższych, z ostrożności procesowej, Wnioskodawczyni wskazuje, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9) VATu, z VAT zwolniona jest przedmiotowo dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Poprzez teren budowlany zgodnie z art. 2 pkt 33 VATu należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Sprzedawana Nieruchomość nie jest objęta postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani w stosunku do niej nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ani nie jest zabudowana, w związku z powyższym zwolnienie przedmiotowe z VAT będzie dotyczyło Nieruchomości.

Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, iż w związku z transakcją sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawczyni nie będzie występować w charakterze podatnika VAT, nie będzie ciążył na niej obowiązek podatkowy, a nawet gdyby stanowisko Wnioskodawczyni okazało się nieprawidłowe w tym zakresie, to dostawa Nieruchomości będzie zwolniona przedmiotowo z VAT, co w konsekwencji spowoduje brak opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie zatem z ww. przepisami ustawy, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, iż w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. ustawy Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Wskazać należy, że rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Wymaga również podkreślenia, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego () (Edward Gniewek Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższego wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawczyni należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Zainteresowana w związku z planowaną sprzedażą działek ewidencyjnych oznaczonych numerami: 806/86, 806/94, 806/95, 806/96, 806/98 oraz udziału w wysokości 5/100 w prawie własności działek ewidencyjnych oznaczonych numerami: 806/20, 806/121, 806/122, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności developerskiej ani żadnej innej pokrewnej mającej na celu wznoszenie budynków na własnych ani cudzych nieruchomościach gruntowych. Żadna z działek ewidencyjnych, o których mowa we wniosku, nigdy nie była, nie jest i do dnia sprzedaży Nieruchomości nie będzie udostępniona żadnej osobie trzeciej na mocy umowy najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Od momentu nabycia Nieruchomości aż do dnia planowanej sprzedaży nie zostały, nie są i nie będą poniesione żadne nakłady mające na celu przygotowanie Nieruchomości do sprzedaży, uatrakcyjniające Nieruchomość lub w inny sposób podnoszące wartość lub walory Nieruchomości. Ponadto Wnioskodawczyni nie podejmowała, nie podejmuje obecnie i nie ma zamiaru podejmować żadnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą Nieruchomości. Zatem w przedmiotowej sprawie całokształt okoliczności wskazuje, że będą to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż przedmiotowych działek oraz udziału w prawie własności działek będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając ww. działki oraz udziału w prawie własności działek, stanowiące majątek prywatny, będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Wobec powyższego, planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż działek ewidencyjnych oznaczonych numerami: 806/86, 806/94, 806/95, 806/96, 806/98 oraz udziału w wysokości 5/100 w prawie własności działek ewidencyjnych oznaczonych numerami: 806/20, 806/121, 806/122 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując należy uznać, że Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia działek ewidencyjnych oznaczonych numerami: 806/86, 806/94, 806/95, 806/96, 806/98 oraz udziału w wysokości 5/100 w prawie własności działek ewidencyjnych oznaczonych numerami: 806/20, 806/121, 806/122, nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem planowana sprzedaż ww. działek oraz udziału w prawie własności działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przedmiotowych transakcji.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawczyni, z którego wynika, że w związku z transakcją sprzedaży Nieruchomości, Wnioskodawczyni nie będzie występować w charakterze podatnika VAT, nie będzie ciążył na niej obowiązek podatkowy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz udziału w prawie własności działek. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 4 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi