W zakresie opodatkowania wycofania z majątku przedsiębiorstwa nieruchomości i przekazania jej do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 25.02.2015, sygn. IPPP2/443-1214/14-2/DG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

W zakresie opodatkowania wycofania z majątku przedsiębiorstwa nieruchomości i przekazania jej do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu oraz korzystania ze zwolnienia od VAT w ramach limitu określonego w art. 113 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania z majątku przedsiębiorstwa nieruchomości i przekazania jej do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu oraz korzystania ze zwolnienia od VAT w ramach limitu określonego w art. 113 ustawy o VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania z majątku przedsiębiorstwa nieruchomości i przekazania jej do majątku prywatnego w celu świadczenia usług wynajmu oraz korzystania ze zwolnienia od VAT w ramach limitu określonego w art. 113 ustawy o VAT .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 18 marca 1992 r. Mirosława K., Jadwiga K.-B. oraz jej mąż Leszek B. zawiązali spółkę cywilną w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności było prowadzenie apteki, PKD 47.73.Z - sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach - S. z siedzibą przy ul. A. w X.

W dniu 17 czerwca 1994 r. aktem notarialnym - Umowa sprzedaży , powyżej wymienieni wspólnicy, w wyniku przetargu, nabyli zabudowaną nieruchomość położoną w X., przy ul. A., oznaczoną jako działka gruntu nr 920/1 mającej obszar 6 a 63 m kw. Mirosława K. w 1/3 części do majątku odrębnego, natomiast Jadwiga K.- B. oraz jej mąż Leszek B. - w 2/3 części, do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską. Zakupiony budynek znajdujący się na działce był dotąd przedmiotem najmu na rzecz Mirosławy K. na cele prowadzonej apteki.

Budynek znajdujący się na działce jest to budynek murowany piętrowy, składający się z siedmiu pomieszczeń na parterze oraz siedmiu pomieszczeń na piętrze.

Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki w wartości 51.068,15 zł.

Przedmiotowy budynek był przez spółkę wynajmowany innym podmiotom na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, dlatego też do faktur za czynsz był doliczany podatek VAT.

Wspólnicy spółki podjęli decyzję o likwidacji działalności gospodarczej. Zamierzają wycofać zabudowaną nieruchomość ze spółki i przekazać ją wspólnikom. Wspólnicy jako osoby fizyczne zamierzają wynajmować innym podmiotom pomieszczenia, znajdujące się w budynku, na cele prowadzenia przez nich działalności gospodarczej.

Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu apteki, Mirosława K. oraz Jadwiga K.- B. nie będą osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, natomiast Leszek B. - nadal będzie prowadził indywidualna działalność gospodarczą. Jadwiga K.-B. oraz jej mąż Leszek B. zamierzają przychód osiągany z najmu opodatkować przez jednego z małżonków - tj. Jadwigę K.-B..

Wspólnicy rozważają również możliwość sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowej sprawie obrót osiągnięty z tytułu wynajmu nieruchomości, która wcześniej była wykorzystywana w działalności gospodarczej, ale została z niej wycofana, będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług u osób fizycznych będących jej właścicielami... (pytanie nr 3 wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dla celów VAT najem prywatny uznawany jest za działalność gospodarczą, a wynajmujący występuje w roli podatnika, który powinien rozliczyć VAT.

Zgodnie z art, 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W przedmiotowej sytuacji, możliwe będzie korzystanie ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ustawy o VAT, tj. jeżeli obroty z najmu nie przekroczą 150.000 zł. Zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy - oprócz najmu - uzyskują również obroty z innej działalności gospodarczej, w której są czynnymi podatnikami VAT. Wówczas bowiem muszą oni rozliczać VAT od wszystkich uzyskanych obrotów (również z najmu prywatnego).

W przypadku wynajmowania nieruchomości będącej współwłasnością małżeńską przyjmuje się, że podatnikiem jest ten z małżonków, który dokonał czynności prawnej, czyli który podpisał umowę najmu.

Dlatego też w ocenie Wnioskodawczyni, w sytuacji, gdy przychód osiągany z najmu opodatkuje jeden z małżonków tj. osoba nieprowadząca działalności gospodarczej, to dla tej osoby, znajdzie zastosowanie zwolnienie wskazane w art. 113 ustawy o VAT, natomiast drugi z małżonków, nie będzie miał obowiązku rozliczać podatku VAT od uzyskanych obrotów z najmu prywatnego w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W myśl art. 659 § 1 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014, poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście wyżej przedstawionych przepisów należy stwierdzić, że najem, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, gdyż wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy przedmiot najmu uprzednio stanowił składnik majątkowy prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika czy stanowił jego majątek osobisty. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 cyt. ustawy - do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego
świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Jak stanowi art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatkuakcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawczyni wraz małżonkiem i osobą trzecią w dniu 18 marca 1992 r. zawiązali spółkę cywilną w celu prowadzenia działalności gospodarczej w postaci apteki.

W dniu 17 czerwca 1994 r. aktem notarialnym ww. wspólnicy, nabyli na współudział (1/3 wspólniczka i 2/3 małżonkowie) zabudowaną piętrowym budynkiem nieruchomość położoną w X., oznaczoną jako działka gruntu nr 920/1 o pow. 663 m2. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki. Budynek ten był przez spółkę wynajmowany innym podmiotom na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT; do faktur za czynsz był doliczany podatek VAT.

Po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu apteki, Wnioskodawczyni oraz druga wspólniczka nie będą osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, natomiast małżonek Strony - nadal będzie prowadził indywidualna działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni oraz jej mąż zamierzają przychód osiągany z najmu opodatkować przez jednego z małżonków - tj. Wnioskodawczynię.

Wątpliwości Wnioskodawczyni odnoszą się do kwestii korzystania z limitu do zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy z tytułu świadczenia usług wynajmu nieruchomości innemu/innym podmiotom.

W tym miejscu należy jednak wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W świetle art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r., poz. 788), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z treścią art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W konsekwencji ww. przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec tego podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni świadcząc usługi najmu z wykorzystaniem wycofanej ze spółki nieruchomości będzie wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu.

Zatem świadczenie tych usług przez Stronę będzie stanowiło prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wyżej wskazał tut. Organ świadczenie usług najmu nieruchomości stanowiącej majątek prywatny odpowiada wskazanemu w art. 15 ust. 2 ustawy rodzajowi działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zainteresowana będzie wynajmować posiadaną nieruchomość uzyskując z tego tytułu stały przychód. Prywatny najem lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Wnioskodawczyni podpisując umowę najmu lokali będąc we wspólnocie majątkowej z małżonkiem stanie się w związku z takimi czynnościami podatnikiem podatku VAT. Najem nieruchomości jako usługa nie mieści się w wyłączeniach z korzystania z limitu do zwolnienia wskazanych w art. 113 ust. 13 ustawy. Zatem Wnioskodawczyni z tytułu świadczenia usług najmu będzie mogła korzystać z limitu do zwolnienia od podatku VAT wskazanego w art. 113 ust. 9 ustawy tj. w pierwszym roku prowadzenia wynajmu w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku podatkowym. Natomiast korzystanie z limitu do zwolnienia w następnych latach będzie zależało od osiągniętej przez Stronę wartości sprzedaży w poprzednim roku podatkowym.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni w przedstawionym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazuje się, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ww. ustawy). A zatem niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawczyni, natomiast małżonek i były wspólnik spółki chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie