Temat interpretacji

Opodatkowanie opłat za korzystanie z przeprawy promowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 marca 2015 r. (data wpływu 3 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za korzystanie z przeprawy promowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za korzystanie z przeprawy promowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zarząd Dróg Wojewódzkich (Wnioskodawca) jest jednostką budżetową, finansowaną przez Samorząd Województwa, jako samorządowa jednostka organizacyjna wykonująca zadania w zakresie planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg na podstawie ustawy o drogach publicznych. Bezpośredni nadzór nad działalnością ZDW sprawuje Zarząd Województwa.

Przedmiotem działania Wnioskodawcy jest:

1. wykonywanie obowiązków oraz zadań zarządcy dróg wojewódzkich w rozumieniu ustawy o drogach publicznych;
2. wykonywanie w imieniu organizatora transportu, o którym mowa w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym zadań w zakresie zapewnienia odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego poprzez:

• stworzenie i zarządzanie Kartą Aglomeracyjną;
• stworzenie informacji dla pasażerów na potrzeby funkcjonowania Karty Aglomeracyjnej oraz określenia przystanków komunikacji, których właścicielem lub zarządzającym jest Województwo, udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów;

Na terenie województwa w ciągu drogi wojewódzkiej znajduje się jedna przeprawa promowa na rzece W. pomiędzy miejscowościami N. B.

Uchwałą nr xxx w sprawie stawek opłat za przeprawę promową w ciągu drogi wojewódzkiej nr xx w miejscowości B. Sejmik Województwa określił wysokość stawek za jednorazowy przewóz promem, a do pobierania opłat wskazał Wnioskodawcę.

Wnioskodawca zawarł umowę na świadczenie usług w zakresie obsługi promu z wykonawcą, który został wyłoniony w trybie przetargu nieograniczonego w wyniku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych.

Wykonawca pobiera opłaty za przewóz promem w imieniu Wnioskodawcy, przy zastosowaniu kasy fiskalnej zarejestrowanej na Wnioskodawcę znajdującej się na wyposażeniu promu.

Obecnie opłaty za przewóz promem traktowane są przez ZDW jako odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju w rozumieniu przepisów art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu ww. podatkiem z zastosowaniem stawki 8% PKWIU 50.30.1 Transport wodny śródlądowy pasażerski.

Kwotę brutto pobranych za dany miesiąc opłat wykonawca wpłaca na rachunek bankowy Wnioskodawcy w pierwszych dniach następnego miesiąca (za miesiąc poprzedni).

Kwota netto pobranych opłat stanowi dochód Województwa, który odprowadzany jest przez Wnioskodawcę na rachunek bankowy Zarządu Województwa zgodnie ze złożonym sprawozdaniem xxx, natomiast kwota naliczonego 8% podatku od towarów i usług odprowadzana jest przez ZDW na rachunek bankowy właściwego Urzędu warów i usług VAT-7.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność opodatkowaną, ale tylko w wybranych obszarach, np. sprzedaż składników majątkowych, najem nieruchomości wraz ze sprzedażą mediów. W stosunku do działalności statutowej (m.in. świadczenia usług w zakresie obsługi promu) nie obniża kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opłaty pobierane za korzystanie z przeprawy promowej, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2 ustawy o drogach publicznych, pobierane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 13e ust. 10 ustawy o drogach publicznych oraz uchwały nr xxx Sejmiku Województwa w sprawie stawek opłat za przeprawę promową w ciągu drogi wojewódzkiej nr xx w miejscowości B., podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty pobierane za przeprawę promową w ciągu drogi wojewódzkiej nr xx w miejscowości B. nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, albowiem zgodnie z art. 15 ust. 6 przytoczonej ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, do realizacji których zostały powołane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Zatem, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

• jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ;
• odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 596 ze zm.) do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W myśl art. 8 ust. 1 w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

W odniesieniu do pobierania opłat za przeprawy promowe wskazać należy, że zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 460) korzystający z dróg publicznych mogą być obowiązani do ponoszenia opłat za przeprawy promowe na drogach publicznych. Opłata, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, może być pobierana za przewóz promem osób, zwierząt, bagażu lub pojazdów (art. 13e ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 13e ust. 6 ww. ustawy Minister właściwy do spraw transportu, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić dla przepraw promowych zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, i ustalić wysokość opłaty, z tym że jednorazowa opłata za przewóz promem nie może przekroczyć dla:

1. jednej osoby 3 zł;
2. jednego zwierzęcia 3 zł;
3. jednej sztuki bagażu 5 zł;
4. pojazdu:
   1. kategorii 1 8 zł,
   2. kategorii 2 10 zł,
   3. kategorii 3 12 zł,
   4. kategorii 4 15 zł,
   5. kategorii 5 18 zł.

Stosownie do art. 13e ust. 7 ww. ustawy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, może wprowadzić dla przepraw promowych zlokalizowanych w ciągach dróg, których zarządcą jest jednostka samorządu terytorialnego, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, i ustalić wysokość opłaty ().

W myśl art. 13e ust. 9 ww. ustawy, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego wprowadzając opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, w drodze uchwały:

1. może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowaną oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi;
2. określa sposób ogłaszania wysokości tej opłaty;
3. określa sposób pobierania tej opłaty.

Zgodnie z art. 13e ust. 10 ww. ustawy, opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 2 pkt 2, pobiera zarząd drogi, w której ciągu jest zlokalizowana przeprawa promowa, a w przypadku jego braku zarządca drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 ww. ustawy, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

1. krajowych Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich zarząd województwa;
3. powiatowych zarząd powiatu;
4. gminnych wójt (burmistrz, prezydent miasta).

W myśl art. 21 ust. 1 ww. ustawy zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 24 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.

Z analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych na tle przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, pobierając opłaty za korzystanie z przeprawy promowej, działa jako organ władzy publicznej, a wykonywane czynności należą do kategorii spraw z zakresu administracji rządowej. Wnioskodawca jako organ władzy publicznej, w zakresie, w jakim realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wprawdzie art. 15 ust. 6 cyt. ustawy stanowi, że wspomniane organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny.

W kontekście powyższego należy uznać, że Wnioskodawca jako organ władzy publicznej w zakresie wykonywania opisanych czynności nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Zatem opłaty pobierane za przeprawę promową w ciągu drogi wojewódzkiej nr xx w miejscowości B., na podstawie powołanych wyżej regulacjach wynikających ze stosownych ustaw i rozporządzeń, nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach