Temat interpretacji

moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat dokonywanych przez nabywców na zamknięty rachunek powierniczy

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 249 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2013 r. (data wpływu 20.09.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat dokonywanych przez nabywców na zamknięty rachunek powierniczy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.09.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat dokonywanych przez nabywców na zamknięty rachunek powierniczy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) jest firmą deweloperską zajmującą się budową i sprzedażą lokali, oferującą budynki wielorodzinne oraz mieszkania. Spółka otrzymuje wpłaty na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy, którego jest właścicielem, z tytułu realizacji celów określonych w umowie deweloperskiej, której przedmiotem jest przeniesienie na nabywcę prawa własności lokalu mieszkalnego. Rachunek Powierniczy powstał na mocy umowy zawartej w dniu 15 stycznia 2013 r. z Bankiem (zwanym dalej Bankiem) o powstaniu Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego. Celem gromadzenia środków na rachunku powierniczym jest zabezpieczenie należności Spółki z tytułu zakupu lokali mieszkalnych przez nabywców.

Spółka posiada jedynie bierny dostęp do Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego ramach bankowości internetowej. Wypłata środków zgromadzonych na rachunku podlega ograniczeniom Bank wypłaci Spółce środki zgromadzone na Zamkniętym Mieszkaniowym Rachunku Powierniczym najpóźniej w terminie 10 dni roboczych od daty spełnienia łącznie dwóch warunków:

1. Spółka dostarczy Bankowi podpisaną dyspozycję wypłaty z rachunku w formie bezgotówkowej,
2. przedstawiony zostanie wypis aktu notarialnego albo odpis tego aktu rozumiany jako kopia poświadczona przez innego notariusza niż ten, który sporządził akt notarialny potwierdzający przeniesienie prawa własności lokalu mieszkalnego.

Wypłaty z Rachunku rozliczane są indywidualnie dla każdego z nabywców.

Spółka nie wystawia nabywcom faktur na wpłaty na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wpłata przez nabywcę lokalu mieszkalnego środków pieniężnych na zamknięty rachunek powierniczy powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...
2. Czy wypłata Spółce środków z zamkniętego rachunku powierniczego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, wpłaty dokonywane przez nabywców lokali środków pieniężnych na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy nie powodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, a w związku z tym Spółka nie jest obowiązana wystawiać nabywcom lokali faktur z tego tytułu. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje natomiast w momencie wypłaty Spółce środków z zamkniętego rachunku powierniczego.

Ad 1.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz.U. Nr 232, poz. 1377), obowiązkiem dewelopera jest zawarcie, dla każdego przedsięwzięcia deweloperskiego, umowy z bankiem o prowadzenie otwartego albo zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego. W myśl z art. 3 pkt 8 powyżej wspomnianej ustawy, przez zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy rozumie się należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 1376 ze zm.), zwanej dalej Prawem bankowym, służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje jednorazowo, po przeniesieniu na nabywcę prawa, o którym mowa w art. 1 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.

Przedmiotem umów deweloperskich zawieranych między Spółką a nabywcami lokali mieszkalnych jest ustanowienie odrębnej własności lokalu oraz przeniesienie własności tego lokalu na nabywcę.

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o podatku od towarów usług, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Jednakże w opinii Spółki, warunkiem niezbędnym powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu jest nieograniczone władztwo (prawne i faktyczne) środkami finansowymi. W przypadku wpłat na zamknięty rachunek powierniczy Spółka nie ma uprawnienia do dysponowania tymi środkami zgromadzonymi na Rachunku Powierniczym, co wynika zarówno z Umowy Zamkniętego Mieszkaniowego Rachunku Powierniczego oraz z przepisów Prawa bankowego, a także ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.

W momencie wpłynięcia środków pieniężnych na rachunek powierniczy, Spółka nie uzyskuje prawa do dysponowania tymi środkami. Przekazanie środków przez nabywcę lokalu na taki rachunek nie może być uznane za równoznaczne z otrzymaniem ich przez Spółkę. Środki pieniężne przechowywane na rachunku powierniczym nie są w dyspozycji ani też w posiadaniu podatnika Spółki, a jest ona jedynie ich powiernikiem, bowiem środki pieniężne powierzone (posiadaczowi rachunku) przez osobę trzecią (nabywcę lokalu) do momentu wypłacenia posiadaczowi rachunku, tj. po spełnieniu określonych w umowie warunków nie stanowią jego własności. Powyższe wynika z istoty rachunku powierniczego, określonej w art. 59 ust. 3 ustawy Prawo bankowe: środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług, wpłacane na ten rachunek posiadaczowi tego rachunku przez osoby trzecie, nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty.

Zdeponowanie środków pieniężnych przez nabywców na rachunku powierniczym stanowi zatem jedynie formę zabezpieczenia transakcji. Wpłata środków pieniężnych przez nabywcę na rachunek powierniczy przed datą wydania towaru lub wykonania usługi nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu otrzymanych zaliczek, gdyż Spółka do czasu zrealizowania warunków kontraktu nie jest zarówno prawnym, jak i faktycznym dysponentem zgromadzonych tam środków. Wpłaty te nie stanowią otrzymania części należności. Nie zachodzi tu zatem okoliczność wymieniona w art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług wpłaty na rachunek powierniczy nie powodują powstania obowiązku podatkowego z chwilą jej otrzymania. Dopiero możliwość swobodnego dysponowania wpłaconymi środkami na rachunek powierniczy powoduje, iż wpłacone kwoty uznaje się za zaliczkę, przedpłatę. W związku powyższym, wpłaty na zamknięty rachunek powierniczy nie rodzą obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę potwierdzone jest również w licznych interpretacjach indywidualnych. W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 8 grudnia 2011 r. (sygn. IBPP3/443-1012/11/PK), potwierdzono, że środki pieniężne zdeponowane na rachunku powierniczym, których podatnik nie może pobrać i przeznaczyć na własne potrzeby, nie stanowią dla podatnika kwoty należnej (wynagrodzenia), o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 listopada 2007 r. (sygn. IPPP1/443-352/07-2/JL), organ stwierdził, że z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego środków wpływających na rachunki powiernicze nie będzie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Środki te nie będą należnościami dla spółki w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy, gdyż z chwilą wypłacenia ich na rachunki powiernicze spółka ta nie będzie miała możliwości rozporządzania nimi. Należnościami byłyby środki otrzymane za świadczone przyszłe usługi, z możliwością ewentualnego dysponowania nimi począwszy od momentu wpłacenia ich na rachunek (zob. także interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 stycznia 2011 r., nr ILPP1/443-1158/10-5/AW).

Ad 2.

Odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego przy wypłacie środków z Rachunku Powierniczego, warunkiem powstania obowiązku podatkowego w związku z otrzymaną zapłatą jest uzyskanie przez podatnika nieograniczonego władztwa przekazanymi przez kontrahenta środkami pieniężnymi. Decydującym kryterium jest więc ustalenie, czy środki finansowe zostały postawione do dyspozycji Spółki w ten sposób, iż może ona nimi swobodnie dysponować, a to następuje dopiero w momencie przekazania tych środków z Rachunku Powierniczego, na rzecz Spółki. Zgodnie z art. 11 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, dopiero gdy bank stwierdzi spełnienie warunków określonych w umowie deweloperskiej i wypłaci Spółce środki zgromadzone na rachunku powierniczym, Spółka otrzyma zapłatę, o której mowa w art. 19 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tego przepisu wynika, że w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Powyższe stanowisko potwierdza również analiza przepisów Prawa bankowego. W myśl art. 59 tej ustawy na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku na podstawie odrębnej umowy przez osobę trzecią. Zgodnie z ust. 2 tegoż artykułu, stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik). Zgodnie z art. 59 ust. 3 powołanej ustawy umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane. Zatem, jak wynika z istoty rachunku powierniczego, określonej w art. 59 ust. 3 Prawa bankowego, środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług, wpłacane na ten rachunek posiadaczowi tego rachunku przez osoby trzecie nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty. Środki wpłacane przez osoby trzecie na rachunek powierniczy nie będą więc należnościami dla posiadacza rachunku, gdyż z chwilą wpłacania ich na rachunek powierniczy posiadacz tego rachunku nie będzie miał możliwości rozporządzania nimi. Wpłaty staną się dla Spółki należnością w momencie ich wypłaty przez Bank, co spowoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Reasumując, w ocenie Spółki wpłaty dokonywane przez nabywców lokali środków pieniężnych na Zamknięty Mieszkaniowy Rachunek Powierniczy nie powodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje natomiast w momencie wypłaty Spółce środków z tego rachunku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Na podstawie art. 19 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

W myśl art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Natomiast stosownie do art. 19 ust. 15 ustawy w przypadkach określonych w ust. 10 oraz ust. 13 pkt 2-4 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, o którym mowa w przytoczonych przepisach, konieczne jest ustalenie, czy miała miejsce dostawa towaru, ustalenie terminu wydania przedmiotu umowy, ustalenie terminów otrzymania części zapłaty bądź jej całości.

Wydanie towaru stanowi efekt zawarcia umowy sprzedaży. Obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub lokale powstanie w sposób określony w art. 19 ust. 10 ustawy, z uwzględnieniem ust. 11 i ust. 15. Przy czym za dzień wydania w rozumieniu cyt. wyżej przepisów art. 19 ust. 1, ust. 4 i ust. 10 ustawy, należy rozumieć dzień faktycznego i ekonomicznego przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością. Zatem dla części należności obejmującej wpłatę dokonaną przed wydaniem nieruchomości obowiązek ten powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Dla pozostałej kwoty natomiast, z chwilą otrzymania zapłaty nie później niż 30. dnia od dnia wydania nieruchomości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest firmą deweloperską, zajmującą się budową i sprzedażą lokali. Spółka otrzymuje wpłaty na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy z tytułu realizacji celów określonych w umowie deweloperskiej, której przedmiotem jest przeniesienie na nabywcę prawa własności lokalu mieszkalnego.

Celem gromadzenia środków na rachunku powierniczym jest zabezpieczenie należności Spółki z tytułu zakupu lokali mieszkalnych przez nabywców. Spółka posiada jedynie bierny dostęp do zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego. Wypłata środków zgromadzonych na rachunku podlega ograniczeniom bank wypłaci Spółce środki zgromadzone na zamkniętym mieszkaniowym rachunku powierniczym najpóźniej w terminie 10 dni roboczych od daty spełnienia łącznie dwóch warunków:

1. Spółka dostarczy bankowi podpisana dyspozycję wypłaty z rachunku w formie bezgotówkowej;
2. przedstawiony zostanie wypis aktu notarialnego albo odpis tego aktu rozumiany jako kopia poświadczona przez innego notariusza niż ten, który sporządził akt notarialny potwierdzający przeniesienie prawa własności lokalu mieszkalnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonywania wpłat przez nabywców lokali mieszkalnych na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku na podstawie odrębnej umowy przez osobę trzecią. W myśl natomiast art. 59 ust. 2 cyt. ustawy, stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik). Zgodnie z art. 59 ust. 3 powołanej ustawy, umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane. W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko posiadaczowi rachunku powierniczego środki znajdujące się na rachunku nie podlegają zajęciu (art. 59 ust. 4 cyt. ustawy). Z kolei zgodnie z ust. 5 tegoż przepisu, w razie ogłoszenia upadłości posiadacza rachunku środki pieniężne znajdujące się na tym rachunku podlegają wyłączeniu z masy upadłości. Natomiast w myśl. ust. 6 ww. przepisu, w przypadku śmierci posiadacza rachunku powierniczego zgromadzone na tym rachunku kwoty nie wchodzą do spadku po posiadaczu rachunku.

Zatem istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to transakcja, której zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego powiernika, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Rachunek powierniczy jest to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Powiernik informuje sprzedawcę o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym ten wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy lub jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem. Do momentu uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że dokonana przez przyszłego nabywcę wpłata na rachunek powierniczy przed wydaniem nieruchomości, bez możliwości dysponowania pieniędzmi przez Wnioskodawcę, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w stosunku do wpłaconej kwoty, gdyż nie stanowi ona należności, o której mowa w art. 19 ust. 10 i 11 ustawy.

Możliwość takiego dysponowania Wnioskodawca uzyska dopiero w momencie uwolnienia (wypłaty) przez bank środków pieniężnych, po spełnieniu przesłanek wynikających z umowy, tj.

• dostarczeniu bankowi podpisanej dyspozycji wypłaty z rachunku w formie bezgotówkowej;
• przedstawieniu wypisu aktu notarialnego albo odpisu tego aktu rozumianego jako kopia poświadczona przez innego notariusza niż ten, który sporządził akt notarialny potwierdzający przeniesienie prawa własności lokalu mieszkalnego.

W analizowanej sytuacji momentem powstania obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, będzie zatem moment otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu dostawy lokali (moment wypłacenia Wnioskodawcy przez bank środków zgromadzonych na rachunku powierniczym), nie później jednak niż 30. dnia od dnia wydania przedmiotowych lokali.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 468 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie