Temat interpretacji

obowiązek podatkowy dla dostawy zabudowanych działek

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 21 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego dla dostawy zabudowanych działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. obowiązku podatkowego dla dostawy zabudowanych działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Ż Spółka Akcyjna (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży napojów bezalkoholowych (wód mineralnych, mineralnych wód smakowych, innych napojów). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zainteresowała się uzyskaniem własności następujących nieruchomości:

1. niezabudowanej nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3025/8), stanowiącej własność (majątek prywatny) osoby fizycznej (dalej: G.D.), o wartości 38.000 zł, dalej: Nieruchomość 1;
2. niezabudowanej nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3111/6), stanowiącej własność (majątek prywatny) osoby fizycznej (dalej: A.W.), o wartości 63.760 zł, dalej: Nieruchomość 2;
3. nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3111/2), zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym z lat 50-70 ubiegłego wieku, stanowiącej współwłasność (majątek prywatny) osób fizycznych (dalej: G.D., J.D., M.C. po 1/6) oraz małżonków (dalej: E. i A.W. w 1/2), o wartości 576.000 zł, dalej: Nieruchomość 3;
4. nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 3111/4), zabudowanej ok. 40-letnim budynkiem mieszkalnym, stanowiącej współwłasność (majątek prywatny) osób fizycznych (dalej: Z.W., A.W., R.S., K.N., każdy po 1/4), o wartości 225.000 zł, dalej: Nieruchomość 4.

Przyczyną zainteresowania się przez Spółkę wymienionymi nieruchomościami był fakt zlokalizowania ich w bezpośrednim sąsiedztwie miejsca prowadzenia działalności przez Spółkę (zakładu produkcyjnego) - ich pozyskanie pozwala na jego rozbudowę w przyszłości, z drugiej zaś na zażegnanie sporu z ich dotychczasowymi właścicielami (tj. ww. osobami fizycznymi), którzy skarżyli się na utrudnienia związane z hałasem i dużym ruchem samochodowym powodowanym przez zakład Spółki.

Warunkiem zbycia Nieruchomości 1 do 4 postawionym przez ich właścicieli było zaoferowanie im przez Spółkę co najmniej nie gorszych alternatywnych nieruchomości w okolicy, umożliwiających zaspokojenie ich potrzeb mieszkaniowych. W tym celu Spółka wyszukała na lokalnym rynku nieruchomości zamienne, które po nabyciu we własnym imieniu i na własny rachunek przedstawiła ww. osobom do zamiany.

W rezultacie, na mocy czynności objętych aktami notarialnymi Spółka dokonała w okresie grudzień 2012 - luty 2013 niżej wskazanych transakcji (zamiany):

1. w zamian za własność Nieruchomości 1 przeniosła na rzecz jej dotychczasowego właściciela tj. G.D., własność nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (obejmująca m.in. działkę ewidencyjną nr 515/1), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z 1978 r. (dalej: Nieruchomość A"), którą to nieruchomość Spółka nabyła tego samego dnia na podstawie umowy sprzedaży od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (dalej: Z.S.), za cenę 190.000 zł - transakcja nabycia jako dotycząca majątku prywatnego nie podlegała VAT;
2. w zamian za własność Nieruchomości 2 oraz udział w wysokości 1/2 we własności Nieruchomości 3 przeniosła na rzecz małżonków E. i A.W. (współwłaścicieli w 1/2 Nieruchomości 3 oraz Nieruchomości 2 jako majątku osobistego A.W.) własność nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 8098/12), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z 1980 r. (dalej: Nieruchomość B"), którą to nieruchomość Spółka nabyła tego samego dnia na podstawie umowy sprzedaży od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej (dalej: G.D., A.S."), za cenę 370.000 zł - transakcja nabycia jako dotycząca majątku prywatnego nie podlegała VAT;
3. w zamian za Nieruchomość 4 przeniosła na rzecz współwłaścicieli Nieruchomości 4 własność nieruchomości gruntowej (po 1/4 udziału na rzecz każdego dotychczasowego współwłaściciela Nieruchomości 4), dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 8054/4), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z 1980 r. (dalej: Nieruchomość C"), którą tą nieruchomość Spółka nabyła tego samego dnia na podstawie umowy sprzedaży od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (dalej: A.O."), za cenę 300.000 zł - transakcja nabycia jako dotycząca majątku prywatnego nie podlegała VAT;
4. w związku z niedojściem do wykonania zobowiązania przez E.D. i M.D. współwłaścicieli nieruchomości gruntowej, dla której prowadzona jest księga wieczysta (działka ewidencyjna nr 8098/26), zabudowanej budynkiem mieszkalnym z lat 1983-2006, która po nabyciu przez Spółkę miała podlegać zamianie za pozostały udział (1/2) we własności Nieruchomości 3, posiadany przez G.D., J.D. i M.C., Spółka rozpoczęła ponowne poszukiwania nieruchomości zamiennej dla tej części Nieruchomości 3.

Podane wyżej wartości Nieruchomości 1, 2, 3, 4 wynikają z kwot podanych przez zbywających, według ich najlepszej wiedzy, na potrzeby ustalenia wartości przedmiotów zamiany. Zamiana nieruchomości odbyła się bez dopłat, w związku z uznaniem przez strony przedmiotów zamiany za ekwiwalentne (równowartościowe) na potrzeby tych transakcji.

Zgodnie z posiadaną przez Spółkę wiedzą nt. Nieruchomości A, B, C zostały one zabudowane (budynkami mieszkalnymi) przez osoby, od których Spółka nabyła te nieruchomości, bądź przez ich poprzedników prawnych. W tym ostatnim przypadku osoby, od których Spółka nabyła przedmiotowe nieruchomości, weszły w ich posiadanie w wyniku dziedziczenia (spadek) lub darowizny. Nieruchomości stanowiły majątek prywatny ww. osób i były wykorzystywane przez nie do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przez Spółkę Nieruchomości A, B, C, powstał z chwilą otrzymania zapłaty, tj. uzyskania nieruchomości zamiennej, a jeżeli do tego nie doszło przed 30. dniem od daty faktycznego wydania nabywcom Nieruchomości A, B, C przez Spółkę (lub ich dotychczasowych właścicieli) - tego dnia, w rezultacie irrelewantna dla powstania obowiązku była data podpisania przez Spółkę umów o skutku rozporządzającym, tj. przenoszących własność (współwłasność) tych nieruchomości na nabywców...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki opisane w stanie faktycznym czynności polegające na zamianie Nieruchomości A, B, C nabytych uprzednio w tym celu od osób fizycznych, zabudowanych budynkami mieszkalnymi wybudowanymi przez te osoby (lub ich poprzedników prawnych) odpowiednio od 1978 do 2006 roku, które po wybudowaniu/oddaniu do użytkowania, do dnia transakcji, nie były przedmiotem sprzedaży w rozumieniu przepisów o VAT, ani też nie były modernizowane w stopniu przekraczającym 30% ich wartości początkowej, miały następujące konsekwencje na gruncie podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy z tytułu dostawy przez Spółkę Nieruchomości A, B, C, powstał z chwilą otrzymania przez nią zapłaty za nie, tj. uzyskania nieruchomości zamiennej, a jeżeli do tego nie doszło przed 30. dniem od daty faktycznego wydania nabywcom Nieruchomości A, B, C przez Spółkę (lub ich dotychczasowych właścicieli) - tego dnia, w rezultacie czego irrelewantna dla powstania obowiązku była data podpisania przez Spółkę umów o skutku rozporządzającym, tj. przenoszących własność (współwłasność) tych nieruchomości na nabywców.

Stan prawny

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, a jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek ten powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Jednakże w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wydania (art. 19 ust. 10 ustawy).

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Ze wskazanych przepisów ustawy o VAT wynika, że w przypadku gdy przedmiotem dostawy są budynki (nieruchomości zabudowane) - jak w rozpatrywanym stanie faktycznym, kluczową okolicznością dla ustalenia obowiązku podatkowego w VAT jest moment wydania nieruchomości. Od tej chwili liczy się bowiem bieg 30-dniowego terminu, z którego bezskutecznym (tj. w braku otrzymania zapłaty) upływem obowiązek ten definitywnie powstaje.

W związku z tym należy zauważyć, że ustawa o VAT nie precyzuje, co należy rozumieć przez wydanie". W związku z tym w celu ustalenia zakresu znaczeniowego tego pojęcia należy odwołać się, zgodnie z zasadami wykładni gramatycznej, do jego znaczenia słownikowego. I tak, przykładowo, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego" Wydawnictwa Naukowego PWN (wydanie internetowe) wydać" to dać, przydzielić coś komuś. Podobnie Słownik języka polskiego" pod red. Witolda Doroszewskiego.

Jak z powyższego wynika wydanie", o którym mowa zarówno w ust. 10, jak i ust. 1 oraz 4 art. 19 ustawy o VAT, należy przede wszystkim wiązać z rzeczywistym przeniesieniem władztwa nad towarem. Innymi słowy z objęciem rzeczy w posiadanie, z czym wiąże się możliwość fizycznego dysponowania nią, jak również ryzyko jej utraty, zniszczenia czy uszkodzenia. W rezultacie, z wydaniem towaru (tu: budynków) mamy na potrzeby VAT do czynienia z chwilą w której dostawca efektywnie wyzbywa się władztwa nad dostarczaną rzeczą. Tym samym za zbyt daleko idącą należy uznać wykładnię sprowadzającą wydanie nieruchomości (budynku lub lokalu) jedynie do cywilistycznej czynności w postaci zawarcia umowy o skutku rozporządzającym, tj. przenoszącym własność na nabywcę.

Poprawność powyższego stanowiska potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji z 6 lipca 2012 r. (sygn. ITPP1/443-496/12/DM) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że:

Dokonując kwalifikacji pojęcia wydanie towaru, o którym mowa w powołanych przepisach normujących kwestie momentu powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, należy mieć na uwadze, że czynność ta winna być dokonana w oderwaniu od uwarunkowań cywilistycznych i pojęcia tego nie można łączyć z wydaniem rzeczy w rozumieniu art. 348 K.c, nie jest to także pojęcie tożsame ze sprzedażą (art. 535 K.c). A zatem wydanie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest tożsame z przeniesieniem własności rzeczy. (...) Tym samym, w przypadku dostawy - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - gruntu zabudowanego budynkami i budowlami, dla momentu powstania obowiązku podatkowego wydanie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług może nastąpić - wbrew ocenie Wnioskodawcy - w momencie innym niż sporządzenie aktu notarialnego."

W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 24 września 2012 r. (sygn. IBPP1/443-615/12/LSz), w której podkreślił, iż:

Definicję dysponowania rzeczą jak właściciel", należy rozumieć szeroko. Wydanie należy zatem rozumieć w znaczeniu potocznym, ti. jako fizyczne umożliwienie dysponowania towarem. Niemniej jednak wydanie musi jednak nastąpić w związku dostawą towarów.

(...) wydanie towarów, w konsekwencji których użytkownik nabywa prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel, w sytuacji gdy przeniesienie prawa własności ma miejsce w terminie późniejszym, uznane jest za dostawę towarów. (...) Uwzględniając powyższe nie sposób zatem podzielić zaprezentowanego we wniosku stanowiska, że ...data wydania przedmiotowych nieruchomości rozumianego jako faktyczne i ekonomiczne przeniesienie prawa własności, będzie wyznaczona przez datę podpisania aktu notarialnego sprzedaży". Jak wykazano bowiem powyżej dla opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług nie jest istotne zachowanie wszelkich warunków stawianych tej czynności przez prawo cywilne, ale możliwość faktycznego wykorzystywania towaru przez nabywcę."

Zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje również potwierdzenie m.in. w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 marca 2012 r. (sygn. IPPP2/443-1400/11-5/KG) i z 23 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPP3/443-763/11-4/JF) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 listopada 2011 r. (sygn. ILPP2/443-1270/11-2/Akr).

W rozpatrywanym przypadku oznacza to, że do powstania obowiązku z tytułu zamiany Nieruchomości A, B, C przez Spółkę doszło z chwilą wydania ich nabywcom przez dotychczasowych właścicieli. Zgodnie bowiem z postanowieniami zawartych przez Spółkę umów, przekazanie (wydanie do posiadania) ww. nieruchomości ma nastąpić bezpośrednio między ich dotychczasowymi właścicielami (od których Spółka je nabyła) a osobami, na rzecz których Spółka zbyła te nieruchomości w ramach zamiany na Nieruchomości 1, 2, 3, 4. Oznacza to, że jeżeli przed upływem 30. dnia od tak rozumianego wydania Nieruchomości A, B, C Spółka nie otrzymała zapłaty, obowiązek podatkowy z tytułu ich dostawy powstaje z tym dniem.

W konsekwencji, istotne staje się ustalenie, co należy rozumieć przez otrzymanie zapłaty. Jeżeli bowiem do takiego otrzymania zapłaty doszło przed ww. dniem, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy odpowiednio Nieruchomości A, B, C powstał z tą chwilą. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że do dostawy Nieruchomości A, B, C doszło w związku z ich zamianą na Nieruchomości 1, 2, 3, 4. W efekcie w rozpatrywanym przypadku brak wynagrodzenia należnego Spółce określonego w pieniądzu. Rolę wynagrodzenia Spółki pełnią tu towary zamienne, należne je od nabywców ww. nieruchomości. W rezultacie, wydanie - w rozumieniu, o którym była wyżej mowa - przez nabywców Spółce Nieruchomości 1, 2, 3, 4 należy uznać za równoznaczne z otrzymaniem przez nią zapłaty za odpowiednio Nieruchomości A, B, C. Taka interpretacja pozostaje w zgodzie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego kwota należna - stanowiąca obrót podatnika - obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (lub osoby trzeciej). Nie ma zatem znaczenia, jaką formę przybiera świadczenie nabywcy - pieniężną towarową czy inną dla uznania dostawy, czy szerzej sprzedaży, za dokonaną za wynagrodzeniem (odpłatną) a tym samym dla uznania spełnienia przez nabywcę tak umówionego świadczenia za dokonanie zapłaty, której otrzymanie przez dostawcę przed upływem terminu określonego w art. 19 ust. 10 ustawy o VAT skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, w kwestiach objętych pytaniem nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższe przepisy formułują zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wydania towaru lub wykonania usługi, natomiast jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone wystawioną fakturą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż siódmego dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od tych ogólnych zasad ustawodawca określił szereg wyjątków ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego, uzależniony np. od rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.

Na mocy art. 19 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do dostawy nieruchomości (budynków) konieczne jest zweryfikowanie następujących elementów transakcji:

• ustalenie czy miała miejsce dostawa budynku,
• ustalenie momentu wydania przedmiotu umowy,
• ustalenie terminów otrzymania części zapłaty bądź jej całości,
• porównanie terminów otrzymania zapłaty oraz terminu wydania.

Powołane powyżej przepisy art. 19 ust. 1 oraz art. 19 ust. 10 ustawy, nie definiują pojęcia dzień wydania. Dokonując jednak wykładni tej regulacji, należy mieć na uwadze fakt, iż określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania tym podatkiem to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Dostawa towarów zdefiniowana została w art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że przepis ten nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności. W tym kontekście zdarzenia, w związku z których wystąpieniem należy wiązać moment powstania obowiązku podatkowego, winny mieć charakter faktyczny i ekonomiczny.

Zatem obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów, której przedmiotem są budynki w tym również grunt, na którym posadowione są budynki, powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30. dnia od dnia wydania, rozumianego jako faktyczne i ekonomiczne przeniesienie prawa do dysponowania nieruchomością.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca zamierza zbyć budynki mieszkalne posadowione na trzech działkach (nieruchomość A, B, C), do zbycia budynków doszło tego samego dnia, którego Wnioskodawca nabył te nieruchomości. W zamian za te budynki mieszkalne posadowione na trzech działkach Wnioskodawca otrzymał inne nieruchomości.

Zatem pomiędzy stronami transakcji zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym Wnioskodawca zobowiązał się przenieść na rzecz osób fizycznych nieruchomości A, B, C, a te osoby w zamian za wyżej wskazane nieruchomości przeniosą na rzecz Wnioskodawcy własność własnych nieruchomości. Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Więc zamiana towarów jest uznana za odpłatną dostawę towarów. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy, stwierdzić należy, iż obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w odniesieniu do dostawy budynków mieszkalnych wraz z gruntem, na którym te budynki są posadowione powstał zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia licząc od dnia wydania nieruchomości. Czyli w analizowanym przypadku z chwilą wydania nieruchomości nabywcom. Jeżeli do wydania nieruchomości doszło bezpośrednio przez dotychczasowych właścicieli, to właśnie w tym momencie nastąpiło wydanie towaru w rozumieniu ustawy o VAT. Oznacza to, że jeżeli przed upływem 30. dnia od tak rozumianego wydania nieruchomości A, B, C Wnioskodawca nie otrzyma zapłaty (nieruchomości), obowiązek podatkowy z tytułu dostawy tych nieruchomości powstał z tym dniem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy wskazać, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej pytań nr 1 i 3 została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach