Temat interpretacji

1. Czy od sprzedaży powstałych po podziale działek Zainteresowana będzie musiała płacić podatek VAT? Jeżeli tak to:
2. Co będzie podstawą (kwota z aktu czy też jakieś uśrednienie dla tego obszaru)?
3. Czy w przypadku gdyby Wnioskodawczyni musiała zapłacić VAT, a wykaże, że pieniądze przeznaczyła na budowę, podatek ten zostanie jej zwrócony?
4. Część terenu, który Zainteresowana zamierza sprzedać ma status zieleni nieurządzonej na łąkach trwałych. Czy od tej kwoty również trzeba płacić VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu 17 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, podstawy opodatkowania oraz zwrotu podatku,

• prawidłowe w zakresie opodatkowania terenu mającego status zieleni nieurządzonej na łąkach trwałych.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 marca 2010 r. (data wpływu 17 marca 2010 r.), w którym uzupełniono opis sprawy oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 13 maja 1996 r. Wnioskodawczyni kupiła działkę budowlaną o powierzchni 10 a. Dnia 4 lipca 1997 r. dokupiła 25 a ziemi rolnej, przylegającej do wcześniej posiadanej działki. W dniu 30 marca 1999 r. dokupiła jeszcze 56 a, które poprzedniemu właścicielowi pozostały po sprzedaży tamtych działek. W roku 1999 rozpoczęła budowę domu jednorodzinnego na 10 a. Pozostały teren, w jej planach, został przeznaczony pod funkcje rolne i rekreacyjne.

Zainteresowana zaznaczyła, że budowę prowadzi do dnia dzisiejszego, gdyż finansuje ją jedynie ze środków własnych (bez jakiegokolwiek kredytu). W roku 2005 został zmieniony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i część z pozostałej ziemi została przeznaczona pod budownictwo. Z uwagi na brak środków na budowę sprzedała w roku 2007 jedną działkę o pow. 11,5 a. Uzyskane w ten sposób środki przeznaczyła na kontynuowanie budowy. Wnioskodawczyni wskazała, że po podziale zostawiła sobie 15 a ziemi przylegającej do działki, na której buduje dom z przeznaczeniem na cele jakie zakładała przy kupnie ziemi. Z uwagi na koszty robót wykończeniowych w roku 2009 dokonała podziału pozostałego terenu na 3 działki, na których zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego można budować budynki mieszkalne. Zainteresowana zamierza je sprzedać, aby mieć środki na dokończenie budowy.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

• na przedmiotowych działkach nie była prowadzona działalność gospodarcza, w tym również rolnicza;

• nie dokonywała ona sprzedaży żadnych produktów rolnych. Produkty z ogrodu wykorzystywane były przez nią wyłącznie na własne potrzeby;

• do ewentualnej sprzedaży pozostały jej trzy działki. Nie wyklucza ona, że w przyszłości może być zmuszona do ich sprzedaży, ze względu na finansowanie budowy;

• nigdy ani odpłatnie, ani bezpłatnie nie udostępniała gruntu innym osobom;

• jedna z działek ma pow. około 16 a, z czego około 12 a ma charakter ziemi, na której można się budować. Pozostałe 4 a, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nadają się praktycznie do obsiania trawą. Zainteresowana nadmieniła, że działka ta przylega do rowu melioracyjnego i to również warunkuje sposób jej wykorzystania (konieczność zapewnienia możliwości czyszczenia rowu 4 m).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy od sprzedaży powstałych po podziale działek Zainteresowana będzie musiała płacić podatek VAT... Jeżeli tak to:

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Nie powinna ona być objęta podatkiem VAT, ponieważ jej intencją nie było i nie jest handlowanie ziemią. Do sprzedaży zmusza ją sytuacja finansowa związana z prowadzoną budową. Zainteresowana zaznaczyła, że choć miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został zmieniony w roku 2005, jedną działkę sprzedała dopiero w roku 2007. W związku z planowaną w roku 2010 sprzedażą, w ocenie Wnioskodawczyni, nie można również mówić o prowadzeniu jakiejkolwiek działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2

W przypadku konieczności płacenia podatku powinien on być naliczony od kwoty z aktu, gdyż kryzys zweryfikował ceny gruntów. Gdyby urząd skarbowy miał wątpliwości dotyczące ceny, to w ocenie Zainteresowanej, zawsze można wszcząć postępowanie.

Ad. 3

Nie zna ona obowiązujących w tej materii przepisów, ale uważa, że takie rozwiązanie jest jak najbardziej słuszne.

Ad. 4

Od gruntu, na którym nie można nic zrobić i w związku z tym nie wzrosła jego wartość podatek VAT nie powinien być naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, podstawy opodatkowania oraz zwrotu podatku,

• prawidłowe w zakresie opodatkowania terenu mającego status zieleni nieurządzonej na łąkach trwałych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży działek jest podatnikiem ww. podatku, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dla celów ustalenia, czy dostawa nieruchomości gruntowych wyczerpuje znamiona pojęcia działalność gospodarcza konieczna jest analiza, czy zamiarem wykonania czynności jest jej dokonywanie w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia zamiar, jak również nie precyzuje pojęcia sposób częstotliwy, w każdym przypadku należy badać, czy intencją wykonawcy określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r., str. 1223) pojęcie zamiar oznacza to, co ktoś zamierzył, umyślił sobie, określony projekt, pomysł, zamysł, cel.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili sprzedaży towaru.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

W związku z powyższym, nawet w przypadku, gdy sprzedaż dokonywana jest jednorazowo lecz okoliczności wskazują na to, że zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie tej czynności w przyszłości w sposób częstotliwy, to uznać należy, iż dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykonywana jest działalność gospodarcza.

Ponadto, tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

W konsekwencji ocena określonych stanów, na gruncie powołanych aktów prawnych, może być odmienna.

Z treści przedłożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni kupiła działkę budowlaną o powierzchni 10 a. W roku 1997 zakupiła kolejne 25 a ziemi rolnej, w roku 1999 dokupiła jeszcze 56 a. W roku 1999 rozpoczęła budowę domu jednorodzinnego na 10 a. Pozostały teren w jej planach został przeznaczony pod funkcje rolne i rekreacji.

Zainteresowana zaznaczyła, że budowę prowadzi do dnia dzisiejszego, gdyż finansuje ją jedynie ze środków własnych.

W roku 2005 został zmieniony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w związku z czym, część z pozostałej ziemi została przeznaczona pod budownictwo. Z uwagi na brak środków na budowę, Zainteresowana sprzedała w roku 2007 jedną działkę o pow. 11,5 a. Uzyskane w ten sposób środki przeznaczyła na kontynuowanie budowy.

Wnioskodawczyni wskazała, że po podziale zostawiła sobie 15 a ziemi przylegającej do działki, na której buduje dom z przeznaczeniem na cele jakie zakładała przy kupnie ziemi. W roku 2009 dokonała podziału pozostałego terenu na 3 działki, na których zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego można budować budynki mieszkalne.

W uzupełnieniu Zainteresowana wskazała, że:

• na przedmiotowych działkach nie była prowadzona działalność gospodarcza, w tym również rolnicza;

• nie dokonywała ona sprzedaży żadnych produktów rolnych. Produkty z ogrodu wykorzystywane były przez nią wyłącznie na własne potrzeby;

• do ewentualnej sprzedaży pozostały jej trzy działki. Nie wyklucza ona, że w przyszłości może być zmuszona do ich sprzedaży, ze względu na finansowanie budowy;

• nigdy, ani odpłatnie ani bezpłatnie, nie udostępniała gruntu innym osobom;

• jedna z działek ma powierzchnię około 16 a, z czego około 12 a ma charakter ziemi, na której można się budować. Pozostałe 4 a, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nadają się praktycznie do obsiania trawą. Wnioskodawczyni wskazała, że działka ta przylega do rowu melioracyjnego i to również warunkuje sposób jej wykorzystania (konieczność zapewnienia możliwości czyszczenia rowu 4 m).

Przedstawione okoliczności wskazują na to, że w omawianej sprawie występuje zamiar wykonywania czynności sprzedaży działek w sposób częstotliwy i zarobkowy, gdyż zamysłem oraz celem Zainteresowanej jest ponowne wykonywanie ww. czynności (dostawa kilku działek nie może być zaliczona do czynności jednorazowej). Przy czym, zaznaczyć należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonywania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności. Nie można zatem stwierdzić, iż transakcje dokonywane przez Wnioskodawczynię przeprowadzane są w sposób incydentalny i nie mają na celu chęci osiągnięcia zysku.

W przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do stwierdzenia, iż zakupu nieruchomości gruntowych dokonano dla innych celów aniżeli ich późniejsze zbycie. Jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowana, dokonując dostawy działek w sposób zamierzony i powtarzalny spełnia powyższe kryteria. W takiej sytuacji sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonująca dostawy uzyskała status podatnika podatku VAT już przy dokonaniu pierwszej dostawy. Bowiem, sprzedaż ww. działek dokonywana jest/będzie w ramach prowadzonej przez sprzedającą samodzielnej działalności gospodarczej.

Kolejne kryterium jakie znajduje zastosowanie w opisanej sprawie to podział nieruchomości na mniejsze działki. To bezspornie przesądza o świadomej aktywności Wnioskodawczyni mającej na celu zwiększenie atrakcyjności rynkowej działek oraz łatwiejsze uzyskanie środków finansowych. Z kolei, świadczy to o zarobkowym charakterze czynności oraz wyklucza ich osobiste znaczenie (osobisty charakter zbycia).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dostawa trzech działek będących przedmiotem pytań, będzie realizowana w okolicznościach wskazujących na zamiar powtarzalnego wykonywania tego rodzaju czynności, gdyż przedmiotem sprzedaży ma być kilka działek. Dodatkowo przedmiotowe nieruchomości gruntowe, zdaniem tut. Organu, zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży, nie zaś na osobiste potrzeby Wnioskodawczyni.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy działek, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Na podstawie zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku VAT wynosi 22% (). Podatnik dokonujący dostawy gruntów w niektórych przypadkach może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Art. 103 ust. 1 ustawy wskazuje, że podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W omawianej sprawie, Wnioskodawczyni dokonała/zamierza dokonać sprzedaży działek przeznaczonych pod budownictwo. Zatem, ich dostawa nie korzysta ze zwolnienia od podatku, gdyż nie spełnienia przesłanek zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, Zainteresowana sprzedając powstałe po podziale działki przeznaczone pod budownictwo była w związku ze sprzedażą działki w roku 2007 i będzie w związku z planowanymi dostawami zobowiązana do zapłaty podatku od towarów i usług w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że jako podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, Wnioskodawczyni winna przyjąć kwotę należną wynikającą z aktu notarialnego pomniejszoną o kwotę należnego podatku, czyli 22%.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Powyższe wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z brzmienia powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom w związku z zakupem towarów i usług. Ustawa nie przewiduje możliwości zwrotu podatku VAT należnego, z tytułu sprzedaży towaru.

Uwzględniając powyższe, Zainteresowana nie ma możliwości prawnej w zakresie podatku od towarów i usług otrzymania zwrotu zapłaconego podatku VAT należnego, z tytułu sprzedanych działek.

Jak wskazano powyżej, podatnik dokonujący dostawy gruntów może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jeżeli dokonuje dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem, o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (). Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z powyższych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Na mocy art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje w przypadku gruntów - dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż grunt będący przedmiotem pytania 4 ma pow. około 16 a, z czego około 12 a ma charakter ziemi, na której można się budować, zaś pozostałe 4 a, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nadają się do obsiania trawą.

Zgodnie z powyższym, jeżeli część terenu, posiadająca status zieleni nieurządzonej na łąkach trwałych jest terenem niezabudowanym innym niż teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę, to jego sprzedaż będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a Zainteresowana nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT z tytułu jej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu