Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca może odliczyć cały podatek VAT z każdej wystawionej faktury na zakup lokalu użytkowego mimo, że na tej fakturze figuruje jego niepracująca żona?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2010 r. (data wpływu 19 stycznia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 24 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 24 marca 2010 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz wskazanie zakresu (przedmiotu) wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W lipcu 2009 r. Wnioskodawca kupił w Spółdzielni Mieszkaniowej lokal użytkowy, który będzie oddany do użytku w czerwcu 2010 r. Przy załatwianiu formalności w Spółdzielni poinformowano Zainteresowanego, że do umowy kupna lokalu należy wpisać jego żonę, ponieważ Wnioskodawca nie ma z żoną rozdzielności majątkowej. Żona Zainteresowanego nie pracuje, jest na urlopie macierzyńskim. Po otrzymaniu kredytu z banku małżonkowie podpisali ze Spółdzielnią umowę na zakup powyższego lokalu. w sumie będą płacić za lokal 6 rat z czego 3 zostały już zapłacone. Spółdzielnia wystawia fakturę za każdą wpłaconą ratę na oboje małżonków, jako zaliczkową wpłatę wkładu budowlanego na lokal użytkowy. Księgowa, która rozlicza Wnioskodawcę z Urzędem Skarbowym nie chce odliczać VAT-u w pełnej wysokości a tylko w połowie. Natomiast z informacji uzyskanych telefonicznie w Krajowej Informacji Podatkowej wynika, że może on odliczyć VAT w pełnej wysokości, czyli cały VAT z każdej faktury.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany oświadczył, że prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej jako osoba fizyczna. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabyty lokal będzie służył tylko Wnioskodawcy na prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie opodatkowanej podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć cały podatek VAT z każdej wystawionej faktury na zakup lokalu użytkowego mimo, że na tej fakturze figuruje jego niepracująca żona...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ jest on płatnikiem podatku VAT a lokal użytkowy kupił, aby prowadzić działalność gospodarczą w szerszym zakresie i płacić podatki od tej działalności to mimo, że na fakturach figuruje wraz z żoną, to jako płatnik podatku VAT powinien mieć prawo do odliczenia całego VAT-u. Zainteresowany dodał, że nie ma z żoną rozdzielności majątkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 -7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przywołane regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Faktura będąca podstawą odliczenia, winna zawierać elementy wymienione w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

I tak, zgodnie z tym przepisem, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako FAKTURA VAT;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zauważyć należy, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy. Zgodnie z uregulowaniami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. u. Nr 9 poz. 59 ze zm.), istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż w lipcu 2009 r. Wnioskodawca kupił w Spółdzielni Mieszkaniowej lokal użytkowy, który będzie oddany do użytku w czerwcu 2010 r. Przy załatwianiu formalności w Spółdzielni poinformowano Zainteresowanego, że do umowy kupna lokalu należy wpisać jego żonę, ponieważ Wnioskodawca nie ma z żoną rozdzielności majątkowej. Żona Zainteresowanego nie pracuje, jest na urlopie macierzyńskim. Po otrzymaniu kredytu z banku małżonkowie podpisali ze Spółdzielnią umowę na zakup powyższego lokalu. w sumie będą płacić za lokal 6 rat z czego 3 zostały już zapłacone. Spółdzielnia wystawia fakturę za każdą wpłaconą ratę na oboje małżonków, jako zaliczkową wpłatę wkładu budowlanego na lokal użytkowy.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że nabyty lokal będzie służył wyłącznie jemu do prowadzenia działalności gospodarczej w całości opodatkowanej podatkiem VAT. Ponadto oświadczył, że prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej jako osoba fizyczna i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc po uwagę analizę powyższych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają dobro inwestycyjne, które jest używane w sposób wyłączny do celów prowadzonej działalności gospodarczej przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to osoba ta korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W przedmiotowej sprawie warunek ten zostanie spełniony, gdyż Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, wykonującym wyłącznie czynności opodatkowane tym podatkiem. Przy czym, bez znaczenia pozostaje fakt, że faktury wystawiane są na obojga małżonków.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego wynikającego z każdej wystawionej faktury dokumentującej wpłaconą ratę wkładu budowlanego na zakup lokalu użytkowego mimo, że na tych fakturach figuruje również jego żona.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu