Temat interpretacji

prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem samochodów na wynajem, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi kosztami eksploatacyjnymi dotyczącymi przedmiotowych samochodów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem samochodów na wynajem,

• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi kosztami eksploatacyjnymi dotyczącymi przedmiotowych samochodów

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem samochodów na wynajem,

• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z poniesionymi kosztami eksploatacyjnymi dotyczącymi przedmiotowych samochodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, której przedmiotem działalności są między innymi sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z), sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKD 45.19.Z), wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z) zakupiła trzy samochody osobowe marki Renault Trafic i Opel Vivaro (9-osobowe, 8 pasażerów + kierowca), Ford Custom (9-osobowy). Pojazdy te będą wykorzystane przez firmę wyłącznie do czynności opodatkowanych i zostaną przeznaczone wyłącznie na wynajem.

Zostały również wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy.

Firma prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną, a w przyszłości również zamierza nabywać samochody od podatników służące tylko do wynajmu.

Faktury dokumentujące wydatki związane z pojazdami przeznaczonymi do wynajmu będą po stronie wynajmującego czyli ...., a paliwo po stronie najemców.

Samochody osobowe służące do wynajmu to (9 osobowe łącznie z kierowcą):

Opel Vivaro (9 osobowy łącznie z kierowcą),

Ford Custom (9 osobowy łącznie z kierowcą),

Renault Trafic (9 osobowy łącznie z kierowcą).

Te powyższe samochody nie są samochodami, o których mowa w art. 86a) ust. 9 pkt 1-3 ustawy o VAT.

Te powyższe samochody nie posiadają i nie spełniają wymagań określonych w przepisie art. 86a ust. 9 na podstawie przeprowadzonego przez Okręgową Stację kontroli Pojazdów.

Te pojazdy samochodowe to pojazdy przeznaczone do przewozu 9 osób (łącznie z kierowcą).

Pojazdy te są wykorzystywane tylko i wyłącznie do działalności gospodarczej w zakresie najmu:

1. z posiadanych dokumentów obiektywnie wynika, że są wykorzystywane tylko do celów działalności gospodarczej i wykluczone jest wykorzystanie ich do innych celów;
2. Wnioskodawca wprowadził procedury, w których został określony sposób ich używania;
3. Samochody te będą wykorzystane tylko przez właściciela firmy, właściciel posiada regulamin wewnętrzny powyższych pojazdów i będzie je parkował na wyznaczonym parkingu;
4. Samochody te są oddawane do wynajmu z pełnym bakiem paliwa i odbiór od najemcy tez będzie następował z pełnym zbiornikiem na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego;
5. Nie istnieje nadzór GPS nad tymi samochodami.

Samochody będą wynajmowane na okres nieokreślony w zależności od potrzeb najemców. Pomiędzy poszczególnymi umowami najmu kluczyki od samochodów znajdują się u właściciela w siedzibie firmy.

Pomiędzy umowami najmu samochody są garażowane na wyznaczonym parkingu zawartym w regulaminie wewnętrznym firmy.

Załatwiając sprawy związane z diagnostyką, naprawami, konserwacją, przeglądami, myjnią, tankowaniem korzysta tylko i wyłącznie właściciel czyli Wnioskodawczyni.

Po zakończonej umowie najmu klient zwraca samochód Wnioskodawczyni z pełnym zbiornikiem paliwa na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od faktur dotyczących zakupu tych samochodów (na wynajem) Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć 100 % podatku VAT naliczonego?

Wnioskodawczyni będzie mogła odliczać 100 % podatku VAT naliczonego bez obowiązku prowadzenia szczegółowej ewidencji pojazdów i zgłaszania ich do US na druku VAT-26?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 86a) ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych do odsprzedaży, sprzedaży w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika; oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze jeżeli odsprzedaż, sprzedaż lub oddanie w bezpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W związku z powyższym artykułem ustawy o VAT według stanowiska Wnioskodawczyni będzie ona mogła odliczać 100 % podatku VAT naliczonego od zakupu tych samochodów oraz wyżej wymienionych kosztów eksploatacyjnych bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i zgłaszania ich do US.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na mocy art. 86a ust. 1 ww. ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
3. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
4. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
5. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
2. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
3. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

Według art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
2. odprzedaży,
3. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
4. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

1. w odniesieniu do których:
2. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
3. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu wyłącznie w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane choćby przejściowo do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy. W sytuacji zatem, gdy podatnik przeznacza samochód także do innych celów, wykluczając przy tym, poprzez wprowadzenie w przedsiębiorstwie zasad jego używania możliwość wykorzystywania tego pojazdu w celach prywatnych, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku, jednakże pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W tej sytuacji nie można bowiem uznać, że pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 86a ust. 7 ustawy ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
5. kolejny numer wpisu,
6. datę i cel wyjazdu,
7. opis trasy (skąd dokąd),
8. liczbę przejechanych kilometrów,
9. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;

1. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W świetle art. 86a ust. 12 ustawy podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Przez poniesienie wydatku należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W myśl ust. 14 ww. artykułu, w przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany.

Stosownie do ust. 15 tegoż artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 12, uwzględniając potrzebę zawarcia w niej danych pozwalających na identyfikację pojazdu samochodowego, w szczególności marki, modelu pojazdu i jego numeru rejestracyjnego, jak również daty poniesienia pierwszego wydatku związanego z danym pojazdem, oraz uwzględniając potrzebę umożliwienia prawidłowej aktualizacji złożonej informacji.

Należy wskazać, że składana informacja ma charakter sformalizowany, a jej wzór - w postaci druku VAT-26 - został określony przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. z 2014 r., poz. 371).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jako czynny zarejestrowany podatnik VAT prowadzi działalność w zakresie: sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 45.11.Z), sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKD 45.19.Z), wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z). Wnioskodawczyni zakupiła trzy samochody osobowe: Opel Vivaro (9 osobowy łącznie z kierowcą), Ford Custom (9 osobowy łącznie z kierowcą), Renault Trafic (9 osobowy łącznie z kierowcą). Pojazdy te są wykorzystywane przez firmę wyłącznie do czynności opodatkowanych i zostaną przeznaczone wyłącznie na wynajem. Z posiadanych dokumentów obiektywnie wynika, że przedmiotowe samochody są wykorzystywane tylko do celów działalności gospodarczej i wykluczone jest wykorzystanie ich do innych celów. Samochody będą wynajmowane na okres nieokreślony w zależności od potrzeb najemców. Pomiędzy poszczególnymi umowami najmu kluczyki od samochodów znajdują się u właściciela w siedzibie firmy. Pomiędzy umowami najmu samochody są garażowane na wyznaczonym parkingu zawartym w regulaminie wewnętrznym firmy. Załatwiając sprawy związane z diagnostyką, naprawami, konserwacją, przeglądami, myjnią, tankowaniem korzysta tylko i wyłącznie właściciel czyli Wnioskodawczyni. Po zakończonej umowie najmu klient zwraca samochód Wnioskodawczyni z pełnym zbiornikiem paliwa na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy przysługuje Wnioskodawczyni pełne prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu przedmiotowych samochodów oraz wydatków związanych z użytkowaniem samochodów przeznaczonych na wynajem, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowej sprawie istotne są zwłaszcza przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu. Przy czym zgodnie z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy obowiązku ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, umożliwiający dokonanie odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup przedmiotowych pojazdów samochodowych oraz wydatki związane z tymi pojazdami samochodowymi. Jednakże, Wnioskodawczyni może skorzystać z tego prawa wyłącznie, jeżeli wypełni wskazane wcześniej warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 z zastrzeżeniem ust. 5 ustawy.

Powołany przepis art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przedmiotowej sprawie należy wskazać na pkt 1 lit. c tej regulacji. Zgodnie z tymi przepisami, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy ma zastosowanie jeżeli oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

W przedmiotowej sprawie warunki będą spełnione, ponieważ jak wskazała Wnioskodawczyni prowadzi wynajem samochodów osobowych, a pojazdy wskazane we wniosku są przeznaczone tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT tj. na wynajem.

Tym samym, skoro samochody, których dotyczy wniosek, są przeznaczone tylko i wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu i Wnioskodawczyni wykluczy ich używanie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, to Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z ich zakupem oraz od wydatków związanych z użytkowaniem tych samochodów bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz obowiązku złożenia druku VAT-26.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 piet 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17,43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej