Tym samym, w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni w związku z zawartymi umowami na kompleksową obsługę księgową reprezentuje podmioty gospodarcze w Urzędac... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 08.05.2015, sygn. IPTPP3/4512-41/15-4/BJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Temat interpretacji

Tym samym, w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni w związku z zawartymi umowami na kompleksową obsługę księgową reprezentuje podmioty gospodarcze w Urzędach Skarbowych i ZUS, ale tylko w kwestiach związanych z dokonywanymi rozliczeniami, to nie będzie miało zastosowania wyłączenie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2015r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 24 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania zwolnienia z podatku w oparciu o art. 113 ust.1 ustawy dla usług rachunkowo-księgowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania zwolnienia z podatku w oparciu o art. 113 ust.1 ustawy dla usług rachunkowo-księgowych

Pismem z dnia 13 kwietnia 2015 r. wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez jego podpisanie oraz doprecyzowanie opisu sprawy. Wniosek uzupełniono w ustawowym terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni - rozpoczęła swoją działalność w dniu 16 maja 2013r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. W roku 2012, 2013 i 2014 obrót nie przekroczył 150.000,00 zł, a z uwagi na rozmiar prowadzonej działalności, przy rocznym obrocie rzędu 50.000,00 zł, kwota ta z pewnością nie zostanie przekroczona w następnych latach.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność zakwalifikowaną wg PKD jako działalność rachunkowo - księgowa, doradztwo podatkowe (PKD 69.20.Z). Działalność ta świadczona jest wobec podmiotów gospodarczych na podstawie zawieranych umów i polega na prowadzeniu dokumentacji księgowej. Obejmuje ona takie czynności jak:

prowadzenie księgi rachunkowej,

dokonywanie w imieniu i na życzenie Zlecającego zapisów księgowych odpowiadających poszczególnym zdarzeniom gospodarczym na podstawie dostarczonej przez Zlecającego dokumentacji lub innych informacji udzielonych przez Zlecającego,

prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla składników majątku o wartości początkowej przekraczających 3500,00 PLN lub o wartości niższej, jeżeli obowiązek taki wynikałby z polityki rachunkowości przyjętej przez Zlecającego,

prowadzenie ewidencji niezbędnych do właściwego rozliczania podatku VAT,

na podstawie dokonanych zapisów wyliczanie zaliczki na podatek dochodowy za okresy miesięczne lub kwartalne w zależności od metody rozliczeń jaką przyjął Zlecający,

dokonanie rozliczenia w zakresie podatku VAT i sporządzanie wymaganych deklaracji VAT 7 lub VAT 7K, w zależności od metody rozliczeń, jaką przyjął Zlecający,

sporządzanie i składanie we właściwym urzędzie skarbowym deklaracji podatku dochodowego i podatku od towarów i usług,

sporządzanie zeznania rocznego dla podatku dochodowego od osób fizycznych,

sporządzanie i przesyłanie do ZUS deklaracji rozliczeniowych,

reprezentacja klienta przed urzędem skarbowym, zakładem ubezpieczeń społecznych oraz innymi instytucjami publicznymi,

informowanie klienta o istotnych zmianach w przepisach podatkowych, które mają wpływ na rodzaj prowadzonej działalności.

Wnioskodawczyni nie wykonuje żadnych czynności mających znamiona doradztwa, nie udziela porad i wyjaśnień swoim klientom, nie sporządza dla nich także opinii z obszaru podatków.

Zakres jej obowiązków nie wykracza poza ramy umowy, a wymienione powyżej, a które to można określić mianem czynności technicznych, polegających na sporządzeniu odpowiednich deklaracji i dokumentów w oparciu o dane i dokumenty dostarczone przez klienta. Wnioskodawczyni nie świadczy usług polegających na podpisywaniu w imieniu klienta - na podstawie udzielonego pełnomocnictwa - dokumentów i deklaracji składanych w wymienionych powyżej instytucjach. Wszelkie zaś wyjaśnienia i zapytania tych organów odnośnie składanych dokumentów, kierowane są bezpośrednio do klientów i to oni samodzielnie na nie odpowiadają i piszą w swoim imieniu stosowne wyjaśnienia.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej, związanej z tymi obowiązkami.
Wnioskodawczyni tylko prowadzi w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela im pomocy w tym zakresie.
Wnioskodawczyni sporządza w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznania i deklaracje podatkowe i udziela im pomocy w tym zakresie.
Wnioskodawczyni nie reprezentuje i nie zamierza reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pytaniu 1 wezwania.
Wnioskodawczyni nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r. Nr.177, poz.1054 z późn. zm.)
Wnioskodawczyni nie zrezygnowała i nie utraciła prawa do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy.
Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności w 2012r.
Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wobec powyższego, w oparciu o powyższy stan faktyczny, powstaje pytanie, czy Wnioskodawczyni - może nadal (po deregulacji i wprowadzeniu zmian w ustawie o doradztwie podatkowym), stosować zwolnienie z VAT ze względu na obroty, tj. w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zarówno kwota przewidywanych i możliwych do osiągnięcia obrotów nieprzekraczająca 150.000,00 zł, jak i zakres wykonywanych usług - wyłącznie księgowych i nieobejmujących doradztwa z zakresu świadczonych usług - co zostało szczegółowo przedstawione w opisie stanu faktycznego, uprawniają ją do zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Jedną z generalnych zasad na gruncie podatku od towarów i usług jest to, że czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy wykonane są przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl natomiast art. 113 ust. 5 ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 art. 113 ust. 9 ustawy.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem
- energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
- wyrobów tytoniowych,
- samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
- budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
- terenów budowlanych,
- nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia , o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin doradztwo obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, gospodarcze, czy finansowe. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem doradcy należy rozumieć tego, kto udziela porad. Natomiast doradzać, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym doradztwo to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materią regulowaną ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014r.) - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie:
sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Stosownie do art. 2 ust. la ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu doradztwo oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, iż doradztwo podatkowe sensu stricio obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28l pkt 3).

Odnosząc się natomiast do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, wskazania wymaga, że czynności te pomimo zdefiniowania ich dla potrzeb ustawy o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa podatkowego mają z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Wobec powyższego, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też sporządzania (wypełniania) zeznań i deklaracji podatkowych i nie będzie świadczył usług doradczych lub prawniczych (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, chyba, że zajdą inne niż omawiane przesłanki wyłączające ze zwolnienia określonego w art. 113 ustawy.

Jeżeli natomiast dany podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył usługi o charakterze doradczym lub prawniczym (np. wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy. W konsekwencji podmiotowi temu nie będzie przysługiwało prawo do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 16 maja 2013r. rozpoczęła działalność zakwalifikowaną wg PKD 69.20.Z. jako działalność rachunkowo-księgowa, doradztwo podatkowe. Działalność ta świadczona jest wobec podmiotów gospodarczych na podstawie zawieranych umów, polega na prowadzeniu dokumentacji księgowej i obejmuje: prowadzenie księgi rachunkowej, dokonywanie w imieniu i na życzenie Zlecającego zapisów księgowych odpowiadających poszczególnym zdarzeniom gospodarczym na podstawie dostarczonej przez Zlecającego dokumentacji lub innych informacji udzielonych przez Zlecającego, prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla składników majątku o wartości początkowej przekraczających 3500,00 PLN lub o wartości niższej, jeżeli obowiązek taki wynikałby z polityki rachunkowości przyjętej przez Zlecającego, prowadzenie ewidencji niezbędnych do właściwego rozliczania podatku VAT, wyliczanie zaliczki na podatek dochodowy za okresy miesięczne lub kwartalne w zależności od metody rozliczeń jaką przyjął Zlecający, dokonanie rozliczenia w zakresie podatku VAT i sporządzanie wymaganych deklaracji VAT 7 lub VAT 7K, w zależności od metody rozliczeń, jaką przyjął Zlecający, sporządzanie i składanie we właściwym urzędzie skarbowym deklaracji podatku dochodowego i podatku od towarów i usług, sporządzanie zeznania rocznego dla podatku dochodowego od osób fizycznych, sporządzanie i przesyłanie do ZUS deklaracji rozliczeniowych, reprezentacja klienta przed urzędem skarbowym, zakładem ubezpieczeń społecznych oraz innymi instytucjami publicznymi, informowanie klienta o istotnych zmianach w przepisach podatkowych, które mają wpływ na rodzaj prowadzonej działalności.

Jednocześnie Wnioskodawczyni oświadczyła, że nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności udzielania podatnikom, płatnikom i inkasentom na ich zlecenie lub na ich rzecz porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej, związanej z tymi obowiązkami; tylko prowadzi w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów księgi rachunkowe, księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych oraz udziela im pomocy w tym zakresie; sporządza w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznania i deklaracje podatkowe i udziela im pomocy w tym zakresie; nie reprezentuje i nie zamierza reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej, związanej z tymi obowiązkami; nie wykonuje i nie zamierza wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy; nie zrezygnowała i nie utraciła prawa do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy oraz nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności nie będzie świadczyła usług prawniczych lub o charakterze doradczym, zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie sprawy nie wykonuje i nie zamierza wykonywać usług doradczych i prawniczych oraz usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Wnioskodawczyni jedynie świadczy usługi rachunkowe i księgowe, w ramach których wykonuje zamknięty katalog czynności (usług) na rzecz swoich klientów.

W opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność polegającą na prowadzeniu dokumentacji księgowej, ewidencji niezbędnych do rozliczenia podatku, obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, dokonywaniu rozliczeń podatku VAT, sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych oraz na składaniu lub przesyłaniu ich do urzędu skarbowego i do zakładu ubezpieczeń społecznych. Wnioskodawczyni wskazała, że świadczone przez nią usługi rachunkowo-księgowe obejmują również takie czynności, jak reprezentacja klienta przed urzędem skarbowym, zakładem ubezpieczeń społecznych oraz innymi instytucjami publicznymi.

Skoro Wnioskodawczyni nie świadczy usług prawniczych i doradczych, a reprezentacja klienta przed urzędem skarbowym, zakładem ubezpieczeń społecznych oraz innymi instytucjami publicznymi jest wykonywana w ramach prowadzenia kompleksowej obsługi księgowej na podstawie zawartych umów z podmiotami gospodarczymi, zatem brak podstaw, aby uznać, iż Zainteresowana świadczy usługi prawnicze czy w zakresie doradztwa. Bowiem reprezentowanie klientów w Urzędach Skarbowych i ZUS, ale tylko w kwestiach związanych z dokonywanymi rozliczeniami, nie stanowi samo w sobie usługi prawniczej czy też usługi w zakresie doradztwa.

Jeżeli zatem Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej będzie świadczyć w imieniu i na rzecz podatników i płatników, z którymi ma zawartą umowę-zlecenie, wyłącznie wskazane wyżej usługi polegające na prowadzeniu dokumentacji księgowej i ewidencji, obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy, dokonywaniu rozliczeń podatku VAT, sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych, składaniu lub przesyłaniu ich do urzędu skarbowego i do zakładu ubezpieczeń społecznych oraz odnośnie ww. usług będzie reprezentowała klientów w Urzędach Skarbowych i ZUS, ale tylko w kwestiach związanych z dokonywanymi rozliczeniami i nie świadczy usług prawniczych lub o charakterze doradczym, jak również nie świadczy pozostałych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to może przy świadczeniu tych usług stosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że skorzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty 150.000 zł netto oraz, gdy Wnioskodawczyni nie zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zaznaczyć jednakże należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni na podstawie udzielonego pełnomocnictwa zacznie reprezentować swoich klientów w Urzędach oraz ZUS w prowadzonych przez te organy postępowaniach, np. w postępowaniu podatkowym, to utraci prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W takim przypadku bowiem znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie