Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Stan Prawny

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przywołanego przepisu wynika, iż zakresem przedmiotowym ustawy o VAT objęte są czynności o charakterze odpłatnym. Jednocześnie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT określa przypadki, w których w drodze wyjątku oraz przy spełnieniu ustawowo określonych przesłanek za odpłatne, a więc podlegające opodatkowaniu, uznaje się również dostawy towarów bez wynagrodzenia. W myśl przywołanego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zgodnie natomiast ze zmienionym art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Ad 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

1. Stanowisko podatnika

Ad. 1

W ocenie Spółki, nieodpłatne przekazanie towarów w ramach działania opisanego w stanie faktycznym w sposób oczywisty jest związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, a zatem nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania takie wypływają bowiem na wielkość udziału w rynku, wielkość sprzedaży, współpracę handlową z kontrahentami, wizerunek Spółki, a zatem wspierają działalność Spółki. W opinii Spółki brak opodatkowania dotyczyć będzie już dokonanych przekazań (po 1 czerwca 2005 r.) jak i planowanych.

Ad. 2

W ocenie Spółki, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług przekazywanych nieodpłatnie bądź wykorzystywanych przy wytworzeniu produktów przekazywanych nieodpłatnie przez Spółkę w ramach działania opisanego powyżej. W opinii Spółki prawo do odliczenia podatku naliczonego dotyczyć będzie już dokonanychprzekazań (po 1 czerwca 2005 r.) jak i planowanych.

1. Uzasadnienie stanowiska podatnika

Ad 1.

Z brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż nieodpłatne dostawy towarów podlegają opodatkowaniu wyłącznie w sytuacji, gdy wskazane w tym przepisie przesłanki są łącznie spełnione, tj.

• nieodpłatne przekazanie nie jest związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem oraz

• podatnikowi przysługiwało w całości lub części prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przypadku natomiast, gdyby chociaż jeden z powyższych warunków nie został spełniony, wówczas nieodpłatna dostawa towarów pozostaje neutralna w zakresie VAT, tj. nie podlega opodatkowaniu VAT.

Spółka stoi na stanowisku, iż przekazanie towarów w ramach podejmowanych działań marketingowych opisanych w pkt I niniejszego wniosku, w sposób oczywisty związane jest z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, a zatem nie podlega ono opodatkowaniu VAT. W chwili obecnej brak jest bowiem jakiegokolwiek przepisu, który uzasadniałby opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów lub świadczenia usług na cele promocyjne, które to cele związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Stanowisko Spółki potwierdza wykładnia historyczna omawianego przepisu. Należy zwrócić uwagę, iż w odniesieniu do nieodpłatnych przekazań towarów znacząca jest regulacja zawarta w art. 7 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Od 1 maja 2004 r., tj. od dnia wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług, przepis art. 7 ust. 2 obowiązuje w niezmienionym, przywołanym powyżej brzmieniu. Istotna zmiana dotyczyła natomiast art. 7 ust. 3 ustawy. Do 31 maja 2005 r. przepis ten stanowił, iż art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywania prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Od 1 czerwca 2005 r. w zakresie opodatkowania nieodpłatnych dostaw towarów zmienił się stan prawny. W wyniku nowelizacji ustawy o VAT, w art. 7 ust. 3 uchylony został zapis o warunku bezpośredniego związku z prowadzonym przedsiębiorstwem nieodpłatnych przekazań prezentów o małej wartości i próbek. W obecnym brzmieniu przepis ten stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Powyższa zmiana jednoznacznie wyklarowała, iż przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega VAT.

Jeśli ratio legis powyższych przepisów byłoby objęcie zarówno przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca zrezygnowałby z nowelizacji przepisów VAT w 2005 roku. Brzmienie przepisu przed nowelizacją dawało podstawy do przyjęcia, że nieodpłatne przekazanie towarów pozostawało poza zakresem opodatkowania VAT jedynie w sytuacji, gdy dotyczyło przekazania - w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem - próbek oraz prezentów o małej wartości. Ustawodawca wprowadzając od 1 czerwca 2005 r. zmiany w art. 7 ust. 3 ustawy VAT, jednoznacznie wyłączył z opodatkowania VAT czynności nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z przedsiębiorstwem. Powyższa zmiana jednoznacznie wyklarowała. iż przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega VAT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów, które wskazują, że przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie dają podstaw do przyjęcia, odmiennie niż było to przed tą datą, że w warunkach określonych w tych przepisach za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.( m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 października 2007r, sygn. akt III SA/Wa 1255/07). Sądy zauważają przy tym, że inne odczytanie normy zawartej w art. 7 ust. 2 ustawy VAT byłoby sprzeczne z ratio legis wprowadzenia zmiany tego przepisu (m. in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1268/07).

Zdaniem Spółki, w świetle przepisów art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., żadne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia pozostaje rodzaj przekazywanego towaru. Liczy się przede wszystkim fakt związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem mogą mieć na celu w szczególności budowę marki, wzmocnienie wizerunku przedsiębiorstwa na rynku, pozyskanie nowych klientów/kontrahentów, utrzymanie dobrych kontaktów z dotychczasowymi kontrahentami, wprowadzenie nowego produktu na rynek, zwiększenie wolumenu sprzedaży, jak ma to miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym.

Spółka prezentuje powyższe stanowisko, mając na uwadze literalne brzmienie analizowanych przepisów, wskazując równocześnie, iż przy wykładni przepisów podatkowych decydujące znaczenie spełnia wykładnia gramatyczna, która umożliwia prawidłowe odczytanie treści normy prawnej w niej zawartej. Z założenia językowej racjonalności prawodawcy wyprowadza się regułę, iż jeżeli przepis jednoznacznie w danym języku formułuje normę postępowania, to tak właśnie należy ten przepis rozumieć. Odstępstwo od tej wykładni jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy przepis nie jest sformułowany w sposób jasny i jednoznaczny, a jego interpretacja prowadzi do wniosku, że nieodpłatne przekazanie towaru może zostać potraktowane jak odpłatna dostawa jedynie w przypadku spełnienia obu warunków wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT tj. w sytuacji, gdy przekazanie to daje prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego oraz następuje na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem podatnika.

Stanowisko potwierdzające nadrzędność wykładni gramatycznej przy interpretacji przepisów podatkowych utrwalone zostało zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 sierpnia 2000 r., sygn. akt I SA/Łd 1025/98). Prymat wykładni językowej i związanych z nią dyrektyw interpretacyjnych w interpretacji przepisów prawa podatkowego wynika z tego, że ta dziedzina prawa ma charakter ingerencyjny w podstawowe prawa podatnika gwarantowane Konstytucją. Przepisy podatkowe muszą jasno i wyraźnie określać obowiązki, jakie nakładają na podatników oraz prawa, które podatnikom przysługują. Prawidłowość tą potwierdza również orzecznictwo Sądu Najwyższego (m.in. wyrok, Sądu Najwyższego z dnia 22 października 1992 r., sygn. akt III ARN 50/92). Jednocześnie nie ma żadnych podstaw by kwestionować poprawność konstrukcji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w kontekście art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Nie jest możliwe bowiem wnioskowanie z przepisu szczególnego (zawartego w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT) na ogólny, w sytuacji, gdy nie zachodzi przesłanka zastosowania tego przepisu szczególnego. Nie można zmienić treści jednoznacznej i jasnej zasady poprzez odwołanie się do przepisu szczególnego, który stosuje się w ściśle określonych przypadkach. Interpretacja taka wypacza bowiem treść jasnej normy przepisu art. 7 ust. 2 czytanej zgodnie z regułami wykładni językowej. W tym kontekście zwrócić należy także uwagę, że stosowanie wykładni rozszerzającej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT jest niedopuszczalne, gdyż jest to przepis szczególny, sankcjonujący wyjątek od zasady, jaką jest nieobejmowanie opodatkowaniem VAT dostawy o charakterze nieodpłatnym.

Pogląd oparty na literalnej wykładni przepisów podatkowych, o braku obowiązku opodatkowania wszelkich nieodpłatnych świadczeń związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem, zgodny jest z dominującym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz ze stanowiskiem części organów podatkowych. Spółka pragnie w szczególności przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2008 r.(sygn. akt I FSK 600/07) w którym orzeczono, iż nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Pogląd ten, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał w wyroku składu 7 sędziów z 23 marca 2009 (sygn. I FPS 6/08). Sąd przyznał, że polskie przepisy są sprzeczne z przepisami Unii Europejskiej. Jednak, jeśli prawo krajowe jest korzystniejsze to organ podatkowy nie może bezpośrednio stosować przepisów wspólnotowych. Dokonanie takiej wykładni prowadziłoby do rozszerzenia zakresu obowiązku podatkowego poza granice określone przepisami prawa krajowego, co stanowiłoby naruszenie Konstytucji RP.

Stanowisko takie potwierdza prezentowany w dotychczasowym orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych pogląd o braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnych przekazań na cele związane z przedsiębiorstwem. Przykładowo można przywołać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r., (sygn. akt I SA/Wr 152/07), w którym Sąd orzekł, iż obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika.

Wyłączenie z zakresu opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem zaprezentowane zostało również w wyrokach WSA w Warszawie, w tym m.in. w wyroku z 17 sierpnia 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 984/07), z dnia 25 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 811/07), z 5 października 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1255/07) oraz 20 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1268/07).

Także część organów podatkowych podziela pogląd o braku obowiązku opodatkowania VAT wszelkich nieodpłatnych dostaw towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniach z dnia 28 lutego 2006 r., nr PV/443-496/IV/2005/JD, z dnia 4 października 2005 r., nr PV/443-300/IV/2005/DP oraz z dnia 23 grudnia 2005 r., nr PV/443-4261/IV/2005/JW, stwierdził m.in., iż od dnia 01.06.2005 r. nieodpłatna czynność przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w tym również na cele reprezentacji i reklamy przedsiębiorstwa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W analogiczny sposób wypowiada się większość przedstawicieli doktryny prawa podatkowego w tym m.in.: A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, 2 wydanie, Warszawa 2007, tezy 12-20 do art. 7, s. 122 i n., T. Michalik, VAT 2007. Komentarz, Warszawa 2007, tezy 20-21 do art. 7, s. 111 i nast.

Reasumując, zdaniem Spółki, Spółka nie ma obowiązku opodatkowania czynności polegających na nieodpłatnym przekazaniu towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, tj. na cele promocyjne i marketingowe opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku.

Ad 2.

Zdaniem Spółki, pomimo braku obowiązku opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów zwianych z prowadzonym przedsiębiorstwem, w tym m.in. na cele marketingowe, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego przy nabyciu towarów i usług przekazywanych nieodpłatnie bądź wykorzystywanych przy wytworzeniu produktów przekazywanych nieodpłatnie przez Spółkę w ramach działania opisanego powyżej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jako że wydatki poniesione przez Spółkę, opisane w stanie faktycznym pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną (dzięki organizowanym działaniom marketingowym ma wzrastać podlegający opodatkowaniu VAT obrót z tytułu sprzedaży produktów) i nie jest w ich przypadku wyłączone prawo do odliczenia VAT naliczonego, Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego. Dodatkowo należy zauważyć, iż NSA w wyroku z dnia 23 marca 2009 r. (sygn. akt I FPS 6/08) stwierdził, iż przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Z tego twierdzenia wynika, iż NSA uznaje prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego mimo braku opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów na cele marketingowe.

Analogicznie wypowiedział się NSA w wyrokach z dnia 13 maja 2008 r. (sygn. akt I FSK 600/07), z dnia 25 czerwca 2008 r. (sygn. akt I FSK 743/07) oraz z 24 września 2008 r. (sygn. akt I FSK 922/08), we wszystkich stwierdzając iż nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów, nawet w przypadku obniżenia podatku należnego przez podatnika. Z poglądem tym zgodził się również WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 maja 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 3377/08). WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 czerwca 2009 r. (I SA/Wr 508/09) stwierdził natomiast, że w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Również WSA w Rzeszowie w wyroku z 14 lutego 2008 r. (sygn. I SA/Rz 875/07) stwierdził, że analiza treści art. 7 ust. 2 i 3 ustawy VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005r., który ma zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, nie pozwala na przyjęcie, że za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Brak w przepisach ustawowych podstawy prawnej dla opodatkowania takiej darowizny na cele związane z działalnością przedsiębiorstwa oznacza, że - stosownie do treści art. 217 Konstytucji RP - pozostaje ona poza zakresem opodatkowania. W rezultacie nie jest konieczne opodatkowywanie wydań tego rodzaju, natomiast w związku z faktem, iż takie przekazania zwiększają sprzedaż opodatkowaną (co stanowi cel działań marketingowych), spełniony jest warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną. W konsekwencji Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów przekazywanych nieodpłatnie bądź służących do produkcji wydawanych produktów.

1. Dodatkowe argumenty Podatnika odnośnie pytań 1 i 2

Odnosząc zaprezentowane stanowisko Spółki do opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, co następuje.

Spółka, w związku z charakterem prowadzonej działalności i oferowanych produktów, zmuszona jest do zintensyfikowanych działań mających na celu pozyskanie nowych nabywców oraz zwiększenie poziomu sprzedaży wśród obecnych nabywców. W celu zdynamizowania sprzedaży swoich produktów Spółka organizuje akcje promocyjne polegające na tym, iż nabywcy produktów Spółki otrzymują darmowe dodatkowe produkty.

Poprzez zorganizowane akcje promocyjne Spółka motywuje podmioty, do których skierowane są te akcje, do nabywania jak największej ilości jej produktów. To z kolei przyczynia się do wzrostu podlegającego opodatkowaniu VAT obrotu z tytułu sprzedaży tych produktów. Dlatego też związek tego rodzaju działań z prowadzonym przedsiębiorstwem nie budzi żadnych wątpliwości.

Zdaniem Spółki, nieodpłatne przekazanie produktów Spółki w związku z zakupem określonej ilości partii produktów Spółki, jako działanie prowadzące do zwiększenia osiąganego przychodu, a zatem związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, stanowi czynność niepodlegającą VAT. Jednocześnie, ze względu na omawiany wpływ akcji marketingowej na podstawową działalność Spółki należy uznać, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty należnego lub zwrotu podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług celem ich wykorzystania przy wytworzeniu produktów przekazywanych nieodpłatnie przez Spółkę.

Dodatkowym argumentem na obronę tezy, że przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT jest fakt, iż opisane działanie stanowi rodzaj sprzedaży premiowej. Znane są Spółce interpretacje władz podatkowych, zgodnie z którymi nieodpłatne przekazanie towarów, jako nagroda za nabycie określonej ilości towarów, winno być potraktowane jako element transakcji sprzedaży towarów i jako takie nie powinno podlegać odrębnie opodatkowaniu VAT (interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2008 r., nr IP-PP2-443-27/08-2/PW oraz nr IP-PP2-443- 27/08-3/PW).

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że nieodpłatne przekazania polegające na wydaniu nieodpłatnie określonej ilości produktów w zamian za zakupy w wysokości przekraczającej wcześniej wyznaczone progi, związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem i dlatego też nie powinny podlegać opodatkowaniu, jednocześnie nie pozbawiając Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego zwianego z ich wytworzeniem (lub nabyciem).

W dniu 12 maja 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną nr IPPP1-443-344/10-2/EK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało w zakresie pytania 1 za nieprawidłowe, w zakresie pytania 2 za prawidłowe. Interpretacja ta w części uznanej za nieprawidłowe była przedmiotem skargi Spółki. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2011 r. sygn. akt III Sa/WA 2290/10 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną w części uznającej stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. W cyt. orzeczeniu Sąd stwierdził, iż () w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT ustawodawca wprowadził zasadę, w myśl której opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega jedynie nieodpłatne przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem każdego towaru należącego do tego przedsiębiorstwa (przy spełnieniu warunku możliwości odliczenia podatku naliczonego). Od tej zasady przewidziano wyjątek, który wprowadza właśnie regulacja umiejscowiona w art. 7 ust. 3 ustawy o VAT. Mianowicie nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, w warunkach określonych w ust. 2 art. 7 ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu ().

Ponadto Sąd zauważa, () że zaskarżoną interpretację organ udzielił odpowiedzi na dwa pytania. Wyraził to w części wstępnej, opisując w jakim zakresie uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe, w jakim zaś za prawidłowe. Z wezwania do usunięcia naruszenia prawa wyraźnie wynika, że Skarżąca nie zgodziła się jedynie ze stanowiskiem dotyczącym opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów. Odpowiadając na to wezwanie organ stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji w tej właśnie kwestii. Także skargą Skarżąca objęła wyłącznie tę kwestię. Z tego względu uchylenie zaskarżonej interpretacji jedynie w części dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów oznacza uwzględnienie skargi w całości. Brak jest zatem podstaw do orzekania do pozostałej (niezaskarżonej) części interpretacji ().

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18.04.2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2290/10 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania produktów.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie