uregulowania dotyczące umowy konsorcjum - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11.07.2011, sygn. IPPP3/443-514/11-4/SM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

uregulowania dotyczące umowy konsorcjum

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01.03.2011 r. (data wpływu 04.04.2011 r.), uzupełnionego w dniu 26.04.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-514/11-2/SM z dnia 15.04.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uregulowań związanych z umową konsorcjum - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.04.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uregulowań związanych z umową konsorcjum. Wniosek został uzupełniony (w zakresie odpisu z KRS) w dniu 26.04.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-514/11-2/SM z dnia 15.04.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka A. (dalej: Spółka, Wnioskodawczyni, Lider) zajmuje się szeroko rozumianą działalnością deweloperską. Spółka zawarła pod koniec 2010 r. Umowę Konsorcjum z podmiotem (dalej: Partner), który zajmuje się wykonywaniem obiektów budowlanych. Strony ustaliły, iż Umowa Konsorcjum nie stanowi i nie tworzy pomiędzy jej stronami żadnej spółki osobowej ani żadnej innej jednostki organizacyjnej odrębnej od stron umowy. Oba pomioty są czynnymi podatnikami VAT.

Zgodnie z umową Konsorcjum Strony zobowiązały się współdziałać, wykonując zadania polegające na wybudowaniu budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Budynek zalicza się do tzw. budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przedsięwzięcie obejmuje przygotowanie i realizację inwestycji: budowy budynku wraz z garażami podziemnymi, przyłączem mediów, zagospodarowaniem terenu oraz zapewnienie sprzedaży lokali i miejsc parkingowych (dalej: Inwestycja). Liderem konsorcjum jest Spółka. Reprezentuje ona konsorcjum w kontaktach z przyszłymi nabywcami lokali, a także reprezentuje uczestników konsorcjum we wszystkich sprawach związanych z realizacją Inwestycji poza umowami, które we własnym zakresie zobowiązany jest zawrzeć Partner, jako Generalny Wykonawca.

Wszelkie umowy o podwykonawstwo robót budowlanych i inne umowy związane z - odrębną od Umowy Konsorcjum - Umową o generalne wykonawstwo robót budowlanych zawierać będzie Partner tylko i wyłącznie we własnym imieniu, jako Generalny Wykonawca. Spółka natomiast w umowie konsorcjalnej zobowiązała się do zawarcia umowy z Partnerem o generalne wykonawstwo (w umowie Spółka występować będzie w charakterze Inwestora), zlecenia wykonania projektu architektonicznego, uzyskania stosownych pozwoleń na budowę oraz do wypełnienia obowiązków inwestora określonych odrębnymi przepisami, opracowania i wdrożenia strategii sprzedaży lokali i innych produktów powstałych w ramach Inwestycji oraz ich sprzedaż.

Zgodnie z umową przedwstępną kupna nieruchomości, na której ma być zrealizowana planowana Inwestycja, nabywcami nieruchomości (udziałów w niej) mają być obaj członkowie konsorcjum. Lider przyjmować będzie płatności zaliczkowe oraz ostateczne od nabywców z tytułu sprzedaży lokali. Będzie z tego tytułu wystawiał dla nabywców faktury VAT zgodnie z przepisami ustawy. Liderowi przysługiwać będzie także zryczałtowana opłata z tytułu pełnienia funkcji Lidera konsorcjum. Opłata płatna będzie na podstawie wystawionej przez Lidera faktury.

Każda ze stron przy wykonywaniu swojej części prac korzystać będzie z podwykonawców. Strony umowy ustaliły również, że koszty własne jak i te związane z pracą firm zewnętrznych oraz zyski/straty, a także partycypacja w finansowaniu Inwestycji będą dzielone w stosunku 50:50 (po połowie). Zysk z tytułu opłaty za pełnienie funkcji lidera przypisywany będzie w 100% Spółce.

Strony ustaliły następujące zasady fakturowania wpływów i wydatków między uczestnikami konsorcjum:

Spółka będzie obciążać Partnera w trakcie realizacji Inwestycji, za wszelkie koszty poniesione od dnia podpisania Umowy Konsorcjum związane z realizacją Inwestycji (w tym koszty wynikające z Umowy o generalne wykonawstwo robót budowlanych) w wysokości 50% poniesionych kosztów).
W przypadku poniesienia przez Partnera kosztów innych niż wynikających z Umowy o wykonanie robót budowlanych, będzie on obciążać Spółkę w trakcie realizacji Inwestycji za te koszty w wysokości 50% poniesionych kosztów.
Spółka przedstawi Partnerowi zestawienie zafakturowanych wpływów z tytułu pobranych zaliczek oraz sprzedaży lokali i innych przedmiotów sprzedaży powstałych w ramach Inwestycji, a Partner na podstawie tego zestawienia wystawi fakturę VAT równą 50% wpływów osiągniętych przez Spółkę, tytułem zaliczka/sprzedaż za lokal nr <...> z tytułu udziału w przychodach konsorcjum zgodnie z Umową Konsorcjum i załącznikiem do faktury.

Refaktury z tytułu wykonania kolejnego etapu prac budowlanych wystawiane będą przez Spółkę w ciągu 30 dni od podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego danego etapu budowy zgodnie z § 11 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z 28.11.2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: Rozporządzenie fakturowe). Zapłata będzie dokonywana albo w tym okresie albo później. Strony dopuszczają możliwość kompensat wzajemnych wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W kontekście powyższego przyszłego stanu faktycznego Spółka wnosi o udzielenie informacji co do zakresu stosowania przepisu art. 5, art. 8 ust. 1 oraz art. 30 ust. 3 i art. 106 ustawy o VAT oraz art. 19 i art. 41 ustawy o VAT, a mianowicie prosi o odpowiedź na następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o VAT obciążenie Partnera jego udziałem w kosztach wynikającym z zawartej Umowy Konsorcjum powinno być udokumentowane fakturami VAT...
Jeśli odpowiedź na pytanie 1 będzie pozytywna prosi o odpowiedź: Czy do wystawianych dla Partnera faktur należy stosować zasady wynikające z ustawy o VAT, a w szczególności art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) oraz art. 41 ust. 12 ustawy o VAT do refakturowanych usług budowlano-montażowych dotyczących obiektu zaliczonego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zgodnie z zawartymi w umowie ustaleniami w zakresie refakturowania, udział Partnera w kosztach powinien być udokumentowany przez Spółkę fakturami VAT z zastosowaniem odpowiednich stawek podatku VAT.

Ad. 2. W przypadku refakturowania usług oraz wystawiania faktur dotyczących połowy kosztów dostaw towarów na Partnera Spółka powinna stosować zasady wynikające z ustawy o VAT tak, jakby sama była usługodawcą refakturowanych usług i dostawcą towarów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Ad. 1. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w kodeksie cywilnym np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp. Celem zawiązania konsorcjum jest wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku VAT fakturami przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy. Lider we własnym imieniu będzie wystawiał faktury VAT obciążające nabywców lokali i innych produktów inwestycji. Z zawartej Umowy Konsorcjum wynika, że każdy z członków konsorcjum będzie zawierał we własnym imieniu umowy z podwykonawcami i dostawcami, a więc faktury VAT od podwykonawców za wykonane usługi i od dostawców za dostarczone towary na rzecz realizowanej Inwestycji będą wystawiane zarówno na Lidera, jak i na Partnera.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku, kiedy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Analizując ten przepis w kontekście uregulowania art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE należy przyjąć, że taki podatnik, pośredniczący w wykonaniu usługi, sam je nabył i następnie wyświadczył. Innymi słowy oznacza to, że podmiot nabywający usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Ponieważ Strony Umowy uzgodniły, że tylko połowa kosztów (a więc niejako połowa usług) dotyczyć będzie działalności gospodarczej Lidera, przerzucenie kosztów na Partnera, nie może być potraktowane inaczej niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania Spółki za podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie usługi na rzecz Partnera zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT. Okoliczność, iż oba podmioty są członkami Konsorcjum nie ma na gruncie podatku VAT znaczenia, gdyż poprzez zawarcie umowy podmioty nie tworzą nowego podmiotu, który mógłby być odrębnym od nich podatnikiem VAT. Obaj sygnatariusze Umowy Konsorcjum zachowują niezależność z punktu widzenia ustawy o VAT tzn. są odrębnymi podatnikami VAT i w związku z tym zmuszeni są każdy z osobna do wypełniania obowiązków nałożonych niniejszą ustawą.

Mając na uwadze przywołane przepisy ustawy oraz opis przyszłego stanu faktycznego, zdaniem Spółki, należy stwierdzić, iż przenoszenie na Partnera poniesionych przez nią kosztów w ramach wspólnego przedsięwzięcia należy uznać za świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, stosownie do rodzaju świadczonej usługi i w konsekwencji wymagającej fakturowania. Analogiczny pogląd, tj. uznanie, iż Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktury VAT, Spółka wyraża w odniesieniu do obciążenia Partnera kosztami nabytych towarów, które niezbędne będą do realizacji Inwestycji. Spółka uznaje, iż jest to świadczenie w ramach zawartej Umowy Konsorcjum polegające na sprzedaży kosztów i w związku z tym traktowane powinno być zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jak usługa.

Ad. 2. Obaj sygnatariusze Umowy Konsorcjum zachowują niezależność z punktu widzenia ustawy o VAT tzn. są odrębnymi podatnikami podatku VAT i w związku z tym zmuszeni są każdy z osobna do wypełniania obowiązków nałożonych niniejszą ustawą dotyczących świadczenia usług oraz dostaw towarów. W związku z tym, refakturując usługi zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy na Partnera, Spółka powinna stosować zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego oraz ustalenia stawki podatku tak jakby sama była świadczeniodawcą tych usług. Ponieważ w stosunku do usług budowlano - montażowych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30 dnia od dnia wykonania usług budowlano - montażowych, Spółka musi respektować niniejsze postanowienia ustawy, tzn. Spółka wystawiać będzie fakturę zgodnie z § 11 ust. 1 Rozporządzenia fakturowego. Ponadto Spółka obowiązana jest do zastosowania odpowiedniej stawki podatku VAT. W stosunku do budowy obiektów zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym właściwą stawką jest stawka przewidziana w art. 41 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (przesłanka podmiotowa) oraz czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT (przesłanka podmiotowa).

Stosowanie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z powyższych przepisów wynika, że fakturę wystawia się wyłącznie w przypadku dokonania sprzedaży (odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy), a wystawia ją podmiot wykonujący daną czynność (podatnik) dla nabywcy towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z innym podmiotem gospodarczym zawarł umowę konsorcjum. Zauważyć należy, iż umowa konsorcjum nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Wyjątkiem jest prawo bankowe, które wymienia konsorcjum bankowe. Zawieranie takich porozumień jest jednak dopuszczalne (w ramach swobody umów). Stosownie do art. 351(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Konsorcjum jest umową gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy jednoczesnej solidarnej odpowiedzialności wykonawców (konsorcjantów) za wykonanie umowy z zakresu prawa zamówień publicznych. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi. Ustalenia te mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353(1) k.c. - np. zasad reprezentacji, sposobu rozliczeń danego przedsięwzięcia, podziału robót, udziału w zyskach i stratach, itp.

Jak wskazano celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu. Umowa konsorcjum z reguły wiąże podmioty na czas określony najczęściej oznaczony osiągnięciem celu, do którego zostało powołane. Podmioty tworzące konsorcjum zachowują niezależność w działaniach nieobjętych umową zaś w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane. Powyższe skutkuje tym, iż konsorcjum, jako że nie jest podmiotem wymienionym w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie może samodzielnie dokonywać rozliczeń podatku od towarów i usług. Zatem, jeśli wolą uczestników nie jest powołanie konsorcjum np. w formie spółki osobowej, to nie jest ono żadnym z podmiotów wskazanych w ustawie. Oznacza to, że z punktu widzenia VAT każdy z członków konsorcjum jest odrębnym podatnikiem w zakresie takim, jaki wynika z zawartej między nimi umowy. Podatnikiem nie jest i nie może być natomiast samo konsorcjum.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka (dalej: Lider) zawarła pod koniec 2010 r. Umowę Konsorcjum z podmiotem (dalej: Partner), który zajmuje się wykonywaniem obiektów budowlanych. Strony ustaliły, iż Umowa Konsorcjum nie stanowi i nie tworzy pomiędzy jej stronami żadnej spółki osobowej ani żadnej innej jednostki organizacyjnej odrębnej od stron umowy. Oba pomioty są czynnymi podatnikami VAT. Zgodnie z umową Konsorcjum Strony zobowiązały się współdziałać, wykonując zadania polegające na wybudowaniu budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Przedsięwzięcie obejmuje przygotowanie i realizację inwestycji: budowy budynku wraz z garażami podziemnymi, przyłączem mediów, zagospodarowaniem terenu oraz zapewnienie sprzedaży lokali i miejsc parkingowych (dalej: Inwestycja). Liderem konsorcjum jest Spółka. Reprezentuje ona konsorcjum w kontaktach z przyszłymi nabywcami lokali, a także reprezentuje uczestników konsorcjum we wszystkich sprawach związanych z realizacją Inwestycji poza umowami, które we własnym zakresie zobowiązany jest zawrzeć Partner, jako Generalny Wykonawca.

Strony ustaliły następujące zasady fakturowania wpływów i wydatków między uczestnikami konsorcjum:

Spółka będzie obciążać Partnera w trakcie realizacji Inwestycji, za wszelkie koszty poniesione od dnia podpisania Umowy Konsorcjum związane z realizacją Inwestycji (w tym koszty wynikające z Umowy o generalne wykonawstwo robót budowlanych) w wysokości 50% poniesionych kosztów;
W przypadku poniesienia przez Partnera kosztów innych niż wynikających z Umowy o wykonanie robót budowlanych, będzie on obciążać Spółkę w trakcie realizacji Inwestycji za te koszty w wysokości 50% poniesionych kosztów.
Spółka przedstawi Partnerowi zestawienie zafakturowanych wpływów z tytułu pobranych zaliczek oraz sprzedaży lokali i innych przedmiotów sprzedaży powstałych w ramach Inwestycji, a Partner na podstawie tego zestawienia wystawi fakturę VAT równą 50% wpływów osiągniętych przez Spółkę, tytułem zaliczka/sprzedaż za lokal nr <...> z tytułu udziału w przychodach konsorcjum zgodnie z Umową Konsorcjum i załącznikiem do faktury.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. Nr L 347/1 ze zm.), w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Podobnie zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot nabywający usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem potraktowane inaczej niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem w sytuacji, w której koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, są w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, to podmiot biorący udział w świadczeniu usług, będący podatnikiem VAT czynnym, dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT. Należy zatem przyjąć, iż w przypadku odsprzedaży usług przez jeden podmiot innemu podmiotowi, której celem jest przeniesienie kosztów przez podmiot będący pierwotnym nabywcą usługi (zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny) na podmiot, który z danych usług faktycznie korzysta, to podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi dokumentuje te czynności wystawioną przez siebie fakturą VAT. W rezultacie więc, ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku dostawy towarów. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży towaru za sprzedawcę, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej sprzedaż towaru. W związku z tym stwierdzić należy, iż powyższe ma zastosowanie w sytuacji opisanej we wniosku, bowiem Lider ponosi wydatki we własnym imieniu, ale na rachunek swego zleceniodawcy (osoby trzeciej), tj. Partnera konsorcjum. W tym miejscu zacytować należy art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi (towaru) (tj. Lidera konsorcjum) za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi (odsprzedaż towaru).

Zatem stanowisko Spółki w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347/1 ze zm.), w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot nabywający usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę nie może być potraktowane inaczej niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Analogiczna sytuacja występuje w przypadku dostawy towarów. Zatem w zaistniałej sytuacji podmiot tego dokonujący stosuje zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego oraz ustala stawkę podatku tak, jak był wykonawcą tych usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem refakturowania (przenoszenia kosztów) przez Lidera na rzecz Partnera konsorcjum będą roboty budowlane.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług. W myśl art. 19 ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych. Natomiast zgodnie z § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że powyższe zasady są spełnione (Spółka wystawia refaktury z tytułu wykonania kolejnego etapu prac budowlanych w ciągu 30 dni od dnia podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego danego etapu budowy).

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 146a ust. 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że ww. roboty będą dotyczyły budynku zaliczonego do tzw. budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a zatem Spółka refakturując usługi będzie mieć prawo do zastosowania w zaistniałej sytuacji obniżonej (8%) stawki podatku od towarów i usług (o ile oczywiście sprzedawca usług na jej rzecz także zastosuje tę stawkę).

Zatem stanowisko w tym zakresie także jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie