Temat interpretacji

Czy w zakresie nałożonych przepisami prawa zadań dotyczących realizacji inwestycji sakralnych i kościelnych Parafia nie jest podatnikiem podatku VAT i nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków na realizację operacji opisanej wyżej?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2011 r. (data wpływu 5 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków na realizację operacji pn.: Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków na realizację operacji pn.: Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia jest beneficjentem i składającym wniosek oraz posiadająca podpisaną umowę z Samorządem Województwa o przyznanie pomocy w ramach działania Odnowa i rozwój wsi w celu realizacji operacji pn.: Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła. Celem realizowanego zadania jest podniesienie standardu obiektu dziedzictwa kulturowego oraz promowanie miejscowości poprzez remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła. W ramach remontu Kościoła wykonane zostaną prace polegające na wymianie dachówek na dachu oraz malowaniu elewacji zewnętrznej Kościoła.

Parafia jest osobą prawną na mocy art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154). Z treści art. 41 ust. 1 wymienionej ustawy, wynika, że Kościół w Polsce i jego osoby prawne mają prawo realizacji inwestycji sakralnych i kościelnych.

Z przepisów zawartych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wynika, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W związku z tym, że Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej i nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł wartości sprzedaży opodatkowanej nie jest podatnikiem podatku VAT.

Z uwagi na fakt, że Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jeżeli realizuje zadania wymienione w tym przepisie, nie będąc podatnikiem nie może odliczyć podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków na realizację dokonywanych remontów i inwestycji. Parafia dołączyła do wniosku o dofinansowanie w ramach PROW oświadczenie o kwalifikowalności VAT. Towary i usługi nabywane w ramach przedmiotowego zadania inwestycyjnego pn.: Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła nie będą przynosiły dochodów Parafii, które byłyby opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zakresie nałożonych przepisami prawa zadań dotyczących realizacji inwestycji sakralnych i kościelnych, Parafia nie jest podatnikiem podatku VAT i nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków na realizację operacji opisanej wyżej...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 113 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w powiązaniu z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej, Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jeżeli realizuje zadania wymienione w tych przepisach. Nie będąc podatnikiem nie może odliczyć podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków na realizację dokonywanych remontów i inwestycji, a w konsekwencji tego, Parafia nie ma prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktu ponoszenia wydatków na realizację operacji Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem m. in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni na podstawie art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20. Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku VAT skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Przepis art. 96 ust. 1 ustawy stanowi, iż podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie zatem do powyższych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, iż ww. przepis otrzymał powyższe brzmienie na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666). Natomiast w art. 2 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Art. 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.()

Podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Parafia jest beneficjentem i składającym wniosek oraz posiadająca podpisaną umowę z Samorządem Województwa o przyznanie pomocy w ramach działania Odnowa i rozwój wsi w celu realizacji operacji pn.: Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła. Celem realizowanego zadania jest podniesienie standardu obiektu dziedzictwa kulturowego oraz promowania miejscowości poprzez remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła. W ramach remontu Kościoła wykonane zostaną prace polegające na wymianie dachówek na dachu oraz malowaniu elewacji zewnętrznej Kościoła.

W związku z tym, że Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej i nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł wartości sprzedaży opodatkowanej nie jest podatnikiem podatku VAT.

Parafia nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jeżeli realizuje zadania wymienione w tym przepisie, nie będąc podatnikiem nie może odliczyć podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków na realizację dokonywanych remontów i inwestycji. Towary i usługi nabywane w ramach przedmiotowego zadania inwestycyjnego pn.: Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła nie będą przynosiły dochodów Parafii, które byłyby opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związanych z realizowanym projektem. Powyższe wynika z faktu, iż w opisanej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. istnienie związku pomiędzy nabytymi towarami i usługami, a wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawca nie jest bowiem czynnym podatnikiem podatku VAT i nie wykonuje czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Reasumując, jeżeli Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej i nie przekroczy limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego, to z tytułu realizacji projektu pn.: Remont dachu i odnowienie elewacji zewnętrznej Kościoła nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług i nie będzie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tym zadaniem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu