Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dodatkowo w ust. 7 art. 86 ustawy o VAT wprowadza się zastrzeżenie, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe na podstawie leasingu kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Jednocześnie należy mieć na uwadze, iż art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT wyłącza prawo do odliczenia podatku naliczonego, w odniesieniu do sytuacji gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W uchwale 7 sędziów NSA dobitnie wyraził pogląd, że problem przedstawiony w postanowieniu w istocie dotyczy zagadnienia związanego z opodatkowaniem, tzw. świadczeń złożonych, na które składa się szereg czynności, które mogą być przedmiotem odrębnych stosunków prawnych. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, z uwagi na kompleksowy charakter takich czynności mający doprowadzić do uzyskania określonego efektu gospodarczego, dominuje stanowisko, że do opodatkowania takich świadczeń należy przyjmować jednolitą stawkę podatku od towarów i usług, biorąc pod uwagę charakter świadczenia podstawowego, które stanowi cel działalności wykonywanej przez podatnika.

Ubezpieczenie przedmiotu leasingu, jeśli występuje w ramach danego świadczenia, jest ściśle związane z realizacją umowy leasingu, zabezpieczając interesy obu stron podstawowego świadczenia, które stanowi leasing. Wyodrębnianie go dla celów podatkowych z tego świadczenia stanowiłoby zabieg sztuczny, pozostający w sprzeczności z gospodarczym celem leasingu. Stanowisko to zatem przesądza o konieczności stosowania do tego rodzaju usług, będących elementem usługi złożonej, tej samej stawki podatku jaka odnosi się do świadczenia głównego (leasingu). czyli stawki podstawowej. Tym samym działanie leasingodawcy - wystawienie faktur korygujących ze wskazaniem opodatkowania VAT w odniesieniu do ubezpieczenia przedmiotów leasingu należy uznać za prawidłowe.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki przysługuje jej uprawnienie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony uwidoczniony na przedmiotowych fakturach korygujących. Uprawnienie to powstaje nie wcześniej niż w miesiącu otrzymania faktury, pod warunkiem, że nabywane usługi (leasing) są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. uprawnienie to jest jednak objęte limitem, wynikającym z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, tj. suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U,. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów bądź ich użytkowania na podstawie m.in. umowy leasingu, regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy. Na mocy powołanej wyżej ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zwanej dalej: ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług zostały uchylone. Natomiast dodano m. in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodany przepis art. 86a ust. 1-10 wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, bądź ich użytkowania na podstawie umowy leasingu/dzierżawy/najmu bądź innych umów o podobnym charakterze regulują przepisy art. 3 do art. 6 powołanej wyżej ustawy nowelizującej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 6 cyt. ustawy zmieniającej w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy zmieniającej, przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy zmieniającej przepis ust. 1 ma zastosowanie:

1. w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie niniejszej ustawy, oraz
2. pod warunkiem że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r.

Z analizy wyżej powołanego przepisu art. 86 ust. 1 wynika, iż co do zasady, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych. Tak więc istotny jest związek między zakupami a działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Prawo to podlega jednak pewnym ograniczeniom, które zostały wskazane w treści art. 88 ustawy. I tak nie stanowią, między innymi, podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku - art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Tym samym, aby móc odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturach VAT, przez które należy rozumieć także faktury korygujące, muszą być spełnione warunki pozytywne określone w art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT oraz nie może wystąpić żaden z warunków negatywnych określonych w art. 88 ww. ustawy.

W złożonym wniosku Spółka wskazała, iż użytkowała i użytkuje samochody osobowe na podstawie umowy leasingu. Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta faktury korygujące. w których zwiększono kwotę podatku VAT. Wystawienie faktur korygujących spowodowane było włączeniem do podstawy opodatkowania usługi leasingu kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu, które w fakturach pierwotnych wykazane były jako czynność zwolniona z podatku od towarów i usług.

W ocenie tut. Organu otrzymane przez Wnioskodawcę faktury korygujące dokumentują czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, stąd przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Dokonując analizy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur korygujących w zakresie w jakim nabyte usługi służą czynnościom opodatkowanym wykonywanym przez Wnioskodawcę, i przy założeniu, iż nie zachodzą przesłanki negatywne uniemożliwiające obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wymienione w art. 88 ustawy.

Z uwagi na to, iż otrzymane faktury korygujące dokumentują usługę leasingu samochodów osobowych, dokonując odliczenia podatku naliczonego z nich wynikającego, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, należy uwzględnić limit przysługującego odliczenia w odniesieniu do każdego samochodu, który nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie pytania pierwszego uznać należy za prawidłowe.

W tym miejscu należy również wskazać, iż wydana interpretacja dotyczy wyłącznie możliwości odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur korygujących, gdyż Wnioskodawca nie sprecyzował pytania w zakresie dotyczącym terminu odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur korygujących.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 2 przedstawione w złożonym wniosku, tj. Czy odliczenie takie będzie możliwe także w zakresie faktur dokumentujących wierzytelności przedawnione w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, wobec których Spółka nie podniesie zarzutu przedawnienia i dobrowolnie spełni świadczenie na rzecz dostawcy..., zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie