Temat interpretacji

opodatkowanie opłat za nielegalny pobór energii cieplnej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.12.2010 r. (data wpływu 28.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za nielegalny pobór energii cieplnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.12.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za nielegalny pobór energii cieplnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka, będąc dostawcą ciepła (energii cieplnej) na podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 11 sierpnia 2000 r. w sprawie przeprowadzania kontroli przez przedsiębiorstwa energetyczne (Dz. U. Nr 75 poz. 866) przeprowadza kontrole mające m.in. na celu stwierdzenie czy nie nastąpiło nielegalne pobranie ciepła, jak też ustalenie czy miało miejsce pobieranie ciepła bez zawarcia umowy albo z częściowym lub całkowitym pominięciem układu pomiarowego oraz sprawdzenie dotrzymywania przez odbiorców ciepła warunków zawartej umowy, w szczególności zgodności sposobu wykorzystywania ciepła z warunkami określonymi w umowie.

Stosownie do ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r., Nr 89, poz. 625 ze zm.) ciepło jest jednym z rodzajów energii. W art. 3 pkt 18 upe definiuje się nielegalne pobieranie paliw lub energii jako pobieranie paliw lub energii bez zawarcia umowy, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo-rozliczeniowy. Tak więc nielegalne pobieranie ciepła jest przypadkiem nielegalnego pobierania energii.

Ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem poboru ciepła niezgodnie z umową. Zgodnie z instrukcjami wewnętrznymi Spółki pobór ciepła niezgodnie z umową rozumie się w szczególności jako:

• wykorzystywanie ciepła niezgodnie z deklarowanym przeznaczeniem,
• przekroczenie natężenia przepływu nośnika ciepła powyżej dopuszczalnego odchylenia, spowodowane nieuprawnioną regulacją i uszkodzeniem założonych plomb,
• przekroczenie temperatury zwracanego nośnika ciepła powyżej dopuszczalnego odchylenia,
• przekroczenie zamówionej mocy cieplnej przez odbiorcę bez uzgodnienia z przedsiębiorstwem energetycznym lub niezgodnie z warunkami umowy.

Spółka obciąża odbiorców ciepła z tytułu nielegalnego poboru ciepła lub poboru ciepła niezgodnie z umową opłatą powiększoną o podatek od towarów i usług, wystawiając jednocześnie fakturę VAT. Spółka w tym zakresie stosuje się do otrzymanej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 18 kwietnia 2006 r. wydanej przez Naczelnika oraz interpretacji indywidualnej prawa podatkowego Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 2010 r.

W tej ostatniej interpretacji Minister Finansów uznał stanowisko Spółki (Wnioskodawcy) za nieprawidłowe, w związku ze sformułowaniem Spółki o następującej treści: Opłata z tytułu nielegalnego poboru ciepła oraz opłata z tytułu poboru ciepła niezgodnie z umową nakładana na odbiorców ciepła na podstawie § 45 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193, poz. 1423) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w związku z tym nie powinna być udokumentowana fakturą VAT.

Po wydaniu interpretacji indywidualnej prawa podatkowego przez Ministra Finansów ukształtowała się jednolita interpretacja sądów administracyjnych w przedmiocie uznania nielegalnego poboru energii za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W szczególności Spółka zwraca uwagę na następujące wyroki NSA:

• z 13 marca 2009 r., sygn. akt I FSK 127/08,

• z 14 października 2009 r., sygn. akt I FSK 59/09,

• z 9 grudnia 2009 r., sygn. akt I FSK 1384/08,

• z 10 grudnia 2009 r., sygn. akt I FSK 1644/09,

• z 6 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1501/08,

• z 28 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 918/09,

• z 6 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 616/10,

• z 16 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1543/09.

Istotną dla zasadności złożenia niniejszego wniosku jest również uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2009 r. (sygn. akt III CZP 107/09, w której uznał on, że opłata za nielegalnie pobraną energię w rozumieniu prawa energetycznego ma charakter cywilnoprawny i odszkodowawczy za delikt, który w rozumieniu prawa karnego stanowi czyn zabroniony.

Na przeszkodzie z wystąpieniem z niniejszym wnioskiem zdaniem Spółki nie stoi przepis art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, albowiem niniejszy wniosek znajduje swoje poparcie w powyżej przytoczonym, jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych, przytoczonej uchwale Sądu Najwyższego, ustawowym obowiązku Ministra Finansów do dokonywania interpretacji podatkowych z uwzględnieniem orzecznictwa sądów (art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata z tytułu nielegalnego poboru ciepła oraz opłata z tytułu poboru ciepła niezgodnie z umową nakładana na odbiorców ciepła na podstawie § 45 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193 poz. 1423) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opłata z tytułu nielegalnego poboru ciepła oraz opłata z tytułu poboru ciepła niezgodnie z umową nakładana na odbiorców ciepła na podstawie § 45 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193 poz. 1423) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie powinna być udokumentowana fakturą VAT.

Osobny, siódmy rozdział upe zat. Kary pieniężne składa się z dwóch artykułów: 56 i 57. W art. 57 ust. 1 określa się, iż w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych. Skoro, jak stwierdza NSA w uzasadnieniu do wyroku z dnia 28 maja 2010 r. (sygn. akt I FSK 918/09), opłaty te umieszczono w rozdziale zatytułowanym Kary pieniężne, to nie może być mowy o utożsamieniu przez ustawodawcę rekompensaty z tytułu szkody jaką poniósł zakład energetyczny, z wynagrodzeniem z tytułu dostawy towaru. Tak więc opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię nie mogą być utożsamiane z wynagrodzeniem z tytułu dostawy towaru.

Należy zwrócić uwagę, iż dyspozycja art. 57 ust. 1 upe została skonstruowana dyspozytywnie; składa się ona z dwóch alternatyw rozłącznych: w przypadku nielegalnego poboru paliw i energii albo przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach, albo też dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych (nie ma tu znaczenia użycie przez ustawodawcę spójnika lub zamiast albo). Szczegółowe zasady pobierania opłaty w tym zakresie określone są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193 poz. 1423) , wydanym na podstawie delegacji ustawowej (art. 46 ust. 5 i 6 upe). Paragraf 45 rtc otrzymał brzmienie:

1. W przypadku gdy ciepło jest pobierane bez zawarcia umowy sprzedaży ciepła lub umowy o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji ciepła albo umowy kompleksowej, przedsiębiorstwo energetyczne obciąża nielegalnie pobierającego ciepło opłatami w wysokości wynikającej z pięciokrotności cen za zamówioną moc cieplną i ciepło oraz stawek opłat stałych i zmiennych za usługi przesyłowe, określonych w taryfie dla grupy taryfowej, której kryteria odpowiadają nielegalnie pobierającemu ciepło, oraz:
   1) wielkości nielegalnie pobranej przez niego mocy cieplnej, ustalonej na podstawie wielkości jego obiektów, w których ciepło jest pobierane bez zawarcia umowy, oraz zamówionej mocy cieplnej dla podobnych obiektów;
   2) wielkości nielegalnie pobranego przez niego ciepła, ustalonej na podstawie wielkości nielegalnie pobranej mocy cieplnej, o której mowa w pkt 1, i średniego czasu jej wykorzystania dla podobnych obiektów.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, oblicza się dla całego nieobjętego przedawnieniem okresu udowodnionego nielegalnego pobierania ciepła, a w przypadku braku możliwości udowodnienia tego okresu - dla okresu roku.
3. Przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć odbiorcę opłatami w wysokości obliczonej na podstawie dwukrotności cen i stawek opłat, określonych w taryfie dla danej grupy taryfowej, w przypadku, gdy odbiorca:
   1) pobierał ciepło niezgodnie z warunkami określonymi w umowie sprzedaży ciepła lub umowie o świadczenie usług przesyłania i dystrybucji ciepła albo umowie kompleksowej, w szczególności gdy pobierał ciepło z całkowitym lub częściowym pominięciem układu pomiarowo-rozliczeniowego lub dokonał ingerencji w ten układ, powodując zafałszowanie pomiarów ilości pobranego ciepła;
   2) uniemożliwił dokonanie wstrzymania dostarczania ciepła na podstawie art. 6 ust. 3a ustawy.
4. W przypadku przekroczenia zamówionej mocy cieplnej przez odbiorcę, bez uzgodnienia z przedsiębiorstwem energetycznym lub niezgodnie z warunkami umowy, przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie wielkości mocy wynikającej z tego przekroczenia może obciążyć odbiorcę opłatą za zamówioną moc cieplną oraz opłatą stałą za usługę przesyłową w sposób określony w ust. 3.
5. Opłaty, o których mowa w ust. 3 i 4, oblicza się dla każdego miesiąca, w którym nastąpił pobór ciepła niezgodnie z umową albo odbiorca uniemożliwił wstrzymanie dostarczania ciepła, mimo spełnienia przez przedsiębiorstwo energetyczne warunków określonych w art. 6 ust. 3a ustawy.

Opłata za nielegalny pobór ciepła i/lub niezgodny z umową (np. przekroczenie zamówionej mocy cieplnej) ma jednocześnie charakter kary i zryczałtowanego odszkodowania, ustalonych według sparametryzowanych zasad. W przeciwieństwie do tego dochodzenie odszkodowania na ogólnych zasadach nie ma takiego sparametryzowanego charakteru, a powinno bazować na wykazaniu przez przedsiębiorstwo energetyczne, tu SPEC, rzeczywiście poniesionej szkody. Podstawą dochodzenia jest art. 415 kodeksu cywilnego, stanowiący: Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Przedmiotowa opłata jest odszkodowaniem, jest swoistym szacunkiem strat przedsiębiorstwa energetycznego. Z unormowania § 45 rtc wynika ryczałtowy charakter szacunku ilości zużycia ciepła i tym samym sankcji z tego tytułu.

Ponadto biorąc pod uwagę art. 57 ust. 1 upe, że w razie nielegalnego pobierania energii z sieci przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobraną energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych, należy uznać, że wysokość odszkodowania, jakiego może się domagać Spółka, ustalana jest w sposób szacunkowy. Tak więc podstawa wyliczenia ustalana jest ryczałtowo, a w stosunku do niej przedsiębiorstwo może zastosować pięciokrotność cen i stawek opłat określonych w taryfie.

O sankcyjnym i odszkodowawczym charakterze opłat pobieranych na zasadzie art. 57 upe orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 czerwca 2008 r. (sygn. I FSK 739/07) wskazując, że dopuszczenie się przez odbiorcę nielegalnego poboru energii, tj. czynu niedozwolonego w rozumieniu art. 415 kc, powoduje zaistnienie stosunku cywilnoprawnego o charakterze zobowiązaniowym między dostawcą energii a jej odbiorcą.

Pogląd ten w całości podzielił skład orzekający NSA w wyroku z 13 marca 2009 r. (I FSK 127/08).

NSA w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 czerwca 2010 r. (sygn. akt I FSK 616/10) stwierdził zaś, iż (...) istnieje jednolite orzecznictwo, z którego wynika, że nielegalny pobór energii w rozumieniu art. 3 pkt 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), jako nieoparty na tytule prawnym, wskazującym obowiązek dostawy energii oraz wysokość wynagrodzenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w takim przypadku po stronie przedsiębiorstwa energetycznego nie występuje czynność przeniesienia prawa do rozporządzania towarem (energią) jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a wypłacone w takich okolicznościach z tego tytułu odszkodowanie, w tym w wysokości opłat określonych w taryfach, nie jest wynagrodzeniem (płatnością) za dostawę towaru w ujęciu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, lecz rekompensatą za poniesioną szkodę (...).

W uchwale z dnia 10 grudnia 2009 r. (sygn. akt III CZP 107/09) Sąd Najwyższy stwierdził, że przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć odbiorcę energii elektrycznej opłatami określonymi w art. 57 upe tylko wtedy, gdy taka energia została rzeczywiście pobrana. W uzasadnieniu tej uchwały podano m.in., iż trzeba się zgodzić z poglądem wypowiadanym w orzecznictwie i piśmiennictwie, że przewidziana w art. 57 ust. 1 upe opłata za nielegalnie pobraną energię ma charakter cywilnoprawny i odszkodowawczy. Art. 57 ust. 1 w związku z art. 3 pkt 18 upe obejmuje trzy różne stany faktyczne, które jednak nie polegają na niewykonaniu lub nienależytym wykonaniu zobowiązania wynikającego z umowy sprzedaży energii elektrycznej, ale stanowią delikt, określony w ustawie jako nielegalne pobieranie energii. Z przepisów tych wynika jednoznacznie, że obowiązek wniesienia opłaty powstaje w wypadku nielegalnego pobierania energii, a więc faktycznego, a nie tylko potencjalnego, jej odbierania i korzystania z niej. Zostało to wyraźnie potwierdzone w § 40 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 2 lipca 2007 r., co jest o tyle zrozumiałe, że przepisy aktu wykonawczego nie mogą być sprzeczne z ustawą.

Przytoczona uchwała Sądu Najwyższego stanowi potwierdzenie tego, że nielegalne pobieranie energii polega na korzystaniu z niej bez zgody dysponenta i bez uiszczenia opłaty i stanowi delikt, który spełnia również przesłanki do uznania go za czyn zabroniony w rozumieniu art. 278 § 5 kk (przestępstwo kradzieży energii elektrycznej, gazowej, cieplnej, wodnej, atomowej).

W przedmiocie uznania nielegalnego poboru energii za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wypowiedział się zgodnie w swoich wyrokach NSA, tworząc tym samym jednolitą linię orzecznictwa, przykładowo:

• 3 marca 2009 r., sygn. akt I FSK 127/08,

• 4 października 2009 r., sygn. akt I FSK 59/09,

• udnia 2009 r., sygn. akt I FSK 1384/08,

• 0 grudnia 2009 r., sygn. akt I FSK 1644/09,

• stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1501/08,

• 8 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 918/09,

• czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 616/10,

• 6 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1543/09.

Skoro opłata z tytułu nielegalnego poboru ciepła oraz opłata z tytułu poboru ciepła niezgodnie z umową mają charakter sankcyjny (tym samym i odstraszający) oraz odszkodowawczy, to nie mogą być one uznane za odpłatną dostawę towarów (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) , niezależnie od tego, iż przepis art. 5 ust. 2 uptu nie wyłącza z opodatkowania odpłatnej dostawy towarów i usług bez zachowania warunków oraz form określonych przepisami prawa. Istotnym w rozważanym przedmiocie jest, iż w art. 7 ust. 1 uptu definiuje się, co jest dostawą towarów; przywołany przepis stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Do takiego przeniesienia wymagane jest zgodne współdziałanie stron czynności prawnej, czego w przypadku nielegalnego poboru ciepła jest brak. Niezależnie od dokonania opłaty osoba prawna lub fizyczna nią obciążona nie zwalnia się z odpowiedzialności karnej (art. 278 § 1, 3 i 4 w zw. z § 5 kk).

W wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 lipca 2005 r. (C-435/03 British American Tobacco International Ltd.) orzeczono, iż kradzież towarów nie stanowi dostawy towarów i w związku z tym nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skutkiem kradzieży nie jest uzyskanie przez sprawcę uprawnienia do rozporządzania towarami jak właściciel, w związku z tym nie może być ona uznana za zdarzenie powodujące przeniesienie praw pomiędzy poszkodowanym a sprawcą. Zasada neutralności podatkowej nie oznacza obowiązku uznania kradzieży towarów za dostawę tych towarów i nie stanowi również przeszkody dla oceny, według której kradzież jako taka nie jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Przytoczone powyżej stanowisko ETS znalazło pełną aprobatę w powołanych powyżej wyrokach NSA.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, orzecznictwa sądów administracyjnych oraz ETS, zdaniem Spółki, nielegalny pobór ciepła nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Spółki również w przypadku naliczenia przez Spółkę opłat z tyt. niezgodnego z umową poboru ciepła (np. przekroczenia zmówionej mocy cieplnej) opłata ta będzie miała jak w przypadku opłaty z tyt. nielegalnego poboru ciepła charakter sankcyjny (kary) oraz odszkodowawczy, a wysokość opłaty będzie ustalana w sposób zryczałtowany. Uzasadnia to stanowisko Spółki, iż opłaty z tyt. niezgodnego z umową poboru ciepła nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym Spółka nie ma prawa do wystawiania faktur VAT dla udokumentowania obciążenia odbiorcy ciepła opłatą z tytułu niezgodnego z umową poboru ciepła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ podatkowy wskazuje ponadto, iż powołane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. zastąpione zostało rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 194 poz. 1291). W rozporządzeniu tym, kwestie dotyczące opłat z tytułu nielegalnego poboru ciepła oraz opłat z tytułu poboru ciepła niezgodnie z warunkami określonymi w umowie znajdują się odpowiednio w § 46 którego zapisy są tożsame z powołanymi przez Stronę zapisami § 45 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie