Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku usług ubezpieczeniowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank prowadzi działalność finansową i w związku ze sprzedażą swoich produktów finansowych, zawarł z Towarzystwami Ubezpieczeniowymi (dalej Ubezpieczycielami) umowy ubezpieczania grupowego, przedmiotem których jest udzielenie przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe ochrony ubezpieczeniowej klientom Wnioskodawcy. Główny zakres powyższych ubezpieczeń obejmuje:

1. ochronę ubezpieczeniową klientów Zainteresowanego, którzy zawarli z Bankiem umowę rachunku bankowego lub umowę o kredyt hipoteczny. Ochrona ubezpieczeniowa może obejmować nieruchomości i nieruchomości w budowie, ruchomości domowe i stałe elementy wyposażenia oraz odpowiedzialność cywilną w życiu prywatnym,
2. ochronę ubezpieczeniową klientów, którym Wnioskodawca udzielił kredytu gotówkowego, na wypadek utraty pracy oraz zdolności do pracy przez ubezpieczonego. Przedmiotem ubezpieczenia jest zdrowie ubezpieczonego oraz utrata źródła dochodu wskutek utraty przez ubezpieczonego pracy,
3. ochronę ubezpieczeniową klientów, którym Zainteresowany udzielił kredytu gotówkowego, na wypadek śmierci ubezpieczonego oraz powstania trwałej i całkowitej niezdolności do pracy. Przedmiotem ubezpieczenia jest życie i zdrowie ubezpieczonego.

We wszystkich powyższych umowach ubezpieczenia Wnioskodawca działa jako ubezpieczający, wobec czego zobowiązany jest do dokonywania takich czynności jak: przedstawianie ubezpieczonym i osobom ubiegającym się o konkretny produkt finansowy wszelkich informacji i wyjaśnień związanych z ubezpieczeniem, przechowywanie danych osobowych uposażonych oraz stosownych oświadczeń niezbędnych do objęcia ubezpieczonego ochroną ubezpieczeniową, pisemne zapewnienie Ubezpieczyciela na jego wniosek o złożeniu przez ubezpieczonego powyższych oświadczeń oraz niezwłoczne ich przekazanie Ubezpieczycielowi, wypełnianie obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o działalności ubezpieczeniowej, sporządzanie i przekazywanie Ubezpieczycielowi raportów zawierających dane dotyczące ubezpieczonych, informowanie Ubezpieczyciela o śmierci ubezpieczonego niezwłocznie po śmierci ubezpieczonego, informowanie ubezpieczonych i innych klientów oraz potencjalnych klientów o danych adresowych Ubezpieczyciela, prowadzenie rejestru umożliwiającego uzyskanie określonych informacji o każdym ubezpieczonym, wydawanie ubezpieczonym formularzy zmiany wskazania uposażonych oraz pobieranie i przekazanie na rachunek Ubezpieczyciela składki ubezpieczeniowej z góry za poszczególne lub cały okres ubezpieczenia.

Z tytułu powyższych czynności Zainteresowanemu przysługuje wynagrodzenie prowizyjne w wysokości udziału procentowego składki ubezpieczeniowej należnej Ubezpieczycielowi (pomniejszonej o składkę podlegającą w określonych przypadkach zwrotowi) płatne miesięcznie, ewentualnie wynagrodzenie w formie stałej bonifikaty w składce ubezpieczeniowej w wysokości udziału procentowego składki zainkasowanej przez Ubezpieczyciela.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wyżej opisane usługi świadczone przez Spółkę na podstawie powyższych umów ubezpieczenia grupowego są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie obowiązujących od 1 stycznia 2011 r. znowelizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej opisane usługi świadczone przez Spółkę na podstawie powyższych umów ubezpieczenia grupowego są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie obowiązujących od 1 stycznia 2011 r. znowelizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Zainteresowanego, treść znowelizowanych przepisów ustawy o VAT, w zestawieniu z zakresem czynności, które świadczy Bank, na podstawie powyższych umów ubezpieczenia grupowego, prowadzi do wniosku, że są to usługi zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, jako stanowiące (mając na uwadze ich charakter i cel) element usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Wnioskodawca wskazuje, iż literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 37 znowelizowanej ustawy VAT mogłoby wskazywać, że to właśnie ten przepis jest podstawą do zwolnienia od VAT czynności wykonywanych w ramach grupowego ubezpieczenia. Mając bowiem na uwadze zakres usług objętych zwolnieniem od podatku VAT na podstawie powyższego przepisu, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę spełniają dwa podstawowe warunki wymienione w tym przepisie konieczne do jego zastosowania, tj. usługi są świadczone przez ubezpieczającego (w analizowanej sytuacji - Bank) oraz umowy o świadczenie tych usług są zawierane na cudzy rachunek (w analizowanej sytuacji - na rzecz klientów będących ubezpieczonymi).

Jakkolwiek obecnie ustawa o podatku od towarów i usług nie odnosi się już do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, to Zainteresowany zauważa, że w poprzednich latach Bank otrzymał dwie klasyfikacje statystyczne, zgodnie z którymi usługi te mieszczą się w grupowaniu 67.20.10-00.10 PKWiU z roku 1997 Usługi pośrednictwa pomiędzy firmami ubezpieczeniowymi (bez obowiązkowych ubezpieczeń społecznych) a ich klientami.

W ocenie Wnioskodawcy, przy klasyfikacji powyższych czynności do usług zwolnionych od VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 37 znowelizowanej ustawy VAT, bez znaczenia jest fakt, że ochrony ubezpieczeniowej klientom Banku nie udziela Bank, lecz Towarzystwa Ubezpieczeniowe, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy ubezpieczenia grupowego.

Usługi świadczone przez Zainteresowanego mogą być uznane za usługi, o których mowa w art. 43 ust. 13 znowelizowanej ustawy VAT, zgodnie z którym, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej, zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 3 7-41.

Powyższe stanowisko jest, zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione w świetle dotychczasowego orzecznictwa ETS. Przykładowo, w wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) ETS wskazał, że usługi finansowe objęte zwolnieniem obejmują także usługi świadczone przez inne podmioty niż bank i na rzecz innych podmiotów niż ostateczny odbiorca pod warunkiem, że analizowane w sposób szeroki tworzą samodzielną całość, wypełniając w rezultacie konkretne, istotne funkcje usług finansowych. Art. 43 ust. 13 ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. niewątpliwie odzwierciedla tezy zawarte w powyższym wyroku. Zatem dokonując wykładni tego przepisu, należy, zdaniem Zainteresowanego, w pierwszej kolejności odwołać się do przywołanego orzeczenia.

W powyższej sprawie stowarzyszenie SDC świadczyło elektronicznie usługi przetwarzania danych na rzecz banków. Usługi te stanowiły z perspektywy ostatecznego odbiorcy zasadniczą cześć usługi, której świadczeniodawcą był bank. W tej sytuacji, w ocenie ETS, istotne znaczenie ma, czy mogą być zidentyfikowane czynności warunkujące wykonanie transakcji zwolnionej. Fakt, że czynność podlegająca zwolnieniu jest wykonywana przez inny podmiot, lecz z perspektywy odbiorcy końcowego wygląda tak, jakby była wykonana przez bank, nie wyklucza zdaniem ETS jej zwolnienia. ETS wskazał, że dla określenia, czy usługa świadczona przez stowarzyszenie podlega zwolnieniu, kluczowe znaczenie ma zakres odpowiedzialności względem banku, w szczególności decydujące znaczenie może mieć czy odpowiedzialność ta jest ograniczona do aspektów technicznych czy też rozciąga się na konkretne, istotne aspekty transakcji.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane przez ETS także w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 CSC Financial Services, czy też wyroku z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 Abbey National i Inscape Inyestment Fund.

Przenosząc powyższe wskazówki na grunt analizowanych usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Towarzystw Ubezpieczeniowych, zdaniem Zainteresowanego, istotne znaczenie będzie miał fakt, iż z perspektywy odbiorcy końcowego (klienta Banku) Bank wykonuje czynności, które w przeciwnym przypadku wykonywałyby Towarzystwa Ubezpieczeniowe. Czynności mające charakter administrowania umowami grupowego ubezpieczenia wykonywane przez Wnioskodawcę, związane są z bieżącą obsługą ubezpieczeniową. Należy zatem, kierując się wytycznymi ETS ustalić, czy czynności te mają wyłącznie charakter techniczny czy rozciągają się na istotne aspekty transakcji. Czynności wykonywane przez Bank na podstawie przedmiotowych umów są na tyle kluczowe dla przebiegu ochrony ubezpieczeniowej, iż mogą być uznane za istotny element transakcji ubezpieczeniowej. Należy bowiem zauważyć, że Zainteresowany wykonuje czynności bezpośrednio i nierozerwalnie związane z zawarciem i wykonywaniem umowy ubezpieczenia grupowego, które w konsekwencji pozwalają mu zapewnić swoim klientom ochronę ubezpieczeniową świadczoną przez Towarzystwa Ubezpieczeniowe. Są to ponadto czynności specyficzne dla usług ubezpieczenia grupowego, a jednocześnie odrębne od nich. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, powinny być objęte zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 13 znowelizowanej ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Ponadto, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Art. 5a został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), od dnia 1 stycznia 2011 r. dodano do ustawy przepis art. 146a ustawy, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Zatem zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych, usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych a także usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Powyższe jest konsekwencją wprowadzenia do ustawy cyt. art. 5a, zgodnie z którym od 1 stycznia 2011 r., jeżeli przepisy ustawy nie powołują symbolu statystycznego dla danego towaru bądź usługi, nie identyfikuje się ich za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347).

Zatem stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

I tak, wskazane wyżej zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy jest zgodne z art. 135 ust. 1 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w myśl którego zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność finansową i w związku ze sprzedażą swoich produktów finansowych, zawarł z Towarzystwami Ubezpieczeniowymi umowy ubezpieczania grupowego, przedmiotem których jest udzielenie przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe ochrony ubezpieczeniowej klientom Wnioskodawcy. Główny zakres powyższych ubezpieczeń obejmuje:

1. ochronę ubezpieczeniową klientów Zainteresowanego, którzy zawarli z Bankiem umowę rachunku bankowego lub umowę o kredyt hipoteczny. Ochrona ubezpieczeniowa może obejmować nieruchomości i nieruchomości w budowie, ruchomości domowe i stałe elementy wyposażenia oraz odpowiedzialność cywilną w życiu prywatnym,
2. ochronę ubezpieczeniową klientów, którym Wnioskodawca udzielił kredytu gotówkowego, na wypadek utraty pracy oraz zdolności do pracy przez ubezpieczonego. Przedmiotem ubezpieczenia jest zdrowie ubezpieczonego oraz utrata źródła dochodu wskutek utraty przez ubezpieczonego pracy,
3. ochronę ubezpieczeniową klientów, którym Zainteresowany udzielił kredytu gotówkowego, na wypadek śmierci ubezpieczonego oraz powstania trwałej i całkowitej niezdolności do pracy. Przedmiotem ubezpieczenia jest życie i zdrowie ubezpieczonego.

We wszystkich powyższych umowach ubezpieczenia Wnioskodawca działa jako ubezpieczający, wobec czego zobowiązany jest do dokonywania takich czynności jak: przedstawianie ubezpieczonym i osobom ubiegającym się o konkretny produkt finansowy wszelkich informacji i wyjaśnień związanych z ubezpieczeniem, przechowywanie danych osobowych uposażonych oraz stosownych oświadczeń niezbędnych do objęcia ubezpieczonego ochroną ubezpieczeniową, pisemne zapewnienie Ubezpieczyciela na jego wniosek o złożeniu przez ubezpieczonego powyższych oświadczeń oraz niezwłoczne ich przekazanie Ubezpieczycielowi, wypełnianie obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy o działalności ubezpieczeniowej, sporządzanie i przekazywanie Ubezpieczycielowi raportów zawierających dane dotyczące ubezpieczonych, informowanie Ubezpieczyciela o śmierci ubezpieczonego niezwłocznie po śmierci ubezpieczonego, informowanie ubezpieczonych i innych klientów oraz potencjalnych klientów o danych adresowych Ubezpieczyciela, prowadzenie rejestru umożliwiającego uzyskanie określonych informacji o każdym ubezpieczonym, wydawanie ubezpieczonym formularzy zmiany wskazania uposażonych oraz pobieranie i przekazanie na rachunek Ubezpieczyciela składki ubezpieczeniowej z góry za poszczególne lub cały okres ubezpieczenia.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach wynika, iż dla oceny tego, czy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług, konieczne jest stwierdzenie czy są to transakcje ubezpieczeniowe bądź reasekuracyjne albo też usługi pokrewne świadczone przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych.

Podstawowym elementem transakcji ubezpieczeniowej w ogólnym rozumieniu jest to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zamian za uprzednią zapłatę składki, zapewnić ubezpieczonemu, w przypadku zmaterializowania się pokrywanego ryzyka, usługę uzgodnioną w chwili zawarcia umowy.

Z kolei czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Pomocnym w zrozumieniu charakteru zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, jest orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, który przykładowo w orzeczeniu C-349/96 Card Protection Plan Ltd przeciwko Commissioners of Customs and Excise, uznał, że pojęcie usługi ubezpieczeniowej obejmuje również przypadki, gdy klient objęty jest ubezpieczeniem zakupionym przez dostawcę usługi od towarzystwa ubezpieczeniowego. Warunkiem uznania usługi za zwolnioną na podstawie powołanego wyżej art. 135 ust. 1 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE, który zastąpił art. 13 (B) (a) VI Dyrektywy jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy dostawcą usługi (podmiotem ubezpieczającym lub podmiotem pośredniczącym) a klientem (ubezpieczonym), którego przedmiotem jest świadczenie na wypadek zmaterializowania się określonych w umowie ryzyk.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nie zobowiązuje się sam do zapewnienia ochrony ubezpieczeniowej swoim klientom a jedynie dopełnia formalności koniecznych do zapewnienia klientom Banku ubezpieczenia przez podmiot trzeci. Oznacza to, że Zainteresowany jest posiadaczem polisy grupowej dla swoich klientów. Takie świadczenie usług przez Bank stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 13 (B) (a) VI Dyrektywy, który należy interpretować tak, iż podatnik, niebędący ubezpieczycielem, który, w ramach polisy grupowej, której jest posiadaczem, nabywa dla swoich klientów będących ubezpieczonymi, ochronę ubezpieczeniową od ubezpieczyciela, który przejmuje objęte tą ochroną ryzyka, dokonuje transakcji ubezpieczeniowej w rozumieniu tego przepisu.

Mając powyższe na względzie, nie ma dalszej potrzeby rozważania, czy Wnioskodawca prowadzi działalność reasekuracyjną, działalność brokera ubezpieczeniowego bądź agenta ubezpieczeniowego, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt a Dyrektywy.

Należy podkreślić też, że zwolnienie usług ubezpieczeniowych absolutnie nie ma charakteru podmiotowego - usługi, które mają charakter ubezpieczeniowy korzystają ze zwolnienia niezależnie od podmiotu, który je świadczy. Natomiast usługi, które nie spełniają definicji określonej przez Trybunał, nie powinny być na gruncie Dyrektywy zwolnione, mimo iż wykonywane są przez towarzystwa ubezpieczeniowe.

Reasumując, czynności świadczone przez Zainteresowanego, niebędącego ubezpieczycielem, który w ramach polisy grupowej nabywa dla swoich klientów będących ubezpieczonymi, ochronę ubezpieczeniową od ubezpieczyciela przejmującego objęte tą ochroną ryzyka, stanowią transakcje ubezpieczeniowe i korzystają ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, bowiem wyczerpują zapisy art. 135 ust. 1 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu