Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60, z późn. zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w związku z wnioskiem z dnia 10.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 13.03.2006r.), uzupełnionym pismami z dnia 12.04.2006r., 04.05.2006r., 15.05.2006r., 18.05.2006r. w sprawie interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim wniosek dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielenia Podatnikowi przez kontrahenta z Austrii licencji na korzystanie z programu komputerowego

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Stan faktyczny: Spółka podpisała z firmą austriacką umowę na ,,użytkowanie licencji" programu komputerowego ,,bez prawa do jego kopiowania, powielania, modyfikowania i dalszego rozpowszechniania". Zgodnie z umową program wykorzystywany miał być na wewnętrzne potrzeby Strony oraz wybranych kontrahentów współpracujących ze Spółką. W okresie od sierpnia do grudnia 2005 firma austriacka wystawiała za każdy miesiąc użytkowania oprogramowania fakturę ,,ze wskazaniem każdego użytkownika końcowego programu wg nazwy i należnej mu kwoty". Na fakturach figurował 30 dniowy termin płatności. Od stycznia 2006 zmieniono zapis umowy dotyczący wystawiania faktur. Mają być one wystawiane za okresy kwartalne z 30 dniowym terminem zapłaty należności.

Stanowisko Wnioskodawcy: Spółka traktuje należności za ,,użytkowanie licencji" wskazane na fakturach jako zapłatę za import usług. Zdaniem Strony momentem powstania obowiązku podatkowego jest wymagany termin zapłaty wpisany na fakturach wystawianych przez kontrahenta.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), importem usług jest świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna, będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Pojęcie importu usług dotyczy zatem zarówno transakcji wewnątrzwspólnotowych, jak i transakcji z krajami trzecimi. Kluczowe znaczenie dla zaliczenia wykonanej usługi do importu usług ma ustalenie miejsca świadczenia, które jest zarazem miejscem opodatkowania danej transakcji. Należy przy tym zauważyć, iż w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zawartym w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wymienione jest odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, brak jest natomiast importu usług. Z powyższego wynika, że tylko usługi, które są świadczone na terytorium kraju, a właściwie tylko te, dla których terytorium kraju określone jest jako miejsce świadczenia, podlegać będą opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Miejsce świadczenia usług uregulowane zostało w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, jako miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Od tej ogólnej zasady ustawodawca przewidział kilka wyjątków, które w zależności od charakteru usługi, określają miejsce jej świadczenia w odmienny sposób. Szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dotyczą m.in. usług niematerialnych ujętych w art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 27 ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku, gdy usługi te są świadczone na rzecz:

1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub

2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym kontrahent z Austrii udzielił Spółce ograniczonej licencji na korzystanie z oprogramowania, bez prawa kopiowania, modyfikowania i rozpowszechniania. Na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 1 miejsce świadczenia usług polegających na udzieleniu licencji ustala się według zasad określonych w przytoczonym wyżej art. 27 ust. 3. W omawianym przypadku będzie to Polska. Tam też winno nastąpić opodatkowanie usługi na zasadach określonych dla importu usług. Spełnione są bowiem przesłanki z art. 2 pkt 9 omawianej ustawy, niezbędne do uznania tych usług jako importowych. Oznacza to, że usługa kontrahenta zagranicznego na rzecz podatnika polskiego w przedmiotowym zakresie, opodatkowana jest w Polsce na zasadach importu usług, a zobowiązanym do obliczenia i odprowadzenia podatku jest polski podatnik.

Na podstawie przepisu art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług, o których mowa w art. 27. ust. 4 pkt 1, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. W myśl art. 19 ust. 19 ww. ustawy uregulowanie powyższe stosuje się odpowiednio do importu usług. Podatnik nie ma swobodnego wyboru jednego ze wskazanych w powyższym artykule momentów powstania obowiązku. Otrzymanie części zapłaty powoduje, że obowiązek podatkowy powstanie w dniu otrzymania części zapłaty w tej właśnie części. Dotyczy to również kolejnych otrzymanych przez usługodawcę częściowych płatności, aż do upływu terminu płatności. Wtedy bowiem obowiązek podatkowy powstaje w stosunku do pozostałej nieotrzymanej przez usługodawcę części należności. Stanowisko Strony odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego jest zatem nieprawidłowe.