Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku, za nieprawidłowy.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Transport towarów jest organizowany przez Spółkę bądź przez Jej kontrahenta. W przypadku organizacji transportu przez odbiorcę, Wnioskująca ma problemy z pozyskaniem dokumentacji transportowej, gdyż nie jest stroną umowy przewozu, a Jej kontrahenci nie widzą potrzeby dostarczania dokumentacji.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Podatnik zwrócił się z zapytaniem, czy jest uprawniony do zastosowania stawki 0 % z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku braku listu CMR, posiłkując się dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, potwierdzającymi, iż nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, tj. korespondencja handlowa z nabywcą, zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju? Zapytanie Spółki dotyczy dostaw obejmujących lata 2004 i 2005.

W ocenie Podatnika, w przypadku gdy transport towaru jest zlecany spedytorowi bezpośrednio przez odbiorcę i w związku z tym nie posiada On dokumentów przewozowych, ale jest w stanie udowodnić, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów za pomocą dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, ma On prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0 %.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Stosownie do art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 3 w/w ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r.), dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2) kopia faktury dostawy,

3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4) dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 42 ust. 11 przywoływanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r.), w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Zgodnie z przywoływanymi powyżej przepisami, podatnik jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0 %, jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy jest w posiadaniu dowodów potwierdzających jednoznacznie wywóz towarów poza terytorium Polski, w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Brak takiej dokumentacji skutkuje utratą możliwości zastosowania stawki preferencyjnej i obowiązkiem opodatkowania dostawy towarów według stawek obowiązujących przy dostawach krajowych.

Istotą przywoływanych przepisów jest zobowiązanie Podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe. Regulacje dotyczące dokumentowania wywozu towarów w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów akcentują charakter dowodowy wskazanych w nich dokumentów. Wskazać należy, iż dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 1 - 2, ze względu na ich ustaloną przepisami prawa formę, potwierdzają w sposób jednoznaczny zarówno tożsamość towarów będących przedmiotem transakcji i wywozu, podmioty będące stronami wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jak również fakt dokonania wywozu towarów. Z tego względu nie mogą one zostać zastąpione innymi dokumentami.

Na taką intencję ustawodawcy wskazuje również zmiana ustawy o VAT, dokonana ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), zawierająca zmiany dotyczące dokumentacji potwierdzającej dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zmiana ta wskazuje, iż dokumentami o zasadniczym znaczeniu dowodowym, pozostają: dokument przewozowy, kopia faktury, specyfikacja sztuk ładunku. Potwierdzenie odbioru dokonane przez nabywcę stanowi w obecnym stanie prawnym dokument pełniący rolę dowodu posiłkowego, który wraz z pozostałymi dokumentami z art. 42 ust. 11 ww. ustawy, służy uzupełnieniu danych zawartych w dokumentach wymienionych w przepisach art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym, Podatnik nie posiada dokumentu potwierdzającego wywóz towarów z terytorium kraju. Dowodem takim jest dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika, z którego jednoznacznie wynika, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. W związku z tym, wykonywana przez Spółkę dostawa nie spełnia warunków koniecznych do zakwalifikowania jej jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Należy jednocześnie podkreślić, iż przywoływana powyżej regulacja art. 42 ust. 3 ww. ustawy podatkowej, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r., jak i po tej dacie, określając jakie dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium kraju powinien posiadać dostawca, w przypadku gdy dostawa jest dokonywana przez przewoźnika, nie rozróżnia na czyje zlecenie - nabywcy czy też dostawcy działa przewoźnik. Stosownie do powyższego, w ocenie tut. organu podatkowego, Podatnik winien posiadać dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika również w przypadku, gdy transport dokonywany jest na zlecenie nabywcy towarów.

W związku z powyższym, stanowisko Podatnika należało uznać za nieprawidłowe i postanowić, jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.