Temat interpretacji

W dniu 19 stycznia 2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek podatnika, o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek został uzupełniony 27 lutego 2006 r.
Jak stanowi przepis art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze złożonego wniosku wynika iż, Spółka dokonuje importu towarów z krajów trzecich (Indie, Chiny) na terytorium Niemiec i następnie dokonuje dostawy tych towarów kontrahentom na terytorium Niemiec. Spółka zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec, i dokonując zakupu i dostawy tych towarów, opodatkowuje te czynności podatkiem od wartości dodanej (MWSt), który rozlicza we właściwym niemieckim organie podatkowym. Spółka pyta, czy wyżej opisany sposób postępowania jest prawidłowy. Jak wynika z opisu stanu faktycznego zdarzają się sytuacje, gdy kontrahent niemiecki z różnych przyczyn odmówi dokonania zakupu i Spółka w tej sytuacji sprzedaje towar uprzednio zaimportowany na terytorium Niemiec, kontrahentowi z Polski. Spółka pyta jak takie zdarzenie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Uzupełniając wniosek 27 lutego 2006 r. Spółka wskazała, że numer ewidencyjny dla potrzeb podatku od wartości dodanej nadany przez niemiecką administracje podatkową jest numerem wewnętrznym (11 cyfrowym) oraz, że Spółka nie posiada numeru nadanego w Niemczech dla potrzeb transakcji wewnatrzwspólnotowych (z przedrostkiem DE).
Przedstawiając swoje stanowisko Spółka stwierdza, że zakup z importu i dostawa dokonane na terytorium Niemiec w sposób opisany powyżej nie będą podlegały polskiej ustawie o podatku od towarów i usług i nie podlegają wykazaniu w deklaracji VAT-7. Co do drugiej sytuacji (dostawa do kontrahenta w Polsce) wskazuje, że powinna, posługując się nadanym w Niemczech numerem ewidencyjnym, wystawić fakturę jako podatnik podatku od wartości dodanej, a obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług będzie ciążył na nabywcy towarów z kraju przeznaczenia, czyli w Polsce.
W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawione przez Spółkę stanowisko w sytuacji pierwszej (sprzedaż towaru zaimportowanego na terytorium Niemiec) jest prawidłowe. Przedmiotowa transakcja nie będzie podlegała polskiej ustawie o podatku od towarów i usług, co wywieźć należy z przepisu art. 2(1) i 8(1)b VI Dyrektywy Rady Europy z dnia 17 maja 1977 r. sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), zgodnie z którym podatkiem od wartości dodanej jest objęta odpłatna dostawa towarów i usług na terytorium państwa przez podatnika działającego w takim charakterze, zaś miejscem dostawy towarów w przypadku towarów, które nie są wysyłane lub przewożone jest miejsce, w którym znajdują się w momencie dostawy. Nadto w żadnej z regulacji ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535, ze zmianami), nie określono dla dostaw towarów, w warunkach opisanych przez Spółkę we wniosku, miejsca powstania obowiązku podatkowego na terytorium RP.
W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawione przez Spółkę stanowisko w sytuacji drugiej również jest prawidłowe, choć należy zauważyć, że pełna ocena poprawności działań podatnika nie leży w kompetencji polskiego organu podatkowego bowiem podlegać będzie niemieckim przepisom podatkowym. Dokonanie przedmiotowej transakcji w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej (jak wynika z wniosku) wyklucza działanie Spółki w charakterze polskiego podatnika podatku od towarów i usług, co wywieźć należy z przepisów przywołanych w ocenie pierwszej części wniosku oraz z regulacji przewidzianej w artykule 28b(1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym, za miejsce opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uznaje się miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub przewozu do nabywcy. Z zachowaniem przepisu ustępu 1, uznaje się jednakże, iż miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa wyżej, znajduje się na terytorium Państwa członkowskiego, które nadało numer identyfikacyjny podatku od wartości dodanej, przy użyciu którego nabywca dokonał nabycia towarów, chyba że nabywca towarów wykaże, że nabycie to zostało opodatkowane zgodnie z ustępem 1.
Słuszne jest, w tym przypadku (gdy dostawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej nie korzystającym ze zwolnień przewidzianych dla małych przedsiębiorców), stanowisko wyrażone przez podatnika, że to nabywca będący polskim podatnikiem VAT czynnym, będzie obowiązany opodatkować dokonany zakup (jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów), a nie wnioskodawca w Polsce. Wynika to z faktu, iż polskie przepisy w zakresie podatku od towarów i usług przewidują opodatkowanie wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów, przez podatnika VAT w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej nie korzystającym ze wskazanych wyżej zwolnień. Spółka słusznie wskazała zatem, że powinna wystawić fakturę, jako niemiecki podatnik podatku od wartości dodanej (nie zaś jako polski podatnik podatku od towarów i usług), stosując odpowiednie regulacje niemieckiego prawa podatkowego (w tym co do wysokości opodatkowania).
Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.