Temat interpretacji

Działając na podstawie art. 216 § 1 w związku z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. nr 137 poz.926 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, iż stanowisko Spółki przedstawione w piśmie z dnia 22 listopada 2004r. jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 22 listopada 2004r. Spółka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż własnego oprogramowania i świadczenie w tym zakresie usług oraz odsprzedaż obcych programów komputerowych. Spółka pośredniczy w zakupie licencji bądź w odnowieniu licencji na korzystanie z oprogramowania od kontrahenta zagranicznego, a następnie odsprzedaje je dla swoich polskich kontrahentów. Są to tzw. licencje elektroniczne udostępniane poprzez Internet. Nie występuje tutaj fizyczna postać produktu w postaci nośnika z oprogramowaniem, bowiem program ściągany jest poprzez Internet. Każdorazowo taki zakup jest dokonywany na indywidualne zamówienie polskiego odbiorcy i zawsze kontrahent zagraniczny podaje na fakturze Spółkę jako nabywcę oraz dane krajowego odbiorcy, dla którego udzielana lub odnawiana jest licencja. Jednocześnie Spółka nie udziela licencji na te programy, a jedynie pośredniczy w ich zakupie.

Na tle tych okoliczności Jednostka sformułowała pytania:

• Czy ww. zakup licencji na oprogramowanie powinien być traktowany jako zakup towaru, usługi licencji czy też usługi elektronicznej?
• Jak należy traktować odsprzedaż licencji internetowych dla polskich odbiorców?
  
  

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, iż Spółka pośredniczy w świadczeniu usług licencyjnych dotyczących oprogramowania komputerowego, pomiędzy podatnikiem podatku od wartości dodanej mającego siedzibę na terytorium wspólnoty, a polskim podatnikiem VAT.

Zgodnie z art. 17 ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 4 ustawy o VAT w przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

W myśl art. 27 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 4 powołany powyżej przepis art. 27 ust. 3 ustawy o VAT ma zastosowanie do usług:

1. sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw;
2. reklamy;
3. prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); przetwarzania danych i dostarczania informacji; architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; tłumaczeń;
4. bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki;
5. dostarczania (oddelegowania) personelu;
6. wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu;
7. telekomunikacyjnych;
8. nadawczych radiowych i telewizyjnych;
9. elektronicznych;
10. polegających na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub posługiwania się prawem, o których mowa w pkt 1-9 i 11;
11. agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczenia usług, o których mowa w pkt 1-10.
    
    

W związku z powyższym udzielenie licencji w tym m.in. na korzystanie z programu komputerowego , jako usługa niematerialna została wymieniona w art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. w konsekwencji w przypadku świadczenia usługi licencyjnej przez podatnika od wartości dodanej mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, lecz spoza Polski, na rzecz polskiego podatnika podatku VAT, podlega z tytułu importu usług opodatkowaniu zawsze w Polsce.

W przypadku świadczenia usług pośrednictwa, ich opodatkowanie uzależnione jest od usług, z którymi są one bezpośrednio związane. Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 11 ustawy o VAT pośrednictwo w udzielaniu licencji pomiędzy podatnikiem podatku od wartości dodanej mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, a podatnikiem z Polski będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce. W tym przypadku uznaje się, iż podatnik zobowiązując się do wykonania pewnego świadczenia, które to świadczenie faktycznie realizowane jest przez podmiot trzeci, uznaje się, że dla celów podatku VAT podatnik będący zleceniobiorcą sam nabył usługę od faktycznego wykonawcy, a następnie wyświadczył usługę zleceniodawcy.

Mając na uwadze powyższe w sytuacji, gdy Spółka pośredniczy w udzielaniu licencji pomiędzy podatnikiem podatku od wartości dodanej a polskim podatnikiem, należy przyjąć, iż nabywa ona te usługi, a następnie świadczy je na rzecz ostatecznego klienta, którym jest polski podatnik.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje również, iż interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 w związku z art. 223 § 1 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej. Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zmianami) opłacie tej podlegają podania i załączniki do podań składane w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej. Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej zawiera załącznik do ww. ustawy. Zgodnie z pozycją 1, części I, powołanego załącznika do ustawy o opłacie skarbowej z dnia 9 września 2000r. opłata skarbowa od podania wynosi 5zł natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50gr.