Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęcznej, po rozpatrzeniu wniesionego przez Podatnika w dniu 17 stycznia 2004 roku wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu świadczenia usług polegających na oddaniu nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste, uznaje przedstawione w przedmiotowym wniosku stanowisko za błędne.

UZASADNIENIE

Podatnik złożył w dniu 17 stycznia 2005 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łęcznej wniosek, uzupełniony w dniu 14 lutego 2005 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu świadczenia usług polegających na oddaniu nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że opłaty za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste zostały ustalone zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (j.t. Dz.U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.).Stosownie do art. 71 ust. 1 powyższej ustawy za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67 ustawy (art. 72 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej może być aktualizowana, nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu albo na wniosek użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego (art. 77 ust. 1 i ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

We wniosku wskazano, że w procesie wyceny nieruchomości rzeczoznawca majątkowy określa wartość netto. Zgodnie ze Standardem Zawodowym Rzeczoznawców Majątkowych (Nr III.1, pkt 1.7) opracowanym przez Polską Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych (wyd. VIII, W - wa 2002) "ustalana wartość nieruchomości nie powinna być zwiększana przez rzeczoznawcę o sumę odpowiadającą podatkom i opłatom, w szczególności podatkiem jakim jest VAT".

Zdaniem Podatnika z ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że opłata za użytkowanie wieczyste jest opłatą netto i w tej sytuacji należy do niej doliczyć 22 % podatku VAT. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że traktowanie opłaty rocznej jako kwoty brutto skutkowałoby przerzuceniem ciężaru zapłaty podatku na świadczącego usługę.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług zostało uregulowane w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych. Powyższe przepisy regulują całość zagadnień dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w tym również określają wysokość podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Oddanie nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste, jak trafnie wskazano we wniosku, mieści się w zakresie definicji świadczenia usług zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w cytowanym przepisie, jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Z powyższego przepisu wynika, że podatek od towarów i usług zawarty jest kwocie należnej, którą zobowiązany jest zapłacić nabywca z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Kwotę należną można zatem utożsamiać z ceną towaru lub usługi. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.) cena jest to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęcznej postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany lub uchylenia postanowienia w sprawie udzielenia interpretacji, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może być zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji (art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa).