Temat interpretacji
Podatek od towarów i usług w zakresie stawki podatku w wysokości 8% dla dostawy produktu sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 20.20.14.0.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.) uzupełnionym w dniu 10 kwietnia 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy towaru mieszczącego się w grupowaniu PKWiU 20.20.14.0 jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 10 kwietnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy towaru mieszczącego się w grupowaniu PKWiU 20.20.14.0.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Jednym z produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę są przeznaczone do dezynfekcji wody basenowej X wpisane do wykazu produktów biobójczych zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych, wg stanu na dzień 31 lipca 2017 r. Wnioskodawca kupuje X wyłącznie od producenta (podmiotu odpowiedzialnego z wyżej wymienionego wykazu produktów biobójczych). Zakupione X Wnioskodawca sprzedaje w nieprzetworzonej postaci własnym odbiorcom. Wnioskodawca sprzedaje X samodzielnie, na własną rękę. X należy zakwalifikować do grupowania PKWiU 20.20.14.0 Środki odkażające.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania obniżonej 8% stawki VAT przy sprzedaży zakupionego wcześniej od producenta X na podstawie następujących przepisów ustawy o VAT: art. 41 ust. 2; art. 146a pkt 2; poz. 83 załącznika nr 3?
Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do zastosowania obniżonej stawki 8% stawki VAT przy sprzedaży X swoim odbiorcom. Wyżej wymieniony produkt spełnia warunki wymienione w poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy od VAT:
- jest produktem biobójczym, przeznaczonym do dezynfekcji wody basenowej (potwierdzeniem wspomnianych właściwości jest pozwolenie nr ... wydane przez Ministra Zdrowia oraz wydana przez producenta karta charakterystyki),
- ma zastosowanie wyłącznie do ochrony zdrowia. Wnioskodawca nie weryfikuje w jaki sposób X są przez poszczególnych nabywców używane, wymienione w pkt a właściwości wykluczają zastosowanie środka w innym niż ochrona zdrowia celu,
- X wpisane zostały do wykazu produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych.
Potwierdzeniem stanowiska jest także otrzymana przez Wnioskodawcę interpretacja: z dnia 3 listopada 2017 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danych towarów istotne jest właściwe ich zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację tutejszy organ oparł się na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.
Wskazać należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania towarów, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.
Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji towarów sprzedawanych przez Spółkę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że poprawnie zakwalifikowano towary będące przedmiotem wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towarów do grupowania statystycznego.
W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku towarów) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.
Klasyfikacją, która ma zastosowanie do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2008 r., Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zarówno jednak w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonym.
Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
- stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
Zastosowanie obniżonych stawek podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.
W pozycji 83 załącznika nr 3 ustawy, wymieniono sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 20.20.14.0 - środki odkażające - wyłącznie preparaty odkażające o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mające zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, na które zostało wydane pozwolenie tymczasowe albo dokonany wpis do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.
Zatem umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce dotyczącej nazwy towaru lub usługi.
W związku z powyższym, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru/usługi z danego grupowania.
Obniżona stawka podatku dotyczy tylko danego wyrobu/usługi z danego grupowania, tj. w przypadku poz. 83 załącznika nr 3 - określonych preparatów odkażających mających zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia (PKWiU ex 20.20.14.0).
Należy wyjaśnić, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia w ochronie zdrowia. W procesie stosowania prawa organ podatkowy dokonuje interpretacji norm prawnych zawartych w ustawach i rozporządzeniach za pomocą różnych wykładni. Jednakże w przypadku prawa podatkowego dominującą wykładnią jest wykładnia literalna, ponieważ w prawie tym obowiązuje prymat wykładni gramatycznej.
Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego ochrona oznacza zabezpieczenie przed czymś niekorzystnym, złym lub niebezpiecznym, osoba lub grupa osób czuwająca nad czyimś bezpieczeństwem. Z kolei przez zdrowie zgodnie z ww. słownikiem należy rozumieć stan żywego organizmu, w którym wszystkie funkcje przebiegają prawidłowo, dobre funkcjonowanie jakiegoś systemu.
Analiza treści zapisu wyłącznie w ochronie zdrowia zawartego w poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy dokonana w oparciu o wykładnię językową prowadzi do wniosku, że przedmiotowe preparaty muszą być przeznaczone tylko do ochrony zdrowia, a więc w celu zabezpieczenia żywych organizmów przed czymś co jest niekorzystne dla ich prawidłowego funkcjonowania. Zatem ochrona ta dotyczy wszelkich organizmów żywych bez względu na ich gatunek lub rodzaj. Preparaty te winny mieć za zadanie obronę danej jednostki przed czymś co może stanowić zagrożenie dla jej zdrowia.
Należy podkreślić, że istotny z punktu widzenia zastosowania tych preparatów jest cel ich sprzedaży do wyłącznego stosowania w ochronie zdrowia, a nie ich dalsze, faktyczne wykorzystanie przez nabywcę. Ponadto, ustawodawca w żaden sposób nie wskazuje, że przedmiotowe preparaty muszą być wykorzystywane wyłącznie przez podmioty zajmujące się ochroną zdrowia. Zatem nie ma podstaw prawnych aby uznać, że produkty te muszą być nabywane przez placówki z zakresu opieki zdrowia, tj. przychodnie, gabinety zabiegowe, stomatologiczne, kosmetyczne, hurtownie farmaceutyczne. Ważnym elementem jest sprzedaż tych produktów jako środków do zastosowania wyłącznie w ochronie zdrowia, a nie charakter miejsca, w którym zostaną one użyte.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych (Dz. U. z 2018 r., poz. 122) udostępniane na rynku i stosowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są produkty biobójcze, na które zostało wydane pozwolenie albo zezwolenie na handel równoległy albo pozwolenie na obrót.
Dodatkowo należy wskazać, że na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, produkty biobójcze udostępniane na rynku i stosowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają wpisowi do Wykazu Produktów Biobójczych.
W myśl art. 16 ust. 1 cyt. ustawy, Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych wydaje pozwolenie na obrót oraz dokonuje zmiany pozwolenia na obrót albo uchyla pozwolenie na obrót, na wniosek podmiotu odpowiedzialnego.
W związku z powyższym, jak wynika z treści poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy, nie wszystkie środki odkażające, dopuszczone do obrotu i stosowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w trybie przewidzianym przepisami powołanej wcześniej ustawy z dnia 9 października 2015 r. o produktach biobójczych, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%. Ustawodawca zawęził możliwość stosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 8% wyłącznie do preparatów odkażających o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych i wirusobójczych, mających zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, klasyfikowanych według nomenklatury PKWiU 2008 do grupowania 20.20.14.0, na które zostało wydane m.in. pozwolenie na obrót lub dokonano wpisu do rejestru produktów biobójczych w rozumieniu przepisów ustawy o produktach biobójczych.
Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treść powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro jak wynika z opisu sprawy produkt biobójczy, o którym mowa we wniosku jest sklasyfikowany jako środek odkażający o symbolu PKWiU 20.20.14.0 o ile posiada właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze lub wirusobójcze, mając zastosowanie wyłącznie w ochronie zdrowia, a na jego obrót wydano stosowne pozwolenie, to Wnioskodawca ma prawo do zastosowania przy sprzedaży stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 w związku z poz. 83 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.
W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej