Zdaniem Wnioskodawców, mają oni prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach VAT związanych z zakupem, pracami wykończeniowymi oraz wyposażeniem lokalu, które zostały wystawione i otrzymane przed dokonaniem rejestracji jako podatnik VAT czynny.

W art. 86 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) sformułowana została zasada, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich przyszłego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia jego neutralność dla czynnych podatników VAT.

Przepisy ustawy o VAT przewidują sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Z przepisu nie wynika jednak, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Powyższe wywody znajdują potwierdzenie zarówno w orzecznictwie unijnym, jak i polskich orzeczeniach sądowych oraz interpretacjach podatkowych. Przykładowo wymienić można następujące wyroki Trybunału Sprawiedliwości UE:

1. w sprawie C-400/98, gdzie stwierdzono, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonaniem inwestycji nie jest uzależnione od dokonania wcześniejszej rejestracji dla celów podatku VAT;
2. w sprawie C-385/09, gdzie uznano, że prawo do odliczenia powstaje w momencie, w którym podatek ten stał się należny, a jego powstanie nie jest w żaden sposób uzależnione od formalnego uznania statusu podatnika przez organ skarbowy, ale od zaistnienia po stronie podatnika zamiaru, potwierdzonego obiektywnymi dowodami, prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dotyczących VAT.

Poniższe interpretacje podatkowe:

1. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 września 2017 roku, sygn. 0114- KDIP1-1.4012.366.2017.1.JO;
2. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2017 roku, sygn. 0114- KDIP1-3.4012.57.2017.3. ISK.

Niżej wymienione orzeczenia sądów polskich:

1. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 lipca 2011 r. sygn. I SA/Ke 328/2011;
2. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 października 2012 r., sygn. I SA/Po 752/12 (wyrok wydany po negatywnej weryfikacji zgodności prawa polskiego z prawem unijnym w wyroku C-280/10).

Z przedstawionych powodów, Wnioskodawcy uważają, że mają oni prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach VAT związanych z zakupem, pracami wykończeniowymi oraz wyposażeniem lokalu, które zostały wystawione przed dokonaniem rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Zdaniem Wnioskodawców, podatek naliczony wykazany na fakturach za zakup lokalu, które zostały otrzymane w grudniu 2017 roku, może zostać uwzględniony w deklaracji VAT za luty 2018 roku. Natomiast faktury związane z pracami wykończeniowymi oraz wyposażeniem lokalu, które zostały otrzymane w lutym i marcu 2018 roku, mogą zostać zawarte w deklaracji VAT za marzec 2018 roku. Wcześniej Wnioskodawcy powinni złożyć zgłoszenia aktualizacyjne w zakresie podatku od towarów i usług, ze wskazaniem, że deklaracje VAT będą składane począwszy od lutego 2018 roku.

W myśl art. 86. ust 10 i 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Z kolei z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT wynika, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Żaden z przepisów ustawy o VAT nie zakazuje złożenia deklaracji VAT za okresy przypadające przed dniem rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2013 roku, sygn. IPPP2/443-35/13-2/KOM.

Z przedstawionych powodów, Wnioskodawcy uważają, jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę lub dokument celny, będący podstawą odliczenia lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, pod warunkiem, że w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują określone sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Wskazany wyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w razie niezarejestrowania się, ale nie wskazuje wprost, z jakim momentem - z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego - należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie). Z art. 88 ust. 4 ww. ustawy nie wynika bowiem, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Stwierdzić należy zatem, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku od zakupów dokonanych przed rejestracją, o ile zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach powołanej ustawy). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto należy rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Zatem należy stwierdzić, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżących (lub przyszłych) czynności opodatkowanych (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny, a zatem podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej niż w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego w momencie realizacji uprawnienia.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy dnia 1 grudnia 2017 roku zakupili lokal mieszkalny. Udział każdego z Wnioskodawców we własności lokalu wynosi 50%. Zakup został udokumentowany fakturami VAT z dnia 4 grudnia 2017 roku wystawionymi imiennie na każdego z Wnioskodawców. W nabytych pomieszczeniach zostały przeprowadzone prace wykończeniowe, w wyniku których został on przekształcony w lokalu użytkowy z przeznaczeniem na cele biurowe. Przygotowane zostały stanowiska pracy składające się z biurka i krzesła, wraz z oddzielnym kablem elektrycznym i internetowym. Wydatki na wykończenie i wyposażenie lokalu zostały udokumentowane fakturami wystawionymi imiennie na każdego z Wnioskodawców w lutym i marcu 2018 roku. Dnia 15 lutego 2018 roku została zawarta umowa najmu lokalu użytkowego, zaś przekazanie go najemcy nastąpiło w marcu 2018 roku. Wszystkie opisane wyżej działania prowadzone były z zamiarem prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT w zakresie wynajmu lokalu użytkowego. W marcu 2018 r. każdy z Wnioskodawców złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług od dnia 24 marca 2018 roku. Na fakturach wystawianych najemcy wykazywany jest podatek VAT należny, który zostanie wykazany w deklaracjach VAT. Wnioskodawcy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, od dnia 20 marca 2018 roku, kiedy lokal został przekazany najemcy. Przedmiotem tej działalności jest wyłącznie wynajem lokalu biurowego. Nabyty lokal nie był wykorzystywany przez Wnioskodawców przed oddaniem go w najem. Wnioskodawcy złożyli formularz VAT-R i wykazali rezygnację ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 ustawy przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej w związku z rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturach VAT związanych z zakupem, pracami wykończeniowymi oraz wyposażeniem lokalu, które zostały otrzymane przed dokonaniem rejestracji jako podatnicy VAT czynny, oraz okresu wykazania podatku VAT z ww. faktur.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że Wnioskodawcy w dniu 1 grudnia 2017 r. dokonali zakupu inwestycyjnego w postaci lokalu, który miał służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych w działalności gospodarczej prowadzonej przez każdego z nich odrębnie w zakresie wynajmu lokalu użytkowego. Okoliczności zdarzenia wskazują, że lokal został nabyty wyłącznie do tych celów. Wnioskodawcy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej od dnia 20 marca 2018 r., czyli w momencie przekazania lokalu najemcy. Pomimo nabycia lokalu o charakterze mieszkalnym lokal ten, w stosunkowo krótkim okresie czasu, został zaadoptowany do celów użytkowych. Adaptacja tego lokalu polegająca na przygotowaniu stanowisk pracy wskazuje wyraźnie na zamiar wykorzystywania nabytego lokalu do działalności gospodarczej. Wynajem lokalu rozpoczął się na podstawie umowy zawartej w dniu 15 lutego 2018 r. A zatem okoliczności obiektywne przedstawione przez Wnioskodawców potwierdzają jednoznacznie, że nabycie przedmiotowego lokalu związane było z jego wykorzystywaniem w przyszłej działalności gospodarczej skutkującej czynnościami opodatkowanymi w postaci najmu lokalu na cele użytkowe.

Jak z wniosku wynika, Zainteresowani złożyli rezygnację ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, w zakresie wynajmu lokalu biurowego.

Z uwagi na neutralność podatku VAT należy wskazać, że Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach, nabyli prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w otrzymanych fakturach, ponieważ została spełniona zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy, z której wynika, że prawo takie przysługuje w zakresie w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W tym miejscu należy zauważyć, że `przesłanką negatywną do realizacji tego prawa był brak rejestracji Wnioskodawców jako podatników VAT czynnych w odpowiednim czasie. Rejestracji takiej Wnioskodawcy dokonali w dniu 24 marca 2018 r.

Jak wcześniej wskazano, aby zrealizować prawo do odliczenia podatku VAT w momencie realizacji tego uprawnienia podatnik musi posiadać status podatnika VAT czynnego tj. musi być zarejestrowany dla celów podatku VAT. W związku z tym, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia należy wskazać, że Wnioskodawcy po dokonaniu stosownej rejestracji dla potrzeb podatku VAT z wykazaną rezygnacją ze zwolnienia z podatku VAT, przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej, mogli skorzystać z przysługującego im prawa do odliczenia podatku VAT zawartego na fakturze z tytułu nabycia lokalu, a także na fakturach związanych z pracami wykończeniowymi i wyposażeniem tego lokalu, poprzez złożenie odpowiednich deklaracji podatkowych.

Z powołanych powyżej przepisów art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1, ust. 11 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, jednakże nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy otrzymali fakturę na zakup lokalu w grudniu 2017 r., natomiast faktury związane z pracami wykończeniowymi oraz wyposażeniem lokalu w miesiącach luty i marzec 2018 r. Oznacza to, że Wnioskodawcy mają prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury na zakup lokalu otrzymanej w miesiącu grudniu 2017 r. w rozliczeniu za miesiąc grudzień 2017 r., styczeń, bądź luty 2018 r., z faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokalu otrzymanych w lutym 2018 r. w rozliczeniu za miesiąc luty, marzec bądź kwiecień 2018 r., a z faktur związanych z wykończeniem i wyposażeniem lokalu otrzymanych w miesiącu marcu 2018 r. w rozliczeniu za miesiąc marzec, kwiecień bądź maj 2018 r. W konsekwencji należy zgodzić się z Wnioskodawcami, że mogą oni uwzględnić podatek naliczony wynikający z faktur na zakup lokalu w deklaracji za luty 2018 r., a podatek z faktur związanych z pracami wykończeniowymi i wyposażeniem lokalu w deklaracji za marzec 2018 r., przy czym, należy mieć na uwadze art. 86 ust. 10 ustawy, dotyczący momentu powstania obowiązku podatkowego po stronie dostawcy nabywanych towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawców w pełnym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej