Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii (...).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii (...) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii (...).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca miasto na prawach powiatu jednostka samorządu terytorialnego jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 1994 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu wykonywania czynności na podstawie gospodarczej, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Miasto podpisało umowę o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 dla projektu pn.: Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii (...). Przedmiotem projektu jest budowa instalacji fotowoltaicznej o mocy do 40 kW dla obiektu Domu Pomocy Społecznej, która swym zakresem obejmuje:

• elementy generatora solarnego: paneli fotowoltaicznych, przewodów wysokonapięciowych DC, rozdzielnic DC, inwerterów, rozdzielnic AC wraz z przynależnymi konstrukcjami montażowymi,
• instalację elektryczną umożliwiającą wprowadzenie energii elektrycznej do instalacji/sieci obiektu (ON-GRID),
• niezbędną rozbudowę i przebudowę instalacji odgromowych, uziemiających i przeciwprzepięciowych.

Miasto będzie inwestorem projektu i na Miasto będą wystawiane faktury przez Wykonawcę.

Właścicielem powstałej w ramach projektu infrastruktury będzie beneficjent, tj. Miasto na prawach powiatu. Zarządzającym obiektem będzie dyrektor Domu Pomocy Społecznej. Przedmiotowa inwestycja wpisuje się w art. 7 ust. l pkt 1 i 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.).

Zgodnie z wymogami otrzymania dofinansowania, Miasto powinno przedstawić informację, czy jest płatnikiem podatku VAT i czy ma możliwość odzyskania podatku VAT w ramach realizowanego projektu.

Realizacja projektu przyczyni się do zmniejszenia zużycia energii finalnej obiektu, co spowoduje ograniczenie emisji substancji szkodliwych m.in. CO2, PM10 jak i przyczyni się do zmniejszenia kosztów utrzymania obiektu.

W związku z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich europejskiego porozumienia o wolnym handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454) oraz wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 26 września 2015 r. (sygn. C-276/14), który stwierdził, że gminne jednostki budżetowe nie mogą być uznane za podatników podatku od towarów i usług ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności, począwszy od 1 stycznia 2017 r. wszystkie czynności (transakcje) sprzedażowe i zakupowe dokonywane przez jednostki budżetowe Miasta dla celów podatku VAT są uznawane za czynności wykonywane bezpośrednio przez Miasto na prawach powiatu.

Dom Pomocy Społecznej (...) jest jednostką budżetową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz jednostką organizacyjną Miasta i od 1 stycznia 2017 r. podlega centralizacji rozliczeń podatkowych w zakresie VAT z Wnioskodawcą. Po zakończeniu realizacji inwestycji powstała infrastruktura zostanie przekazana nieodpłatnie dowodem PT, na rzecz DPS.

DPS w toku prowadzonej działalności wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT oraz zwolnione w zakresie: świadczenia usług bytowych, opiekuńczych i wspomagających na rzecz mieszkańców DPS.

Na rok 2018 DPS ustalił:

• zgodnie z § 3 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników prewspółczynnik struktury sprzedaży w wysokości 26%,
• na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy o VAT współczynnik struktury sprzedaży w wysokości 0%.

W związku z tym, że energia wytwarzana przez wybudowaną instalację fotowoltaiczną będzie wykorzystywana przez jednostkę (DPS) do zasilania sieci elektrycznej obiektu (do czynności niepodlegających VAT oraz podlegających VAT zwolnionych), Wnioskodawca uznał, że podatek VAT jest kosztem w całości kwalifikowanym, gdyż nie ma możliwości odliczenia (odzyskania) podatku VAT z tytułu wydatków ponoszonych na wybudowanie infrastruktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Miasto jako beneficjent Programu RPO W 2014-2020 przy realizacji inwestycji pn.: Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii (...), ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług (VAT) z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją wyżej wymienionej inwestycji i w jakim zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nie ma on prawa nawet do częściowego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją inwestycji pn.: Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od VAT oraz/lub niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyżej przedstawionego stanu prawnego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późń. zm.), w miastach powyżej 100 000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Dotyczy to również miast, w których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prezydent miasta był organem wykonawczo-zarządzającym.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ww. ustawy, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy, m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym).

Natomiast stosownie do treści art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868, z późn. zm.), prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100 000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Na podstawie art. 92 ust. 2 cyt. ustawy, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Z kolei, stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. edukacji publicznej (pkt 1), gospodarki nieruchomościami (pkt 10), gospodarki wodnej (pkt 12), ochrony środowiska i przyrody (pkt 13).

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat może zawierać z organami administracji rządowej porozumienia w sprawie wykonywania zadań publicznych z zakresu administracji rządowej.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca Miasto na prawach powiatu jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 1994 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu wykonywania czynności, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Miasto podpisało umowę o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 dla projektu. Przedmiotem projektu jest budowa instalacji fotowoltaicznej o mocy do 40 kW dla obiektu Domu Pomocy Społecznej, która swym zakresem obejmuje elementy generatora solarnego: paneli fotowoltaicznych, przewodów wysokonapięciowych DC, rozdzielnic DC, inwerterów, rozdzielnic AC wraz z przynależnymi konstrukcjami montażowymi, instalację elektryczną umożliwiającą wprowadzenie energii elektrycznej do instalacji/sieci obiektu (ON-GRID), niezbędną rozbudowę i przebudowę instalacji odgromowych, uziemiających i przeciwprzepięciowych. Miasto będzie inwestorem projektu i na Miasto będą wystawiane faktury przez Wykonawcę. Właścicielem powstałej w ramach projektu infrastruktury będzie beneficjent, tj. Miasto na prawach powiatu. Zarządzającym obiektem będzie dyrektor Domu Pomocy Społecznej. Przedmiotowa inwestycja wpisuje się w art. 7 ust. l pkt 1 i 8 ustawy o samorządzie gminnym. Realizacja projektu przyczyni się do zmniejszenia zużycia energii finalnej obiektu, co spowoduje ograniczenie emisji substancji szkodliwych m.in. CO2, PM10 jak i przyczyni się do zmniejszenia kosztów utrzymania obiektu. Począwszy od 1 stycznia 2017 r. wszystkie czynności (transakcje) sprzedażowe i zakupowe dokonywane przez jednostki budżetowe Miasta dla celów podatku VAT są uznawane za czynności wykonywane bezpośrednio przez Miasto na prawach powiatu. Dom Pomocy Społecznej jest jednostką budżetową w rozumieniu przepisów ustawy o finansach publicznych oraz jednostką organizacyjną Miasta i od 1 stycznia 2017 r. podlega centralizacji rozliczeń podatkowych w zakresie VAT z Wnioskodawcą. Po zakończeniu realizacji inwestycji powstała infrastruktura zostanie przekazana nieodpłatnie dowodem PT, na rzecz DPS. DPS w toku prowadzonej działalności wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT oraz zwolnione w zakresie: świadczenie usług bytowych, opiekuńczych i wspomagających na rzecz mieszkańców DPS. Na rok 2018 DPS ustalił, zgodnie z § 3 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników prewspółczynnik struktury sprzedaży w wysokości 26%, a na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy o VAT współczynnik struktury sprzedaży w wysokości 0%. W związku z tym, że energia wytwarzana przez wybudowaną instalację fotowoltaiczną będzie wykorzystywana przez jednostkę (DPS) do zasilania sieci elektrycznej obiektu (do czynności niepodlegających VAT oraz podlegających VAT zwolnionych), Wnioskodawca uznał, że podatek VAT jest kosztem w całości kwalifikowanym, gdyż nie ma możliwości odliczenia (odzyskania) podatku VAT z tytułu wydatków ponoszonych na wybudowanie infrastruktury.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii braku prawa do odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie będzie występował. Z opisu sprawy wynika, że zakupione w ramach realizowanego projektu towary i usługi będą wykorzystywane przez Dom Pomocy Społecznej do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT oraz zwolnionych w zakresie: świadczenia usług bytowych, opiekuńczych i wspomagających na rzecz mieszkańców DPS. Zatem Zainteresowany nie będzie mieć prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu, bowiem nabyte towary i usługi w celu realizowania inwestycji nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Podsumowując, w okolicznościach niniejszej sprawy w związku z realizacją projektu pn.: Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii (...), Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. inwestycji. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będzie spełniona wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją projektu nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Ponadto tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę, w tym w szczególności o informację, że energia wytwarzana przez wybudowaną instalację fotowoltaiczną będzie wykorzystywana przez jednostkę (DPS) do zasilania sieci elektrycznej obiektu (do czynności niepodlegających VAT oraz podlegających VAT zwolnionych). Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej