Temat interpretacji

Zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 6 marca 2018 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 12 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości nr 135 zabudowanej budynkiem jest prawidłowe,

• zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości gruntowej nr 134 jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości nr 135 zabudowanej budynkiem oraz nieruchomości gruntowej nr 134. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 14 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 6 marca 2018 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.48.2018.1.JO

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik w sprawie prowadzonej przeciwko O. Sp. z o.o. w upadłości układowej dokonał na wniosek wierzyciela zajęcia nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej, składającej się z działek ewidencyjnych o nr. 134, 135, o łącznej powierzchni 6.200 mkw., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr KW. Działka nr 134 oznaczona została jako łąki trwałe (ŁIV) oraz grunty orne (RIVa i IVb), działka nr 135 oznaczona została jako łąki trwałe (ŁIV), grunty orne (RIVa i IVb) oraz na pow. 0,0642 ha tereny mieszkaniowe (B). Na działce nr 135 posadowiony jest budynek mieszkalny o pow. zabudowy 53 mkw. Zgodnie z uchwałą z dnia 3 lutego 2010 r. Rady Miejskiej w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, część zajętej nieruchomości o pow. ok 3.700 m kw. położona jest na terenach zabudowy niskiej jednorodzinnej mieszkaniowo-usługowej (8bMNu), pozostała część o pow. ok 2.500 m kw. położona jest na terenach rolnych z przewagą trwałych użytków zielonych z dopuszczeniem obiektów małej retencji wodnej (5cRZws). Dłużna Spółka przedmiotową nieruchomość nabyła zgodnie z umową przeniesienia własności nieruchomości z dnia 27 grudnia 2016 r.

Zgodnie z pismem dłużnej Spółki z dnia 8 stycznia 2018 r. spółka O. Sp. z o.o. w upadłości układowej jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak zbycie ww. nieruchomości zwolnione jest z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie jest dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a pomiędzy niniejszym zbyciem a jego pierwszym zasiedleniem upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Od nabycia powyższej nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja ta była również zwolniona z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy. Dłużna Spółka, jako zarządca ww. nieruchomości oświadczył również, że nie ponosiła wydatków na ulepszenie powyższej nieruchomości i nie jest ona przedmiotem najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze.

W piśmie z dnia 14 marca 2018 r. Wnioskodawca informuje, iż:

• brak jest oznak wykorzystywania budynku posadowionego na działce nr 135 do działalności Spółki, stan techniczny budynku uniemożliwia jakiekolwiek wykorzystywanie budynku,
• budynek jest aktualnie niezamieszkały, całkowicie zdewastowany, kilkudziesięcioletni, brak informacji w ewidencji budynków o dacie oddania budynku do użytkowania, czy wybudowania,
• brak oznak wykorzystywania budynku na jakiekolwiek cele nabycie było zwolnione z podatku VAT zgodnie z pismem zarządcy z dnia 8 stycznia 2018 roku (kopia pisma została przesłana jako załącznik do głównego wniosku),
• działka nr 134 jest niezabudowana:
  • nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych podobnych umów,
  • z informacji uzyskanych od zarządcy Spółki z dnia 8 stycznia 2018 r. (kopia pisma została przesłana jako załącznik do głównego wniosku) wynika, iż transakcja zakupu ww. działki była zwolniona od podatku VAT, brak informacji i oznak innych czynności

• działka nr 134 przeznaczona jest częściowo pod tereny zabudowy niskiej, jednorodzinnej, mieszkaniowo-usługowej oznaczonej symbolem 8bMNu w planie zagospodarowania miejscowego, a częściowo pod tereny rolne z przewagą trwałych użytków zielonych z dopuszczeniem obiektów malej retencji wodnej, oznaczonej symbolem 5cRZws.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to w jakiej stawce ?

Zdaniem Wnioskodawcy, licytacyjna sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, zgodnie z pismem dłużnej spółki z dnia 8 stycznia 2018 r. O. Sp. z o.o. w upadłości układowej jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak zbycie ww. nieruchomości zwolnione jest z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie jest dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a pomiędzy niniejszym zbyciem a jego pierwszym zasiedleniem upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Od nabycia powyższej nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja ta była również zwolniona z podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy. Dłużna spółka, jako zarządca ww. nieruchomości oświadczyła również, że nie ponosiła wydatków na ulepszenie powyższej nieruchomości i nie jest ona przedmiotem najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT licytacyjnej sprzedaży nieruchomości nr 135 zabudowanej budynkiem,

• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania licytacyjnej sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1201) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Na mocy art. 106c ustawy o VAT, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia praw do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik dokonał na wniosek wierzyciela zajęcia nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej, składającej się z działek ewidencyjnych o nr. 134, 135, o łącznej powierzchni 6.200 mkw. Działka nr 134 oznaczona została jako łąki trwałe (ŁIV) oraz grunty orne (RIVa i IVb), działka nr 135 oznaczona została jako łąki trwałe (ŁIV), grunty orne (RIVa i IVb) oraz na pow. 0,0642 ha tereny mieszkaniowe (B). Na działce nr 135 posadowiony jest budynek mieszkalny o pow. zabudowy 53 mkw. Zgodnie z uchwałą z dnia 3 lutego 2010 r. Rady Miejskiej w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, część zajętej nieruchomości o pow. ok 3.700 m kw. położona jest na terenach zabudowy niskiej jednorodzinnej mieszkaniowo-usługowej (8bMNu), pozostała część o pow. ok 2.500 mkw. położona jest na terenach rolnych z przewagą trwałych użytków zielonych z dopuszczeniem obiektów małej retencji wodnej (5cRZws). Dłużna Spółka przedmiotową nieruchomość nabyła zgodnie z umową przeniesienia własności nieruchomości z dnia 27 grudnia 2016 r.

Dłużna Spółki jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dłużna Spółka, jako zarządca ww. nieruchomości oświadczył również, że nie ponosiła wydatków na ulepszenie powyższej nieruchomości i nie jest ona przedmiotem najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze. Komornik wskazał, że brak jest oznak wykorzystywania budynku posadowionego na działce nr 135 do działalności Spółki, stan techniczny budynku uniemożliwia jakiekolwiek wykorzystywanie budynku. Budynek jest aktualnie niezamieszkały, całkowicie zdewastowany, kilkudziesięcioletni, brak informacji w ewidencji budynków o dacie oddania budynku do użytkowania, czy wybudowania, jak również brak jest oznak wykorzystywania budynku na jakiekolwiek cele nabycie było zwolnione z podatku VAT zgodnie z pismem zarządcy z dnia 8 stycznia 2018 roku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż ww. nieruchomości nr 135 podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy przewidują dla niektórych czynności możliwość zastosowania zwolnienia od podatku. W przypadku, gdy przedmiotem dostawy są budynki, budowle lub ich części zwolnienie od podatku może mieć zastosowanie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynek, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Ponadto NSA w swoim orzeczeniu wskazał: Jak zauważył rzecznik generalny F.G. Jacobs w swojej opinii w sprawie Blasi, EU:C:1997:432, pkt 15 i 16 dostawa nowego budynku wskazuje na koniec procesu produkcji. Natomiast późniejsze opodatkowanie VAT każdej dostawy takiej nieruchomości nie byłoby usprawiedliwione. Używana już nieruchomość nie jest rezultatem procesu produkcyjnego. Po początkowym uzbrojeniu terenu i wzniesieniu budynku korzystanie z nieruchomości z reguły następuje w sposób pasywny i nie powstaje tu żadna wartość dodana. Z tego powodu jedynie pierwotne nabycie uzbrojonej nieruchomości budowlanej oraz budynku przed pierwszym oddaniem go do użytku jest opodatkowane VAT, natomiast dalsze przeniesienie własności takiego budynku oraz jego wynajem nie są objęte tym podatkiem (por. też opinię rzecznika generalnego Vericy Trstenjak do sprawy RLRE Tellmer Property sro, EU:C:2008:697, pkt 50).

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego na tle przywołanych regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że sprzedaż budynku posadowionego na działce nr 135, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Transakcja będzie bowiem dokonana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż jak wynika z wniosku transakcja nabycia przez dłużną Spółkę przedmiotowej nieruchomości od poprzedniego właściciela korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zatem doszło do jej pierwszego zasiedlenia. Dłużna Spółka wskazała, że nieruchomość nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze, jak również brak jest oznak wykorzystywania budynku do działalności Spółki czy też jakiekolwiek inne cele. Ponadto, co istotne, dłużna Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie przedmiotowego budynku.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z uwagi na to, że dostawa przedmiotowego budynku będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, zbycie gruntu, na którym jest on posadowiony, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, również objęte będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Ponieważ dostawa budynku korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, nie ma potrzeby analizowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nr 135 wraz ze znajdującym się na niej budynkiem, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

W konsekwencji, w odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy należy wskazać, że sprzedaż w ramach licytacji komorniczej, nieruchomości nr 135 wraz ze znajdującym się na niej budynkiem, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że nieruchomość nr 135 będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do działki nr 134, która stanowi grunt niezabudowany należy wskazać, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że działka nr 134 jest niezabudowana, nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych podobnych umów. Z informacji uzyskanych od zarządcy Spółki z dnia 8 stycznia 2018 r. wynika, że transakcja zakupu ww. działki była zwolniona od podatku VAT, brak informacji i oznak innych czynności. Działka nr 134 przeznaczona jest częściowo pod tereny zabudowy niskiej, jednorodzinnej, mieszkaniowo-usługowej oznaczonej symbolem 8bMNu w planie zagospodarowania miejscowego, a częściowo pod tereny rolne z przewagą trwałych użytków zielonych z dopuszczeniem obiektów małej retencji wodnej, oznaczonej symbolem 5cRZws.

Zatem, w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w części działka nr 134 o przeznaczeniu pod tereny zabudowy niskiej, jednorodzinnej, mieszkaniowo-usługowej oznaczonej symbolem8bMNu - według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - spełnia definicję terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, do dostawy tej części nieruchomości nr 134 nie znajdzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast przeznaczenie części działki nr 134 pod tereny rolne z przewagą trwałych użytków zielonych z dopuszczeniem obiektów małej retencji wodnej oznaczonej symbolem 5cRZws (według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) - wskazuje na brak możliwości jej zabudowy - to jej sprzedaż w tej części korzysta ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jak wskazano wyżej, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wówczas należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o powołany wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W analizowanej sprawie przesłanki uprawniające do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w odniesieniu do części działki przeznaczonej pod zabudowę również nie zostały spełnione, gdyż z tytułu nabycia ww. nieruchomości dłużnej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenie podatku VAT naliczonego, zaś przedmiotowy grunt nie był w ogóle wykorzystywany na cele jakiejkolwiek działalności, czy to opodatkowanej czy też zwolnionej z podatku VAT. Zwolnienie przysługuje natomiast w razie łącznego spełnienia warunków wskazanych w ww. przepisie. Zatem brak zaistnienia jednego z warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że dostawa części działki 134, o przeznaczeniu tereny rolne z przewagą trwałych użytków zielonych z dopuszczeniem obiektów małej retencji wodnej oznaczonej symbolem 5cRZws w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast dostawa pozostałych części działki, o przeznaczeniu pod tereny zabudowy niskiej, jednorodzinnej, mieszkaniowo-usługowej oznaczonej symbolem 8bMNu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, tj. stanowiącej tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, będzie opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że również nieruchomość gruntowa nr 134 będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej