Temat interpretacji

Ze skierowanego do Tut. Organu pisma wynika, że samochód ciężarowy zakupiony od towarzystwa leasingowego i przemianowany w maju 2004 roku na samochód osobowy uległ wypadkowi a towarzystwo ubezpieczeniowe oszacowało szkodę jako szkoda całkowita. Przy odliczeniu podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodu ciężarowego służącego sprzedaży opodatkowanej zostały spełnione wszystkie określone przepisami zasady. Wobec powyższego spółka prawidłowo dokonała pomniejszenia podatku należnego w momencie zakupu samochodu ciężarowego. W świetle art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54 poz. 535 z późn. zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Ponadto ustawodawca wyraźnie określa w art. 88 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy iż, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Podatnik w momencie zakupu określa, czy dany zakup będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną, czy też nie. Jeżeli zakup był dokonany w celu osiągnięcia przychodu opodatkowanego, podatnik zgodnie z literą prawa nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W zakresie klasyfikowania dokonanych zakupów do kosztów uzyskania przychodów decydują stosowne przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Obowiązuje tu ogólna zasada wyrażona w art. 22 ust. 1 w/w ustawy zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie zaś do treści art. 23 ust. 1 pkt. 48 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Wynika z tego, że w ustawie przyjęto zasadę, że otrzymane odszkodowania z tytułu strat w środkach trwałych, wartościach niematerialnych i prawnych podatnika nie rzutują co do zasady na możliwość zaliczenia, bądź nie zaliczenia tych strat do kosztów uzyskania przychodów. Straty te, za wyjątkiem wskazanym powyżej stanowią koszty uzyskania przychodu a otrzymane odszkodowanie przychód, nie korzystający ze zwolnienia podatkowego. Z informacji przekazanych przez Stronę pismem z 11 stycznia 2005 roku wynika, że opisywany samochód od dnia 30 czerwca 2004 roku podsiadał umowę ubezpieczenia AC (ubezpieczenie dobrowolne). W świetle wyżej wymienionych przepisów oraz faktu, że wypłata odszkodowania na podstawie umowy ubezpieczenia (z polisy AC) jest realizacją przez ubezpieczyciela postanowień zawartej umowy, a nie zapłatą za usługę lub towar strony, która ubezpieczyła swój samochód i nie mieści się w zamkniętym katalogu czynności opodatkowanych wymienionych w sposób wyczerpujący w art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54 poz. 535 z późn. zm.), wypłacone z tego tytułu odszkodowanie nie podlega opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Reasumując w świetle obowiązujących przepisów, gdy strata dotyczy samochodu objętego ubezpieczeniem dobrowolnym i została pokryta otrzymanym odszkodowaniem stanowi koszt uzyskania przychodu, a zatem nie ma obowiązku korygowania podatku naliczonego dotyczącego składnika majątku będącego przedmiotem ubezpieczenia, zarówno w przypadku odszkodowania w kwocie brutto jak i netto a otrzymane odszkodowanie nie jest opodatkowane podatkiem VAT. Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika (...). Jeżeli jednak podatnik (...) zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenie postanowienia, o których mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja (...) jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, przez organ odwoławczy (o ile zostaną spełnione przesłanki do jej uchylenia). W myśl art. 14c ustawy - Ordynacja podatkowa, zastoowanie się podatnika (...) do interpretacji (...) nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi (...) nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, a także nie ustala się dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe, a lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się; nie stosuje się innych sankcji wynikających z przepisów prawa podatkowego i przepisów karnych skarbowych. Na postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie złożone za moim pośrednictwem w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 § 1 i § 2 pkt. 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).