Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca w wyniku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych będzie zobowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości w związku, z którą przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi obecnie jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomości stanowiące: własność Wnioskodawcy / współwłasność Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej / własność lub użytkowanie wieczyste Wnioskodawcy / współwłasność lub użytkowanie wieczyste Wnioskodawcy na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomości położone w ..., (nr inwentarzowe działek ewidencyjnych: 192, 011-0/16/1338), zabudowane są następującymi budynkami i budowlami o nr inwentarzowych 8, 9, 167, 191, 011/05/477, 011/05/478, 011-1/13/1166, 122, 011/05/480, 011/06/513, 011/06/514, 011-2/10/935, 011-2/15/1289, 011-2/15/1298. Nieruchomości gruntowe, budynki oraz budowle wprowadzono do ewidencji środków trwałych pod podanymi numerami inwentarzowymi.

Wnioskodawca zamierza wycofać nieruchomości z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nadal będzie jednak wykorzystywał nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w postaci najmu. Działalność ta będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że prowadzona przez niego działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej może ulec w 2017 r. lub w 2018 r. przekształceniu w spółkę kapitałową (Spółkę Akcyjną) w trybie określonym w art. 584¹- 584¹³ ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577.). Planowana firma spółki brzmi: X Spółka Akcyjna. Planowania siedziba spółki to: ul. G.

Na obecnym etapie, Wnioskodawca przygotowuje plan przekształcenia, który będzie podlegał badaniu przez biegłego rewidenta, wyznaczonego przez Sąd Rejonowy. W dalszej kolejności, planowane jest podpisanie oświadczenia o przekształceniu oraz statutu Spółki Akcyjnej, a także powołanie jej organów, a następnie złożenie wniosku o wpis spółki do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w wyniku wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych będzie zobowiązany do korekty odliczonego podatku naliczonego w stosunku do nieruchomości w związku, z którą przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w związku z wycofaniem nieruchomości z ewidencji środków trwałych, gdyż nadal będą one wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy VAT przewiduje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie inne darowizny. Podatnikowi musi przy tym przysługiwać w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W art. 8 ust. 1 ustawy VAT zdefiniowano świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. Zgodnie z przedmiotowym przepisem jest to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy.

Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT, wówczas gdy te czynności wykonywane są odpłatnie.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 86 ustawy VAT wskazuje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W stosunku do nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy VAT).

Jak stanowi art. 91 ust. 1 ustawy VAT po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Art. 90-91 ustawy VAT wskazują szczegółowo zasady korekty podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie regulacje te nie będą miały jednak zastosowania ze względu na fakt, że nie ulegnie zmianie przeznaczenie nieruchomości, które nadal będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu. Art. 7 ust. 2 ustawy VAT dotyczący uznania za dostawę towarów nieodpłatnego przekazania towarów należących do podatnika, wymaga by przekazanie to nastąpiło na cele osobiste podatnika lub jego pracowników.

Tymczasem, zgodnie z powyższym opisem zdarzenia przyszłego działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy VAT będzie kontynuowana (w postaci najmu) i nieruchomości wycofane z ewidencji środków trwałych nadal będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zaznaczyć należy, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną w której wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz (w pieniądzu lub świadczeniach innego rodzaju). Wobec powyższego jest to umowa dwustronnie zobowiązująca, wzajemna. Najem wypełnia więc określoną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, co prowadzi do uznania, że stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT i prowadzi do opodatkowania tym podatkiem.

Tym samym w omawianym przypadku nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy VAT, tj. poprzez przekazanie nieruchomości na cele osobiste podatnika. Nie ulegnie również zmianie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (przesłanka wskazana w art. 91 ust. 7), ponieważ nie nastąpi zmiana sposobu wykorzystania nieruchomości i usługi świadczone przy wykorzystaniu nieruchomości będą w dalszym ciągu czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do powyższego nie będą miały zastosowania przepisy art. 90a ustawy VAT, który określa zasady korygowania podatku od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość jest używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Sytuacja, w której powstanie konieczność korekty, to przypadek, w którym w okresie trwania korekty zmieni się sposób wykorzystywania nieruchomości, bądź w odniesieniu do celów prywatnych, bądź w odniesieniu do celów związanych z działalnością. W omawianym przypadku nieruchomości będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podobnie jak przed jej wycofaniem z ewidencji środków trwałych.

Uwzględniając powołane powyżej przepisy, zdaniem Wnioskodawcy czynność związana z wycofaniem ww. nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej przy kontynuowaniu działalności związanej z czynnościami opodatkowanymi, nie spowoduje powstania obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego.

Stanowisko zgodne z powyżej przedstawionym wyrażono w interpretacjach indywidualnych:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 marca 2013 r., nr ILPP2/443-1279/12-2/SJ;
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 października 2010 r., nr ITPP2/443-569/10/AD;
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r., nr IPTPP4/443-284/13-4/UNR;
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r., nr ILPP1/443-105/10-4/BD;
5. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r., nr IPPP1/443-1272/14-2/AW;
6. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 czerwca 2016 r., nr ITPP2/4512-293/16/PS;
7. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2017 r., nr 0461-ITPP1.4512.974.2016.1.DM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej