Temat interpretacji

Obowiązek opodatkowania jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zakupu używanych części samochodowych od kontrahenta z Wielkiej Brytanii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2017 r. (data wpływu 28 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zakupu używanych części samochodowych od kontrahenta z Wielkiej Brytanii jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zakupu używanych części samochodowych od kontrahenta z Wielkiej Brytanii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą: konserwacja, naprawa pojazdów samochodowych, handel częściami samochodowymi. Korzysta w podatku od towarów i usług ze zwolnienia z art. 113 u.p.t.u. Nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Dokonuje zakupu towarów używanych (części samochodowe) od podatnika podatku od wartości dodanej z Wielkiej Brytanii, który przy sprzedaży stosuje rozliczenie marżą. Wnioskodawca dokonuje zakupu części samochodowych stanowiących towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku VAT.

Dostawa części samochodowych od kontrahenta angielskiego w wyniku której Wnioskodawca dokonuje ich nabycia dokonywana jest na zasadach odpowiadającym regulacjom art. 120 ust. 4 ww. ustawy, czyli przy zastosowaniu procedury marża. Wnioskodawca posiada dokumenty, tj. faktury potwierdzające nabycie części samochodowych od kontrahenta angielskiego na wskazanych powyżej zasadach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując zakupów towarów używanych w procedurze VAT marża od kontrahenta angielskiego Wnioskodawca może przekroczyć limit 50.000 zł nie mając obowiązku rozliczania się z podatku należnego przy WNT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupy dokonywane od podatnika z Wielkiej Brytanii, który stosuje przy sprzedaży rozliczenie marżą nie powinny być wliczane do limitu 50.000 zł jako wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczania się z podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy &‒ przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy &‒ podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu art. 25 ust. 1 ustawy.

W transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Jednakże nie wszystkie transakcje polegające na nabyciu towarów od podatnika z innego państwa członkowskiego, które to towary są przemieszczane z innego państwa członkowskiego do Polski, są wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. Lista wyłączeń zawarta jest w art. 10 ustawy.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dotyczy towarów innych niż wymienione w pkt 1 nabywanych przez:

1. rolników ryczałtowych dla prowadzonej przez nich działalności rolniczej,
2. podatników, którzy wykonują jedynie czynności inne niż opodatkowane podatkiem i którym nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług,
3. podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
4. osoby prawne, które nie są podatnikami

jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w trakcie roku podatkowego kwoty 50 000 zł.

W myśl art. 10 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, jeżeli całkowita wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 50 000 zł.

Ponadto w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazano, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

W przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku (art. 120 ust. 4 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą: konserwacja, naprawa pojazdów samochodowych, handel częściami samochodowymi. Korzysta on ze zwolnienia z art. 113 ustawy. Nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Dokonuje zakupu towarów używanych (części samochodowe) od podatnika podatku od wartości dodanej z Wielkiej Brytanii, który przy sprzedaży stosuje rozliczenie marżą. Wnioskodawca dokonuje zakupu części samochodowych stanowiących towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Dostawa części samochodowych od kontrahenta z Wielkiej Brytanii, w wyniku której Wnioskodawca dokonuje ich nabycia dokonywana jest na zasadach odpowiadającym regulacjom art. 120 ust. 4 ustawy, czyli przy zastosowaniu procedury VAT-marża. Wnioskodawca posiada dokumenty, tj. faktury potwierdzające nabycie części samochodowych od kontrahenta z Wielkiej Brytanii na wskazanych powyżej zasadach.

Wyjaśnić należy, że zgodnie z powołanym art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie nie występuje w sytuacji, gdy towar będący przedmiotem tej transakcji podlega opodatkowaniu na zasadzie marży w państwie członkowskim rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Wnioskodawca wskazał, że nabywa towary używane (części samochodowe) od kontrahenta z Wielkiej Brytanii na zasadach odpowiadających procedurze VAT-marży i posiada dokumenty potwierdzające ich nabycie na wskazanych zasadach.

Zatem spełnione są przesłanki wynikające z art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy wyłączające możliwość uznania opisanej transakcji oraz jej rozliczenia jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Biorąc pod uwagę powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawcę towarów używanych od podatnika z Wielkiej Brytanii, który stosuje przy sprzedaży rozliczenie marżą nie powinno być wliczane do limitu 50.000 zł jako wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i Wnioskodawca nie ma obowiązku rozliczanie podatku należnego z tytułu ich nabycia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wyłączenie o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy dotyczy tylko towarów zakupionych w procedurze VAT-marża. Towary zakupione na zasadach ogólnych (bez zastosowania procedury VAT-marża) nie mogą korzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej