Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 03.11.2017, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.389.2017.2.JO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2017 r. (data wpływu 21 sierpnia 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 6 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) oraz pismem z dnia 24 października 2017 r. (data wpływu 2 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 października 2017 r. oraz z dnia 24 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 16 marca 2017 r. Wnioskodawca Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej () ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW), poddziałanie 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność.

Uchwałą Rady Stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania przedmiotowy projekt został wybrany do dofinansowania, jednak umowa o dofinansowanie do chwili obecnej nie została zawarta.

Zakresem projektu jest utworzenie wiejskich centrów aktywności społecznej na bazie istniejących obiektów świetlicowych w 1. i 2. Świetlice od dawna nie były remontowane, są w złym stanie technicznym, nie mają podstawowego zaplecza i nie są funkcjonalne, co utrudnia ich wykorzystanie dla potrzeb społeczeństwa. Stąd niezbędne jest zmodernizowanie istniejących obiektów i utworzenie nowoczesnych centrów aktywności społecznej, które zaspokoją potrzeby kulturalne mieszkańców. W poszczególnych budynkach zaplanowano do wykonania następujący zakres prac:

Centrum aktywności społecznej w 1.: roboty tynkarskie, malowanie ścian i sufitów, położenie płytek ceramicznych w pomieszczeniach kuchennych i ubikacji, wykonanie izolacji fundamentów, wykonanie wentylacji grawitacyjnej, wykonanie elewacji, wymiana instalacji wodno-kanalizacyjnej, montaż kominka;
Centrum Aktywności Społecznej w 2.: wymiana okien i drzwi, wykonanie obudowy sufitów z płyt, wymiana parapetów, roboty tynkarskie, położenie płytek w łazience i kuchni, malowanie ścian i sufitów, wykonanie wentylacji grawitacyjnej, ułożenie na podłogach warstwy z płyt i wykładziny PCV, wymiana progów w drzwiach, remont elewacji, remont dachu, remont instalacji elektrycznej, wymiana instalacji odgromowej, remont instalacji centralnego ogrzewania i wodnokanalizacyjnej, montaż kuchenki z piekarnikiem.

Celem przedsięwzięcia jest wzmocnienie więzi społecznych i aktywna integracja mieszkańców 1. i 2. poprzez modernizację wiejskich centrów aktywności społecznej.

Głównymi odbiorcami planowanego przedsięwzięcia są wszyscy mieszkańcy miejscowości objętych projektem, w tym m.in. seniorzy, dzieci i młodzież. Realizacja projektu przypada na lata 2017-2018. Całkowita wartość projektu wynosi 299.460,36 zł brutto, w tym dotacja z Unii Europejskiej wynosi 154.915,00 zł. Wniosek o dofinansowanie zawiera wyłącznie wydatki związane z realizacją robót budowlanych. Koszt całkowity przypadający na poszczególne zadania, to:

Centrum aktywności społecznej w 1. 120.858,84 zł.
Centrum aktywności społecznej w 2. 178.601,52 zł.

Realizacja przedmiotowego projektu przyczyni się do stworzenia dogodnych warunków do organizacji imprez okolicznościowych i kulturalnych w 1. i 2. W centrach społeczność wiejska będzie mogła spotykać się, uczestniczyć w zajęciach i zabawach, które urozmaicą czas wolny. Będzie to także miejsce kultywowania lokalnych tradycji i organizacji imprez. Będą się tam odbywały zebrania wiejskie, szkolenia, imprezy rozrywkowe i artystyczne, tj. dzień seniora, zajęcia sportowe, zabawy taneczne, występy zespołów muzycznych, festyny, dożynki, wigilie.

Właścicielem obiektów jest Wnioskodawca. Po zakończeniu inwestycji centra aktywności społecznej będą:

wynajmowane odpłatnie na imprezy okolicznościowe w celach prywatnych (wesela, chrzciny, komunie, stypy, szkolenia, itp.),
udostępniane nieodpłatnie na zebrania wiejskie, spotkania organizowane przez sołtysów, rady sołeckie, szkoły, organizacje społeczne działające w środowisku wiejskim np. Koła Gospodyń Wiejskich, Ochotnicze Straże Pożarne, itp.

W związku z powyższym, infrastruktura powstała w efekcie realizacji projektu będzie służyła świadczeniu odpłatnych usług takich jak m.in. wynajem, odpłatne udostępnianie powierzchni. Zmodernizowane centra będą wykorzystywane do działalności opodatkowanej Gminy, a środki uzyskane z wynajęcia obiektów będą stanowiły dochód Gminy. Stawki opłat będą określone w Regulaminie wynajmowania centrów.

Na etapie złożenia wniosku o dofinansowanie ze środków PROW Wnioskodawca określił, że ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług zapłaconego w związku ze zrealizowaną inwestycją, stąd podatek VAT został uznany we wniosku o dofinansowanie w kategorii wydatki niekwalifikowalne.

Możliwość odzyskania podatku VAT wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W piśmie z dnia 6 października 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca udzielił na zadane pytania następujących odpowiedzi:

Pytanie DKIS nr 1:
Czy po zakończeniu projektu pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej (), wiejskie centra aktywności społecznej w 1. i 2. będą zarządzane przez Urząd Miejski obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego? Jeżeli nie, to należy wskazać:
1. czy będzie to jednostka budżetowa Gminy, która podlega centralizacji?
2. czy ta jednostka realizuje wyłącznie zadania z zakresu zadań publicznoprawnych (wynikających z ustawy o samorządzie gminnym), czy też realizuje zadania mieszczące się w zakresie działalności gospodarczej opodatkowane i/lub zwolnione z VAT (należy wskazać jakie konkretnie)?
3. czy efekt projektu będzie wykorzystywany przez tą jednostkę do wszystkich ww. zadań, tj. publicznoprawnych oraz działalności gospodarczej? Jeżeli tak, to należy wskazać czy będzie ona w stanie bezpośrednio przypisać nabyte w związku z wykonywaniem zadań w zakresie ww. projektu towary i usługi w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej?.
Odpowiedź Gminy:
Po zakończeniu projektu pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej (), wiejskie centra aktywności społecznej będą zarządzane przez Gminę.
Efekt projektu będzie wykorzystywany do zadań publicznoprawnych oraz działalności gospodarczej. Na moment ponoszenia wydatków inwestycyjnych, jak również po oddaniu do użytkowania przedmiotowych centrów aktywności społecznej Wnioskodawca nie będzie w stanie przyporządkować ponoszonych wydatków inwestycyjnych do poszczególnych rodzajów działalności wykonywanych w świetlicach wiejskich tj. do czynności nieodpłatnych i odpłatnych. Przyporządkowanie wydatków polega bowiem na zidentyfikowaniu konkretnej sprzedaży lub zdarzeń po stronie Gminy, dla których zostały one poniesione. W przypadku wydatków inwestycyjnych na świetlice wiejskie każdy wydatek służy jednocześnie czynnościom odpłatnym i nieodpłatnym, a zatem Gmina nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania tych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności wykonywanej w świetlicach wiejskich.
Pytanie DKIS nr 2:
Czy po zakończeniu projektu pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej (), wiejskie centra aktywności społecznej zostaną oddane w najem/dzierżawę innemu podmiotowi prawa? Jeżeli tak, to należy wskazać jakiemu, na jakiej podstawie oraz podać czy ww. podmiot posiada odrębną od Gminy osobowość prawną?
Odpowiedź Gminy:
Po zakończeniu projektu pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej (), wiejskie centra aktywności społecznej nie zostaną oddane w najem/dzierżawę innemu podmiotowi prawa.
Pytanie DKIS nr 3:
Czy objęte projektem pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej (), zadania należą do zadań własnych Gminy określonych w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.)? Jeśli tak, to należy podać przepis.
Odpowiedź Gminy:
Objęte projektem pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej (), zadania realizowane są w ramach zadań własnych Gminy, do których należą sprawy dotyczące kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.).
Pytanie DKIS nr 4:
Czy udostępnianie nieodpłatnie wiejskich centrów aktywności społecznych na zebrania wiejskie, spotkania organizowane przez sołtysów, rady sołeckie, szkoły, szkolenia, organizacje społeczne działające w środowisku wiejskim, np. Koło Gospodyń Wiejskich stanowi zadanie publicznoprawne wynikające z ww. ustawy o samorządzie gminnym? Jeżeli tak, to należy wskazać przepis.
Odpowiedź Gminy:
Nieodpłatne udostępnianie wiejskich centrów aktywności społecznych na zebrania wiejskie, spotkania organizowane przez sołtysów, rady sołeckie, szkoły, szkolenia, organizacje społeczne działające w środowisku wiejskim, np. Koło Gospodyń Wiejskich stanowi zadanie publicznoprawne wynikające z art. 7 ust.1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.
Pytanie DKIS nr 5:
Czy Wnioskodawca będzie w stanie bezpośrednio przypisać nabyte w związku z wykonywaniem zadań w zakresie ww. projektu towary i usługi w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej?.
Odpowiedź Gminy:
Wnioskodawca nie będzie w stanie bezpośrednio przypisać nabytych w związku z wykonywaniem zadań w zakresie ww. projektu towarów i usług w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej.

Natomiast w piśmie z dnia 24 października 2017 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Faktury dokumentujące wydatki inwestycyjne związane z ww. projektem będą wystawiane na Gminę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i w jakim zakresie Gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Gmina udostępni powstałe centra nieodpłatnie mieszkańcom miejscowości w celu integracji lokalnego społeczeństwa. Będą one również wynajmowane odpłatnie mieszkańcom wsi, jak i osobom spoza wsi na organizację wesel, komunii, styp, itp. W związku z tym, że nabycie towarów i usług będzie wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza a przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej Gminy nie jest możliwe, Gmina będzie mogła zastosować proporcję do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy o VAT (przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane: roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza).

Tym samym, Wnioskodawcy z tytułu utworzenia centrów aktywności społecznej będzie przysługiwało prawo do zwrotu części różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Przepis art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Z kolei na podstawie art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193) wydane na podstawie ww. art. 86 ust. 22 ustawy. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określania proporcji (§ 1 pkt 1 i pkt 2 ww. rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),
samorządowej jednostki budżetowej,
samorządowego zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden całościowy sposób określenia proporcji dla jednostki samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określania proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

W § 3 ust. 3 ww. rozporządzenia wskazano sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez jednostkę budżetową działalności i dokonywanych przez nią nabyć (tzw. sposób określenia proporcji), jak również wskazano dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

Jednak i w takich przypadkach możliwe będzie stosowanie przez podatników innego sposobu określenia tzw. prewspółczynnika. Wynika to z art. 86 ust. 2h ustawy, który stanowi, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

W konsekwencji powyższego w analizowanej sprawie należy wskazać, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach, następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od tego podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

I tak, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i złożył wniosek o dofinansowanie projektu pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej w 1. i 2. ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW), poddziałanie 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność.

Zakresem projektu jest utworzenie wiejskich centrów aktywności społecznej na bazie istniejących obiektów świetlicowych w 1. i 2.. Świetlice od dawna nie były remontowane, są w złym stanie technicznym, nie mają podstawowego zaplecza i nie są funkcjonalne, co utrudnia ich wykorzystanie dla potrzeb społeczeństwa. Stąd niezbędne jest zmodernizowanie istniejących obiektów i utworzenie nowoczesnych centrów aktywności społecznej, które zaspokoją potrzeby kulturalne mieszkańców.

Celem przedsięwzięcia jest wzmocnienie więzi społecznych i aktywna integracja mieszkańców 1. i 2. poprzez modernizację wiejskich centrów aktywności społecznej. Głównymi odbiorcami planowanego przedsięwzięcia są wszyscy mieszkańcy miejscowości objętych projektem, w tym m.in. seniorzy, dzieci i młodzież.

Właścicielem obiektów jest Wnioskodawca. Po zakończeniu inwestycji centra aktywności społecznej będą:

wynajmowane odpłatnie na imprezy okolicznościowe w celach prywatnych (wesela, chrzciny, komunie, stypy, szkolenia, itp.),
udostępniane nieodpłatnie na zebrania wiejskie, spotkania organizowane przez sołtysów, rady sołeckie, szkoły, organizacje społeczne działające w środowisku wiejskim np. Koła Gospodyń Wiejskich, Ochotnicze Straże Pożarne, itp.

Po zakończeniu projektu pn. Modernizacja wiejskich centrów aktywności społecznej ()., wiejskie centra aktywności społecznej będą zarządzane przez Gminę. Objęte ww. projektem zadania realizowane są w ramach zadań własnych Gminy, do których należą sprawy dotyczące kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym.

Nieodpłatne udostępnianie wiejskich centrów aktywności społecznych na zebrania wiejskie, spotkania organizowane przez sołtysów, rady sołeckie, szkoły, szkolenia, organizacje społeczne działające w środowisku wiejskim np. Koło Gospodyń Wiejskich stanowi zadanie publicznoprawne wynikające z art. 7 ust.1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca nie będzie w stanie bezpośrednio przypisać nabytych w związku z wykonywaniem zadań w zakresie ww. projektu towarów i usług w całości do celów wykonywanej działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że faktury dokumentujące wydatki inwestycyjne związane z ww. projektem będą wystawiane na Gminę.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nabywane towary i usługi dotyczące przedmiotowego projektu będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Natomiast z okoliczności sprawy nie wynika, żeby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Należy zatem wskazać, że z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie przyporządkowanie poniesionych wydatków do poszczególnych działalności nie jest możliwe, czyli nabyte towary i usługi będą służyły zarówno do wykonywania działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT (odpłatny najem obiektów na imprezy okolicznościowe w celach prywatnych, tj. wesela, chrzciny, komunie, stypy, szkolenia, itp.), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (nieodpłatne udostępnianie wiejskich centrów aktywności społecznych na zebrania wiejskie, spotkania organizowane przez sołtysów, rady sołeckie, szkoły, szkolenia, organizacje społeczne działające w środowisku wiejskim), Wnioskodawca będzie zobowiązany na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy do obliczenia podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podsumowując, Gmina będzie miała prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z utworzeniem centrów aktywności społecznej, w zakresie w jakim ww. wydatki będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Gmina dokonując obliczenia podatku naliczonego, którego odliczenie będzie jej przysługiwało powinna zastosować prewspółczynnik wyliczony zgodnie z art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie