Temat interpretacji

zasadność wystawienia faktury VAT opiewającej na &½ kwoty netto poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji polegającej na budowie stacji benzynowej oraz wystawienie faktur zaliczkowych na otrzymane wcześniej zaliczki, prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją inwestycji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2017r. (data wpływu 23 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia 2017r. (data wpływu 9 sierpnia 2017r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zasadności wystawienia faktury VAT opiewającej na &½ kwoty netto poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji polegającej na budowie stacji benzynowej oraz wystawienie faktur zaliczkowych na otrzymane wcześniej zaliczki,

• prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją inwestycji,

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zasadności wystawienia faktury VAT opiewającej na &½ kwoty netto poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji polegającej na budowie stacji benzynowej oraz wystawienie faktur zaliczkowych na otrzymane wcześniej zaliczki,

• prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją inwestycji,

oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 sierpnia 2017r. (data wpływu 9 sierpnia 2017r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej i z tego tytułu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych wybrał opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych według stawki liniowej 19%, podobnie jak drugi wspólnik (komandytariusz). Zainteresowany nie jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w centralnej ewidencji działalności gospodarczej i nie planuje rejestracji w tej ewidencji. Nie prowadzi działalności gospodarczej obejmującej wynajmowanie nieruchomości. Także spółka komandytowa, w której jest komandytariuszem nie prowadzi i nie będzie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie wynajmowania nieruchomości.

Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój rozdzielności majątkowej w wyniku zawarcia umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej. Jednocześnie jednak wraz z małżonką jest współwłaścicielem w częściach ułamkowych (po &½) nieruchomości niezabudowanej, przeznaczonej pod zabudowę (dalej jako: Nieruchomość). Wnioskodawca, będąc jeszcze stanu wolnego, nabył swój udział w Nieruchomości wynoszący &½ w drodze umowy darowizny od rodziców, przy czym darowizna została dokonana do jego majątku odrębnego. Małżonka Zainteresowanego nabyła do swojego majątku odrębnego udział w Nieruchomości wynoszący &½ w drodze umowy kupna-sprzedaży od rodziców Wnioskodawcy. Umowa kupna-sprzedaży została zawarta przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawcą.

Na Nieruchomości tej Zainteresowany planuje wraz z małżonką wybudować kompletną i zdatną do użytku stację benzynową i wydzierżawić ją innemu podmiotowi (przedsiębiorcy). Planowane zakończenie inwestycji nastąpi w trakcie 2017 r.

W związku z tym, że wybudowanie stacji benzynowej wiąże się z zakupem towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Zainteresowany zarejestrował się w urzędzie skarbowym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Małżonka nie będzie w trakcie realizowania inwestycji zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (o ile nie zajdzie konieczność wpłaty przez nią na rzecz Wnioskodawcy zaliczek na poczet rozliczenia nakładów). Wynika to z tego, że na etapie realizacji inwestycji nie da się uzyskać od dostawców towarów i usług faktur VAT wystawionych odrębnie na każdego ze współwłaścicieli Nieruchomości na &½ wartości zakupionych od danego dostawy towarów i usług. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem regulacji, które rozstrzygałyby jakiej treści ma być taka faktura.

Właśnie z tego powodu zajdzie konieczność dokonywania zakupów przez Wnioskodawcę jako zarejestrowanego podatnika VAT i rozliczenia po zakończeniu inwestycji poniesionych nakładów z małżonką (jako drugim współwłaścicielem) w drodze wystawienia jednej faktury VAT opiewającej na &½ kwoty netto poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji, która to kwota zostanie opodatkowana według stawki 23% podatku od towarów i usług.

Takie rozliczenie nakładów między Wnioskodawcą a małżonką jest także niezbędne do tego, by po stronie małżonki nie powstał przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci poczynienia nakładów na Nieruchomość, w której ona posiada udział &½.

Jeżeli dla sfinansowania kolejnych wydatków związanych z budową stacji benzynowej Wnioskodawca nie będzie dysponował wystarczającymi własnymi środkami pieniężnymi należącymi do jego majątku odrębnego, to małżonka Zainteresowanego zarejestruje się jako czynny podatnik VAT i wpłaci na jego rachunek bankowy środki pieniężne tytułem zaliczki na poczet opisanego wyżej rozliczenia nakładów między współwłaścicielami Nieruchomości po zakończeniu budowy stacji benzynowej. Na otrzymane kwoty zaliczek Wnioskodawca będzie wystawiał faktury VAT (tak zwane faktury zaliczkowe). W rozliczeniu nakładów opisanym wyżej i w wystawionej z tego tytułu na małżonkę (współwłaściciela w &½) fakturze VAT Wnioskodawca uwzględnia wszystkie otrzymane wcześniej zaliczki.

Po dokonaniu rozliczenia nakładów z małżonką jako zarejestrowanym podatnikiem czynnym VAT, Wnioskodawca i małżonka jako wynajmujący (lub wydzierżawiający) zawrą wspólnie z podmiotem trzecim umowę najmu (lub dzierżawy) stacji benzynowej.

Po zakończeniu inwestycji, ale przed upływem terminu określonego w art. 9 ust. 4 ustawy Wnioskodawca planuje odrębnie z małżonką złożyć u naczelnika urzędu skarbowego właściwego w podatku dochodowym dla każdego z nich oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z najmu/dzierżawy stacji benzynowej według stawki 8,5% przychodów.

Uzyskiwany czynsz (w części przypadającej na Wnioskodawcę &½) będzie dokumentował wystawianymi przez siebie fakturami VAT i opodatkowywał według stawki 23%. Małżonka będzie wystawiała faktury VAT również na czynsz w wysokości &½ czynszu wynikającego z umowy i będzie opodatkowywała ten czynsz podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 07 kwietnia 2017 r.

Podmiotem trzecim, z którym Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę dzierżawy będzie ... Sp. z o.o. z siedzibą w ..., NIP ..., w której Wnioskodawca jest udziałowcem i prezesem zarządu.

Wnioskodawca będzie nabywał towary i usługi w trakcie realizowania inwestycji polegającej na budowie stacji benzynowej (z uwagi niemożliwe do rozwiązania problemy z odrębnym fakturowaniem wartości zakupów na dwie osoby fizyczne). Po zakończeniu inwestycji Wnioskodawca wystawi na swoją małżonkę jedną fakturę VAT z tytułu tzw. rozliczenia nakładów. Faktura ta będzie opiewała na &½ wartości netto wszystkich wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wybudowaniem stacji benzynowej. Wartość netto wynikająca z tej wystawionej przez Wnioskodawcę faktury zostanie opodatkowana według stawki 23%. Rozliczenie nakładów traktowane jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jako świadczenie usług.

W świetle powyższego zakupy towarów i usług dokonane przez Wnioskodawcę będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, to jest z:

• fakturą wystawioną na małżonkę z tytułu rozliczenia nakładów (podatek należny według stawki 23%),

• fakturami wystawianymi z tytułu wydzierżawienia stacji benzynowej.

Między małżonkami zostanie zawarta umowa dotycząca korzystania przez Wnioskodawcę w trakcie realizacji inwestycji podlegającej na budowie stacji z całości nieruchomości. Umowa ta będzie też zawierała postanowienia o rozliczeniu poniesionych nakładów w drodze wystawienia faktury VAT przez Wnioskodawcę na jego małżonkę w wysokości &½ całości poniesionych nakładów i opodatkowania tej wartości wg stawki 23%.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że nie sposób mówić o części gruntu należącej do małżonki, bowiem wraz z małżonką są współwłaścicielami w częściach ułamkowych (po &½ ) nieruchomości niezabudowanej, przeznaczonej pod zabudowę (dalej jako: Nieruchomość). Jak to opisano we wniosku małżonka nabyła swój udział w Nieruchomości wynoszący &½ w drodze umowy kupna-sprzedaży od rodziców Wnioskodawcy. Udział ten został nabyty do majątku odrębnego, jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawcą. Z kolei Zainteresowany nabył do swojego majątku odrębnego udział wynoszący &½ w prawie własności Nieruchomości w drodze umowy darowizny od swoich rodziców (przed zawarciem związku małżeńskiego). Nie ma więc części gruntu należącej wyłącznie do małżonki Wnioskodawcy, oboje mają udział po &½ w każdym metrze kwadratowych Nieruchomości.

Wnioskodawca planuje wydzierżawienie przedmiotowej inwestycji na 5 lat. Czynsz dzierżawny przypadający na Wnioskodawcę wyniesie około 10.000,00 zł miesięcznie.

Planowana wartość inwestycji, o której mowa we wniosku to 1.500.000,00 brutto (z podatkiem VAT zawartym w fakturach zakupowych) zł. Zainteresowany zastrzega, że to wartość planowana, bo inwestycja jest w toku i nie ma możliwości przesądzenia ostatecznej kwoty poniesionych wydatków.

Skoro planowana wartość łączna (poniesiona przeze Zainteresowanego i przez małżonkę) zrealizowanej inwestycji to 1.500.000,00 zł brutto, a planowany czynsz dzierżawy przypadający na Wnioskodawcę to 10.000,00 zł brutto i taki sam czynsz dzierżawny przypadający na małżonkę, to można stwierdzić, że wartość zrealizowanej inwestycji będzie zbliżona do równowartości należnego obojgu małżonkom czynszu dzierżawnego za okres 75 miesięcy.

W zamierzeniu czynsz odpłatnej dzierżawy ma uwzględniać rynkowe uwarunkowania co do czynszu porównywalnych obiektów tego typu i ma pokryć (zwrócić) poniesione nakłady w okresie 75 miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym prawidłowe będzie rozliczenie poniesionych nakładów na budowę stacji benzynowej w drodze wystawienia na małżonkę jednej faktury VAT opiewającej na &½ kwoty netto poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji, która to kwota zostanie opodatkowana wg stawki 23% podatku od towarów i usług oraz wystawienie faktur zaliczkowych na otrzymane wcześniej od małżonki zaliczki na poczet takiego rozliczenia nakładów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

Zainteresowany uważa, że w opisanym zdarzeniu przyszłym prawidłowe będzie rozliczenie poniesionych nakładów na budowę stacji benzynowej w drodze wystawienia na małżonkę jednej faktury VAT opiewającej na &½ kwoty netto poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji, która to kwota zostanie opodatkowana wg stawki 23% podatku od towarów i usług oraz prawidłowe będzie wystawienie faktur zaliczkowych na otrzymane wcześniej od małżonki zaliczki na poczet takiego rozliczenia nakładów.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z tego, że rozliczenie poniesionych nakładów między podatnikami VAT jest traktowane na równi z wykonaniem usługi, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy VAT. Z kolei na podstawie 106b ust. 1 pkt 1 ustawy VAT Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT będzie zobowiązany wystawić fakturę VAT dokumentującą opisane we wniosku rozliczenie nakładów traktowane na równi ze świadczeniem usług. Jeżeli przed dokonaniem rozliczenia nakładów Wnioskodawca otrzyma od małżonki zaliczkę na poczet rozliczenia nakładów, to będzie zobowiązany udokumentować każdorazowo otrzymaną zaliczkę wystawioną na małżonkę fakturą VAT, co wynika z art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Ad. 2.

Zainteresowany uważa, że po wystawieniu na małżonkę faktury VAT z tytułu rozliczenia nakładów będzie miał prawo pomniejszyć podatek należny VAT wynikający z tej faktury i wpisany do ewidencji sprzedaży VAT o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych na Wnioskodawcę w trakcie realizacji inwestycji. Wynika to z tego, że podatek VAT wynikający z wystawionej przez Wnioskodawcę faktury będzie podatkiem należnym. Z kolei podatek VAT wynikający z wystawionych na Wnioskodawcę faktur zakupowych związanych z budową stacji benzynowej będzie dla Wnioskodawcy podatkiem naliczonym. Ten podatek naliczony dotyczyć będzie zakupów związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych, to jest z rozliczeniem nakładów z małżonką (co stanowi usługę opodatkowaną VAT), a po zawarciu umowy najmu (lub dzierżawy) także związanych z usługą udokumentowaną wystawianymi przez Wnioskodawcę fakturami VAT na 1/2 przypadającej na Wnioskodawcę czynszu najmu (lub dzierżawy).

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit a podatnikowi czynnemu VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik świadczyć jako wykonywać coś na czyjąś rzecz, a świadczenie to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przy czym, w myśl ust. 3 ww. artykułu, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W myśl art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem ().

Jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106f ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106f ust. 4 ww. ustawy, w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 106i ust. 1 ustawy).

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 106i ust. 6 ustawy w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 3, fakturę wystawia się:

1. zgodnie z ust. 1 i 2 - jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone do końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty;
2. nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania - jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, o którym mowa w pkt 1.

Przepis art. 106i ust. 7 ustawy stanowi, że faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Powołane przepisy wyraźnie wskazują, że jeżeli podatnik otrzyma całość lub część zapłaty przed dokonaniem danej czynności jest zobowiązany do wystawienia faktury nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym otrzymał całość lub część zapłaty, jednak nie wcześniej niż 30. dnia przed otrzymaniem tej części zapłaty lub całości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Zainteresowany jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od 07 kwietnia 2017r. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój rozdzielności majątkowej w wyniku zawarcia umowy o ustanowieniu rozdzielności majątkowej. Jednocześnie jednak wraz z małżonką jest współwłaścicielem w częściach ułamkowych (po &½) nieruchomości niezabudowanej, przeznaczonej pod zabudowę (dalej jako: Nieruchomość). Na Nieruchomości tej Zainteresowany planuje wraz z małżonką wybudować kompletną i zdatną do użytku stację benzynową i wydzierżawić ją innemu podmiotowi (przedsiębiorcy). Planowane zakończenie inwestycji nastąpi w trakcie 2017 r. Małżonka nie będzie w trakcie realizowania inwestycji zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (o ile nie zajdzie konieczność wpłaty przez nią na moją rzecz zaliczek na poczet rozliczenia nakładów). Podmiotem trzecim, z którym Wnioskodawca zamierza wraz z zawrzeć umowę dzierżawy będzie ... Sp. z o.o. z siedzibą w ..., w której Wnioskodawca jest udziałowcem i prezesem zarządu. Wnioskodawca będzie nabywał towary i usługi w trakcie realizowania inwestycji polegającej na budowie stacji benzynowej (z uwagi niemożliwe do rozwiązania problemy z odrębnym fakturowaniem wartości zakupów na dwie osoby fizyczne). Po zakończeniu inwestycji Wnioskodawca wystawi na swoją małżonkę jedną fakturę VAT z tytułu tzw. rozliczenia nakładów. Faktura ta będzie opiewała na &½ wartości netto wszystkich wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wybudowaniem stacji benzynowej. Wartość netto wynikająca z tej wystawionej przez Wnioskodawcę faktury zostanie opodatkowana według stawki 23%. Rozliczenie nakładów traktowane jest na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług jako świadczenie usług.

W świetle powyższego zakupy towarów i usług dokonane przez Wnioskodawcę będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, to jest z:

• fakturą wystawioną na małżonkę z tytułu rozliczenia nakładów (podatek należny według stawki 23%),

• fakturami wystawianymi z tytułu wydzierżawienia stacji benzynowej.

Między małżonkami zostanie zawarta umowa dotycząca korzystania przez Wnioskodawcę w trakcie realizacji inwestycji podlegającej na budowie stacji z całości nieruchomości. Umowa ta będzie też zawierała postanowienia o rozliczeniu poniesionych nakładów w drodze wystawienia faktury VAT przez Wnioskodawcę na jego małżonkę w wysokości &½ całości poniesionych nakładów i opodatkowania tej wartości wg stawki 23%. Wnioskodawca planuje wydzierżawienie przedmiotowej inwestycji na 5 lat. Czynsz dzierżawny przypadający na Wnioskodawcę wyniesie około 10.000,00 zł miesięcznie. Planowana wartość inwestycji, o której mowa we wniosku to 1.500.000,00 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy prawidłowe będzie rozliczenie poniesionych nakładów na budowę stacji benzynowej w drodze wystawienia na małżonkę jednej faktury VAT opiewającej na &½ kwoty netto poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji oraz wystawienie faktur zaliczkowych na otrzymane wcześniej od małżonki Zainteresowanego zaliczki na poczet rozliczenia nakładów.

W tym miejscu należy wskazać, iż myśl przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Z kolei zgodnie z art. 196 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Natomiast z przepisu art. 206 Kodeksu cywilnego, wynika, że każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom.

Jednocześnie zgodnie z art. 207 Kodeksu cywilnego, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

W tym miejscu należy wskazać, iż z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. A zatem w sytuacji, gdy Zainteresowany poniósł nakłady na nieruchomość, która stanowi jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi.

Wskazać należy, że przy odsprzedaży nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Czynność przeniesienia poniesionych nakładów na inny podmiot nie jest dostawą towarów, bowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w ww. art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, iż nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Jak wskazano w opisie sprawy, jeżeli dla sfinansowania kolejnych wydatków związanych z budową stacji benzynowej Wnioskodawca nie będzie dysponował wystarczającymi własnymi środkami pieniężnymi należącymi do jego majątku odrębnego, to małżonka Zainteresowanego zarejestruje się jako czynny podatnik VAT i wpłaci na jego rachunek bankowy środki pieniężne tytułem zaliczki na poczet opisanego wyżej rozliczenia nakładów między współwłaścicielami Nieruchomości po zakończeniu budowy stacji benzynowej.

Z uwagi na powyższe, rozliczenie nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę stacji benzynowej, znajdującej się na przedmiotowej nieruchomości, której właścicielami w częściach ułamkowych jest Wnioskodawca wraz z małżonką, zaliczyć należy do świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Dojdzie bowiem w tym przypadku do zbycia specyficznego prawa o charakterze majątkowym. W konsekwencji czynność ta jest uznana z świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które będzie podlegało opodatkowaniu VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że faktura jest dokumentem wystawianym przez podatnika w celu potwierdzenia wykonanych przez niego czynności. W przypadku współwłasności danego towaru (np. nieruchomości) należy uznać, że podatnikiem, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, jest każdy ze współwłaścicieli odrębnie, dysponujący określonym udziałem w nieruchomości. Należy zwrócić uwagę na literalne brzmienie cytowanego wyżej przepisu art. 106e ust. 1 pkt 3, w którym ustawodawca wskazał, że faktura winna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika (a nie podatników) i nabywcy. Ponadto faktura powinna zawierać również numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku (art. 106e ust. 1 pkt 4 ustawy).

W sytuacji, gdy Wnioskodawca zarejestrowany jako czynny podatnik VAT jest współwłaścicielem nieruchomości na zasadach współwłasności w części ułamkowej, wszystkie prawa i obowiązki wynikające z ustawy oraz przepisów wykonawczych do niej, powinien realizować odrębnie, a w deklaracji VAT wykazać wartość sprzedaży i podatek należny z tytułu dostawy towarów bądź świadczenia usług związanych z tą nieruchomością we właściwej części, tj. w wysokości odpowiadającej posiadanemu udziałowi.

Istotnym w przedmiotowej sprawie jest, że Wnioskodawca zawarł umowę dotycząca korzystania przez Wnioskodawcę w trakcie realizacji inwestycji podlegającej na budowie stacji z całości nieruchomości. Umowa ta będzie też zawierała postanowienia o rozliczeniu poniesionych nakładów w drodze wystawienia faktury przez Wnioskodawcę na jego małżonkę w wysokości &½ całości poniesionych nakładów. W konsekwencji stwierdzić należy, iż ww. umowa uprawnia Wnioskodawcę do działania w czyimś imieniu, nie jest natomiast dokumentem stanowiącym tytuł prawny do nieruchomości.

Nadto należy wskazać, iż ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy definicji zaliczki. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2006 r.), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi.

Podkreślić jednak należy, że aby uznać wpłacaną kwotę za zaliczkę na poczet przyszłych dostaw towarów lub świadczenia usług, istotne jest aby przyszłe świadczenie było jasno określone w sposób umożliwiający jego identyfikację, a strony świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie miały woli dokonywania jego zmian w przyszłości.

Jak wyżej wskazano celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług, czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Podatnik wystawia zatem fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż w przypadku wpłaty przez małżonkę Wnioskodawcy na rachunek bankowy Zainteresowanego zaliczek na poczet rozliczenia nakładów związanych z realizacją inwestycji polegającej na budowie stacji benzynowej, Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury zaliczkowej. Jak bowiem wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem, a także otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa powyżej.

Ponadto należy dodać, że jeżeli faktura zaliczkowa, bądź kilka faktur zaliczkowych nie obejmuje całej należności, jaka ma zostać zapłacona przez nabywcę, to dostawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi ma obowiązek wystawić fakturę końcową. Faktura ta w zasadzie jest ostatecznym rozliczeniem danej transakcji i jest wystawiana z zastosowaniem ogólnych zasad przewidzianych przepisami ustawy o VAT. Fakturę tę wystawia się, co do zasady, nie później niż 15. dnia od dnia wydania towaru czy wykonania usługi. Jeżeli faktura zaliczkowa nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego na fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura końcowa powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Natomiast jeżeli podatnik przed dokonaniem dostawy towaru czy wykonaniem usługi, wystawił kilka, czy nawet kilkanaście faktur zaliczkowych, z których ostatnia spowodowała, że całość zapłaty została już uiszczona, wówczas w ostatniej z tych faktur należy wpisać numery poprzednich faktur zaliczkowych.

Zatem Wnioskodawca, jako czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT, w związku z rozliczeniem nakładów poniesionych na budowę stacji benzynowej będzie zobowiązany do wystawienia, na małżonkę jako podatnika podatku VAT, faktur zaliczkowych na otrzymane wcześniej od małżonki zaliczki na poczet tego rozliczenia nakładów oraz faktury dokumentującej rozliczenie nakładów poniesionych na budowę stacji benzynowej opiewającej na &½ kwoty poniesionych wydatków związanych ze zrealizowaniem inwestycji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Odnosząc się do natomiast kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z realizacją inwestycji, polegającej na budowie stacji benzynowej wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle tego przepisu w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazano wyżej, przeniesienie rozliczenie nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę stacji benzynowej, znajdującej się na przedmiotowej nieruchomości, której współwłaścicielami w częściach ułamkowych jest Wnioskodawca wraz z małżonką, zaliczyć należy do świadczenia usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które będzie podlegało opodatkowaniu VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy. Nadto jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy zakupy towarów i usług dokonane przez Wnioskodawcę będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zatem stwierdzić należy, iż Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego zadeklarowanego w deklaracji VAT-7 (w tym również wynikającego z faktury dokumentującej przeniesienie nakładów) o kwotę podatku naliczonego z faktur wystawionych na Wnioskodawcę w trakcie realizacji inwestycji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Nadmienić należy, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej