Temat interpretacji

w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa finansowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu dnia 11 lipca 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data doręczenia zastępczego 16 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa finansowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa finansowego. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 22 sierpnia2017 r., złożonym w dniu 22 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 sierpnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie świadczenie usług z zakresu pośrednictwa finansowego w zakresie zawierania umów o kredyty oraz pożyczki pieniężne udzielane osobom fizycznym, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nieposiadających osobowości prawnej (dalej: Klient/Klienci).

Realizując powyższy cel Wnioskodawca planuje nawiązać współpracę z wyspecjalizowanym podmiotem udzielającym kredytów/pożyczek pieniężnych (dalej: Pożyczkodawca). W ramach takiej współpracy Wnioskodawca wykonywałby na rzecz Pożyczkodawcy dwie opisane niżej grupy zasadniczych czynności, tj.:

• czynności polegające na pośredniczeniu w zawieraniu umów kredytów/pożyczek pieniężnych, które polegałyby na świadczeniu szeregu funkcjonalnie powiązanych czynności, łącznie niezbędnych i nakierowanych na doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki pieniężnej (dalej: Usługi Pośrednictwa Finansowego).

Powyższe czynności będą wykonywane na mocy umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Pożyczkodawcą odnoszącej się zarówno do Usług Pośrednictwa Finansowego. Z perspektywy Klienta wyżej wskazane czynności będą wykonywane jedynie przez Pożyczkodawcę.

Usługi Pośrednictwa Finansowego w zakresie kredytów/pożyczek pieniężnych

Świadczone przez Wnioskodawcę Usługi Pośrednictwa Finansowego służyłyby przeprowadzaniu pełnego procesu udzielania kredytów/pożyczek pieniężnych, którego celem będzie zawarcie umowy kredytu/pożyczki pieniężnej pomiędzy Pożyczkodawcą a Klientem. Proces ten polegałby w szczególności na (i) pozyskiwaniu potencjalnych klientów w celu zawarcia przez nich umowy kredytu/pożyczki z Pożyczkodawcą (ii) przedstawieniu Klientom warunków zawarcia takiej umowy oraz (iii) finalnym doprowadzaniu do zawierania umowy kredytu/pożyczki pomiędzy Pożyczkodawcą a Klientami.

Opis procesu udzielania kredytu/pożyczki pieniężnej na rzecz Klienta

Na wskazany powyżej pełny proces zawierania umów kredytów/pożyczek pieniężnych za pośrednictwem Wnioskodawcy składałyby się, w szczególności, następujące czynności, tj.:

• pozyskiwanie Klientów w celu zawarcia przez nich umowy kredytu/pożyczki z Pożyczkodawcą, przedstawianie Klientom ogólnych informacji dotyczących produktu finansowego oferowanego przez Pożyczkodawcę;
• przedstawianie Klientom zainteresowanym kredytem/pożyczką pieniężną stosownych formularzy wymaganych do złożenia i rozpatrzenia wniosku o udzielenie kredytu/pożyczki pieniężnej oraz jej udzielenia;
• pomoc w wypełnianiu wniosku o kredyt/pożyczkę i zapewnienie poprawności i kompletności jego wypełnienia;
• przeprowadzanie procesu dotyczącego weryfikacji Klientów, mającego na celu przede wszystkim (i) dostosowanie oferty Pożyczkodawcy do ich potrzeb i możliwości finansowych oraz (ii) zapobieganie możliwym w tym zakresie oszustwom; proces ten, niezbędny do efektywnego zawierania umów kredytów/pożyczek przez Pożyczkodawcę, polegałby na weryfikacji autentyczności dokumentu Klienta o charakterze identyfikacyjnym;
• przeprowadzanie czynności z zakresu wstępnej oceny zdolności kredytowej Klientów poprzez kierowanie określonych zapytań do Klienta;
• przedstawianie oferty kredytu/pożyczki pieniężnej (m.in. jej sugerowanej wysokości oraz modelu spłacania);
• przeprowadzanie negocjacji w przedmiocie warunków oferowanego produktu finansowego Pożyczkodawcy (poprzez proponowanie uwzględniających potrzeby Klienta warunków alternatywnych);
• prezentowanie Klientowi dokumentów potrzebnych do zawarcia umowy kredytów/pożyczki pieniężnej; skutkiem zaakceptowania przez Klienta warunków w nich wskazanych będzie dochodziło do formalnego zawarcia umowy kredytu/pożyczki pieniężnej pomiędzy Klientem a Pożyczkodawcą.

Środki pieniężne przeznaczone na wypłaty kredytów/pożyczek będą gwarantowane przez Pożyczkodawcę (Wnioskodawca nie będzie angażował własnych środków pieniężnych w realizację opisywanego przedsięwzięcia).

Jak wynika z powyższego, istotą opisanych czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę będzie pośrednictwo w zawieraniu umów kredytów/pożyczek pomiędzy Pożyczkodawcą a Klientami (przy czym Wnioskodawca nie ma żadnego interesu co do treści umowy), polegające w szczególności na przedstawianiu Klientom produktów kredytowych/pożyczkowych Pożyczkodawcy wraz z ich odpowiednim modyfikowaniem dla ich zindywidualizowanych potrzeb (będących wynikiem podejmowanych działań o charakterze negocjacyjnym).

Z perspektywy Klientów kredytodawcą/pożyczkodawcą zawsze będzie Pożyczkodawca, i wszelkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako Pośrednika będą odbierane tak, jakby były wykonywane przez Pożyczkodawcę.

W wyniku świadczenia Usług Pośrednictwa Finansowego Wnioskodawca będzie otrzymywał od Pożyczkodawcy określone wynagrodzenie, zależne od udzielonych za jego pośrednictwem kredytów/pożyczek pieniężnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o VAT wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Usługi Pośrednictwa Finansowego świadczone przez Wnioskodawcę będą podlegały zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle ustawy o VAT wskazane w opisie zdarzenia przyszłego Usługi Pośrednictwa Finansowego świadczone przez Wnioskodawcę będą podlegały zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (towarami zaś są, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii). Z kolei przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi wyżej zdefiniowanej dostawy towarów.

Stawka VAT właściwa dla Usług Pośrednictwa Finansowego

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Pojęcie usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów/pożyczek pieniężnych

Art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. U. UE L 347, str. 1, z późn. zm. (dalej: Dyrektywa 112), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z podatku udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Należy przy tym podkreślić, że ani przepisy krajowe, ani też przepisy Dyrektywy 112 nie zawierają definicji pojęcia pośrednictwo, występującego odpowiednio w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT oraz art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 112. Sprawia to, że celem stwierdzenia, czy świadczone przez Wnioskodawcę Usługi Pośrednictwa Finansowego stanowią pośrednictwo w udzielaniu kredytów/pożyczek należy w pierwszej kolejności - dla potrzeb dokonania wykładni normy prawnej wynikającej z analizowanego przepisu - zdefiniować przedmiotowe pojęcie.

W oparciu o podstawowe reguły w zakresie interpretowania przepisów - w przypadku, gdy dla pojęcia zastosowanego przez ustawodawcę w danym akcie prawnym nie wprowadzono stosownej definicji, jak również pojęcie to nie jest definiowane przez inne ustawy, których charakter może sprawiać, że posłużenie się definicją w nich zawartą będzie celowościowo właściwe z punktu widzenia dokonania poprawnej wykładni stosownego przepisu - konieczne jest odniesienie się do wykładni językowej.

Zgodnie z Wielkim słownikiem języka polskiego autorstwa PAN, pośrednictwo to działalność polegająca na kojarzeniu strony sprzedającej lub oferującej coś ze stroną kupującą lub korzystającą z danej oferty. Z kolei opierając się na internetowej wersji słownika języka polskiego należy stwierdzić, że pośrednictwo to działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron (znaczenie wskazane jako pierwsze), czy też kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy (znaczenie wskazane jako drugie). Inny słownik internetowy w sposób bardzo zbliżony definiuje to pojęcie, uznając za pośrednictwo umowę, w której jedna strona (pośrednik) zobowiązuje się do załatwienia stwarzania sposobności zawarcia umowy lub do pośredniczenia przy jej zawarciu.

Biorąc pod uwagę powyższe definicje słownikowe, w ocenie Wnioskodawcy za istotę pośrednictwa należy przyjąć podejmowanie jakichkolwiek działań (a więc - co znamienne - bez względu na ich charakter) przyczyniających się do zawarcia transakcji pomiędzy sprzedawcą a nabywcą.

Analiza pojęcia pośrednictwo była również przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

W wyroku z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. TSUE dokonał analizy usługi świadczonej przez centrum obsługi telefonicznej (call center) - znaczenie terminu negocjacje odnosi się do (...) działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków dot. zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem (...).

Wnioski płynące z tego orzeczenia, ze względu na ich naturę, mają bez wątpienia znaczenie również dla zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku. Otóż TSUE uznał, że pośrednictwo nie oznacza jedynie dostawy usługi materialnej, technicznej lub administracyjnej, która nie zmienia sytuacji prawnej lub finansowej. W skład takiej usługi powinno bowiem wchodzić zwłaszcza podejmowanie działań o charakterze negocjacji (a więc dostosowywania oferty dla potrzeb konkretnego klienta). Zdaniem TSUE, celem pośrednictwa jest bowiem uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę.

Na tezy wynikające z powyższego wyroku powołał się również TSUE w wyroku z 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde (...) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową (...).

Według TSUE, działalność pośrednictwa stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Wyrok ten potwierdza, że na działalność pośrednictwa mogą składać się różne odrębne usługi, które mieszczą się w pojęciu pośrednictwa w sprawie kredytów. Co więcej, w wyroku tym podkreślono, że z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT.

Z kolei w wyroku z 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassemes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania) TSUE podkreślił, że zwolnienie dotyczące usług Finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem. Tym samym, usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W tym miejscu należy zauważyć, że z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych zarówno tych wykonywanych przez banki lub inne instytucje finansowe, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Wymienione zwolnienie ma charakter stricte przedmiotowy, tj. przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest jedynie rodzaj świadczonej usługi, a nie charakter czy formalny status podmiotu, który ją świadczy.

Opierając się zarówno na brzmieniu przepisów ustawy o VAT, jak i na wyżej wskazanych orzeczeniach TSUE, wydanych w sprawach C-235/00, C-453/05 oraz C-2/95, zdaniem Wnioskodawcy, aby uznać daną usługę za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, konieczne jest wystąpienie następujących okoliczności z nią związanych:

• usługa ta jest świadczona za wynagrodzeniem na rzecz strony transakcji finansowej,
• z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej, usługa ta stanowi element usługi finansowej,
• celem świadczenia tej usługi jest dążenie do zawarcia umowy przez stronę transakcji finansowej (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści takiej umowy),
• usługa taka nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową, tj. np. nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej.

W ocenie Wnioskodawcy, Usługa Pośrednictwa Finansowego będzie spełniała wszystkie ww. kryteria. W szczególności:

• będzie świadczona za wynagrodzeniem na rzecz Pożyczkodawcy przez Wnioskodawcę, a więc strony transakcji finansowej,
• z punktu widzenia nabywcy usług finansowych (czyli Klientów), Usługi Pośrednictwa Finansowego będzie stanowiła element usługi finansowej,
• celem Usługi Pośrednictwa Finansowego będzie niewątpliwie dążenie do zawarcia umowy kredytu/pożyczki pomiędzy Pożyczkodawcą a Klientem (przy czym Wnioskodawca nie ma żadnego interesu co do treści umowy kredytu/pożyczki, rentowności tej umowy ani innych aspektów z nią związanych),
• Usługa Pośrednictwa Finansowego w swej istocie będzie polegać na aktywnym działaniu Wnioskodawcy, tj. podejmowaniu ustalonych działań umożliwiających zawarcie umów kredytu/pożyczki pomiędzy Pożyczkodawcą a Klientem (działalność Wnioskodawcy nie będzie się ograniczać wyłącznie do udostępniania informacji stronom transakcji finansowej).

W ocenie Wnioskodawcy świadczone przez niego Usługi Pośrednictwa Finansowego będą spełniać wszelkie przesłanki do uznania ich za usługi zwolnione z VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Mając to na uwadze, Wnioskodawca w szczególności ponownie podkreśla, że:

• Usługi Pośrednictwa Finansowego będą świadczone za wynagrodzeniem i na rzecz strony transakcji finansowej (czyli Pożyczkodawcy),
• z punktu widzenia nabywcy usług finansowych (czyli Klientów), Usługi Pośrednictwa Finansowego będą stanowić element usługi finansowej,
• celem świadczenia Usługi Pośrednictwa Finansowego będzie dążenie do zawarcia umów przez strony transakcji finansowej (Pożyczkodawcę i Klientów),
• w razie potrzeby, w ramach świadczenia Usług Pośrednictwa Finansowego Wnioskodawca będzie przeprowadzał dodatkowe negocjacje w przedmiocie warunków oferowanego produktu finansowego Pożyczkodawcy.

Jak wynika z powyższego, Usługi Pośrednictwa Finansowego nie będą miały wyłącznie charakteru wykonywania czynności faktycznych związanych z umową, tj. nie będą polegały jedynie na udostępnianiu informacji stronom transakcji finansowej, lecz na aktywnych działaniach zmierzających do zawarcia umów kredytowych/pożyczkowych.

Dodatkowo, biorąc pod uwagę, że art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowi zwolnienie przedmiotowe, a więc zwolnienie warunkowane wykonywaniem danego rodzaju usługi - i to bez względu na podmiot i sposób, w jaki się ją wykonuje - jak również fakt, że zwolnienie to stanowi implementację treści zawartej w Dyrektywie 112, zdaniem Wnioskodawcy, ograniczanie stosowania go jedynie do czynności wykonywanych przez strony umowy kredytu/pożyczki stanowiłoby interpretację contra legem. Pośrednictwo, z natury swej rzeczy, wykonywane jest przez podmiot, który nie jest stroną umowy, w której zawarciu pośredniczy, niemniej ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT umożliwił zwolnienie od VAT m.in. usług pośrednictwa w zawieraniu umów kredytu/pożyczki. Podejście takie jest tym bardziej uzasadnione, że zadaniem przepisów prawa (w szczególności na poziomie europejskim) jest tworzenie norm mających zastosowanie w wielu stanach faktycznych, w tym również stanach faktycznych różniących się od siebie formą wykonywania pewnych czynności, bezpośrednio uzależnioną od rozwiązań najbardziej odpowiadających aktualnym uwarunkowaniom biznesowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej