Temat interpretacji

Opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej nr 1, sprzedaży działki nr 2 oraz &½ działki 3

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej nr 1, sprzedaży działki nr 2 oraz &½ działki 3. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej nr 1, sprzedaży działki nr 2 oraz &½ działki 3. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z pismem z 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.).

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 7 kwietnia 2017 r.) przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka cywilna prowadzi działalność od 2003 roku, główne PKD 47.71.2. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W 2009 r Wnioskodawca zakupił budynek magazynowy wraz z działką nr 1, zakup ten był zwolniony z podatku VAT. W 2010 r. Wnioskodawca dokupił przyległe działki nr 2 oraz &½ działki 3 ten zakup był opodatkowany VAT 22%. Przez cały okres użytkowania Spółka nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych. Budynek magazynowy był używany do magazynowania towarów handlowych. Działki 2 oraz &½ działki 3 stanowią tereny zabudowy i inne BI. Znajduje się również na terenach produkcyjno-usługowych oznaczonych symbolem 1/PU5. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 grudnia 2004 roku. Działki nr 2 i 3 są niezabudowane. Budynek magazynowy posadowiony na działce nr 1 jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409) oraz w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), posiada symbol PKOB 1252 i jest trwale związany z gruntem. Budynek magazynowy znajdujący się na działce nr 1 został oddany do użytkowania w 1977 roku. Na działkach nr 2 i nr 3 w momencie ich zakupu nie były posadowione żadne budynki lub obiekty budowlane, Wnioskodawca również nie budował na przedmiotowych działkach takowych, więc nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku należnego z tego tytułu. Budynek znajdujący się na działce nr 1był przedmiotem pierwszego zasiedlenia w roku 1977, wiec okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowanym terminem dostawy przekracza dwa lata.

Na pytanie organu: W jaki sposób i do jakich czynności w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy były wykorzystywane mające być przedmiotem sprzedaży budynki i budowle w całym okresie ich posiadania przez Wnioskodawcę, tj.:

1. do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (jakich?),
2. do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT (jakich?),
3. do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (jakich?).

Wnioskodawca wskazał, że: w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy budynek znajdujący się na działce nr 2884/67 był wykorzystywany:

1. do czynności opodatkowanych podatkiem VAT tak, wydawanie towaru w ramach sprzedaży hurtowej,
2. do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT nie,
3. do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT nie.

Budynek magazynowy na działce nr 1 jest przedmiotem najmu od dnia 1 stycznia 2015 roku.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego

• działka nr 2 jest działką budowlaną (teren produkcyjno-usługowy)
• działka nr 3jest działką budowlaną (teren produkcyjno-usługowy)

Na dzień planowanej sprzedaży:

• dla działki nr 2 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy oraz nie będzie wydana taka decyzja,
• dla działki nr 3 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy oraz nie będzie wydana taka decyzja,

Przy nabyciu działki 2 przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (stawka 22%), przy nabyciu działki nr 3 również przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (stawka 22%).

Działki nr 2 i nr 3 nie były wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Spółka może sprzedać budynek magazynowy wraz z działką 1 ze stawką zw.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Magazyn z działką 1 spółka może sprzedać bez podatku VAT ponieważ została ona kupiona ze stawką zw. oraz obowiązuje zwolnienie z podatku z art. 43 ust. 1 pkt 10 (upłynął okres dłuższy niż 2 lata oraz nie były ponoszone żadne inwestycje).

Zakupione działki 2 oraz &½ działki 3 powinny być sprzedane ze stawką 23% gdyż jest to teren budowlany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Jak wynika z powyższego pierwsze zasiedlenie budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu w powiązaniu z art. 43 ust. 7a ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Odnosząc powyższe uregulowania do niniejszej sprawy wskazać należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, jedynie w sytuacji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wskazać w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę budynku magazynowego wraz z działką nr 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. W 2009 r Wnioskodawca zakupił budynek magazynowy wraz z działką nr 1, zakup ten był zwolniony z podatku VAT. Wnioskodawca podał, że budynek magazynowy posadowiony na działce nr 2884/67 jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., posiada symbol PKOB 1252 i jest trwale związany z gruntem. Przez cały okres użytkowania Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych. Wnioskodawca wskazał, że w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, budynek znajdujący się na działce nr 2884/67 był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (wydawanie towaru w ramach sprzedaży hurtowej). Budynek ten jest przedmiotem najmu od dnia 1 stycznia 2015 roku. Budynek magazynowy znajdujący się na działce nr 2884/67 został oddany do użytkowania w 1977 roku i jak wskazał Wnioskodawca był przedmiotem pierwszego zasiedlenia w roku 1977, wiec okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowanym terminem dostawy przekracza dwa lata.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia oraz orzecznictwem TSUE należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do budynku magazynowego nastąpiło już pierwsze zasiedlenie. Wnioskodawca zakupił budynek magazynowy wraz z działką nr 1 i zakup ten był zwolniony z podatku VAT zatem do pierwszego zasiedlenia doszło w momencie nabycia tego budynku. Ponadto od pierwszego zasiedlenia do sprzedaży tego budynku upłynie okres dłuższy niż dwa lata. W konsekwencji planowana sprzedaż ww. budynku magazynowego będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę budynku magazynowego wraz z działką nr 1 będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tak więc skoro sprzedaż ww. budynku magazynowego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę działki nr 2 oraz &½ działki 3.

Z opisu sprawy wynika, że w 2010 roku Wnioskodawca zakupił przyległe działki nr 2 oraz &½ 3. Zakup ten był opodatkowany podatkiem VAT 22%. Wnioskodawca podał, że działki nr 2 i 3 są niezabudowane. Na działkach tych w momencie ich zakupu nie były posadowione żadne budynki lub obiekty budowlane, Wnioskodawca również nie budował na przedmiotowych działkach takowych, więc nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku należnego z tego tytułu. Jak wskazał Wnioskodawca zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 2 oraz działka nr 3 są działkami budowlanymi (teren produkcyjno-usługowy). Na dzień planowanej sprzedaży dla działki nr 2 oraz działki nr 3 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy oraz nie będzie wydana taka decyzja. Przy nabyciu działki 2 przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (stawka 22%), przy nabyciu działki nr 3 również przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (stawka 22%). Działki nr 2 i nr 3 nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy podkreślić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 778, ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

• lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
• sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego. Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Zatem stwierdzić należy, że skoro przedmiotem sprzedaży będą działki niezabudowane (tj. działka nr 2 oraz &½ działki 3), które zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego są działkami budowlanymi (teren produkcyjno-usługowy ) ich sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy cyt. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT (z uwagi na ich budowlany charakter).

Sprzedaż tych działek nie będzie również objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Aby dostawa mogła korzystać z ww. zwolnienia od podatku, grunty te winny być wykorzystywane przez sprzedawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, a przy nabyciu Wnioskodawcy nie mogło przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jak wskazał Wnioskodawca działki nr 2 i nr 3 nie były wykorzystywane przez niego wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, a przy nabyciu tych działek przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem dla sprzedaży ww. działek nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym sprzedaż działki nr 2 oraz &½ działki 3, będących działkami budowlanymi (teren produkcyjno-usługowy) będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 32-065 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej