Temat interpretacji

w zakresie opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu Gminie wybudowanej drogi dojazdowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu Gminie wybudowanej drogi dojazdowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na nieodpłatnym przekazaniu Gminie wybudowanej drogi dojazdowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca Andrzej C, obecnie działający pod firmą B. Andrzej C (dalej jako Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje czynności opodatkowane.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, nabył pod budowę budynków mieszkalnych na sprzedaż, na podstawie aktu notarialnego z dnia 10 kwietnia 2010 r., nieruchomość gruntową, składającą się z działek nr: 525/14, 525/15, 525/16, 525/17, 525/18, 525/19, 525/20, 52/28, 525/29.

Dostęp zakupionych działek Wnioskodawcy do drogi dojazdowej był zapewniony formalnie poprzez drogę gminną wyznaczoną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, widniejącą w ewidencji gruntów jako teren Gminy. W praktyce zakupione przez Wnioskodawcę działki nie miały dostępu do żadnej drogi, a cały otaczający teren nieruchomości Wnioskodawcy to były łąki. Drogę dojazdową do powyższej nieruchomości stanowiła zatem łąka, co utrudniało Wnioskodawcy prowadzenie budowy na tej nieruchomości. Ponadto niedogodny dojazd do tej nieruchomości nie sprzyjał również atrakcyjności przyszłej inwestycji Wnioskodawcy.

W związku z powyższym. Wnioskodawca zawarł z Gminą porozumienie z dnia 22 października 2012 r. w sprawie określenia zasad współpracy w zakresie budowy drogi dojazdowej do działek Wnioskodawcy - przedsięwzięcie realizowane było pod nazwą Budowa części ulicy X - odcinek od ul. S o długości ok. 120 m.

Gmina zadeklarowała w powyższym porozumieniu m.in. wyrażenie zgody na realizację przedsięwzięcia na działkach o nr geod. 525/3, 524/8, 524/18, 520/3, 520/17, stanowiących drogę dojazdową do nieruchomości Wnioskodawcy.

Wnioskodawca był zobowiązany w ramach realizacji przedsięwzięcia do: wykonania projektu budowlanego wraz z wymaganymi uzgodnieniami i pozwoleniami, pozyskania wymaganych prawem pozwolenia na budowę dla przedmiotowej inwestycji, zorganizowania procesu budowlanego i wykonania wymaganych robót budowlanych wynikających z zakresu projektu budowlanego oraz po zakończeniu budowy dopełnienia wszystkich formalności wynikających z ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z porozumieniem, Wnioskodawca był odpowiedzialny za prawidłową realizację przedsięwzięcia i ponosił jego całkowity koszt. Dodatkowo nieodpłatne przekazanie zrealizowanej inwestycji przez Wnioskodawcę i przejęcie jej na majątek Gminy miało nastąpić protokołami po całkowitym zrealizowaniu budowy. Wnioskodawca miał również dokonać cesji do praw gwarancji i rękojmi na rzecz Gminy.

Strony porozumienia określiły zakończenie przedsięwzięcia na dzień 30 czerwca 2013 r.

W wykonaniu powyższego porozumienia, Wnioskodawca uzyskał decyzję Starostwa Powiatowego z dnia 23 stycznia 2013 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę nawierzchni drogi dojazdowej na ww. działkach będących własnością Gminy.

Wnioskodawca zakończył budowę nawierzchni drogi dojazdowej w lipcu 2013 r.

Na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego z dnia 29 lipca 2013 r. Wnioskodawca nieodpłatnie przekazał Gminie, poniesione na drogę dojazdową, nakłady w postaci budowy nawierzchni odcinka drogi z betonowej kostki brukowej oraz odwodnienia powierzchniowego drogi.

W momencie przekazania Gminie powyżej wymienionych nakładów na przedmiotową drogę dojazdową Wnioskodawca nie był jej właścicielem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie Gminie nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na drogę dojazdową stanowiącą własność Gminy do nieruchomości Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na drogę dojazdową stanowiącą własność Gminy do nieruchomości Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca naliczył podatek należny z tytułu nieodpłatnego przekazania nakładów poniesionych na drogę dojazdową, ale dokona korekty podatku należnego w tym zakresie.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r.. Nr 177, poz. 1054 ze zm., zwanej dalej ustawą o VAT). opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Treść powołanego powyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie stanowi, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Jednocześnie przepisy ustawy o VAT nie określają postaci wynagrodzenia.

Ustawodawca przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Powyższy przepis art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W niniejszym stanie faktycznym Wnioskodawca, w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa nabył pod budowę budynków mieszkalnych na sprzedaż, nieruchomość gruntową, do której była zapewniona formalnie droga gminna wyznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, widniejąca w ewidencji gruntów jako teren Gminy. W praktyce nabyta przez Wnioskodawcę nieruchomość nie miała dostępu do żadnej drogi, a cały otaczający teren nieruchomości to były łąki. Zatem drogą dojazdową do nieruchomości Wnioskodawcy była łąka, co uniemożliwiało Wnioskodawcy prowadzenie budowy na tej nieruchomości. Dodatkowo taki dojazd do nieruchomości Wnioskodawcy powodował znaczne zmniejszenie wartości przyszłej inwestycji realizowanej przez Wnioskodawcę na nabytej nieruchomości. W związku z tym, Wnioskodawca po uzyskaniu zgody Gminy, będącej właścicielem drogi dojazdowej do nieruchomości Wnioskodawcy, zobowiązał się do budowy drogi dojazdowej do nabytej nieruchomości. W tym celu poniósł niezbędne nakłady w postaci budowy nawierzchni odcinka drogi z betonowej kostki brukowej oraz odwodnienia powierzchniowego drogi i zgodnie z porozumieniem zawartym z Gminą nieodpłatnie przekazał powyższe nakłady na rzecz Gminy. Zgodnie z powyższym porozumieniem, nakłady poniesione przez Wnioskodawcę nie będą w żaden sposób zwrócone Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że nie przysługiwało mu prawo jak właścicielowi do rozporządzania gruntem, na którym realizował przedsięwzięcie. Również w momencie nieodpłatnego przekazania Gminie zrealizowanej inwestycji nie był właścicielem drogi dojazdowej. Zrealizowana inwestycja stanowiła część składową drogi dojazdowej należącej do Gminy, stanowiąc tym samym jedną całość. Zatem nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę zrealizowanej inwestycji na rzecz Gminy nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT. Czynność ta stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, ponieważ było to jedynie przekazanie poniesionych nakładów na drogę będącą własnością Gminy.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Nr 16, poz. 93 ze zm.; dalej jako KC), rzeczami są tylko przedmioty materialne. Zgodnie z art. 47 § 1 KC, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Przepis art. 47 § 2 KC stanowi, że częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 KC).

Przepis art. 48 KC stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Biorąc powyższe pod uwagę, przekazanie przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych na drogę dojazdową będącą własnością innego podmiotu (Gminy), stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT.

Natomiast z uwagi na to, że przekazanie przedmiotowych nakładów nastąpiło nieodpłatnie, kwestia uznania tej czynności za odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług powinna być rozważana na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W niniejszym stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na budowę drogi stanowi nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie spełnia, wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów usług podlega każde nieodpłatne świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza. Natomiast w niniejszym stanie faktycznym nieodpłatne świadczenie usług było związane z potrzebami działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca zrealizował przedsięwzięcie w postaci budowy drogi będącej własnością Gminy zapewniając dojazd do swojej nieruchomości i w celu zabezpieczenia możliwości wykonywania przyszłych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług związanych z jego podstawową działalnością. Poniesione przez Wnioskodawcę nakłady na budowę nawierzchni drogi oraz odwodnienia drogi były niezbędne do umożliwienia prowadzenia budowy na nieruchomości Wnioskodawcy i uatrakcyjnienia inwestycji Wnioskodawcy poprzez zapewnienie dogodnego dojazdu do tej nieruchomości.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych m.in.: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 września 2016 r., sygn. IBPP1/4512-416/16-2/Lsz, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 marca 2016 r., sygn. IPPP3/4512-66/16-2/KP nr 465704/1.

Biorąc pod uwagę powyższe, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług oraz z uwagi na istnienie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na drogę dojazdową do jego nieruchomości, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Za odpłatne świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto, usługa o charakterze nieodpłatnym, tj. w ramach której odbiorca świadczenia nie jest obowiązany do żadnego świadczenia ekwiwalentnego na rzecz świadczącego usługę, może podlegać opodatkowaniu, jeżeli świadczenie usługi nastąpi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca czynny podatnik VAT prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Wnioskodawca w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, nabył pod budowę budynków mieszkalnych na sprzedaż, nieruchomość gruntową.

Drogę dojazdową do powyższej nieruchomości stanowiła łąka, co utrudniało Wnioskodawcy prowadzenie budowy na tej nieruchomości. Ponadto niedogodny dojazd do tej nieruchomości nie sprzyjał również atrakcyjności przyszłej inwestycji Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zawarł z Gminą porozumienie w sprawie określenia zasad współpracy w zakresie budowy drogi dojazdowej do nieruchomości Wnioskodawcy.

Wnioskodawca był zobowiązany w ramach realizacji przedsięwzięcia do: wykonania projektu budowlanego wraz z wymaganymi uzgodnieniami i pozwoleniami, pozyskania wymaganych prawem pozwolenia na budowę dla przedmiotowej inwestycji, zorganizowania procesu budowlanego i wykonania wymaganych robót budowlanych wynikających z zakresu projektu budowlanego oraz po zakończeniu budowy dopełnienia wszystkich formalności wynikających z ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z porozumieniem, Wnioskodawca był odpowiedzialny za prawidłową realizację przedsięwzięcia i ponosił jego całkowity koszt.

Wnioskodawca zakończył budowę nawierzchni drogi dojazdowej w lipcu 2013 r.

Na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego Wnioskodawca nieodpłatnie przekazał Gminie, poniesione na drogę dojazdową, nakłady w postaci budowy nawierzchni odcinka drogi z betonowej kostki brukowej oraz odwodnienia powierzchniowego drogi.

W momencie przekazania Gminie powyżej wymienionych nakładów na przedmiotową drogę dojazdową Wnioskodawca nie był jej właścicielem.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy nieodpłatne przekazanie Gminie nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na drogę dojazdową stanowiącą własność Gminy do nieruchomości Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, z późn. zm.), budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

W myśl zaś art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przepis art. 48 tej ustawy stanowi natomiast, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Analiza przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że przekazania na rzecz Gminy wybudowanej drogi dojazdowej, na gruncie nienależącym do Wnioskodawcy, nie można rozpatrywać w kategorii dostawy towarów. Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do rozporządzania jak właściciel gruntem, na którym realizowana będzie inwestycja. Zatem, przekazania przez Wnioskodawcę wybudowanej drogi dojazdowej nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Czynność ta stanowić będzie zatem świadczenie usług w rozumieniu powołanego art. 8 ustawy. Z uwagi natomiast na fakt, że opisane przekazanie nastąpi nieodpłatnie, kwestia uznania tej czynności za odpłatne świadczenie usług opodatkowane podatkiem od towarów i usług powinna być rozważana na podstawie art. 8 ust. 2 powołanej ustawy.

Uwzględniając powyższe uznać należy, że w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy wybudowanej drogi dojazdowej, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem. Aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu - jak wskazano - świadczenie tych usług musi się odbyć bez związku z potrzebami prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nieodpłatne świadczenie usług, polegające na nieodpłatnym przekazaniu wybudowanej drogi dojazdowej ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Jak wskazał Wnioskodawca brak drogi dojazdowej do nieruchomości utrudniał prowadzenie budowy na tej nieruchomości. Ponadto niedogodny dojazd do tej nieruchomości nie sprzyjał również atrakcyjności przyszłej inwestycji Wnioskodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy wybudowanej drogi dojazdowej, znajdującą się na gruncie nienależącym do Wnioskodawcy, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej