Temat interpretacji

Opodatkowanie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży:

• budynku handlowo usługowego wraz z dostawą gruntu, na którym jest posadowiony jest nieprawidłowe;

• budynku mieszkalnego w części produkcyjnej wraz z gruntem przyporządkowanym do tej części jest nieprawidłowe;

• budynku mieszkalnego w części mieszkalnej wraz z gruntem przyporządkowanym do tej części - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży:

• budynku handlowo usługowego wraz z dostawą gruntu, na którym jest posadowiony;

• budynku mieszkalnego w części produkcyjnej wraz z gruntem przyporządkowanym do tej części;

• budynku mieszkalnego w części mieszkalnej wraz z gruntem przyporządkowanym do tej części.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe(ostatecznie doprecyzowane w opisie sprawy)

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą od 02.03.1988 roku. Na podstawie aktu notarialnego w dniu 10.11.1987 roku została przez Wnioskodawcę nabyta działka, na której w późniejszym okresie rozpoczął budowę. W dniu 16.02.1999 roku częściowo został oddany do użytkowania wybudowany przez Wnioskodawcę budynek zakwalifikowany do sekcji 1 działu 11 grupy 111 klasy 1110 klasyfikacji PKOB jako budynek mieszkalny z częścią produkcyjną. Oddana została tylko część produkcyjna natomiast część mieszkalna do dnia złożenia wniosku nie została oddana do użytkowania. Został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności zgodnie z wyceną rzeczoznawcy w części produkcyjnej ww. budynku. Z części produkcyjnej budynku mieszkalnego dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Podatek VAT wynikający z faktur zakupowych dokumentujących przebieg inwestycji od momentu pozwolenia na budowę do momentu oddania ww. budynku do użytkowania był odliczany w deklaracji VAT za poszczególne miesiące. Podatek VAT był odliczany od całości również od części mieszkalnej znajdującej się nad częścią produkcyjną, gdyż stanowią one jedną bryłę budynku. Budynek ten od samego początku służył jako budynek mieszkalno-produkcyjny i był wykorzystywany do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w części produkcyjnej, natomiast część mieszkalna nigdy nie była wykorzystywana do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Nigdy nie służył działalności zwolnionej, nigdy nie był udostępniany osobom trzecim. Wnioskodawca nie ponosił również w późniejszym okresie żadnych wydatków na jego ulepszenie. Powierzchnia użytkowa całości budynku wynosi 392,30 metra kwadratowego przy czym część produkcyjna zajmuje powierzchnie 293,30 metra kwadratowego. Część mieszkalna ww. budynku wynosi 99 metrów kwadratowych i spełnia definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W dniu 13.09.2000 roku na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca kupił od Urzędu Miasta przylegającą do Jego nieruchomości działkę, na której również wybudował budynek tym razem budynek handlowo usługowy należący do sekcji 1 dział 11 grupa 123 klasa 1230 klasyfikacji PKOB.

Budynek został oddany do użytkowania w dniu 29.04.2008 roku. Również od tego budynku podczas budowy był odliczany podatek VAT i wykazywany w deklaracji VAT za poszczególne miesiące.

Budynek ten jednak nie został nigdy wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nigdy też ten budynek nie służył działalności zwolnionej, nie był udostępniany osobom trzecim oraz Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie ww. budynku po oddaniu go do użytkowania. Powierzchnia użytkowa ww. budynku wynosi 246,91 metra kwadratowego z czego 69,40 metra kwadratowego stanowi garaż z którego korzysta Wnioskodawca.

Oba budynki posadowione są na 5 działkach stanowiących obecnie jedną nieruchomość. Na działkach numer 5/3 i 5/4 znajduje się budynek mieszkalny natomiast na działkach 6/1, 6/2 i 7/1 znajduje się budynek handlowo-usługowy. Przy zakupie ww. działek Wnioskodawca nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, gdyż zostały one nabyte w drodze aktu notarialnego.

Natomiast przy budowie budynków Wnioskodawca dokonywał odliczeń podatku naliczonego i pomniejszył o kwotę tego podatku naliczonego podatek należny.

W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca planuj sprzedać całą nieruchomość. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na pytanie tut. Organu: Należy wskazać, czy wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) budynków. Jeżeli tak, to należy wskazać: dzień/miesiąc/rok, w którym wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) budynku; kto dokonał/dokona pierwszego zajęcia budynku; czy pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) budynku a momentem sprzedaży upłynie okres krótszy niż 2 lata, Wnioskodawca odpowiedział, że:

Budynek mieszkalny z częścią produkcyjną:

• część produkcyjna:
  1. pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło w dniu 16.02.1999 r.
  2. pierwsze zajęcie zostało dokonane przez Wnioskodawcę w dniu 16.02.1999 r.
  3. pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) budynku a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata

• część mieszkalna:
  1. pierwsze zajęcie (używanie) nie nastąpiło do dnia dzisiejszego.
  2. pierwsze zajęcie jeszcze nie zostało dokonane
  3. w związku z tym iż nie wiem jaka będzie data sprzedaży oraz kiedy zostanie oddana do użytkowania część mieszkalna budynku mieszkalnego z częścią produkcyjną pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) budynku a momentem sprzedaży może upłynąć okres krótszy niż 2 lata

• budynek handlowo usługowy:
  1. pierwsze zajęcie (używanie) nastąpiło w dniu 29.04.2008r.
  2. pierwsze zajęcie zostało dokonane przez Wnioskodawcę w dniu 29.04.2008 r.
  3. pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) budynku a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata

Wnioskodawca wskazał, że znajdujący się na przedmiotowych działkach budynek handlowo-usługowy nie był i nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.z2016 r., poz.710, z późn.zm.) oraz nie był i nie jest wykorzystywany do celów innych niż działalność gospodarcza.

Znajdujący się na przedmiotowych działkach garaż stanowiący część budynku handlowo-usługowego nie był i nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) natomiast był wykorzystywany do celów prywatnych- parkowałem w nim samochód osobowy.

Na pytanie tut. Organu, czy Wnioskodawca wraz z nabywcą złożą, przed dniem dokonania przedmiotowej dostawy właściwemu dla nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy poszczególnych budynków lub ich części, Wnioskodawca odpowiedział, że Odpowiedź na to pytanie zarówno brzmi tak jak i nie, gdyż jest to zdarzenie przyszłe niepewne i na dzień dzisiejszy nie jest mi znany nabywca, nie może zagwarantować złożenia zgodnego oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania dostawy poszczególnych budynków lub ich części w sposób jednoznaczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jak Wnioskodawca powinien opodatkować sprzedaż budynku handlowo-usługowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Wnioskodawca przy sprzedaży budynku handlowo-usługowego powinien zastosować podstawową stawkę podatku VAT zgodnie z art. 41ust. 1 ustawy o VAT tj. 23 %.

Ad. 2. Przy sprzedaży budynku mieszkalnego z częścią produkcyjną, jeśli chodzi o sprzedaż mieszkania spełnia ono wymogi o których mowa w art. 41 ust. 12 -12c i mam prawo zastosować stawkę preferencyjną czyli 8 % natomiast część produkcyjna ww. budynku powinna zostać przez Wnioskodawcę opodatkowana stawką 23 %.

Ad. 3. Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać całości sprzedaży budynku mieszkalnego z częścią produkcyjną stawkę 23% gdyż mieszkanie nie zostało oddane do użytkowania oraz spełnia warunki budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, mimo iż stanowi całość z częścią produkcyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania sprzedaży:

• budynku handlowo usługowego wraz z dostawą gruntu, na którym jest posadowiony jest nieprawidłowe;

• budynku mieszkalnego w części produkcyjnej wraz z gruntem przyporządkowanym do tej części jest nieprawidłowe;

• budynku mieszkalnego w części mieszkalnej wraz z gruntem przyporządkowanym do tej części - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości zabudowanych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od tej reguły ustawodawca ustanowił pewne wyjątki, tzn. przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się w myśl ust. 12 wskazanego artykułu do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

• Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Ponadto zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W odniesieniu do nieruchomości zabudowanych należy rozpatrywać zastosowanie zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: () definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia) zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT..

Jak wynika z powyższego pierwsze zasiedlenie budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku budynku, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom po spełnieniu określonych warunków możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy, zgodnie z treścią ust. 11 ww. artykułu musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy, dotyczące garażu w budynku handlowo usługowym, w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie garażu w budynku handlowo usługowym.

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca wykorzystywał garaż do celów prywatnych. Jak wskazał Wnioskodawca pierwsze zajęcie (używanie) garażu nastąpiło w dniu 29.04.2008 r. Pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) garażu a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zostaną więc spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

A zatem dostawa garażu w budynku handlowo usługowym będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Jeżeli strony zrezygnują ze zwolnienia i wybiorą opodatkowanie zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy, to do dostawy garażu w budynku handlowo usługowym nie ma zastosowania preferencyjna 8% stawka podatku od towarów i usług. Wobec powyższego zastosowanie będzie miała podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Zatem, skoro dostawa garażu w budynku handlowo usługowym będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, to również dostawa części gruntu przyporządkowanej do garażu w budynku handlowo usługowym, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o ile strony nie wybiorą opcji opodatkowania.

Odnosząc się do budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu), Wnioskodawca wskazał, że budynek ten nie został nigdy wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz nie był i nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do działalności w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie był i nie jest wykorzystywany do celów innych niż działalność gospodarcza. Nigdy też ten budynek nie służył działalności zwolnionej, nie był udostępniany osobom trzecim. Mając na uwadze powyższy opis sprawy należy uznać, iż nie miało miejsca pierwsze zasiedlenie budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu). Tak więc w odniesieniu do budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu) dostawa nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia.

Zatem sprzedaż budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu) nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wynika z wniosku, przy nabyciu działek nr 6/1, 6/2 i 7/1 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże z faktur dotyczących budowy budynku handlowo usługowego Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego.

Zatem, w przypadku dostawy budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu), zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy nie będzie miało zastosowania.

W związku z brakiem zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu), który na dzień sprzedaży nie będzie korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy analizy wymaga zwolnienie przewidziane w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ze złożonego wniosku wynika, że budynek handlowo usługowy (z wyłączeniem garażu) nie był nigdy wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zatem w świetle ww. przywołanego przepisu na tle przedstawionych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu), nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na niespełnienie przesłanek zawartych w tym przepisie.

Jak wynika z wniosku, budynek handlowo usługowy będący przedmiotem sprzedaży nie spełnia wymogów społecznego programu mieszkaniowego. W konsekwencji powyższego na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy dla dostawy budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu) - nie znajdzie zastosowanie stawka VAT obniżona do 8%. Zatem dostawa budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem garażu) będzie opodatkowana 23% stawką podatku.

Grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Zatem, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa części działki przyporządkowanej do budynku handlowo usługowego (z wyłączeniem części przyporządkowanej do garażu) będzie podlegała opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione do pytania nr 1 we wniosku, należało uznać je za nieprawidłowe.

Natomiast analizując informacje zawarte w opisie sprawy, dotyczące budynku mieszkalnego w części produkcyjnej, w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku mieszkalnego w części produkcyjnej.

Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca wybudował budynek mieszkalny i wykorzystywał jego część produkcyjną do działalności gospodarczej. Pierwsze zajęcie (używanie) części produkcyjnej nastąpiło w dniu 16.02.1999 r. Pomiędzy pierwszym zajęciem (używaniem) budynku mieszkalnego w części produkcyjnej a momentem sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zostaną więc spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

A zatem dostawa budynku mieszkalnego w części produkcyjnej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Jeżeli strony zrezygnują ze zwolnienia i wybiorą opodatkowanie zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy, to do dostawy budynku mieszkalnego w części produkcyjnej nie ma zastosowania preferencyjna 8% stawka podatku od towarów i usług. Wobec powyższego zastosowanie będzie miała podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Jak wskazano powyżej, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Zatem, skoro dostawa budynku mieszkalnego w części produkcyjnej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, to również dostawa części gruntu przyporządkowanej do budynku mieszkalnego w części produkcyjnej, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o ile strony nie wybiorą opcji opodatkowania.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione do pytania nr 2 we wniosku, należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się do budynku mieszkalnego w części mieszkalnej, której nie nastąpiło pierwsze zajęcie (używanie), należy wskazać, iż nie miało miejsca jej pierwsze zasiedlenie. Tak więc w odniesieniu do budynku mieszkalnego w części mieszkalnej pierwsze zasiedlenie nastąpi dopiero w momencie planowanej dostawy.

Zatem sprzedaż budynku mieszkalnego w części mieszkalnej nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wynika z wniosku, przy nabyciu działek nr 5/3 i 5/4 nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże z faktur dotyczących budowy budynku mieszkalnego w części mieszkalnej Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego

Zatem, w przypadku dostawy budynku mieszkalnego w części mieszkalnej, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy nie będzie miało zastosowania.

W związku z brakiem zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży budynku mieszkalnego w części mieszkalnej, która na dzień sprzedaży nie będzie korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy analizy wymaga zwolnienie przewidziane w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby budynek mieszkalny był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zatem w świetle ww. przywołanego przepisu na tle przedstawionych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż budynku mieszkalnego w części mieszkalnej, nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na niespełnienie przesłanek zawartych w tym przepisie.

Jak wskazał Wnioskodawca budynek mieszkalnego w części mieszkalnej będący przedmiotem sprzedaży spełnia wymogi społecznego programu mieszkaniowego. W konsekwencji powyższego na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy dla dostawy tej części budynku (części mieszkalnej) znajdzie zastosowanie stawka VAT obniżona do 8%.

Grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Zatem, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa części działki przyporządkowanej do budynku mieszkalnego w części mieszkalnej będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką podatku.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione do pytania nr 3 we wniosku, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ podkreśla, że wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcę do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy..

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi