Temat interpretacji

możliwości odliczenia podatku VAT od zakupu usług noclegowych i gastronomicznych na potrzeby prowadzenia bloga oraz pozostałych towarów i usług przeznaczonych do prowadzenia bloga

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 października 2016 r. (data wpływu 13 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od zakupu:

• usług noclegowych i gastronomicznych na potrzeby prowadzenia bloga jest nieprawidłowe,

• pozostałych towarów i usług przeznaczonych do prowadzenia bloga jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od zakupów towarów i usług na potrzeby prowadzenia bloga.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 października 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą w zakresie: Działalność w zakresie specjalistycznego projektowania (PKD 74.10.Z) . Działalność jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg skali podatkowej. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem VAT. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności chce prowadzić blog internetowy, który docelowo ma stanowić źródło przychodów. Działalność będzie polegała na prowadzeniu bloga o tematyce kulinarnej i podróżniczej, a przychody z działalności będą pochodzić z reklam zamieszczanych na stronie internetowej bloga. Blog będzie poruszał tematykę kulinarną i podróżniczą. Blog będzie zawierał m.in.:

• przepisy kulinarne i opisy, jak przygotowywać potrawy,

• relacje z wyjazdów turystycznych i podróży z uwzględnieniem aspektów kulinarnych odwiedzanych miejsc,

• recenzje restauracji i punktów gastronomicznych.

Blog będzie prowadzony w celach zarobkowych. Przychody związane z prowadzeniem bloga będą pochodzić w głównej mierze z dzierżawy powierzchni reklamowej. W tym celu zostaną udostępnione reklamodawcom określone miejsca na stronie internetowej bloga. Miejsca te mogą być również udostępnione systemom reklamowym operującym w Internecie (takim jak czy ). Inne źródła dochodów z bloga to udział w kampaniach reklamowych i programach partnerskich (np. pisanie artykułów sponsorowanych). Dodatkowym dochodem będzie również sprzedaż licencji do dalszej publikacji na materiały prezentowane na blogu, w szczególności zdjęć i przepisów kulinarnych. Układ graficzny bloga oraz jego inne elementy graficzne (np. odpowiednio edytowane graficznie zdjęcia, ikony oraz graficzne prezentowanie treści) wykorzystywane na blogu będą przygotowywane osobiście przez Wnioskodawcę. W ten sposób Wnioskodawca będzie też za pomocą bloga promował swoją podstawową działalność, zachęcając potencjalnych nowych klientów do skorzystania z usług projektowania. Przychody, o których mowa powyżej, będą uzyskiwane na podstawie umów z reklamodawcami oraz operatorami systemów reklamowych. Wszystkie umowy będą zawierane w ramach prowadzonej działalności. Rozliczanie z kontrahentami będzie odbywało się na podstawie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur VAT 23% z płatnością na rachunek bankowy lub płatnością gotówkową. Blog będzie prowadzony przez Wnioskodawcę regularnie (regularnie będą pojawiały się nowe artykuły i zdjęcia) oraz w sposób profesjonalny i w ten sposób przyciągnąć jak największą liczbę czytelników.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Faktury dokumentujące ponoszone wydatki w związku z prowadzeniem bloga będą wystawiane na prowadzoną przez Wnioskodawcę jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą . Do wydatków związanych z prowadzeniem bloga o tematyce kulinarno-podróżniczej można zaliczyć m.in.:

• rejestrację domeny, opłaty za serwer, zakup szablonu strony internetowej lub jego przygotowanie,

• sprzęt fotograficzny (aparat fotograficzny i akcesoria do niego np. statyw, torba, obiektywy, oświetlenie) służący do przygotowania zdjęć (zdjęcia będą stanowić zasadniczą część materiału bloga),

• sprzęt wideo służący do przygotowania materiałów filmowych (filmy wideo będą stanowiły uzupełnienie i rozszerzenie zdjęć przedstawionych na blogu),

• składniki spożywcze, z których będą przygotowane potrawy prezentowane na blogu,

• akcesoria, przybory i urządzenia (w tym sprzęt AGD) służące do przygotowania potraw,

• elementy dekoracyjne służące wyeksponowaniu i lepszemu zaprezentowaniu przygotowanych potraw na zdjęciach i materiałach wideo publikowanych na blogu,

• wydatki związane z podróżami do miejsc, które będą opisywane na blogu. Do nich można zaliczyć opłacenie hotelu lub noclegu wynajmowanego miejsca (np. noclegowego lub miejsca do gotowania), opłacenie kosztów podróży, takich jak bilety lotnicze, wynajęcie samochodu itp., usługi gastronomiczne, których recenzje znajdą się na blogu,

• wynagrodzenie dla osób współtworzących bloga. Można tutaj wymienić tłumaczy oraz asystentów współpracujących np. przy wyjazdach.

Wśród wydatków związanych z prowadzeniem przez Wnioskodawcę bloga będą występować wydatki ponoszone z tytułu nabycia usług noclegowych i gastronomicznych. Takie usługi będą nabywane ze względu na podróżniczo-kulinarny charakter bloga. Na przykład wyjazd, na którym będą prezentowane potrawy typowe dla danego miejsca wymaga wynajęcia miejsca, gdzie Wnioskodawca będzie mógł gotować oraz pokrycia kosztów dojazdu w dane miejsce. Recenzja restauracji lub punktu gastronomicznego będzie wymagała skorzystania z usługi kulinarnej (gastronomicznej) w tym lokalu. Towary i usługi objęte zakresem pytania będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do prowadzenia działalności, o której mowa we wniosku. Będą służyły one do przygotowywania artykułów, przepisów, zdjęć, filmów i recenzji, które będą umieszczane na blogu. Nabywane towary i usługi związane z prowadzeniem bloga będą służyły Wnioskodawcy do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):
Czy Wnioskodawca może odliczyć VAT od zakupionych produktów i przedmiotów, które będą służyły mu do prowadzenia bloga i tworzenia artykułów, zdjęć i filmów na nim publikowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), może odliczyć VAT z faktur dokumentujących zakup produktów, które będą mu służyły do prowadzenia bloga i tworzenia artykułów, zdjęć i filmów, które będą na nim publikowane. Należy zauważyć, że prowadzenie bloga może stanowić działalność gospodarczą. Jak wynika z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dalej u.p.d.o.f. działalność gospodarcza (pozarolnicza działalność gospodarcza) oznacza działalność zarobkową, m.in. handlową lub usługową, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 u.p.d.o.f. Wykonywane czynności będą stanowić działalność gospodarczą, jeśli występują łącznie trzy warunki: - charakter zarobkowy, tj. nastawienie na zysk, - ciągłość wykonywania, tj. nie może to być działanie jednorazowe lub sporadyczne, - zorganizowany (profesjonalny) charakter, np. posiadanie zorganizowanego stanowiska pracy, a także wybranie odpowiedniej formy funkcjonowania (działalność indywidualna lub w formie spółki). Biorąc pod uwagę te aspekty, przychody z prowadzenia przez Wnioskodawcę bloga mogą stanowić działalność gospodarczą pod warunkiem spełnienia trzech wymienionych wyżej elementów wymaganych dla kwalifikacji dokonywanych czynności jako działalności gospodarczej. Jeśli więc przychody z prowadzenia przez Wnioskodawcę bloga internetowego będą stanowić przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, to tym samym Wnioskodawca będący płatnikiem VAT może zaliczyć w koszty i odliczyć VAT od zakupionych towarów, które posłużą mu do przygotowania artykułów, zdjęć i filmów publikowanych na blogu. Do wydatków związanych z prowadzeniem bloga o tematyce kulinarno-podróżniczej można zaliczyć m.in.:

• rejestrację domeny, opłaty za serwer, zakup szablonu strony internetowej lub jego przygotowanie,

• sprzęt fotograficzny (aparat fotograficzny i akcesoria do niego np. statyw, torba, obiektywy, oświetlenie) służący do przygotowania zdjęć (zdjęcia będą stanowić zasadniczą część materiału bloga),

• sprzęt wideo służący do przygotowania materiałów filmowych (filmy wideo będą stanowiły uzupełnienie i rozszerzenie zdjęć przedstawionych na blogu),

• składniki spożywcze, z których będą przygotowane potrawy prezentowane na blogu,

• akcesoria, przybory i urządzenia (w tym sprzęt AGD) służące do przygotowania potraw,

• elementy dekoracyjne służące wyeksponowaniu i lepszemu zaprezentowaniu przygotowanych potraw na zdjęciach i materiałach wideo publikowanych na blogu,

• wydatki związane z podróżami do miejsc, które będą opisywane na blogu. Do nich można zaliczyć opłacenie hotelu lub innego wynajmowanego miejsca (np. noclegowego lub miejsca do gotowania), opłacenie kosztów podróży, takich jak bilety lotnicze, wynajęcie samochodu itp., usługi gastronomiczne, których recenzje znajdą się na blogu,

• wynagrodzenie dla osób współtworzących bloga. Można tutaj wymienić tłumaczy oraz asystentów współpracujących np. przy wyjazdach.

Tworzenie artykułów i wpisów, które będą atrakcyjne dla czytelników wymaga ponoszenia wyżej wymienionych kosztów:

• napisanie przepisu kulinarnego wymaga zakupu składników, z których potrawa zostanie przygotowana, akcesoriów potrzebnych do jej przygotowania oraz elementów dekoracyjnych, na których potrawa zostanie sfotografowana.

• wyjazd, na którym będą prezentowane potrawy typowe dla danego miejsca wymaga wynajęcia miejsca, gdzie Wnioskodawca będzie mógł gotować oraz pokrycia kosztów dojazdu w dane miejsce,

• recenzja restauracji lub punktu gastronomicznego będzie wymagała skorzystania z usługi kulinarnej (gastronomicznej) w tym lokalu.

Wszystkie opisane wydatki ponoszone będą w celu uzyskania przychodu. Aby blog był atrakcyjny dla czytelników, musi zawierać atrakcyjne treści. Tematyka bloga wpisuje się w obowiązujące aktualnie na rynku trendy. Przez publikację atrakcyjnych materiałów tekstowych i audiowizualnych zwiększa się liczba czytelników bloga, a to pociąga za sobą zwiększenie atrakcyjności bloga dla reklamodawców. Zarówno przygotowanie przepisów kulinarnych, jak i opisy wyjazdów turystycznych będą miały na celu zachowanie źródła przychodu, jakim jest blog. Tematyka bloga jest bardzo interesująca dla potencjalnych reklamodawców. Artykuły i wpisy zamieszczane na blogu będą adresowane do szerokiej grupy odbiorców w wieku od 20 do 55 lat zainteresowanych zarówno gotowaniem (tematyką kulinarną), jak i tematyką podróżniczą. Zasięg grupy odbiorców jest bardzo atrakcyjny dla reklamodawców. Publikacje prezentowane na blogu mają zainteresować czytelników i spowodować, że będą oni często wracać na bloga Wnioskodawcy. Tym samym będzie się zwiększała liczba wejść na stronę internetową. Im więcej wejść na stronę, tym bardziej popularny jest blog i tym samym jest miejscem atrakcyjnym dla reklamodawców. Produkty, przedmioty, akcesoria i urządzenia wymienione powyżej wykorzystywane będą wyłącznie do działalności gospodarczej i nie będą służyć prywatnym celom Wnioskodawcy ani osób trzecich. Powołując się na wcześniejszą Interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi 1061-IPTPP3.4512.35.2016.2.MWj oraz przedstawiając powyższą argumentację, Wnioskodawca uważa, że może zaliczyć w koszty i odliczyć VAT z faktur dokumentujących zakup produktów, które będą mu służyły do prowadzenia bloga i tworzenia artykułów, zdjęć i filmów które będą na nim publikowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe - w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od zakupu usług noclegowych i gastronomicznych na potrzeby prowadzenia bloga,

• prawidłowe - w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT od zakupu pozostałych towarów i usług przeznaczonych do prowadzenia bloga.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji zamiaru wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny. Przy analizie tej należy również obligatoryjnie uwzględnić określoną przez ustawodawcę w art. 88 ustawy, listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do odliczenia.

Jedno z takich ograniczeń wskazane zostało w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Należy wskazać, że od 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne, czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Do dziś Rada Unii Europejskiej nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisem art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) do czasu kiedy powyższe zasady zostaną wprowadzone w życie, Państwa Członkowskie mogą utrzymać wszelkie wyłączenia przewidziane w ich regulacjach krajowych w chwili wejścia w życie niniejszej Dyrektywy.

Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia usług hotelowych i gastronomicznych. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu do podatku naliczonego, pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie wejścia w życie Szóstej Dyrektywy. W przypadku Polski Szósta Dyrektywa Rady weszła w życie w dniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, tj. w dniu 1 maja 2004 r. Przepisy wdrażające Szóstą Dyrektywę Rady w związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej zostały wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535), która weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. w dniu 20 kwietnia 2004 r., z tym, że przepisy m.in. art. 86-89 stosowane są od 1 maja 2004 r.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), a konkretnie art. 25 ust. 1 pkt 3b, podatnicy również nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług noclegowych i gastronomicznych.

Zatem przepisy w zakresie odliczania podatku od towarów i usług przy nabyciu usług noclegowych i gastronomicznych (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 11 marca 2004 r.), obowiązywały w dniu wejścia w życie przepisów Szóstej Dyrektywy Rady w Polsce.

A zatem ograniczenie odliczenia wynikające z art. 88 ustawy było przewidziane w prawie polskim przed datą przystąpienia do Unii Europejskiej co wynika z tego, że tekst ustawy o podatku od towarów i usług został ogłoszony dnia 5 kwietnia 2004 r., zatem uregulowania z art. 88 zostały już przewidziane w jej treści, skutkiem czego było formalne wypełnienie wymagań z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że Państwa Członkowskie mogą utrzymać w mocy wszystkie wyjątki określone w przepisach krajowych obowiązujące w momencie wejścia w życie Dyrektywy, nawet jeśli Rada nie zadecydowała w wyznaczonym terminie, które wydatki nie uprawniają do odliczenia (wyrok z 5 października 1999 r. sygn. C-305/97). Za niedozwolone odstępstwo w rozumieniu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Trybunał uznał natomiast tylko każdą zmianę dokonaną po wejściu w życie VI Dyrektywy, która zwiększa zakres wyłączeń, które obowiązywały bezpośrednio przed tą zmianą (por. wyrok z dnia 14 czerwca 2001 r. sygn. C-40/00).

Mając na uwadze treść art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, jeśli w momencie akcesji państwa w tym wypadku Polski, obowiązywało ograniczenie prawa do odliczenia na podstawie prawa krajowego, nie stanowi ono naruszenia prawa wspólnotowego (wyrok z dnia 11 września 2008 r. sygn. C-155/01).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz opis sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy, stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na zakup usług noclegowych i gastronomicznych w związku z prowadzeniem bloga.

Natomiast, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, z tytułu pozostałych wydatków poniesionych na zakup towarów i usług w związku z prowadzeniem bloga, Wnioskodawcy, będącemu czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT - bowiem jak wskazał Wnioskodawca - wydatki te będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Końcowo należy wskazać, że użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wypełnia przesłankę odpłatnego świadczenia usług. Zatem w sytuacji kiedy Wnioskodawca użyje towarów zakupionych w ramach prowadzonego bloga/strony do celów osobistych, użycie to będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi