Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży udziału w nieruchomości gruntowej rolnej oraz udziału w działce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości gruntowej rolnej oraz udziału w działce nr 19/2 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości gruntowej rolnej oraz udziału w działce nr 19/2. Wniosek uzupełniono w dniu 5 października 2016 r. poprzez sformułowanie pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przyszłe zdarzenie nr 1. Postanowieniem Sądu z sierpnia 1994 r. Wnioskodawca nabył udział w gospodarstwie rolnym w 1/2 części (1/2 część nabyła siostra Wnioskodawcy na stałe zamieszkała w N.). Gospodarstwo rolne to ok. 1 ha gruntu niezabudowanego. To gospodarstwo rolne było wykorzystywane w celach bytowych, stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy, nie było przedmiotem najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze.

Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Obecnie Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem zamierzają to sprzedać, a kupuje to rolnik na powiększenie swojego gospodarstwa. Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności, ani nie poniósł nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży w celu podniesienia jej wartości.

Od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 maja 2016 r. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku VAT. Od dnia 1 czerwca 2016 r. wybrał zwolnienie w oparciu o art. 113 pkt 1 ustawy o podatku VAT.

Przyszłe zdarzenie nr 2. W maju 1985 r. aktem notarialnym przeniesiona została własność nieruchomości rolnej przez rodziców na Wnioskodawcę w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. (Dz. U. Nr 40, poz. 268). W skład nieruchomości rolnej wchodziły działki nr 2, 19 i 182 o łącznej powierzchni 4,47 ha. Działki nr 2 i 19 to działki niezabudowane na chwilę przekazania, do dnia dzisiejszego również. Działka nr 19 w 1996 r. została podzielona na 2 działki o numerach 19/1 i 19/2, z czego działka nr 19/1 została przekazana aktem darowizny córce Wnioskodawcy, działka nr 19/2 na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej jest w posiadaniu Wnioskodawcy i współmałżonka i jest wykorzystywana w celach bytowych. Nie była nigdy związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą a współmałżonek nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem nie ponosił nakładów w celu podniesienia jej wartości (uzbrojenie, media, ogrodzenie), nie była udostępniona osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Działka nr 19/2 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym z inicjatywy Rady Gminy Uchwałą, ma przeznaczenie mieszkalno-usługowe.

Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowej działki planem zagospodarowania przestrzennego i nie występował o decyzję o warunkach zabudowy.

Na chwilę obecną zakupem działki zainteresowane jest przedsiębiorstwo w celach inwestycyjnych. W związku ze zmianą sytuacji życiowej, Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem zamierza działkę sprzedać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(sformułowane w piśmie z dnia 3 października 2016 r.):

1. Czy przy sprzedaży nieruchomości gruntowej rolnej stanowiącej w 1/2 majątek prywatny Wnioskodawcy, będzie on zobowiązany do zapłaty podatku VAT?
2. Czy sprzedając działkę gruntu nr 19/2 Wnioskodawca jako współwłaściciel zobowiązany będzie do zapłaty podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W odniesieniu do zdarzenia nr 1 przy sprzedaży nieruchomości gruntowej rolnej nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku VAT od dostawy gruntu. W związku z tym, że grunt rolny stanowi majątek prywatny, nie były podejmowane aktywne działania zmierzające do sprzedaży w takim zakresie, w jakim podejmują je handlowcy. Właściciele tej nieruchomości nie prowadzą działalności w zakresie usług obrotu nieruchomościami.

W odniesieniu do zdarzenia nr 2 ponieważ działka gruntu nr 19/2 nie jest związana z działalnością gospodarczą, Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem sprzedaje majątek prywatny, a w przyszłości nie zamierza sprzedawać więcej działek, Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku nie nastąpi również obowiązek zapłaty podatku VAT od dostawy gruntu.

Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem nie prowadził działań marketingowych w celu przygotowania do zbycia. Sprzedaż ta ma charakter jednorazowy i stanowi jedynie czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że postanowieniem Sądu z sierpnia 1994 r. Wnioskodawca nabył udział w gospodarstwie rolnym w 1/2 części (1/2 część nabyła siostra Wnioskodawcy na stałe zamieszkała w N.). Gospodarstwo rolne to ok. 1 ha gruntu niezabudowanego. To gospodarstwo rolne było wykorzystywane w celach bytowych, stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy, nie było przedmiotem najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Obecnie Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem zamierza to sprzedać, a kupuje to rolnik na powiększenie swojego gospodarstwa. Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności, ani nie poniósł nakładów w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży w celu podniesienia jej wartości. Od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 maja 2016 r. Wnioskodawca był czynnym podatnikiem podatku VAT. Od dnia 1 czerwca 2016 r. wybrał zwolnienie w oparciu o art. 113 pkt 1 ustawy o podatku VAT. Natomiast w maju 1985 r. aktem notarialnym przeniesiona została własność nieruchomości rolnej przez rodziców na Wnioskodawcę w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. W skład nieruchomości rolnej wchodziły działki nr 2, 19 i 182 o łącznej powierzchni 4,47 ha. Działki nr 2 i 19 to działki niezabudowane na chwilę przekazania do dnia dzisiejszego również. Działka nr 19 w 1996 r. została podzielona na 2 działki o numerach 19/1 i 19/2, z czego działka nr 19/1 została przekazana aktem darowizny córce Wnioskodawcy, działka nr 19/2 na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej jest w posiadaniu Wnioskodawcy i współmałżonka i jest wykorzystywana w celach bytowych. Nie była nigdy związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą a współmałżonek nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem nie ponosił nakładów w celu podniesienia jej wartości (uzbrojenie, media, ogrodzenie), nie była udostępniona osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Działka nr 19/2 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym z inicjatywy Rady Gminy Uchwałą, ma przeznaczenie mieszkalno-usługowe. Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie przedmiotowej działki planem zagospodarowania przestrzennego i nie występował o decyzję o warunkach zabudowy. Na chwilę obecną zakupem działki zainteresowane jest przedsiębiorstwo w celach inwestycyjnych. W związku ze zmianą sytuacji życiowej, Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem zamierza działkę sprzedać.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Zainteresowany ma wątpliwości, czy w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości gruntowej rolnej oraz udziału w działce nr 19/2 będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku z planowanymi czynnościami, tj. sprzedażą zarówno udziału w nieruchomości gruntowej rolnej, jak i udziału w działce nr 19/2 za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, nabyta nieruchomość rolna w 1/2 części udziału, jak również otrzymana od rodziców w drodze przekazania wydzielona z działki nr 19 działka nr 19/2, nie były przez Zainteresowanego wykorzystywane do działalności gospodarczej, a jedynie w celach bytowych. Zarówno nieruchomość gruntowa rolna, jak i działka gruntu nr 19/2 nie były udostępniane osobom trzecim w ramach umów cywilnoprawnych (np. najmu, dzierżawy, ani umów o podobnym charakterze). Ponadto Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów celem przygotowania przedmiotowych nieruchomości do sprzedaży oraz podniesienia ich wartości, jak np. ogrodzenie, uzbrojenie, doprowadzenie mediów. Co istotne, w odniesieniu do powstałej w wyniku podziału działki nr 19/2 Zainteresowany nie wnioskował o objęcie tej działki planem zagospodarowania przestrzennego i nie występował o decyzję o warunkach zabudowy.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowanego zbycie udziału w nieruchomości gruntowej rolnej na rzecz rolnika oraz udziału w działce nr 19/2 na rzecz przedsiębiorstwa, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziałów w przedmiotowych nieruchomościach Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w opisanych okolicznościach sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości gruntowej rolnej oraz udziału w działce nr 19/2 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od przedmiotowych transakcji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu