Temat interpretacji

W zakresie ustalenia, że w związku z dokonanym odstąpieniem od umów sprzedaży oraz brakiem zwrotnego przekazania towaru na rzecz Kontrahenta (przeniesienia jego posiadania) wobec braku odbioru towaru przez Kontrahenta pomimo kierowanych i ponawianych wezwań po odstąpieniu od umów, Spółka nie jest obowiązana do dokonania korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług w stosunku do dostaw, od których Spółka odstąpiła

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z 14 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.) i z 27 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, że w związku z dokonanym odstąpieniem od umów sprzedaży oraz brakiem zwrotnego przekazania towaru na rzecz Kontrahenta (przeniesienia jego posiadania) wobec braku odbioru towaru przez Kontrahenta pomimo kierowanych i ponawianych wezwań po odstąpieniu od umów, Spółka nie jest obowiązana do dokonania korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług w stosunku do dostaw, od których Spółka odstąpiła jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 14 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, że w związku z dokonanym odstąpieniem od umów sprzedaży oraz brakiem zwrotnego przekazania towaru na rzecz Kontrahenta (przeniesienia jego posiadania) wobec braku odbioru towaru przez Kontrahenta pomimo kierowanych i ponawianych wezwań po odstąpieniu od umów, Spółka nie jest obowiązana do dokonania korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług w stosunku do dostaw, od których Spółka odstąpiła. Ww. wniosek został uzupełniony ponadto pismem z 27 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 marca 2017 r. znak: 2461-IBPP2.4512.54.2017.1.KO, 2461-IBPB-1-2.4510.28.2017.1.AK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z 27 marca 2017 r.):

Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), podatnik VAT czynny i polski rezydent podatkowy; dalej Wnioskodawca lub Spółka) zawarł z kontrahentem (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, niepowiązaną kapitałowo lub osobowo z wnioskodawcą; dalej Kontrahent lub Sprzedający) umowy sprzedaży elementów kutych (m.in. zgrzebła, obejmy) w roku 2015. Kontrahent, na podstawie złożonych przez Spółkę zamówień był obowiązany dostarczyć elementy w uzgodnionej ilości, o określonych parametrach i odpowiednich właściwościach, celem ich dalszej odsprzedaży przez Spółkę na rzecz podmiotu trzeciego (dalej: Zamawiający), w ramach realizowanego przez Spółkę zamówienia. Warunki dostawy i właściwości dostarczanych elementów kutych - zbieżne z określonymi przez Zamawiającego warunkami w stosunku do Spółki - zostały przekazane przez Wnioskodawcę swojemu Kontrahentowi, na podstawie pisemnych zamówień, potwierdzających zawarcie umów sprzedaży elementów kutych na rzecz Spółki.

Z uwagi na konieczność i chęć zapewnienia Kontrahentowi odpowiedniego poziomu płynności finansowej dla możliwości produkcyjnych i realizacji zamówień na rzecz Spółki, Wnioskodawca dokonywał przedpłat na poczet planowanych dostaw, na podstawie faktur VAT wystawianych przez Kontrahenta jeszcze w roku 2015. Elementy kute wyprodukowane przez Kontrahenta w zależności od ustaleń i zapotrzebowania Zamawiającego były dostarczane do magazynów Spółki, następnie transportowane do Zamawiającego lub były składowane w magazynie Kontrahenta i bezpośrednio transportowane do Zamawiającego w imieniu i na rzecz Spółki. W trakcie dokonywanych dostaw bezpośrednio przez Spółkę lub przez Kontrahenta w imieniu Spółki na rzecz Zamawiającego, elementy kute każdorazowo badano u Zamawiającego pod względem spełnienia wymogów posiadania określonych przez Zamawiającego właściwości fizycznych i technicznych.

W odniesieniu do kilku dostaw elementów kutych wyprodukowanych dla Spółki przez Kontrahenta, a dostarczonych na rzecz Zamawiającego, w roku 2016 doszło do ujawnienia wadliwości dostarczanego towaru - elementy te nie posiadały odpowiedniego parametru twardości, pomimo wiedzy i zapewnieniu Kontrahenta, iż elementy te są zgodne ze złożonym zamówieniem. Na potwierdzenie prawidłowości każdej z dostaw, Kontrahent dołączał odpowiednie świadectwa jakości, które jednak nie odpowiadały obiektywnej, wadliwej jakości dostarczanych elementów, wykrytej komisyjnie z udziałem przedstawiciela Zamawiającego i Spółki.

W wyniku ujawnienia powyższych okoliczności Spółka w roku 2016 wezwała Kontrahenta do usunięcia wadliwości dostarczanego towaru poprzez jego wymianę na towar wolny od wad. Z uwagi na nieusunięcie wadliwości towaru przez Kontrahenta w wyznaczonym terminie oraz w wyniku kwestionowania zasadności uprawnień Spółki w tym zakresie, Spółka zmuszona była w roku 2016 odstąpić od zawartych umów sprzedaży w stosunku do dostaw obarczonych wadami oraz - powołując się na brzmienie art. 494 par. 1 kodeksu cywilnego - zażądała zwrotu uiszczonej ceny sprzedaży z tytułu wadliwych dostaw, od których odstąpiło, w łącznej kwocie 367.789,68 zł i odebrania wadliwego towaru.

Wobec braku zapłaty przez Kontrahenta wierzytelności Spółki o zwrot uiszczonej ceny sprzedaży wadliwych dostaw w przepisanym przez Spółkę terminie, Wnioskodawca dokonał jednostronnego potrącenia roszczenia o zwrot uiszczonej ceny sprzedaży z wierzytelnościami przysługującymi Kontrahentowi względem Spółki z tytułu innych, nierozliczonych do momentu potrącenia dostaw towarów, powodując wygaśnięcie wzajemnych wierzytelności Spółki i Kontrahenta do kwoty 97.234,76 zł, pozostałej do zapłaty przez Kontrahenta na rzecz Spółki z tytułu nieuiszczonej wierzytelności z tytułu zwrotu ceny sprzedaży za wadliwe dostawy, od których Wnioskodawca odstąpił.

W wyniku dokonanego odstąpienia oraz potrącenia wzajemnych wierzytelności, Spółka skierowała do Kontrahenta żądanie odebrania wadliwego towaru. Kontrahent nie odebrał wadliwego towaru, który do dnia dzisiejszego zalega w magazynie Spółki.

Co istotne, Kontrahent w dalszym ciągu kwestionuje zasadność i skuteczność dokonanych przez Spółkę potrąceń wierzytelności, nie odbiera również wadliwego towaru, pomimo skierowanych i ponawianych żądań Spółki w przedmiocie odebrania towaru. Kontrahent - jako sprzedawca - wobec dokonanego odstąpienia nie skorygował faktur VAT opisujących dostawy, od których Spółka odstąpiła. Jednocześnie Kontrahent (pomimo niekwestionowania dokonanego odstąpienia) do dnia złożenia niniejszego wniosku nie wystąpił przeciwko Spółce do sądu powszechnego o wydanie konstytutywnego wyroku uznającego dokonane przez Spółkę odstąpienie za bezskuteczne. Wobec powyższego Spółka zamierza skierować powództwo do sądu powszechnego, na podstawie którego uzyska nieuiszczoną dotychczas wierzytelność z tytułu zwrotu ceny sprzedaży za wadliwe towary oraz uzyska uprawnienie do wyzbycia się - na koszt Kontrahenta - zalegającego w magazynach Spółki wadliwego towaru.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie

(oznaczone jako nr 1):

1. Czy w związku z dokonanym odstąpieniem od umów sprzedaży oraz brakiem zwrotnego przekazania towaru na rzecz Kontrahenta (przeniesienia jego posiadania) wobec braku odbioru towaru przez Kontrahenta pomimo kierowanych i ponawianych wezwań po odstąpieniu od umów, Spółka jest obowiązana do dokonania korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług w stosunku do dostaw, od których Spółka odstąpiła?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 marca 2017 r.):

Reklamacja towarów - aspekt cywilnoprawny

Kwestie odpowiedzialności sprzedawcy względem nabywcy z tytułu wad towarów uregulowane zostały w Kodeksie cywilnym, w dziale II Rękojmia za wady. Z przepisów tam zawartych wynika m.in., że sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. Ma to miejsce w sytuacji, gdy rzecz sprzedana (zob. art. 5561 § 1 k.c.):

• nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia,
• nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór,
• nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia,
• została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Rzecz sprzedana ma wadę fizyczną także w przypadku nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy (art. 5561 § 3 k.c.). Niekiedy sprzedawca jest zwolniony z odpowiedzialności z tytułu rękojmi (zob. art. 557 K.c.); kwestię te jednak zostaną pominięte w niniejszym wniosku z uwagi na ich bezprzedmiotowość.

Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady. Sprzedawca jest obowiązany wówczas wymienić rzecz wadliwą na wolną od wad lub usunąć wadę w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy (nie jest to możliwe, jeśli wada jest nieistotna), chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady (zob. art. 560 § 1 i 4 k.c.).

Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.

Reklamacja towarów - aspekt podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Powyższe okoliczności są z kolei podstawą do wystawienia faktury korygującej. Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi to

- podatnik (sprzedawca - przyp. wł.) wystawia fakturę korygującą, która z kolei warunkuje możliwość dokonania stosownej korekty rozliczeń podatkowych stron w podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o VAT, skutki rozliczenia reklamacji towarów przez sprzedawcę uzależnione są zatem od tego, w jaki sposób reklamacja ta jest rozwiązywana.

Obowiązek wykazania VAT należnego dotyczy m.in. odpłatnej dostawy towarów, za którą uważa się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za odpłatną dostawę towarów uważa się także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, m.in. darowizny - gdy podatnikowi przysługiwało (w całości lub w części) prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia (importu lub wytworzenia) tych towarów lub ich części składowych (obowiązek wykazania VAT należnego może nie powstać, gdy przekazane towary spełniają definicję próbek lub prezentów o małej wartości i przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika - zob. art. 7 ust. 3-7 ustawy o VAT).

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku wymiany towarów w ramach reklamacji nie dochodzi do nowej dostawy towarów. Wydanie zatem klientowi towaru wolnego od wad, w zamian za towar wadliwy, nie skutkuje koniecznością wykazania z tego tytułu VAT należnego. Taka wymiana jest obojętna na gruncie VAT.

Na potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska warto przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 listopada 2015 r., nr ILPP2/4512-1-625/15-2/EN. W sprawie będącej przedmiotem tej interpretacji spółka sprzedawała swoje produkty spożywcze m.in. hurtowniom, dystrybutorom, sieciom handlowym, którzy następnie sprzedawali te produkty m.in. do punktów sprzedaży detalicznej (np. sklepów, stacji benzynowych). W celu ograniczenia do minimum przypadków, w których mogłoby ucierpieć jej dobre imię i reputacja, spółka przyjęła procedurę wymiany towarów, pozwalającą na uniknięcie ryzyka występowania w obrocie towarów nieprzydatnych do spożycia lub uszkodzonych. W przypadku stwierdzenia przez przedstawiciela handlowego spółki, iż upłynął już termin przydatności do spożycia określonych produktów, znajdujących się u ostatecznego sprzedawcy (lub termin ten się zbliża) albo towary uległy jakiemukolwiek uszkodzeniu, przedstawiciel spółki dokonywał ich wymiany (z pominięciem pośrednictwa hurtowni) na takie same pełnowartościowe produkty z oferty spółki. Cena towarów płacona przez sprzedawców obejmowała już koszty ewentualnej przyszłej wymiany towarów. Odnosząc się do skutków ww. wymiany towarów, organ podatkowy stwierdził (...) czynność faktyczna dokonywana przez Spółkę, polegająca na zastąpieniu znajdujących się u Sprzedawców przeterminowanych towarów Spółki (lub takich, dla których upływ terminu przydatności się zbliża), takimi samymi towarami pełnowartościowymi (...) nie będzie stanowić dla Spółki odpłatnej dostawy towarów (...) i w związku z tym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT (...). Analogiczne stanowisko organ podatkowy zajął w sytuacji, gdy w związku z brakiem możliwości wymiany przeterminowanych towarów (lub takich, dla których upływ terminu przydatności się zbliża) na takie same pełnowartościowe, spółka wymieniała towary na inne w ramach tej samej grupy cenowej (o takiej samej cenie jednostkowej) i opodatkowanych tą samą stawką VAT albo na inne towary, których łączna wartość odpowiadała łącznej wartości towarów podlegających wymianie.

Co ważne, że z uwagi na to, iż wymiana towarów w ramach reklamacji nie podlega opodatkowaniu VAT, to sprzedawca nie dokumentuje jej fakturą czy fakturą korygującą.

b. Obniżenie ceny wadliwego towaru a korekta VAT

Sprzedawca, który po dokonaniu sprzedaży towarów obniży klientowi cenę, w związku z wadliwością tych towarów, będzie mógł skorygować podstawę opodatkowania, a także kwotę VAT należnego. Udzielenie takiej obniżki jest też przesłanką do wystawienia faktury korygującej. Tak wynika z art. 29a ust. 10 pkt 1 i art. 106j ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 29 stycznia 2016 r., nr IPPP2/4512-1043/15-2/IZ/MMa stwierdził, że gdy w wyniku uznania reklamacji złożonej przez klienta nie dojdzie do zwrotu towaru, a sprzedawca udzieli klientowi rabatu, to sprzedawca będzie uprawniony do obniżenia podstawy opodatkowania. Rabat ten może być udzielony do poziomu minimalnego, tj. nawet do wysokości 1 zł.

Obniżenia podstawy opodatkowania (w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem) dokonuje się zasadniczo w miesiącu (kwartale), w którym nabywca otrzymał fakturę korygującą. Warunkiem dokonania takiego obniżenia jest generalnie uzyskanie przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ww. okres rozliczeniowy. Natomiast uzyskanie ww. potwierdzenia po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (zob. art. 29a ust. 13 ustawy o VAT). Podatnik (sprzedawca) może obniżyć podstawę opodatkowania także wtedy, gdy nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej (zob. art. 29a ust. 15 pkt 4 ww. ustawy).

c. Zwrot nabywcy pieniędzy za towar

Może być tak, że klient zwróci sprzedawcy towar, a ten odda mu zapłacone przez niego uprzednio pieniądze. Taka sytuacja także stanowi przesłankę do obniżenia podstawy opodatkowania i wystawienia faktury korygującej (zob. art. 29a ust. 10 pkt 2 i art. 106j ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Obniżenia podstawy opodatkowania (i kwoty VAT należnego) dokonuje się na analogicznych zasadach jak Wnioskodawca pisał wcześniej.

W praktyce występują również sytuacje, w których sprzedawca uzna reklamację, zwróci klientowi zapłacone przez niego pieniądze, a jednocześnie klient nie będzie zobowiązany do zwrotu wadliwego towaru. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w ww. interpretacji indywidualnej z 29 stycznia 2016 r. stwierdził, że w takim przypadku sprzedawca nie będzie mógł obniżyć podstawy opodatkowania.

Według niego: (...) obniżenia podstawy opodatkowania Spółka nie będzie mogła dokonać w przypadku zwrotu klientowi pełnej ceny zakupionego przez niego towaru przy jednoczesnym braku zwrotu towaru przez klienta. Taka sytuacja nie została wymieniona w (...) art. 29a ust. 10 ustawy (o VAT - przyp. red.). W punkcie 2 tego przepisu wskazano wyraźnie na możliwość dokonania obniżenia podstawy opodatkowania tylko w przypadku, gdy towar podlega zwrotowi, a taka sytuacja w analizowanej sprawie nie będzie występować. (...)

W ocenie Wnioskodawcy powyższe rozwiązania nie będą jednak miały zastosowania w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku.

W związku z tym, że z wykładni językowej art. 29a ust. 10 ustawy o VAT nie wynika, kiedy w rozumieniu tych przepisów następuje zwrot towarów, implikujący wystawienie faktury korygującej zatem w tej sytuacji odwołać się należy do regulujących kwestię korekty podstawy opodatkowania przepisów Dyrektywy 2006/112/WE, a konkretnie do jej art. 90, stanowiącego że: W przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązywania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie. Przepis ten stanowi - w części istotnej z punktu widzenia przedmiotu niniejszej opinii - o obniżeniu podstawy opodatkowania w przypadkach, gdy ze względu na zmianę stosunków umownych ma miejsce anulowanie, wypowiedzenie lub rozwiązanie transakcji. Nie ulega przy tym wątpliwości, że jedną z form rozwiązania umowy będzie odstąpienie. Chodzi tu jednak o rozwiązanie umowy w sensie ekonomicznym, kiedy zniwelowane zostaną wszystkie skutki jej istnienia, a nie tylko w znaczeniu prawnym (por. wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 178/13).

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazuje się, że przy ocenie skutków podatkowych dokonywanych czynności istotne znaczenie mają kryteria ekonomiczne. Wynika to z harmonizacji podatku od towarów i usług na terytorium Unii Europejskiej, czego konsekwencją jest konieczność jednolitego rozumienia pojęć VAT na całym obszarze państw członkowskich, co wymaga - przy ich definiowaniu - szerszego uwzględniania kryteriów ekonomicznych, jako bardziej uniwersalnych, przy jednoczesnym wykorzystywaniu cywilistycznego unormowania danego terminu w prawie krajowym, jedynie w zakresie w jakim nie będzie ono pozostawało w sprzeczności dla ustalenia zakresu i znaczenia tego pojęcia z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy uregulowanie dyrektywy (ustawy), w którym zostało użyte. Zatem przy interpretacji pojęć użytych w ustawie o podatku od towarów i usług decydujące znaczenie ma walor i skutki ekonomiczne danej czynności opodatkowanej a nie jego definicja w krajowym prawie cywilnym, które przecież w każdym państwie członkowskim jest inne (zob. wyroki Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie C-185/01 Auto Tease Holland B.V., Zb. Orz s. 1-1317 oraz z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed, Zb.Orz. s. 1-11079).

Przyjmując podany wyżej punkt widzenia należy zgodzić się i przyjąć za własne stanowisko, że kwestia opodatkowania danych czynności czy też zdarzeń uzależniona jest przede wszystkim od ekonomicznych skutków, które są niejako autonomiczne od krajowego prawa cywilnego. Pozwala to na zapewnienie zasady powszechności opodatkowania oraz zapobiega naruszeniu zasady konkurencyjności podatku od wartości dodanej (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV, Zb. Orz. 1990, s. I-285; z dnia 4 października 1995 r w sprawie C-291/92 Armbrecht, Zb. Orz. 1995, s. I-2775; z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111 Aktiebolaget NN, Zb. Orz. S. I-I-2697; z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 HE, Zb. Orz. s. 1-3123).

Skutki ekonomiczne czynności, czy też zdarzenia muszą mieć charakter obiektywny, odnoszący się do wszystkich uczestników obrotu gospodarczego, być znane wszystkim, a nie tylko stronom czynności. Pewność stosowania prawa wymaga, aby konsekwencje podatkowe czynności były następstwem zobiektywizowanych skutków ekonomicznych zdarzenia, które są jasne i widoczne dla wszystkich, a nie tylko istnieją w świadomości lub intencjach stron dostawy lub usługi (por. przywoływany już wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2014 r., sygn. akt I FSK 178/13).

Na tle podobnego stanu faktycznego w kwestii kolejności wystawiania stosownych dokumentów (faktury korygującej) NSA wypowiedział się również w wyroku z dnia 16 września 2009 r., sygn. akt: I FSK 1680/09, rozpatrując sprawę zwrotu zaliczki. NSA stwierdził, że możliwość wystawienia faktury korygującej w związku ze zwrotem zaliczki powstaje dopiero po faktycznym zwróceniu zaliczki, a nie na skutek powstania prawa do zwrotu zaliczki. Zatem przepisy te, wskazują na następującą kolejność czynności: zwrot zaliczki - korekta faktury - zmniejszenie podstawy opodatkowania (por. również wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 października 2012 r., VIII SA/Wa 547/12).

Zatem w ocenie Wnioskodawcy niniejszą opinię, w przypadku odstąpienia od umowy sprzedaży towarów po dokonaniu dostawy warunkiem możliwości skorygowania podstawy opodatkowania tej dostawy jest uprzedni fizyczny zwrot towaru sprzedawcy. Zatem najpierw musi nastąpić zwrot towaru, a następnie - bądź równocześnie - powinna być wystawiona faktura korygująca, nie jest zaś możliwa kolejność odwrotna, bowiem w takim przypadku faktura korygująca nie dokumentowałaby żadnej czynności faktycznej. W ocenie Wnioskodawcy dopiero po wyegzekwowaniu zwrotu towaru sprzedawca będzie mógł wystawić fakturę korygującą, bowiem faktyczny zwrot towaru jest jedynym warunkiem uzasadniającym wystawienie takiej faktury. Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, iż to nie Wnioskodawca obowiązany był do stosownej korekty faktury z momentem odebrania towaru. Dopiero skorygowana faktura przez Sprzedawcę uprawniałaby Wnioskodawcę do skorygowania własnych rozliczeń w podatku od towarów i usług. Wniosek taki wynika z treści art. 29 ust. 13 ustawy o VAT, który to przepis wymaga, by wystawca faktury korygującej powinien być w posiadaniu potwierdzenia, że faktura korygująca in minus dotarła do nabywcy/usługobiorcy, zanim ten pierwszy pomniejszy swój VAT należny.

Z kolei otrzymujący taką fakturę korygującą (Wnioskodawca) jest zobligowany uwzględnić ją, tj. pomniejszyć wcześniej odliczony VAT wykazany na fakturze dokumentującej nabycie, za okres, w którym otrzymał fakturę (art. 86 ust. 19a ustawy o VAT).

Wnioski:

W oparciu o wyżej przestawione przepisy, argumenty, stanowiska organów i sądów, zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 należy stwierdzić, iż:

• w przypadku reklamacji przez Spółkę towarów dostarczonych przez Kontrahenta i odstąpieniu od umów sprzedaży przez Spółkę z jednoczesnym żądaniem zwrotu uiszczonej ceny sprzedaży oraz odebrania wadliwego towaru, co do zasady powinna ulec obniżeniu podstawa opodatkowania potwierdzona stosowną fakturą VAT w drodze jej skorygowania przez sprzedawcę (Kontrahenta);
• warunkiem możliwości wystawienia faktury korygującej przez Kontrahenta po odstąpieniu od umowy sprzedaży dokonanego przez Wnioskodawcę jest fizyczny (faktyczny) zwrot towarów, co do których nastąpiło odstąpienie;
• w stanie faktycznym niniejszego wniosku towar, co do którego nastąpiło odstąpienie nie został fizycznie zwrócony Sprzedawcy, wobec odmowy jego odebrania, a zatem Wnioskodawca nie jest uprawniony do skorygowania podstawy opodatkowania z tytułu dokonanych sprzedaży towarów, od których następnie odstąpiono, do czasu uregulowania sytuacji prawnej pomiędzy tymi podmiotami i przekazania wadliwego towaru Kontrahentowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1), jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z ww. art. 86 ust. 1 ustawy VAT, tj. m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy VAT. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 19a ustawy w przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W rozumieniu art. 29a ust. 7 ustawy o VAT podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

Stosownie do art. 29a ust. 15 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4 (art. 29a ust. 16 ustawy).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Należy zauważyć, że przytoczone wyżej regulacje prawne stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Food Polska S.A. W wyroku tym Trybunał orzekł, że wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi. Jednocześnie Trybunał w wyroku tym uznał, że jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wynika zatem, że podatnik powinien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z kontrahentem umowy sprzedaży elementów kutych. Kontrahent, na podstawie złożonych przez Wnioskodawcę zamówień był obowiązany dostarczyć elementy w uzgodnionej ilości, o określonych parametrach i odpowiednich właściwościach, celem ich dalszej odsprzedaży przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu trzeciego - Zamawiającego, w ramach realizowanego przez Wnioskodawcę zamówienia. Elementy kute wyprodukowane przez Kontrahenta w zależności od ustaleń i zapotrzebowania Zamawiającego były składowane w magazynie Kontrahenta i bezpośrednio transportowane do Zamawiającego w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. W trakcie dokonywanych dostaw bezpośrednio przez Wnioskodawcę lub przez Kontrahenta w imieniu Wnioskodawcy na rzecz Zamawiającego, elementy kute każdorazowo badano u Zamawiającego pod względem spełnienia wymogów posiadania określonych przez Zamawiającego właściwości fizycznych i technicznych. W odniesieniu do kilku dostaw elementów kutych wyprodukowanych dla Wnioskodawcy przez Kontrahenta, a dostarczonych na rzecz Zamawiającego, w roku 2016 doszło do ujawnienia wadliwości dostarczanego towaru. W wyniku ujawnienia powyższych okoliczności Wnioskodawca w roku 2016 wezwał Kontrahenta do usunięcia wadliwości dostarczanego towaru poprzez jego wymianę na towar wolny od wad. Z uwagi na nieusunięcie wadliwości towaru przez Kontrahenta w wyznaczonym terminie oraz w wyniku kwestionowania zasadności uprawnień Wnioskodawcy w tym zakresie, Wnioskodawca zmuszony był w roku 2016 odstąpić od zawartych umów sprzedaży w stosunku do dostaw obarczonych wadami oraz zażądał zwrotu uiszczonej ceny sprzedaży z tytułu wadliwych dostaw, od których odstąpiło i odebrania wadliwego towaru.

W wyniku dokonanego odstąpienia oraz potrącenia wzajemnych wierzytelności, Wnioskodawca skierował do Kontrahenta żądanie odebrania wadliwego towaru. Kontrahent nie odebrał wadliwego towaru, który do dnia dzisiejszego zalega w magazynie Wnioskodawcy.

Co istotne, Kontrahent w dalszym ciągu kwestionuje zasadność i skuteczność dokonanych przez Wnioskodawcę potrąceń wierzytelności, nie odbiera również wadliwego towaru, pomimo skierowanych i ponawianych żądań Wnioskodawcy w przedmiocie odebrania towaru. Kontrahent - jako sprzedawca - wobec dokonanego odstąpienia nie skorygował faktur VAT opisujących dostawy, od których Wnioskodawca odstąpił.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z dokonanym odstąpieniem od umów sprzedaży oraz brakiem zwrotnego przekazania towaru na rzecz Kontrahenta wobec braku odbioru towaru przez Kontrahenta pomimo kierowanych i ponawianych wezwań po odstąpieniu od umów, Wnioskodawca jest obowiązany do dokonania korekty rozliczeń w podatku od towarów i usług w stosunku do dostaw, od których Wnioskodawca odstąpił.

Z przedstawionego wyżej opisu sprawy wynika, że Kontrahent Wnioskodawcy nie skorygował faktur VAT dotyczących dostaw wadliwego towaru, od których Wnioskodawca odstąpił, jak i również Kontrahent nie odbiera wadliwego towaru, pomimo skierowanych i ponawianych żądań Wnioskodawcy w przedmiocie odebrania towaru.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji reklamacji przez Wnioskodawcę towarów dostarczanych przez Kontrahenta i odstąpienia od umów sprzedaży przez Wnioskodawcę, powinny zostać wystawione przez Kontrahenta (sprzedawcę) faktury korygujące. W wyniku czego powinien nastąpić fizyczny zwrot wadliwych towarów do Kontrahenta. Podstawą skorygowania przez Wnioskodawcę rozliczeń w podatku od towarów i usług będą wówczas otrzymane faktury korygujące wystawione przez Kontrahenta. Wnioskodawca otrzymując faktury korygujące obowiązany będzie do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym te faktury korygujące otrzyma.

Skoro zaś w okolicznościach przedstawionych we wniosku, Kontrahent sprzedawca nie skorygował faktur VAT opisujących dostawy zakwestionowanych towarów, od których Wnioskodawca odstąpił, a jednocześnie nie dokonał odbioru kwestionowanych towarów pomimo kierowanych do niego i ponawianych wezwań, to Wnioskodawca, wobec braku faktur korygujących nie będzie obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego odliczonego z faktur dokumentujących dostawę tych towarów.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Należy jednocześnie podkreślić, że niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług tj. w kwestii objętej pytaniem nr 1.

Natomiast kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (pytania nr 2 i 3) będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej