Temat interpretacji

Podarek od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktu otrzymanych od kontrahentów z tytułu nabycia towarów i usług, a także dokumentujących dokonanie zaliczki, w treści których wpisano nazwę Spółki i Oddział oraz adres Oddziału Wnioskodawcy bez adresu jego siedziby.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 26 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od kontrahentów z tytułu nabycia towarów i usług, a także dokumentujących dokonanie zaliczki, w treści których wpisano nazwę Spółki i Oddział oraz adres Oddziału Wnioskodawcy bez adresu jego siedziby jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od kontrahentów z tytułu nabycia towarów i usług, a także dokumentujących dokonanie zaliczki, w treści których wpisano nazwę Spółki i Oddział oraz adres Oddziału Wnioskodawcy bez adresu jego siedziby. Wniosek uzupełniono w dniu 8 września 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Jawna (dalej Spółka) jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Uchwałą Wspólników nr 1 zmieniona została nazwa i siedziba spółki. Jednocześnie Spółka powołała do prowadzenia działalności gospodarczej dwa Oddziały:

1. Oddział 1;
2. Oddział 2.

Oddziały zostały wyodrębnione i zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym, zostały też wskazane w urzędzie skarbowym jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Definicja oddziału jest zawarta w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, oddział to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem jego działalności.

Samodzielność organizacyjna oddziałów Spółki przejawia się w odrębnym kierownictwie i współpracy z kontrahentami z zagranicy, w tym umowy z kontrahentami na dostawę towarów, materiałów oraz na świadczenie usług są bezpośrednio zawierane przez Oddziały. Dla uniknięcia pomyłek w zakresie ewidencji rozrachunków z kontrahentami i kosztów Oddziałów, na fakturach zakupowych podawane są dane Oddziału jako nabywcy.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 września 2016 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że oprócz usług hotelowych i gastronomicznych, Zainteresowany świadczy usługi w zakresie zabiegów terapeutycznych we własnym centrum rehabilitacji. Zakupione towary i nabywane usługi oraz świadczone usługi przez Spółkę służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od kontrahentów z tytułu nabycia towarów i usług, a także dokumentujących dokonanie zaliczki, w treści których wpisano nazwę Spółki i Oddział oraz adres Oddziału Wnioskodawcy bez adresu jego siedziby.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 106f ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6. Ponieważ zgodnie z wpisem do KRS Spółka prowadzi działalność przez wyodrębnione Oddziały, które zgłoszono także organowi podatkowemu, zamieszczane na fakturach zarówno sprzedażowych, jak i zakupowych dokumentujących zakup towarów i usług oraz uiszczone zaliczki oprócz nazwy Spółki także nazwy Oddziałów i ich adresy. Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od kontrahenta z tytułu nabycia towarów i usług, a także dokumentującej dokonanie zaliczki, w treści której wpisano adres Oddziału Wnioskodawcy bez adresu jego siedziby.

Wynika to z treści art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT oraz art. 226 pkt 5 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w brzmieniu nadanym jej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., które nie zawężają podawanych w fakturze adresów wyłącznie do adresów siedziby, czy też prowadzenia działalności nabywcy, a zatem adresem podawanym na fakturze może być adres, który został przez podatnika wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2.

O prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Znajduje to uzasadnienie w dwóch interpretacjach:

• IPPP2/443-777/12-2-KOM z dnia 11 października 2012 r. DIS w Warszawie,
• IBPP3/443-1287/14/AŚ z dnia 15 stycznia 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W myśl art. 86 ust. 10c ustawy, przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, o czym stanowi art. 86 ust. 11 ustawy.

Z przytoczonych przepisów art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy wynika, że z prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik może skorzystać w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług;
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług;
• podatnik jest w posiadaniu faktur dokumentujących te transakcje.

Jednak w przypadku, gdy podatnik wpłaca całość lub część należności w związku z nabyciem towarów i usług na terytorium kraju, mamy do czynienia z sytuacją, w której spełnione zostają jedynie dwie z ww. przesłanek, ponieważ w przypadku zaliczki nie dochodzi do faktycznego nabycia towarów i usług.

W takiej sytuacji prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje, gdy spełnione są łącznie dwa warunki, a mianowicie powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu i podatnik otrzyma fakturę dokumentującą zaliczkę związaną z nabyciem towarów i usług na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na mocy art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
   1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   2. (uchylony)
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony)
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
   1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane w części dotyczącej tych czynności,
   2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony)
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Jak wynika z wyżej przytoczonego przepisu art. 88 ust. 3a ustawy, brak w fakturze dokumentującej nabycie adresu siedziby nabywcy, z jednoczesnym wskazaniem adresu związanego z jego działalnością gospodarczą, nie jest przesłanką pozbawiającą podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tego dokumentu.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.

Cytowany art. 106e ust. 1 ustawy określa zakres danych, jakie powinna zawierać faktura. Koniecznym jest, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu identyfikacyjnym.

Z kolei dane, jakie winna zawierać faktura dokumentująca zaliczkę, określone zostały w art. 106f ww. ustawy.

W myśl art. 106f ust. 1 pkt 1 ustawy, faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6.

Z ww. uregulowań wynika, że faktura powinna m.in. jednoznacznie określać imię i nazwisko lub nazwy podatnika/sprzedawcy i nabywcy, ich adresy. Faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

O prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Uchwałą Wspólników zmieniona została nazwa i siedziba spółki. Jednocześnie Spółka powołała do prowadzenia działalności gospodarczej dwa Oddziały: 1 i 2. Oddziały zostały wyodrębnione i zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym, zostały też wskazane w urzędzie skarbowym jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Definicja oddziału jest zawarta w art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z tym przepisem, oddział to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem jego działalności. Samodzielność organizacyjna oddziałów Spółki przejawia się w odrębnym kierownictwie i współpracy z kontrahentami z zagranicy, w tym umowy z kontrahentami na dostawę towarów, materiałów oraz na świadczenie usług są bezpośrednio zawierane przez Oddziały. Dla uniknięcia pomyłek w zakresie ewidencji rozrachunków z kontrahentami i kosztów Oddziałów, na fakturach zakupowych podawane są dane Oddziału jako nabywcy. Wnioskodawca oprócz usług hotelowych i gastronomicznych, świadczy usługi w zakresie zabiegów terapeutycznych we własnym centrum rehabilitacji. Zakupione towary i nabywane usługi oraz świadczone usługi przez Spółkę służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktu otrzymanych od kontrahentów z tytułu nabycia towarów i usług, a także dokumentujących dokonanie zaliczki, w treści których wpisano nazwę Spółki i Oddział oraz adres Oddziału Spółki bez adresu jego siedziby.

Do obligatoryjnych danych zamieszczanych w fakturze należą m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy (ww. art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy).

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 226 pkt 5 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.) w brzmieniu nadanym jej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r.

Przepisy dotyczące faktur nie zawężają jednak podawanych na fakturze adresów wyłącznie do adresów siedziby, czy też prowadzenia działalności nabywcy, a zatem adresem podawanym w fakturze może być adres, który został przez podatnika wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r., poz. 476, z późn. zm.), zwanej dalej ustawa o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Na mocy art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawiony stan faktyczny należy uznać, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Wnioskodawca. Tym samym, Zainteresowany jest obowiązany do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych.

W rozpatrywanej sprawie należy zauważyć, że cytowany wcześniej art. 106e ust. 1 pkt 3 i pkt 4 oraz art. 106f ust. 1 pkt 1 ustawy określają minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura. Koniecznym jest, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu identyfikacyjnym.

Uzależnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego od posiadania faktury spełniającej określone warunki formalne było przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE w połączonych sprawach 123/87 i 330/87 pomiędzy Léa Jorion a Société anonyme détude et de gestion immobiliere (EGI) a Państwem Belgijskim. Rozstrzygane spory dotyczyły prawa do odliczenia podatku naliczonego udokumentowanego fakturami, które nie spełniały wszystkich wymogów prawa belgijskiego. W orzeczeniu Trybunał stwierdził, że państwa członkowskie mają prawo uzależnić odliczenie podatku naliczonego od faktu posiadania faktury spełniającej określone wymogi formalne. Zdaniem Trybunału takie szczegóły nie mogą jednak powodować, że z powodu ich liczby lub natury technicznej prawo do odliczenia stałoby się praktycznie niemożliwe lub nadmiernie trudne do wykonania.

Generalnie, faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących, na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury są dokumentami o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie będzie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e oraz art. 106f ust. 1 pkt 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku. W szczególności należy to odnieść do takich braków, jak brak jednostek miary towaru, jego ilości i ceny jednostkowej. Są to elementy rachunkowe faktury, mające zasadnicze znaczenie dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego, bez których nie jest możliwe zweryfikowanie, czy wysokość podatku została ustalona prawidłowo.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy zauważyć, że wskazanie na fakturze adresu Oddziału podmiotu, a nie adresu jego siedziby przy jednoczesnej prawidłowej nazwie podmiotu oraz prawidłowym numerze NIP pozwala na prawidłowe określenie nabywcy towaru lub usługi, a jednocześnie pozostaje bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Tut. Organ wskazuje, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe, a zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur wyłącznie z powodu wspomnianych braków mających charakter wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają one na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Z tego też względu należy uznać, iż chociaż faktury, w których jako nabywca figuruje nazwa jednostki macierzystej jednakże z adresem oddziału, a nie jednostka macierzysta wraz ze swoim adresem nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, to nie można stwierdzić, że faktury te zawierają błędy, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Odnosząc powyższe rozważania do sytuacji Wnioskodawcy, nie można odmówić Zainteresowanemu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur, które przede wszystkim dokumentują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a które zawierają braki formalne.

Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od kontrahentów z tytułu nabycia towarów i usług, a także dokumentujących dokonanie zaliczki, w treści których wpisano nazwę Spółki i Oddział oraz adres Oddziału Wnioskodawcy bez adresu jego siedziby, w zakresie, w jakim ww. towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Końcowo jednak wskazać należy, że faktura zawierająca adres oddziału terenowego Wnioskodawcy bez jednoczesnego podania adresu siedziby samego Wnioskodawcy, bądź Jego miejsca prowadzenia działalności wymaga uzupełnienia danych o brakujący adres Wnioskodawcy podany do organu podatkowego w celu identyfikacji podmiotu gospodarczego.

Zaznaczenia wymaga również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania

(art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu