Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości wynikającej z proporcji wyliczonej w opisany sposób oraz bra... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 12.08.2016, sygn. ILPP1/4512-1-326/16-4/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości wynikającej z proporcji wyliczonej w opisany sposób oraz brak prawa do uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Fundacji, przedstawione we wniosku z dnia brak daty (data wpływu 1 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2016 r. (data wpływu 27 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości wynikającej z proporcji wyliczonej w opisany sposób oraz prawa do uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości wynikającej z proporcji wyliczonej w opisany sposób, prawa do uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 lipca 2016 r. (data wpływu 27 lipca 2016 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz o przeformułowanie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 poprzez wyłączenie z katalogu wydatków kosztów eksploatacji i napraw samochodu służbowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest fundacją funkcjonującą na podstawie ustawy o fundacjach, ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz statutu Fundacji, powołaną przez kościelną osobę prawną, funkcjonującą na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej ().

Fundacja prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą w zakresie usług udostępniania praw do korzystania ze znaków towarowych oraz usług z zakresu franczyzy. W ramach usług udostępniania praw do korzystania ze znaków towarowych Fundacja udziela licencji do zarejestrowanego słowno-graficznego znaku towarowego. Odbiorcami usług są przedsiębiorcy, którzy korzystając ze znaku poprawiają swój wizerunek, jako podmiotu odpowiedzialnego społecznie i wspierającego działalność charytatywną. W konsekwencji odbiorcy usług świadczonych przez Fundację poprawiają swoje wyniki finansowe. Świadczenie usług realizowane jest zgodnie ze Statutem Fundacji, a zyski z działalności wykorzystywane są w całości na działalność statutową Fundacji.

Z wyżej wymienionych przyczyn aktywo w postaci słowno-graficznego znaku towarowego jest bardzo istotne, a Fundacja stale podejmuje działania mające zwiększać jego wartość, jako wartość marki.

Oprócz świadczenia ww. usług. Fundacja prowadzi działalność pożytku publicznego:

nieodpłatną w zakresie nieodpłatnego przekazywania pomocy dzieciom i młodzieży i instytucjom prowadzącym działalność na ich rzecz;
odpłatną w zakresie wypoczynku dla dzieci i młodzieży (PKD 85.59.B Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane).

W Krajowym Rejestrze Sądowym Fundacja ujawniła zarówno działalność odpłatną i nieodpłatną OPP, jak również działalność gospodarczą. Fundacja jest zwolniona z płacenia podatku dochodowego od osób prawnych z racji przekazywania całego zysku na działalność statutową Fundacji. Fundacja jest podatnikiem podatku VAT z tytułu świadczonych przez siebie usług. Realizacja zadań z zakresu odpłatnej i nieodpłatnej działalności pożytku publicznego oraz zadań statutowych wymaga finansowania. Fundacja pozyskuje środki pieniężne na działalność statutową z następujących źródeł:

środki z budżetu państwa przekazane w ramach 1% podatku dochodowego od osób fizycznych;
darowizny i dotacje;
zyski z działalności gospodarczej.

Z funkcjonowaniem tych jednostek związane są koszty, w tym czynsz najmu lokali i koszty mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), koszty eksploatacji i napraw samochodu służbowego, opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu. Koszty te dzielone są pomiędzy poszczególne zakresy działalności Fundacji, jakkolwiek przydzielanie tych kosztów ma charakter wyłącznie księgowy, a nie podatkowy, a w niniejszym wniosku nazywane są dalej kosztami do podziału.

W konsekwencji, wydatki poczynione na kampanie promocyjne, marketingowe i informacyjne związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej Fundacji, jednakże w związku z tym, że ww. kosztów nie można w całości przyporządkować działalności nieodpłatnej, stanowią one również koszty pośrednie działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Fundacja wyjaśnia, że w związku z tym, że ww. kosztów nie można w całości przyporządkować działalności nieodpłatnej, stanowią one również koszty pośrednie działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Fundacja planuje określać zakres wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności odpłatnej i gospodarczej (działalności opodatkowanej podatkiem VAT) jako najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez siebie działalności i dokonywanych nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy o VAT, według wzoru:

X=(Ko/K+Pgo/P)*100

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
Ko finansowe koszty działalności odpłatnej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji,
K suma finansowych kosztów działalności odpłatnej i nieodpłatnej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji,
Pgo suma przychodów finansowych działalności gospodarczej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji,
P suma przychodów finansowych działalności nieodpłatnej i gospodarczej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji.

W ramach Ko i K nie będą uwzględnianie koszty niefinansowe, takie jak wartość przekazywanych darowizn rzeczowych beneficjentom pomocy odpłatnej lub nieodpłatnej.

Zastosowanie wzoru, w którym dla działalności odpłatnej proporcja liczona będzie na podstawie kosztów nabycia, wynika z faktu, że działalność odpłatna pożytku publicznego z samej definicji nie może przynosić zysków, a bywa w praktyce, że często przynosi stratę i z tej przyczyny najbardziej wiarygodnym jest liczenie tej proporcji w oparciu o koszty.

W zakresie działalności gospodarczej, w przypadku której z definicji powinien występować zysk, najbardziej wiarygodnym jest liczenie tej proporcji w oparciu o przychody, tak jak to też zostało zaproponowane w rozporządzeniu w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników z dnia 17 grudnia 2015 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, Fundacja zamierza obniżyć kwotę podatku należnego z tytułu świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej o kwotę podatku naliczonego w zakresie proporcji X, którą Fundacja uiściła w związku z dokonanym zakupem wszelkiego rodzaju towarów i usług, opodatkowanych podatkiem VAT, związanych z:

kampanią promocyjną, marketingową i informacyjną, w tym kampanią promocyjną 1% podatku i kampanią społeczną, oraz
związanych z kosztami do podziału,

a w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego będzie wyższa, niż należnego, Fundacja zamierza wystąpić o zwrot nadwyżki w podatku naliczonym.

Ponadto Fundacja planuje w powyższym zakresie skorygować uprzednio złożone deklaracje VAT od stycznia 2016 r.

Natomiast w piśmie z dnia 22 lipca 2016 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

Fundacja, oprócz wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), rozumianej jako wykonywanie działalności gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.), jak i działalności odpłatnej pożytku publicznego, zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), która pozwala kwalifikować Fundację w ramach tej działalności jako podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 3b i 3c ustawy o podatku od towarów i usług, wykonuje również czynności pozostające poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. Są to czynności związane z udzielaniem pomocy dzieciom i młodzieży w postaci zakupu środków spożywczych, posiłków, ubrań, obuwia, wyprawek szkolnych oraz pomocy dydaktycznych, a także wsparcia finansowe świetlic środowiskowych prowadzących zajęcia dla dzieci w realizacji zajęć edukacyjno-korekcyjnych dla nich. Powyższe czynności wykonywane są w ramach działalności nieodpłatnej pożytku publicznego. Jednakże czynności związane z kampanią promocyjną, marketingową i informacyjną, w tym kampanią promocyjną 1% podatku i kampaniami społecznymi, a także czynności generujące tzw. koszty do podziału, czyli czynsz najmu lokali i koszt mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), koszty eksploatacji i napraw samochodu służbowego, opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu wchodzą częściowo w koszty działalności gospodarczej, a częściowo w koszty działalności nieodpłatnej pożytku publicznego, jednakże mają istotny wpływ na generowany przychód w działalności gospodarczej.
nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi, związane z kosztami do podziału: czynsz najmu lokali i koszty mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), koszty eksploatacji i napraw samochodu służbowego, opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu, druk materiałów reklamowych oraz promocja Fundacji (kampanie społeczne, kampanie 1% podatku), będą wykorzystywane przez Zainteresowanego zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, oraz do celów innych niż działalność gospodarcza;
w świetle obowiązujących przepisów o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy ww. towary i usługi będą wykorzystywane zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, możliwe będzie przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej w okresie do 31 grudnia 2015 r. oraz tylko w części zgodnie z zastosowaną proporcją od 1 stycznia 2016 r.;
wydatki wyżej określone wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej służą Wnioskodawcy w części do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. czynności opodatkowanych oraz w części do czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, aczkolwiek nie jest możliwe jednoznaczne przyporządkowanie tych kosztów pod poszczególny rodzaj czynności, a więc koszty te są kosztami pośrednimi działalności opodatkowanej podatkiem VAT, co w świetle obowiązujących przepisów prawa do 31grudnia 2015 r., daje prawo do obniżenia podatku należnego z tytułu świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej o kwotę podatku naliczonego, którą Fundacja uiściła w związku z dokonanym zakupem wszelkiego rodzaju ww. towarów i usług;
nie jest możliwe jednoznaczne przyporządkowanie danego kosztu do jednej czy też drugiej czynności;
Fundacja nie posiada samochodu służbowego, ale planuje jego zakup. Niestety w tej sytuacji nie jest w stanie udzielić wiążącej odpowiedzi na pytania tut. Organu zawarte w wezwaniu z dnia 15 lipca 2016 r., sygn. ILPP1/4512-1-326/16-2/NS. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wniósł o usunięcie z katalogu kosztów wyrażenia: koszt eksploatacji i napraw samochodu służbowego;
Fundacja ciągle prowadzi rejestr dokumentów VAT, jak i składa deklaracje w oparciu o przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2015 r. i zamierza skorygować je dopiero po zaakceptowaniu przez Dyrektora Izby Skarbowej przedstawionej metodologii liczenia proporcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(przeformułowane w piśmie z dnia 22 lipca 2016 r.).

Czy w związku z przedstawionym stanem sprawy, Wnioskodawca posiada prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości wynikającej z proporcji wyliczonej w sposób opisany powyżej, a w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego będzie wyższa niż należnego również do zwrotu nadwyżki w podatku naliczonym, w zakresie, w którym podatek został poniesiony w związku z zakupem przez podatnika różnego rodzaju towarów i usług związanych z kosztami do podziału: czynsz najmu lokali i koszty mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu, druk materiałów reklamowych oraz promocji Fundacji (kampanie społeczne, kampanie 1% podatku)?

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu świadczenia usług w ramach odpłatnej działalności pożytku publicznego i działalności gospodarczej o kwotę podatku naliczonego, którą Fundacja uiściła w związku z dokonanym zakupem wszelkiego rodzaju towarów i usług, opodatkowanych podatkiem VAT, z uwzględnieniem tych w ramach kosztów do podziału w zakresie proporcji X, a w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego będzie wyższa, niż należnego, Fundacja zamierza wystąpić o zwrot nadwyżki w podatku naliczonym.

kampanią promocyjną, marketingową i informacyjna, w tym kampanią promocyjną 1% podatku i kampanią społeczną, oraz
związanych z kosztami do podziału,

a w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego będzie wyższa, niż należnego, Fundacja ma prawo wystąpić o zwrot nadwyżki w podatku naliczonym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Przepis art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy zauważyć, że w świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z kolei w przepisie art. 86 ustawy został dodany ust. 22, z którego wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Jednak i w takich przypadkach możliwe będzie stosowanie przez podatników innego sposobu określenia tzw. prewspółczynnika. Wynika to z art. 86 ust. 2h ustawy, który stanowi, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Przykładowo:

otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów,
otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT,
działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie,
otrzymanie dywidend związanych z posiadaniem udziałów itp.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (podlegającej opodatkowaniu, czyli opodatkowanej i zwolnionej, oraz niepodlegającej opodatkowaniu). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest fundacją prowadzącą opodatkowaną działalność gospodarczą w zakresie usług udostępniania praw do korzystania ze znaków towarowych oraz usług z zakresu franczyzy. W ramach usług udostępniania praw do korzystania ze znaków towarowych Fundacja udziela licencji do zarejestrowanego słowno-graficznego znaku towarowego. Odbiorcami usług są przedsiębiorcy, którzy korzystając ze znaku poprawiają swój wizerunek, jako podmiotu odpowiedzialnego społecznie i wspierającego działalność charytatywną. W konsekwencji odbiorcy usług świadczonych przez Fundację poprawiają swoje wyniki finansowe. Świadczenie usług realizowane jest zgodnie ze Statutem Fundacji, a zyski z działalności wykorzystywane są w całości na działalność statutową Fundacji. Oprócz świadczenia ww. usług. Fundacja prowadzi działalność pożytku publicznego:

nieodpłatną w zakresie nieodpłatnego przekazywania pomocy dzieciom i młodzieży i instytucjom prowadzącym działalność na ich rzecz;
odpłatną w zakresie wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

W zakresie działalności odpłatnej Fundacja przeprowadziła akcję marketingową, mającą na celu promocję oferty kolonii dla dzieci i młodzieży. Z tego tytułu nie osiągnęła jednakże przychodu. Fundacja jest podatnikiem podatku VAT z tytułu świadczonych przez siebie usług. Realizacja zadań z zakresu odpłatnej i nieodpłatnej działalności pożytku publicznego oraz zadań statutowych wymaga finansowania. Fundacja pozyskuje środki pieniężne na działalność statutową z następujących źródeł:

środki z budżetu państwa przekazane w ramach 1% podatku dochodowego od osób fizycznych;
darowizny i dotacje;
zyski z działalności gospodarczej.

Z tytułu działalności odpłatnej pożytku publicznego Fundacja nie odnotowała żadnego przychodu w roku 2015. Z wyżej wymienionych środków pieniężnych nabywane są towary i usługi, służące wykonywaniu działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług oraz działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. służące realizacji różnych celów statutowych. Środki finansowe pochodzące z budżetu państwa (1% podatku PIT) oraz z otrzymanych darowizn wydatkowane są zarówno na działalność nieodpłatną, jak i odpłatną. Na potrzeby realizacji działalności gospodarczej i nieodpłatnej, a także działań na potrzeby działalności odpłatnej, Fundacja prowadzi biuro, wykorzystywane przez Zarząd Fundacji oraz kadrę administracyjną. Z funkcjonowaniem tych jednostek związane są koszty, w tym czynsz najmu lokali i koszty mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu. Koszty te dzielone są pomiędzy poszczególne zakresy działalności Fundacji, jakkolwiek przydzielanie tych kosztów ma charakter wyłącznie księgowy, a nie podatkowy, a w niniejszym wniosku nazywane są dalej kosztami do podziału.

Ponadto Fundacja ponosi koszty druku materiałów reklamowych oraz promocji Fundacji. W ramach promocji organizacji, Fundacja nabywa odpłatne usługi od podmiotów zewnętrznych, polegające na prowadzeniu kampanii promocyjnych, marketingowych i informacyjnych (kampanie społeczne). W ramach realizacji tych kampanii promowany jest słowno-graficzny znak towarowy Fundacji oraz jej nazwa. Zjawisko to ma bardzo istotne znaczenie dla prowadzonej przez Fundację działalności gospodarczej, ponieważ wszelkie działania podejmowane w ramach kampanii 1% podatku PIT mają na celu nie tylko pozyskanie 1% podatku, ale również budowanie marki Fundacji. W konsekwencji, wydatki poczynione na kampanie promocyjne, marketingowe i informacyjne związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej Fundacji, jednakże w związku z tym, że ww. kosztów nie można w całości przyporządkować działalności nieodpłatnej, stanowią one również koszty pośrednie działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Fundacja planuje określać zakres wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności odpłatnej i gospodarczej (działalności opodatkowanej podatkiem VAT) jako najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez siebie działalności i dokonywanych nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a i nast. ustawy, według wzoru:

X=(Ko/K+Pgo/P)*100

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
Ko finansowe koszty działalności odpłatnej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji,
K suma finansowych kosztów działalności odpłatnej i nieodpłatnej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji,
Pgo suma przychodów finansowych działalności gospodarczej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji,
P suma przychodów finansowych działalności nieodpłatnej i gospodarczej za ostatni rok sprawozdawczy z ostatniego zatwierdzonego przez radę Fundacji sprawozdania finansowego Fundacji.

W ramach Ko i K nie będą uwzględnianie koszty niefinansowe, takie jak wartość przekazywanych darowizn rzeczowych beneficjentom pomocy odpłatnej lub nieodpłatnej.

Fundacja, oprócz wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jak i działalności odpłatnej pożytku publicznego, wykonuje również czynności pozostające poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Są to czynności związane z udzielaniem pomocy dzieciom i młodzieży w postaci zakupu środków spożywczych, posiłków, ubrań, obuwia, wyprawek szkolnych oraz pomocy dydaktycznych, a także wsparcia finansowe świetlic środowiskowych prowadzących zajęcia dla dzieci w realizacji zajęć edukacyjno-korekcyjnych dla nich. Powyższe czynności wykonywane są w ramach działalności nieodpłatnej pożytku publicznego. Jednakże czynności związane z kampanią promocyjną, marketingową i informacyjną, w tym kampanią promocyjną 1% podatku i kampaniami społecznymi, a także czynności generujące tzw. koszty do podziału, czyli czynsz najmu lokali i koszt mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu wchodzą częściowo w koszty działalności gospodarczej, a częściowo w koszty działalności nieodpłatnej pożytku publicznego, jednakże mają istotny wpływ na generowany przychód w działalności gospodarczej. Nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi, związane z kosztami do podziału, będą wykorzystywane przez Zainteresowanego zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, przy czym przypisanie tych towarów i usług do działalności gospodarczej możliwe będzie w części zgodnie z zastosowaną proporcją od 1 stycznia 2016 r. Wydatki wyżej określone wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej służą Wnioskodawcy w części do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. czynności opodatkowanych oraz w części do czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, aczkolwiek nie jest możliwe jednoznaczne przyporządkowanie tych kosztów pod poszczególny rodzaj czynności, a więc koszty te są kosztami pośrednimi działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Nie jest możliwe jednoznaczne przyporządkowanie danego kosztu do jednej czy też drugiej czynności.

W związku z powyższym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące wskazania, czy Wnioskodawca posiada prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości wynikającej z proporcji wyliczonej w sposób opisany powyżej, a w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego będzie wyższa niż należnego również do zwrotu nadwyżki w podatku naliczonym, w zakresie, w którym podatek został poniesiony w związku z zakupem przez podatnika różnego rodzaju towarów i usług związanych z kosztami do podziału: czynsz najmu lokali i koszty mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu, druk materiałów reklamowych oraz promocji Fundacji (kampanie społeczne, kampanie 1% podatku).

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji w związku z wykorzystywaniem nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. do działalności statutowej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych (po 1 stycznia 2016 r.) towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

Powołane bowiem przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy będą miały zastosowanie wyłącznie do sytuacji jak to ma miejsce w niniejszej sprawie w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej wybrany sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć (nie może być sztucznie zawyżany przez przyjęcie hipotetycznych nierealnych założeń).

Podkreślić należy, że w art. 86 ust. 2b ustawa o podatku od towarów i usług precyzuje, kiedy sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Zgodnie bowiem z ww. przepisem ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Należy wskazać, że wśród danych, które można wykorzystać przy wyborze sposobu określania proporcji ustawodawca wskazuje, obok średniorocznej liczby osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą, średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą, średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej oraz roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza. Natomiast ustawodawca nie przewiduje, aby tymi danymi mogły być koszty.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z prawem do odliczenia podatku VAT zgodnie ze sposobem proporcji wyliczonym w oparciu o koszty nabycia wskazać należy, że w ocenie tut. Organu nie jest to sposób, który może być uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez Zainteresowanego działalności i dokonywanych nabyć. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał tylko, że zastosowanie wzoru, w którym dla działalności odpłatnej proporcja liczona będzie na podstawie kosztów nabycia, wynika z faktu, że działalność odpłatna pożytku publicznego z samej definicji nie może przynosić zysków, a bywa w praktyce, że często przynosi stratę i z tej przyczyny najbardziej wiarygodnym jest liczenie tej proporcji w oparciu o koszty.

Z zaprezentowanym stanowiskiem nie sposób się zgodzić, gdyż argumentacja Wnioskodawcy jest nieprecyzyjna, nie zawiera racjonalnych i obiektywnych powodów, dla których metoda kosztowa najbardziej odpowiada specyfice działalności Fundacji. Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca prowadzi opodatkowaną działalność gospodarczą w zakresie usług udostępniania praw do korzystania ze znaków towarowych oraz usług z zakresu franczyzy, jak również odpłatną działalność pożytku publicznego w zakresie wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Jedynym natomiast argumentem według Wnioskodawcy przemawiającym za zastosowaniem metody kosztowej jest fakt, że działalność odpłatna pożytku publicznego z zasady nie może przynosić zysków, a bywa, że często przynosi stratę. Nie jest to jednak argument wystarczający do uznania tego sposobu określenia proporcji za bardziej reprezentatywny niż np. wyżej wskazane w art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy. Należy bowiem wskazać, że tak jak w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, tak w fundacjach pewne czynności nie są odpłatne, jednakże wydatki z nimi związane są pokrywane z dotacji i środków z budżetu państwa przekazanych w ramach 1% podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym sposób obliczenia proporcji zaproponowany przez Wnioskodawcę nie odpowiada specyfice działalności prowadzonej przez Fundację.

Wskazać również należy, że przyjęta przez Wnioskodawcę metoda nie zapewni obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane, bowiem koszty nabycia nie odzwierciedlają w pełni wielkości działalności gospodarczej i czynności wykonywanych poza działalnością gospodarczą. Wnioskodawca przyjął, że metoda kosztów najbardziej odzwierciedla specyfikę działalności jednostki, jednakże nie przedstawił wiarygodnych przesłanek pozwalających na stwierdzenie, że tzw. metoda kosztów będzie gwarantowała, że zakres wykorzystywania do działalności gospodarczej nabywanych towarów i usług będzie odzwierciedlony w sposób obiektywny i pełny. Tut. Organ wyjaśnia, że nie zgadza się z takim stwierdzeniem Wnioskodawcy. Przedstawiona metoda nie jest w pełni obiektywna i nie jest w stanie odzwierciedlać pełnej rzeczywistej kwoty mającej wpływ na ustalenie sposobu proporcji. Należy zauważyć, że każda zmiana rozmiarów działalności spowoduje zmianę ponoszonych kosztów, jednakże zmiana wysokości kosztów nie musi być proporcjonalna do zmiany wielkości prowadzonej działalności. Wzrost kosztów może być proporcjonalnie większy, w stosunku do zwiększenia prowadzonej działalności, lub też koszty mogą zmieniać się w mniejszym stopniu niż rozmiary działalności. Zatem uznać należy, że zastosowanie metody kosztowej zaproponowanej przez Fundację mogłoby prowadzić do nieadekwatnego i niezgodnego z rzeczywistością odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto należy podkreślić, że w przypadku przyjęcia przez Fundację sposobu określania proporcji w oparciu o koszty dotacje, które stanowią również część przychodów Wnioskodawcy, w ogóle nie zostałyby uwzględnione w obliczaniu proporcji.

W świetle dokonanej analizy powołanych przepisów prawa należy uznać, że sposób liczenia proporcji przedstawiony przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia oraz powołane przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy należy stwierdzić, że w przypadku nabycia towarów i usług związanych z kosztami do podziału: czynsz najmu lokali i koszty mediów (prąd, woda, ścieki), materiały biurowe i eksploatacyjne, zakup i utrzymanie sprzętu biurowego, wyposażenie biur (meble, sprzęt komputerowy itp.), opłaty telefoniczne i pocztowe, opłaty za dostęp do Internetu, druk materiałów reklamowych oraz promocji Fundacji (kampanie społeczne, kampanie 1% podatku), wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji kiedy Zaineresowany nie ma możliwości przypisania tych towarów i usług do działalności gospodarczej Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również zwrotu nadwyżki podatku naliczonego według zaproponowanego we wniosku sposobu obliczania proporcji.

Tut. Organ wskazuje, że oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości wynikającej z proporcji wyliczonej w opisany sposób oraz prawa do uzyskania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast kwestia dotycząca prawa do skorygowania deklaracji złożonych od stycznia 2016 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) została rozstrzygnięta w postanowieniu o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 12 sierpnia 2016 r. nr ILPP1/4512-1-326/16-5/NS.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ nie rozstrzygał kwestii prawidłowego zakwalifikowania czynności wykonywanych przez Zainteresowanego jako czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. jak i poza działalnością gospodarczą. Powyższe przyjęto jako element opisanego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie