Temat interpretacji

w zakresie skutków w podatku VAT wycofania ze środków trwałych przedsiębiorstwa nieruchomości do majątku osobistego i wykorzystania jej na wynajem poza działalność.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 28 lutego 2017 r. (data wpływu 8 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków w podatku VAT wycofania ze środków trwałych przedsiębiorstwa nieruchomości do majątku osobistego i wykorzystania jej na wynajem poza działalność jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie skutków w podatku VAT wycofania ze środków trwałych przedsiębiorstwa nieruchomości do majątku osobistego i wykorzystania jej na wynajem poza działalność.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 lutego 2017 r. (data wpływu 8 marca 2017 r.) będącego odpowiedzią na wezwanie tut. organu 22 lutego 2017 r. znak: 2461-IBPP2.4512.22.2017.1.EJu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanych oraz zabudowanych nieruchomości oraz lokalu (dalej łącznie "nieruchomości"). Nieruchomości wchodzą w skład małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy oraz jego małżonki, przy czym działalność gospodarczą z wykorzystaniem wskazanych nieruchomości prowadzi wyłącznie Wnioskodawca. Nieruchomości są ujęte w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. W związku z nabyciem lub wybudowaniem nieruchomości, bądź ich ulepszaniem, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca zamierza przedmiotowe nieruchomości wycofać z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej i przenieść je do majątku prywatnego, z przeznaczeniem do wynajmu. Małżonkowie złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu z najmu przez jednego z nich, tj. Wnioskodawcę na podstawie art. 9 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Z tytułu wynajmu nieruchomości Wnioskodawca naliczać będzie i odprowadzać podatek od towarów i usług.

W piśmie uzupełniającym z 28 lutego 2017 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i udzielił następujących informacji.

Ad. 1.

Nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza wycofać z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej to:

• nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem magazynowo - biurowym, położona w S, działka nr 157/56, nr księgi wieczystej ...;
• nieruchomość gruntowa wraz z lokalem użytkowym, położona w S, nr działki 157/57, 157/83; nr ksiąg wieczystych ..., ...;
• nieruchomość gruntowa objęta wieczystym użytkowaniem, położona w S, nr działki 157/66.

Ad. 2.& 

W/w nieruchomości są zakupione na własność Wnioskodawcy lub są w jego wieczystym użytkowaniu; mają charakter użytkowy i są wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, natomiast nie są wynajmowane.

Ad. 3.

W/w nieruchomości nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów osobistych, lecz wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad. 4.

Przed wycofaniem nieruchomości wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Ad. 5.

Po wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy, wszystkie nieruchomości będą w całości wynajmowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego będzie opodatkowana podatkiem VAT przy założeniu, iż po wycofaniu do majątku prywatnego nieruchomości nadal będą służyły do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT i czy będzie wiązało się koniecznością korekty podatku VAT odliczonego przy nabyciu nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu podatnika. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Przedmiotowe nieruchomości jako towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany dalszy najem nieruchomości po wycofaniu z ewidencji środków trwałych. Oddanie przedmiotowych nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca będzie w dalszym ciągu występował w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą.

Ponieważ Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie występował w roli podatnika podatku VAT, wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej podatnika i przekazanie ich do majątku prywatnego nie będzie stanowiło dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy VAT. Nieruchomości nadal będą wykorzystywane do prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy VAT, zatem nie można powiedzieć by zostały przekazane lub zużyte na cele osobiste podatnika. W związku z tym wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, wycofanie z ewidencji środków trwałych nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie jest to czynność opodatkowana, przewidziana w art. 5 ust. 1 ustawy VAT.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy VAT.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy VAT).

W ocenie Wnioskodawcy powyższe przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekty gdyż:

• wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego celem ich wynajmu nie stanowi odpłatnej dostawy;
• po wycofaniu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy nieruchomości nadal będą przez niego wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. wynajmu;
• Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, w związku z czym nie zachodzi przesłanka z art. 91 ust. 7.

Stanowisko Wnioskodawcy w obu kwestiach potwierdzają m.in. następujące indywidualne interpretacje podatkowe:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 stycznia 2015 r., ITPP2/443-1470/14/RS: W ocenie Wnioskodawcy, powyższe przepisy nie nakładają na niego obowiązku dokonania korekty albowiem: - wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego celem ich wynajmu nie stanowi odpłatnej dostawy;
• nieruchomości nadal będą przez niego (lecz nie jako przedsiębiorcę) wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. wynajmu. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lipca 2014 r., ITPP2/443-613/14/KT: (...) skoro wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych nie będzie się wiązało z przekazaniem jej na cele osobiste, ale w dalszym ciągu będzie ona wykorzystywana w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta nie będzie stanowiła dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem czynność wycofania z ewidencji środków trwałych przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym, skoro nie dojdzie do zmiany przeznaczenia tej nieruchomości, nie będzie Pani zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z jej wytworzeniem.
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r. nr IPTPP4/443-284/13-4/UNR: Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem nie nastąpi przekazanie budynku na cele osobiste. Przedmiotowy budynek jako towar będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynku w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Zainteresowany będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej - nie będzie rodziła obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego i zwrotu podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U z 2016 r., poz. 1829 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynność stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Natomiast usługi w zakresie najmu nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą a z tytułu tej działalności jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanych oraz zabudowanych nieruchomości oraz lokalu (dalej łącznie "nieruchomości"). Nieruchomości są ujęte w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. W związku z nabyciem lub wybudowaniem nieruchomości, bądź ich ulepszaniem, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca zamierza przedmiotowe nieruchomości wycofać z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej i przenieść je do majątku prywatnego, z przeznaczeniem do wynajmu. Z tytułu wynajmu nieruchomości Wnioskodawca naliczać będzie i odprowadzać podatek od towarów i usług. Nieruchomości są zakupione na własność Wnioskodawcy lub są w jego wieczystym użytkowaniu; mają charakter użytkowy i są wykorzystywane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, natomiast nie są wynajmowane. Nieruchomości nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do celów osobistych, lecz wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej. Przed wycofaniem nieruchomości wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Po wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy, wszystkie nieruchomości będą w całości wynajmowane.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do wycofanych z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nieruchomości do majątku prywatnego, które Wnioskodawca jako osoba fizyczna ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości jak wynika z opisu sprawy - nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystane na cele prywatne, bowiem będą w całości wynajmowane a więc będą nadal wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca oddając w najem ww. nieruchomości tj. nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem magazynowo biurowym, nieruchomość gruntowa wraz z lokalem użytkowym, nieruchomość gruntowa objęta wieczystym użytkowaniem nr działki 157/66 ( po wykreśleniu z ewidencji środków trwałych) nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Oddanie bowiem przedmiotowych nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Jak wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu wycofania z ewidencji środków trwałych przedmiotowych nieruchomości, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, a następnie przekazanej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem przeznaczenia na wynajem w ramach tzw. najmu prywatnego.

W konsekwencji wycofanie ww. nieruchomości z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa a następnie przekazanie do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem VAT z tytułu najmu nie będzie skutkowało opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej czynności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Mając na uwadze powyższe, jeżeli ww. nieruchomości były przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i po wycofaniu z ewidencji środków trwałych będą one dalej w całości wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych, wówczas obowiązek korekty w zakresie podatku naliczonego nie wystąpi.

Zatem wycofanie ww. nieruchomości z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa a następnie przekazanie ich do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu wykorzystywania ich do działalności opodatkowanej podatkiem VAT z tytułu najmu nie rodzi żadnych konsekwencji w podatku VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej